Η Άννα δεν λύγισε. Όταν η ‘Χρυσή’ Κορακάκη μιλούσε στο NEWS 247

Στην σκοποβολή, όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η σκληρή δουλειά και ένας εξαιρετικός προπονητής. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο προπονητής τυχαίνει να είναι ο πατέρας σου. Στα 20 της χρόνια, η κόρη του παλαιού πρωταθλητή μας, Τάσου Κορακάκη, ανταγωνίζεται σε επίπεδο διακρίσεων πολύ μεγαλύτερες και πιο έμπειρες αντιπάλους της.

Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες της επιστεγάστηκαν με το χρυσό μετάλλιο που κέρδισε, το δεύτερο κατά σειρά, τόσο για την ίδια όσο και για τη χώρα μας. Στον τελικό κέρδισε την Γερμανίδα Χαρς με 8-6 παίρνοντας το χρυσό, το πρώτο στην καριέρα της που μόλις ξεκινά!

Έναν μήνα πριν, τον Ιούλιο και εν μέσω προετοιμασίας, η Άννα Κορακάκη είχε μιλήσει στο NEWS 247 με αφορμή τη συμμετοχή της στη σπουδαιότερη αγωνιστική διοργάνωση του κόσμου.

Η Άννα Κορακάκη ξεκίνησε να ασχολείται με τη σκοποβολή από 12 ετών και στα 14 της ήταν ήδη μέλος της εθνικής ομάδας. Ένα χρόνο μετά πέτυχε και την πρώτη διεθνή διάκριση, ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του 2011 στο Βελιγράδι. Ακολούθησαν χρυσό και παγκόσμιο ρεκόρ στο Ευρωπαϊκό Νεανίδων της Μόσχας το 2014. Την ίδια χρονιά ήρθε 4η στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων-Νεανίδων στο Ναντζίνγκ της Κίνας και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γρανάδα, για να φτάσει το 2015 στην 3η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Φορτ Μπένινγκ στις ΗΠΑ, που της χάρισε και τη πολυπόθητη πρόκριση στο Ρίο.

Περιέγραψέ μας τη στιγμή που έμαθες ότι προκρίνεσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ήμουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου στις ΗΠΑ και όταν έριξα την τελευταία βολή, μέσα σε δευτερόλεπτα, ήξερα ότι έχω πάρει την κάρτα, ήξερα ότι έχω πάει Ρίο.  Μόλις είδα τον πίνακα συγκινήθηκα, χάρηκα, ενθουσιάστηκα. Και μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη χαρά γιατί είχε προηγηθεί έναν μήνα πριν ένας άλλος πολύ δύσκολος αγώνας, παγκοσμίου κυπέλλου πάλι στην Κορέα, όπου μπήκα στον τελικό και βγήκα τέταρτη για 0,1 του πόντου. Στο στόχο και τη σφαίρα αυτό το 0,1 είναι το πάχος που έχει μια τρίχα… Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, με έλουσε κρύος ιδρώτας, δεν ήξερα αν θα έχω άλλη ευκαιρία και είχα απογοητευτεί, στεναχωρηθεί, φοβηθεί. Ευτυχώς όμως ένα μήνα μετά τα κατάφερα! Παρόλο που έπρεπε να λάβω μέρος στο παγκόσμιο γυναικών και όχι νεανίδων και να ανταγωνιστώ πολύ μεγάλα ονόματα του χώρου.

Τι κάνει έναν αθλητή σκοποβολής να κερδίσει στην τρίχα;

Αυτό είναι καθαρά θέμα τύχης, ειδικά στον τελικό που υπάρχει αδρεναλίνη και το χέρι σου κουνιέται. Εμάς η αδρεναλίνη δεν μας βοηθάει, εν αντιθέσει με άλλα αθλήματα, διότι δεν μπορείς να σταθεροποιήσεις το χέρι σου.

Στη σκοποβολή η αδρεναλίνη είναι καταστροφική.

Η σκοποβολή είναι ένα στατικό άθλημα. Τι ρόλο παίζει η φυσική κατάσταση και ποια τα επιμέρους στοιχεία που πρέπει να δουλέψεις για να έχεις το μέγιστο αποτέλεσμα;

Η σκοποβολή είναι παρεξηγημένο άθλημα. Ακριβώς επειδή είναι στατικό, ο κόσμος νομίζει ότι η φυσική κατάσταση δεν έχει σημασία, όμως παίζει μεγάλο ρόλο, εγώ προσωπικά δουλεύω πάρα πολύ με αυτό. Πρέπει να είναι δυνατό όλο το σώμα, να υπάρχει απόλυτη ισορροπία, να μην κουνιέται ούτε από τα πόδια, ούτε από τη μέση, ούτε από τους ραχιαίους και φυσικά τα χέρια, ο ώμος και η πλάτη να είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Από εκεί και πέρα, για να μπορείς να ρίχνεις τους παλμούς της καρδιάς -όσο γίνεται- θέλει πάρα πολύ αερόβια γυμναστική. Και μετά είναι το μυαλό, θέλει πάρα πολύ άσκηση στο μυαλό και απόλυτη συγκέντρωση.

Όταν κοιτάς το στόχο πώς καταφέρνεις και συγκεντρώνεσαι;

Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το αποτέλεσμα για να μην αγχώνομαι. Προσπαθώ να σκέφτομαι όχι το να ρίξω δέκα αλλά το τι πρέπει να κάνω και τι να μην κάνω για να ρίξω δέκα, δηλαδή να αφοσιωθώ στην τεχνική μου, αυτή είναι που θα μου δώσει το δέκα.

Αν σκεφτείς τη θέση, το μετάλλιο, το τελικό σκορ, έχεις καταστραφεί πριν ξεκινήσεις τον αγώνα.

Σε πολύ μικρή ηλικία έχεις καταφέρει σημαντικές επιδόσεις και διακρίσεις. Τι θεωρείς ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή στη ραγδαία εξέλιξη;

Η σκληρή δουλειά. Ποτέ δεν τεμπέλιασα. Ήξερα πολύ καλά τι ήθελα από πολύ μικρή ηλικία και δούλεψα γι’ αυτό χωρίς να έχω κάποιον να με πιέζει. Ουδέποτε με πίεσαν οι γονείς μου ή οι φίλοι μου. Εγώ ήμουν πάντα πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και όταν ξεκίνησα με τον αθλητισμό δεν ήθελα να συνεχίσω να το κάνω ως χόμπι, ήθελα αυτό που θα κάνω να το κάνω πολύ καλά. Και φυσικά όλο αυτό ήταν έργο του πατέρα μου, ο οποίος μου έδωσε κατευθείαν, από την πρώτη μέρα, όλες τις γνώσεις που ο ίδιος έκανε να βρει χρόνια.

Ο πατέρας μου έκανε είκοσι χρόνια να βρει όλα αυτά που εγώ βρήκα έτοιμα από εκείνον. Έτσι πέτυχα την γρήγορη εξέλιξη σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά.

Το να προπονείσαι με τον πατέρα σου έχει μόνο θετικά ή και αρνητικά;

Τα περισσότερα είναι θετικά. Τα αρνητικά τα έζησα κυρίως όταν ήμουν μικρότερη, διότι επειδή ήμασταν στο ίδιο σπίτι, αν καθόμουν μια ώρα παραπάνω μπροστά στον υπολογιστή, αντί να δουλέψω, θα το έβλεπε, δεν μπορούσα να του πω καμία δικαιολογία. Αυτό όμως ήταν και καλό ταυτόχρονα, διότι προχωρούσα, έκανα αυτό που έπρεπε, δεν έμενα πίσω.

Ποια είναι η πιο χρήσιμη συμβουλή που σου έχει δώσει ο πατέρας σου;

Να συγκεντρώνομαι στην τεχνική μου και να μην σκέφτομαι επιδόσεις και διακρίσεις διότι αυτό θα με καταστρέψει, θα αδικήσω τον εαυτό μου, θα χάσω από το μυαλό μου.

Ο μέσος όρος ηλικίας των αντιπάλων σου στο Ρίο είναι τα 30…

Ναι είναι η καλύτερη ηλικία αυτή, στα 30 – 35 έχεις τα καλύτερα αποτελέσματά σου ως σκοπευτής…

Πώς σου φαίνεται που θα αγωνιστείς σε τόση νεαρή ηλικία με αντιπάλους που είναι στο απόγειό τους;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν νιώθω καθόλου περίεργα ή μειονεκτικά ή φοβισμένη ή απειλούμενη διότι βάσει επιδόσεων ξέρω ότι είμαι στο ίδιο επίπεδο. Και θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν ονειρεύομαι ή δεν επιδιώκω τη διάκριση. Όχι τόσο για τις απολαβές που αυτό έχει αλλά περισσότερο ως ανταμοιβή των κόπων μου και της δουλειάς που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια.

Ονειρεύομαι και επιδιώκω τη διάκριση. Είμαι στο ίδιο επίπεδο με τις αντιπάλους μου βάσει επιδόσεων.

Τα πλεονεκτήματά σου ποια θεωρείς ότι είναι;

Είμαι πολύ πείσμων, είμαι πολύ δυναμική ως χαρακτήρας γενικότερα και αυτό με βοηθάει όχι μόνο για τη σκληρή δουλειά που έχω να κάνω αλλά και για να αντιμετωπίζω δυσκολίες όπως αυτές που προκύπτουν με την Ομοσπονδία για παράδειγμα. Αν είσαι αδύναμος χαρακτήρας τα βγάζεις πολύ δύσκολα πέρα. Θεωρώ ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη αδιαφορία από μέρος της Ομοσπονδίας, δεν ενδιαφέρονται για την προώθηση του αθλήματος. Προσωπικά, εκτός από την οικογένειά μου και τους φίλους μου, με στηρίζει πολύ ο χορηγός μου stoiximan.gr, ο σύλλογός μου ΩΡΙΩΝ και το Ίδρυμα Λεβέντη που μου έχει δώσει δύο χρονιές αθλητική υποτροφία.

Είμαι πολύ πείσμων και δυναμική και αυτό με βοηθάει όχι μόνο για τη σκληρή δουλειά που έχω να κάνω αλλά και για να αντιμετωπίζω δυσκολίες όπως αυτές που προκύπτουν με την Ομοσπονδία. Αν είσαι αδύναμος χαρακτήρας τα βγάζεις πολύ δύσκολα πέρα.

Στην Ελλάδα δεν είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο σπορ. Όταν λες ότι ασχολείσαι με τη σκοποβολή τι αντιδράσεις λαμβάνεις;

Εννοείται τα κλασικά πειράγματα, γυναίκα με όπλο κλπ. Μετά, ακριβώς επειδή δεν γνωρίζουν πολλά για τη σκοποβολή, ρωτάνε, θέλουν να μάθουν. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο κόσμος θα ενδιαφερόταν πολύ περισσότερο αν είχαμε καλύτερη προβολή. Σε άλλες χώρες η σκοποβολή είναι πολύ διαδεδομένη. Πρόκειται μάλιστα για χώρες που έχουν σημαντικό αθλητικό δυναμικό σε πάρα πολλά άλλα αθλήματα πολύ πιο δημοφιλή, όμως έχουν και τη σκοποβολή μέσα σε αυτό. Εμείς δεν το κάνουμε κι αυτό εντάσσεται στην γενικότερη αδιαφορία της Ομοσπονδίας. Αν ήθελαν θα μπορούσαν.

Σπουδάζεις ειδική αγωγή. Έχεις σκοπό να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό ή προέχει η σκοποβολή;

Μόλις τελειώσω με του Ολυμπιακούς, από το Σεπτέμβρη και μετά θα αφοσιωθώ πάλι στις σπουδές μου. Με ενδιαφέρει πολύ η ειδική αγωγή, ήταν καθαρά προσωπική επιλογή κι όχι κάτι που έτυχε, το επέλεξα γιατί μου αρέσει πάρα πολύ. Τώρα δεν ξέρω αν θα το ακολουθήσω επαγγελματικά, θα ήθελα αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει με τη σκοποβολή.

Με τι συναισθήματα θα μπεις στο αεροπλάνο για το Ρίο;

Με χαρά ενθουσιασμό αλλά και ψυχραιμία ταυτόχρονα. Θέλω να πάω και να χαρώ αυτή τη συμμετοχή εν αντιθέσει άλλων αγώνων που πήγαινα και ήμουν πάντα πιεσμένη και σκεφτόμουν να μην πάει η δουλειά μου στράφι κλπ. Τώρα θέλω απλά να πάω και να το χαρώ. Διότι είναι Ολυμπιακοί Αγώνες, είμαι 20 χρονών ακόμα και νομίζω πως ό,τι και να γίνει, ακόμα και αν σταθώ άτυχη, ξέρω ότι στην επόμενη Ολυμπιάδα θα είμαι μόλις 24 και θα λάβω μέρος αν όλα πάνε καλά. Η σκοποβολή δεν έχει ηλικιακούς φραγμούς, είναι ένα άθλημα που μπορείς να κάνεις μέχρι μεγάλη ηλικία. Οπότε είμαι πάρα πολύ ήρεμη.