Μηχανή του Χρόνου: Γιατί οι Ισπανοί μιλάνε με ‘θ’

Έτσι εγκαθιδρύθηκε η δυναστεία των Αψβούργων στην Ισπανία, που βασίλευσε μέχρι και τον 18ο αιώνα. Η δεύτερη «προσφορά» της ήταν η ψυχολογική της ανισορροπία, την οποία φαίνεται ότι κληροδότησε στους απογόνούς της. Το ίδιο έκανε και ο Φίλιππος, ο οποίος όσο «ωραίος» κι αν υπήρξε ο ίδιος, έφερε το γονίδιο που μεταλλασσόταν σε μια περίεργη παραμόρφωση του προσώπου, γνωστή ως το «αψβούργειο σαγόνι».
Τα «σαγόνια» των Ισπανών μονάρχων ήταν τόσο χαρακτηριστικά, που κυκλοφόρησε η φήμη ότι από αυτούς ξεκίνησε η καστιλιάνικη προφορά, όπου προφέρουν το «σ» ως «θ». Οι υπήκοοι προσπαθούσαν να μιμηθούν τους βασιλιάδες, οι οποίοι πρόφεραν λάθος τις λέξεις λόγω της παραμόρφωσής τους. Βέβαια, η φήμη δεν έχει επιβεβαιωθεί από σύγχρονους ιστορικούς.

Οι Ιωάννα και ο Φίλιππος δημιούργησαν μία δυναστεία γενετικών ανωμαλιών και παραμορφώσεων που έμεινε στην εξουσία για αιώνες. Ο αυτοκράτορας Κάρολος IV ήταν το πρώτο «θύμα» του γάμου των γονιών του. Από τον Φίλιππο κληρονόμησε την Αυστρία, την Ολλανδία, την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ένα σαγόνι τόσο προτεταμένο, που ήταν σχεδόν αδύνατον να κρατήσει το στόμα του κλειστό.
Βλέποντας τον βασιλιά για πρώτη φορά, ένας κατάπληκτος ισπανός χωριάτης λέγεται πως φώναξε: «Μεγαλειότατε, κλείσε το στόμα σου, οι μύγες αυτής της χώρας είναι πολύ αυθάδεις!». Ο Κάρολος αναγνώριζε τα αποκρουστικά του χαρακτηριστικά σε ένα γράμμα προς τον βασιλιά της Γαλλίας, όπου τον προσκαλούσε σε μια συνάντηση. Ήταν αλήθεια ότι συχνά το στόμα του κρεμόταν ανοικτό, «αλλά όχι για να δαγκώνει τους ανθρώπους», διαβεβαίωνε τον γάλλο βασιλιά. Από την Ιωάννα, ο Κάρολος κέρδισε την ισπανική αυτοκρατορία και, αν και γλύτωσε από την τρέλα της, μια προϊούσα μελαγχολία τον έκανε στο τέλος να εγκαταλείψει όλους τους θρόνους του και να αποσυρθεί ήσυχα. Πριν από την παραίτησή του, το 1556, ο Κάρολος μοίρασε την επικράτειά του στα δύο. Οι αυστριακές κτήσεις πήγαν στον αδελφό του, Φερδινάνδο, ενώ η Ισπανία πέρασε στον γιο του, Φίλιππο ΙΙ.

Από την ισπανική πλευρά, ο Φίλιππος ΙΙ, ένας θρησκόληπτος φανατικός που έστειλε την Ισπανική Αρμάδα εναντίον της βασίλισσας της Αγγλίας, Ελισάβετ, παντρεύτηκε την ξαδέρφη του και απέκτησε έναν γιο, τον Κάρλος. Ο Κάρλος ήταν ραχιτικός και περιστερόστερνος, με ολόκληρη τη δεξιά πλευρά του λιγότερο αναπτυγμένη από την αριστερή. Η διαστρεβλωμένη φιγούρα του αντικατόπτριζε το ανισόρροπο μυαλό του. Οι ιστορίες για τη σκληρότητα και την εκκεντρική συμπεριφορά του ήταν αμέτρητες. Ως παιδί, ο Κάρλος διασκέδαζε βλέποντας ποντικούς να ψήνονται ζωντανοί και για ευχαρίστηση τύφλωσε όλα τα άλογα του βασιλικού στάβλου. Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν οι γιατροί αφαίρεσαν μέρος του κρανίου του, ύστερα από έναν τραυματισμό. Ημιλοβοτομημένος, άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της Μαδρίτης και να επιτίθεται σε γυναίκες. Τελικά, ο βασιλιάς Φίλιππος διέταξε να τον φυλακίσουν και ο Κάρλος πέθανε έγκλειστος, αφήνοντας τον πατέρα του χωρίς διάδοχο. Ο Φίλιππος τότε παντρεύτηκε την ανιψιά του, την Άννα της Αυστρίας, ελπίζοντας να αποκτήσει κληρονόμους. Απέκτησε τον επόμενο βασιλιά, τον Φίλιππο ΙΙΙ, ο οποίος με τη σειρά του, παντρεύτηκε την αυστριακή ξαδέρφη του. Το ίδιο έκανε και ο γιος τους, ο βασιλιάς Φίλιππος IV. Ο γιος του, ο Κάρλος ΙΙ, ήταν ο τελευταίος απ’ τους Αψβούργους της Ισπανίας και συγκέντρωνε όλες τις δυσμορφίες των αιμομικτών προγόνων του.

Τον αποκαλούσαν Κάρλο τον Μαγεμένο, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι για την κατάστασή του έφταιγε η αιμομιξία. Ο Κάρλος ήταν προϊόν τέτοια ενδογαμίας, που θα μπορούσε να ήταν πρώτος ξάδελφος του εαυτού του. «Έχει ακόρεστο στομάχι και καταπίνει όλες τις τροφές ολόκληρες, αφού το σαγόνι του προεξέχει τόσο πολύ, ώστε οι δύο σειρές των δοντιών του να μην μπορούν να συναντηθούν. Σε αντιστάθμισμα, έχει έναν αφύσικα πλατύ λαιμό, έτσι που ένα στομάχι ή ένα συκώτι κότας περνάει κάτω ολόκληρο και επειδή το αδύναμο στομάχι του δεν μπορεί να το πέψει, το αδειάζει με τον ίδιο τρόπο», έγραφε ο άγγλος πρεσβευτής στην Ισπανία, το 1696. Τίποτα δεν απασχολούσε τον Κάρλο, εκτός από τα λείψανα των νεκρών προγόνων του. Άνοιγε τα φέρετρά τους για να του κάνουν συντροφιά. Όταν πέθανε το 1700, άκληρος, ξεκίνησε ο πόλεμος για την ισπανική διαδοχή.