Ανασκόπηση: Η πορεία του Ερντογάν μέχρι σήμερα

Σε πυρετό δημοψηφίσματος βρίσκεται σήμερα η Τουρκία, με τον πρόεδρο της να αποσκοπεί σε σημαντική ενδυνάμωση των εξουσιών του. Πάμε να δούμε τις σημαντικότερες ημερομηνίες της μέχρι σήμερα πορείας του στην πολιτική ζωή του τόπου του.

Το AKP στην εξουσία

Στις 3 Νοεμβρίου 2002 το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, συνιδρυτής του οποίου ήταν ο Ερντογάν, κατέγραψε συντριπτική νίκη στις βουλευτικές εκλογές.

Στις 11 Μαρτίου 2003 ο Ερντογάν διορίζεται πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Στον Οκτώβριο του 2005 η Άγκυρα ξεκινά τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από το 2002 ως το 2004 η Άγκυρα υιοθέτησε μια σειρά οικονομικών και πολιτικών μέτρων, προχώρησε στην κατάργηση της θανατικής ποινής και επέτρεψε τη χρήση της κουρδικής γλώσσας στην κρατική τηλεόραση.

Όμως η διαδικασία βρίσκεται τελματωμένη εδώ και χρόνια.

Πρώτος πρόεδρος από το ισλαμιστικό κίνημα

Στις 28 Αυγούστου 2007 το τουρκικό κοινοβούλιο εκλέγει πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, τον πρώτο αξιωματούχο που προέρχεται από το ισλαμιστικό κίνημα και ο οποίος φτάνει στο ανώτατο αξίωμα της σύγχρονης Τουρκίας.

Η εκλογή του θεωρείται νίκη για το AKP επί των πιο λαϊκών δυνάμεων, που υποστηρίζονται από τον στρατό, οι οποίες είχαν εμποδίσει την άνοιξη του ίδιου έτους την πρώτη υποψηφιότητα του Γκιούλ.

Προστάτης της συριακής εξέγερσης

Το 2011 μετά την έναρξη της εξέγερσης στη Συρία ενάντια στον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, που ανήκει στη μειονότητα των αλαουιτών, η Τουρκία πρώην σύμμαχος της Δαμασκού, τάχθηκε στο πλευρό της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης, που αποτελείται κυρίως από σουνίτες.

Έκτοτε στην Τουρκία έχουν καταφύγει περισσότεροι από 2,8 εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες.

Αντιδράσεις

Στις 31 Μαΐου 2013 οι δυνάμεις ασφαλείας της Τουρκίας εκδιώκουν με τη βοήθεια αντλιών νερού και δακρυγόνων πολλές εκατοντάδες ανθρώπους που είχαν εγκατασταθεί στο πάρκο Γκεζί κοντά στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, το οποίο επρόκειτο να αναπλαστεί, ξεκινώντας ένα κίνημα αμφισβήτησης ενάντια στον Ερντογάν.

Επί τρεις εβδομάδες περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν ζητώντας την παραίτηση του Ερντογάν, τον οποίο κατηγορούν για αυταρχικές τάσεις και ότι επιθυμεί να «εξισλαμίσει» την τουρκική κοινωνία.

Ο Ερντογάν θεμελιώνει την εξουσία του

Στις 10 Αυγούστου 2014 ο Ερντογάν εξελέγη πρόεδρος από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, την πρώτη φορά που η εκλογή έγινα άμεσα από τον λαό.

Έκτοτε επιζητεί την ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.

Μικρή εκλογική ήττα

Στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015 το AKP ήρθε πρώτο, όμως για πρώτη φορά έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο εξαιτίας κυρίως της ανόδου του φιλοκουρδικού HDP του Σελαχατίν Ντεμιρτάς.

Ο πρόεδρος Ερντογάν προκήρυξε πρόωρες εκλογές για την 1η Νοεμβρίου, στις οποίες κέρδισε και πάλι το AKP.

Αναζωπύρωση της κουρδικής εξέγερσης

Τον Ιούλιο του 2015 το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) και ο τουρκικός στρατός σπάνε την εύθραυστη εκεχειρία και ξεκινούν και πάλι τις εχθροπραξίες, από τις οποίες έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι από το 1984.

Πολλές επιθέσεις, που αποδίδονται είτε στους Κούρδους αντάρτες είτε στο Ισλαμικό Κράτος, έχουν συγκλονίσει έκτοτε την Τουρκία.

Αποτυχημένο πραξικόπημα και διώξεις

Τη νύχτα της 15ης προς 16η Ιουλίου 2016 μια απόπειρα πραξικοπήματος από ένα μέρος του τουρκικού στρατού προκάλεσε τον θάνατο 248 ανθρώπων και προκάλεσε αναταραχή στην πολιτική κατάσταση της χώρας, καθώς και στις σχέσεις της με το εξωτερικό. Οι τουρκικές αρχές απέδωσαν την ευθύνη για την απόπειρα αυτή στον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ πρώην ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν.

Οι αρχές επιδίδονται έκτοτε σε ευρείες διώξεις άνευ προηγουμένου: περισσότεροι από 47.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί και περισσότεροι από 100.000 έχουν αποπεμφθεί ή τεθεί σε διαθεσιμότητα.

Συμφιλίωση με τη Μόσχα

Στις 9 Αυγούστου 2016 ο Ερντογάν συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν, σύμμαχο της Συρίας, για να εξομαλύνουν τις σχέσεις των δύο χωρών μετά την κρίση που προκλήθηκε από την κατάρριψη από την Άγκυρα ενός ρωσικού αεροσκάφους στα τουρκοσυριακά σύνορα στα τέλη του 2015.

Δύο εβδομάδες αργότερα η Τουρκία ξεκίνησε την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» στη βόρεια Συρία εναντίον του ΙΚ, αλλά και των κουρδικών πολιτοφυλακών, τις οποίες θεωρεί συμμάχους του PKK.

Ένταση με την ΕΕ

Τον Μάρτιο του 2017 πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Γερμανία και η Ολλανδία, ακύρωσαν συγκεντρώσεις ή απαγόρευσαν σε Τούρκους υπουργούς να πραγματοποιήσουν προεκλογική εκστρατεία υπέρ του «ναι» στο έδαφός τους.

Ο Ερντογάν χαρακτήρισε τις αποφάσεις αυτές «ναζιστικές πρακτικές» και κατήγγειλε «το πνεύμα του αποχαλινωμένου φασισμού» στην Ευρώπη.

Πληροφορίες: ΑΜΠΕ

Φωτογραφία: AP Photo/Emrah Gurel