Μηχανή του Χρόνου: Οι αληθινοί “Άδωξοι Μπάσταρδη” που έπνιξαν 1.500 Ναζί

Από την mixanitouxronou.gr

Το 2009 ο Κουέντιν Ταραντίνο έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε το έργο «Άδωξοι Μπάσταρδη». Η πολεμική ταινία αφηγούνταν, μεταξύ άλλων, την προσπάθεια μιας στρατιωτικής ομάδας να δολοφονήσουν τον Αδόλφο Χίτλερ αλλά και να εισχωρήσουν στα ανώτερα ναζιστικά κλιμάκια στη γερμανοκρατούμενη Γαλλία.

Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρχε μια ομάδα εβραίων στρατιωτών η οποία πολέμησε κάτω από τις εντολές του Βρετανικού Στρατού στην Ελλάδα, αλλά και στο Βορειοαφρικανικό Μέτωπο.

Μετά το τέλος του Πολέμου, πρώην μέλη της Εβραϊκής Ταξιαρχίας αποφάσισαν να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους και να εκδικηθούν πρώην στελέχη των Ναζί, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τις θηριωδίες κατά του εβραϊκού πληθυσμού και ζούσαν ελεύθεροι.

Εβραϊκή Ταξιαρχία

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η στρατηγική αναγκαιότητα της Μέσης Ανατολής οδήγησε τη Μεγάλη Βρετανία να δημιουργήσει ένα στρατιωτικό σώμα από Παλαιστίνιους και Εβραίους που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.

Η Εβραϊκή Ταξιαρχία του Βρετανικού Στρατού, η οποία πολέμησε υπό τη σιωνιστική σημαία, ιδρύθηκε επίσημα τον Σεπτέμβριο του 1944. Περιλάμβανε περισσότερους από 5.000 εβραίους εθελοντές από την Παλαιστίνη που οργανώθηκαν σε τρία τάγματα πεζικού και αρκετές μονάδες υποστήριξης.

Κάτω από την εποπτεία του Έρνεστ Μπέντζαμιν, η Ταξιαρχία πολέμησε τους Γερμανούς στην Ιταλία από τον Μάρτιο του 1945 έως το τέλος του πολέμου που ήταν τον Μάιο του ίδιου έτους. Μετά τη γερμανική παράδοση, η Εβραϊκή Ταξιαρχία στάλθηκε στα ιταλικά σύνορα με την Αυστρία και τη Γιουγκοσλαβία και αργότερα στο Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες.

Το καλοκαίρι του 1946, η Μεγάλη Βρετανία διέλυσε την Εβραϊκή Ταξιαρχία. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 30.000 Εβραίοι εθελοντές από την Παλαιστίνη υπηρέτησαν στις βρετανικές δυνάμεις και περισσότεροι από 700 σκοτώθηκαν στη μάχη.

«Μονάδες εκδίκησης»

Το τελευταίο έτος του πολέμου η Εβραϊκή Ταξιαρχία κυνηγούσε Γερμανούς στα ιταλικά σύνορα. Πλήρως αποκομμένοι από τις ειδήσεις του πολέμου, μετά το τέλος του άρχισαν σταδιακά να μαθαίνουν για τις θηριωδίες των Ναζί κατά των Εβραίων. Μέλη της Ταξιαρχίας αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και ξεκίνησαν ένα νέο «υπόγειο πόλεμο».

Αποφάσισαν να δολοφονήσουν όσους περισσότερους ένοχους Γερμανούς μπορούσαν, ως αντίποινα για το Ολοκαύτωμα.

Δημιούργησαν τις λεγόμενες «μονάδες εκδίκησης» και ταξίδεψαν στη Γερμανία και στην Αυστρία. Χρησιμοποιώντας τις επαφές που είχαν από τον Βρετανικό Στρατό, έφτιαξαν μια λίστα με ονόματα των Ναζί που υπηρέτησαν στα SS και την Γκεστάπο που είχαν εμπλακεί σε δολοφονίες Εβραίων.

Ο τρόπος που «χτυπούσαν» ήταν πάντα ο ίδιος. Τα πρώην μέλη της Εβραϊκής Ταξιαρχίας άλλαζαν τις πινακίδες στα αμάξια τους, έκρυβαν το περιβραχιόνιο με το αστέρι του Δαυίδ και φορούσαν στολές της βρετανικής αστυνομίας.

Όταν εντόπιζαν τον υποτιθέμενο στόχο τους, εμφανίζονταν μπροστά στο σπίτι του ως Βρετανοί Αστυφύλακες και με τη δικαιολογία της ανάκρισης τον οδηγούσαν σε ένα απομονωμένο μέρος.

Εκεί αποκάλυπταν την πραγματική τους ταυτότητα και έστηναν μια «δίκη» για τα εγκλήματα πολέμου, δίνοντας την ευκαιρία στον κρατούμενο να απολογηθεί για τις πράξεις του. Στη συνέχεια, τον δολοφονούσαν και έριχναν το πτώμα του στη θάλασσα.

Η μέθοδος που χρησιμοποιούσαν ήταν ο στραγγαλισμός, καθώς δεν επιθυμούσαν να αφήσουν ίχνη αίματος πίσω τους. Αρκετές φορές, τους πατούσαν με τα αμάξια τους, προτού τους στραγγαλίσουν.

Υπολογίζεται ότι λίγους μήνες μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εκτελέστηκαν περίπου 1.500 υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί από τις εβραϊκές «ομάδες εκδίκησης».

«Κάναμε ό,τι έπρεπε να γίνει και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι΄αυτό»

Οι περισσότεροι Εβραίοι της Ταξιαρχίας που συμφώνησαν να συμμετέχουν στις «ομάδες εκδίκησης» έχασαν την οικογένειά τους.

«Τότε ήμασταν νεαροί Εβραίοι στρατιώτες. Ξέραμε ότι ο λαός μας δεν θα μας συγχωρούσε ποτέ αν δεν εκμεταλλευόμασταν την ευκαιρία να σκοτώσουμε Ναζί», δήλωσε αργότερα ο Ίσραελ Κάμι, πρώην μέλος της Εβραϊκής Ταξιαρχίας. «Κάναμε ό,τι έπρεπε να γίνει και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι΄αυτό», πρόσθεσε.

Ένα άλλο μέλος της Εβραϊκής Ταξιαρχίας, ο Μόσε Τάβορ, ομολόγησε πολλά χρόνια αργότερα ότι στραγγάλισε τουλάχιστον τέσσερις δράστες.

«Δεν χρειάστηκε να καταναλώσω αλκοόλ προτού το κάνω. Ήμουν αρκετά ενθουσιώδης. Δε λέω ότι ήμουν αναίσθητος. Ήμουν ήρεμος και ήσυχος και έκανα τη δουλειά μου. Μπορείτε ίσως να με συγκρίνετε με τους Γερμανούς, γιατί κι εκείνοι έκαναν τη δουλειά τους» και τόνισε πως «όταν το έκανα, ένιωθα πολύ καλά. Όχι τη στιγμή του στραγγαλισμού, αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα. Μπορείτε να με θεωρήσετε δολοφόνο, αλλά ξέρω ποιους σκότωσα. Έτσι, δεν είμαι υπερήφανος, αλλά ούτε και ένοχος για αυτό που έκανα. Δεν έχω εφιάλτες τα βράδια. Κοιμάμαι καλά. Τρώω καλά. Ζω!»

Μερικοί στρατιώτες από την Ταξιαρχία συνέλαβαν, παράλληλα, στη δημιουργία καταυλισμών για τους Εβραίους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, αλλά και στην παράνομη είσοδό τους στην Παλαιστίνη με πτήσεις από την Ανατολική Ευρώπη….