Τα παθήματα της ΝΔ, μαθήματα για τη ΔΗΣΥ

Στο χώρο της κεντροαριστεράς, για την ακρίβεια στο χώρο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ (που θέλει να εκφράζει εκείνος τη βάση της κεντροαριστεράς) και Νέας Δημοκρατίας (που θέλει τους ψηφοφόρους του αντι-αριστερού κέντρου), πνέει τελευταία άνεμος αισιοδοξίας.

Η αισιοδοξία έχει να κάνει με την ελπίδα ότι ο χώρος αυτός που συνεθλίβη το 2012 μεταξύ Τσίπρα και Σαμαρά και που παρά τρίχα να εξαφανιστεί με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, μπορεί να ανακάμψει και στη χειρότερη να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή της επόμενης ημέρας, στην καλύτερη να κάνει ακόμη και την έκπληξη.

Δεν είμαστε προφήτες για να προβλέψουμε τι θα συμβεί τελικά. Όμως είναι προφανές ακόμη και σε όσους δε διαθέτουν μαντικές ικανότητες, ότι ο χώρος αυτός πρέπει καταρχην να εκλέξει νέο αρχηγό και να αποφασίσει τη δομή του, χωρίς να υπάρξει αμφισβήτηση του αποτελέσματος, που θα ήταν σπόρος διάλυσης.

Για να μην αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα, καλό θα ήταν να διδαχθούν στη ΔΗΣΥ, το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, από τα παθήματα της ΝΔ που πριν από δύο σχεδόν χρόνια κόντεψε να το διαλύσει όταν η διαδικασία εκλογής προέδρου αναβλήθηκε κατόπιν τεχνικών προβλημάτων και εν μέσω αλληλοκατηγοριών μεταξύ των υποψηφίων προέδρων ακόμη και για υπονόμευση της ψηφοφορίας.

Με αυτό το προηγούμενο, πως θα γίνει αποδεκτό το αποτέλεσμα μίας ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στην κεντροαριστερά, όπου έχουν και… παράδοση στα συντροφικά μαχαιρώματα; Διότι καλοί οι νεωτερισμοί, αλλά το κλασικό έχει κύρος. Η αναλογική ψήφος μπορεί να επανακαταμετρηθεί και λόγω της παρουσίας εκπροσώπων των υποψηφίων ούτως ή άλλως να ελεγχθεί η διαβλητότητα της. Χώρια που ένα τεχνικό προβλημα μπορεί να τινάξει την κεντροαριστερή πολυκατοικία στον αέρα.

Πολλώ δε μάλλον, τη στιγμή που ήδη υπάρχουν εκατέρωθεν υποψίες για τη μεταφορά ψηφοφόρων άλλων κομμάτων, που βεβαίως έχουν δικαίωμα να συμμετάσχουν σε μία ανοιχτή διαδικασία, όμως θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχουν ως στόχο να “αλλοιώσουν” το αποτέλεσμα όχι γιατί θα ψηφίσουν το νέο φορέα με το νέο αρχηγό, αλλά για να δημιουργήσουν ένα εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο. Η Δράση που ψήφισε μονοκούκι Μητσοτάκη μπορεί να απορροφήθηκε στη ΝΔ της επόμενης ημέρας, επρόκειτο όμως για ένα μικρότερο κόμμα με στελέχη πολλά εκ των οποίων είχαν ούτως ή άλλως γαλάζιες ρίζες. Εδώ μιλάμε για άλλου τύπου ανησυχίες.

Και άντε, οι υποψίες μεταφοράς ψηφοφόρων άλλων κομμάτων λύνονται σχετικά εύκολα με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων που δεν εμπίπτει σε θέμα προσωπικών δεδομένων. Αλλά ένα τεχνικό πρόβλημα πως ξεπερνιέται; Ειδικά όταν οι αντιμαχόμενες πλευρές θα δώσουν σκληρή μάχη για τον έλεγχο του χώρου, που μπορεί να θεωρηθεί κλειδί στις ισορροπίες του πολιτικού σκηνικού;

Χώρια που αφού ξεπεράσουν οι σύντροφοι τη διαδικασία, θα πρέπει να δουν εν τέλει την ουσία: Δεν έχει τόσο σημασία ποιος είναι αρχηγός, τι μερίδιο θα έχουν πάρει οι ανθυποψήφιοι του, εάν θα είναι ένα κόμμα ή πολλά. Σημασία θα έχει αυτός ο φορέας να βγει όρθιος και να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει: Τι έχει να πει στην κοινωνία. Ποιους εκπροσωπεί. Τι προτείνει τελικά πέραν της αυτοδικαίωσης της ίδιας του της ύπαρξης.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι αρχισυντάκτρια πολιτικού του News 24/7.