Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Χρυσή Αυγή; Μόνο αυτό δεν ακούσαμε

Του Γρηγόρη Μπάτη

Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση έτσι και σ’ αυτή, δεν λείπουν οι ακραίες τοποθετήσεις και η αλόγιστη αντιπαράθεση, ακόμα και σε πολύ σοβαρά και “εύθραστα” θέματα. Ένα τελευταίο παράδειγμα είναι το φαινόμενο του αυξανόμενου φασισμού, απ’ το οποίο προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις η Νεά Δημοκρατία, κάνοντας λόγο για ξεκάθαρο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Απ’ αυτό το νέο πόλεμο που έχει προκύψει λοιπόν, μπορούμε να βγάλουμε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα.

Το πρώτο και σημαντικότερο είναι πως όσο κι αν έχουμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού, όσο κι αν ο κόσμος μαζεύει φαγητό από τα σκουπίδια, στο βωμό της πολιτικής αντιπαράθεσης θυσιάζονται οι πάντες και τα πάντα. Οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν βάζουν μυαλό και τίποτα δεν έχει αλλάξει από τις εποχές των παχιών αγελάδων και του πολιτικού φανατισμού. Τουναντίον, η κατάσταση έχει οξυνθεί και τις περισσότερες φορές χάνουμε την ουσία.

Ποια είναι η ουσία στην προκειμένη περίπτωση με την Χρυσή Αυγή; Πως οι άνθρωποι που έφεραν το ναζιστικό κόμμα σ’ αυτό το ντροπιαστικό ποσοστό, τολμούν να πετούν το μπαλάκι στους απέναντι, αντί να ασχολούνται με βασικότερα καθημερινά θέματα. Πως είναι δυνατόν η Νέα Δημοκρατία του Τάκη Μπαλτάκου, του Φαήλου Κρανηδιώτη, του Μάκη Βορίδη, του Άδωνι Γεωργιάδη, του Θανάση Πλεύρη (υιού του δηλωμένου φασίστα Κωνσταντίνου) και τόσων άλλων πολιτικών με ακροδεξιά ατζέντα, να μιλούν για ψάρεμα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής από τον ΣΥΡΙΖΑ; Είναι προφανές πως φοβούνται μην χάσουν την πελατεία τους, γιατί οι ίδιοι δια στόματος Αντώνη Σαμαρά έχουν ξεκαθαρίσει πως θέλουν “να επανακαταλάβουν τις πόλεις μας” και φυσικά προειδοποιούν τον λαό πως “για κάθε Έλληνα άνεργο, υπάρχει ένας μετανάστης”.

Με σποτάκια δεν διώχνεις τον φασισμό

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Λίγο πιο δίπλα να κοιτάξεις (όχι πιο αριστερά, μην μπερδευτείς), βλέπεις τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ ή της Ελιάς αν προτιμάτε, να χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα. Κι ας είναι άνθρωποι της παράταξης που έφεραν την Ελλάδα σε σημείο πτώχευσης κι ας μας έβαλαν στο μνημόνιο και εξακολουθούν να υπηρετούν αυτές τις πολιτικές. Κι ας χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους αντιφασίστες, νομίζοντας πως έκαναν το χρέος τους, βγάζοντας μερικά αντιρατσιστικά σποτάκια, αλλά απουσιάζοντας από τους δρόμους. Οι ίδιοι που γέμισαν με οργή τον κόσμο και τον έστρεψαν στον φασισμό, τώρα επιχειρούν να βάλουν σε ρόλο απολογούμενο τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο σουρεαλιστικό είναι όλο αυτό;

Όπως και να ‘χει, είναι ξεκάθαρο πως τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί κάποιος να τον κατηγορήσει ή να τον αμφισβητήσει για πάρα πολλά πράγματα ή για κάποιες θέσεις του, όχι όμως για φλερτ με τον φασισμό. Γενικότερα οι αριστερές  δυνάμεις της Ελλάδας δίνουν τη μάχη με τον φασισμό, όχι τώρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Όταν μαχαίρωναν μετανάστες στις γειτονιές της Αθήνας, όταν τραμπούκιζαν αριστεριστές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας κι όταν το φαινόμενο είχε αρχίσει να εξαπλώνεται. Αυτοί λοιπόν που τώρα παίρνουν το ρόλο του επικριτή σφύριζαν αδιάφορα, όταν η Χρυσή Αυγή κυνηγούσε μετανάστες και δήθεν συνόδευε ηλικιωμένες κυρίες στα ΑΤΜ.

Πάμε τώρα στην ουσία της δήλωσης που προκάλεσε νέο κύκλο αντιπαραθέσεων ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα και ανήκε στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Σαφώς κι είναι ένα μεγάλο ζήτημα τι πρέπει να γίνει με το 16% που αποφάσισε να εμπιστευτεί τον Ηλία Κασιδιάρη στον Δήμο της Αθήνας.

Οι ψηφοφόροι της ΧΑ δεν είναι δολοφόνοι, αλλά συνένοχοι

Το βέβαιο είναι πως μετά και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα οι ψηφοφόροι γνωρίζουν τι άνθρωποι και πόσο επικίνδυνοι είναι οι της Χρυσής Αυγής. Εξίσου βέβαιο είναι πως το 16% των Αθηναίων δεν είναι φασίστες, χωρίς βέβαια να τους δικαιολογεί κανείς. Δεν θα έπαιρναν μαχαίρι για να σκοτώσουν μετανάστη ή διαφωνούντα. Δεν είναι δολοφόνοι. Είναι όμως υπεύθυνοι για την αύξηση των ποσοστών του ναζιστικού κόμματος και πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, καθώς θεωρούνται πλέον συνένοχοι στα εγκλήματα που θα ακολουθήσουν από τους φασίστες.

Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και το πολιτικό σύστημα που άνοιξε την πόρτα στην Χρυσή Αυγή και έστειλε χιλιάδες κόσμου και κυρίως τους λούμπεν προλετάριους στην αγκαλιά της. Και να μην μείνει μόνο εκεί. Πρέπει όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις να πείσουν αυτούς τους πολίτες, πως ουδέποτε το μίσος για το διαφορετικό, οι εχθρικές και ακραίες συμπεριφορές, καθώς και η βία είχαν καλά αποτελέσματα.

Η κόκκινη γραμμή του νεοναζισμού

Αρκετοί από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της αριστεράς (οι εργάτες, οι άνεργοι, οι νέοι) έχουν ντυθεί με μαύρα μπλουζάκια και κυνηγούν μετανάστες, ομοφυλόφιλους, ξένους. Πρέπει κάποιος να τους επανεντάξει στις δημοκρατικές λογικές και είναι χρέος όλων μας να πούμε την αλήθεια στα νέα παιδιά. Να καταλάβουν πως η Χρυσή Αυγή ουδέποτε πήγε κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα και πάντα υπερασπιζόταν και υπερασπίζεται εκείνους που σου δίνουν δουλειά για ελάχιστα ευρώ.

Αντί λοιπόν να φτάνουμε στις ατέλειωτες και ανούσιες αντιπαραθέσεις ένθεν κι ένθεν, θα πρέπει τα πολιτικά κόμματα να έχουν κάποιες κόκκινες γραμμές μεταξύ τους. Μια απ’ αυτές επιβάλλεται να είναι το φαινόμενο του φασισμού. Διαφορετικά θα φτάσουμε στο σημείο να ακούσουμε σενάρια περί συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή