O Πέδρο Αλμοδόβαρ στο Flix λίγο πριν τη βράβευσή του από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου
Συναντήσαμε τον Πέδρο Αλμοδόβαρ στο Βερολίνο μια μέρα πριν την 26η Απονομή των Ευρωπαϊκών Βραβείων και μιλήσαμε μαζί του για το μέλλον του ευρωπαϊκού σινεμά, την οικονομική κρίση και τη φοβία του στα φίδια!
- 07 Δεκεμβρίου 2013 16:48
Επιμέλεια: Μανώλης Κρανάκης
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ βρίσκεται από χθες στο Βερολίνο για να παραστεί στην 26η Απονομή των Βραβείων της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας με δύο ιδιότητες: αυτή του υποψήφιου, αφού το «Δεν Κρατιέμαι» συγκαταλέγεται στις πέντε ταινίες που αποτελούν τη νεοσύστατη φέτος πρώτη φορά κατηγορία της Καλύτερης Ευρωπαϊκής Κωμωδίας και αυτή του τιμώμενου προσώπου της βραδιάς, αφού η Ακαδημία επέλεξε να τον βραβεύσει για τη συνολική προσφορά του στο παγκόσμιο σινεμά.
«Ελπίζω το βραβείο να αφορά το μέχρι τώρα έργο μου και να μην είναι ένα βραβείο από αυτά που δίνουν σε κάποιον όταν έχει τελειώσει η καριέρα του. Δεν ξέρω πόσους θα στεναχωρήσω, αλλά έχω την επιθυμία να κάνω ακόμη πολλές ταινίες», αστειεύτηκε, ξεκινώντας μια συζήτηση με λίγους δημοσιογράφους, φανερά ενθουσιασμένος για το βραβείο, αλλά και για το γεγονός πως τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου είναι μια από τις λίγες ευκαιρίες μέσα στο χρόνο να γιορτάζουμε το ευρωπαϊκό σινεμά.
Απλός, πρόσχαρος, συνοδευόμενος από τον αδερφό του, Αγκουστίν και τον διερμηνέα του, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μιλάει αγγλικά, μπερδεύοντας ανάμεσα ισπανικά και μετά επιστρέφει πάλι στα αγγλικά. Και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αναφέρεται συνεχώς στην οικονομική κρίση, στη διεφθαρμένη Ισπανία και στην ελπίδα του πως το σινεμά θα βρίσκει πάντα τρόπους να γίνεται ακόμη και όταν κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Το πώς η συζήτηση έφτασε στη φοβία του για τα φίδια, είναι κάτι που μπορείτε να ανακαλύψετε διαβάζοντας…
Πως νιώθετε για το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου σας βραβεύει για την προσφορά σας στο παγκόσμιο σινεμά;
Είμαι πολύ χαρούμενος. Ξέρετε δεν ήταν ποτέ προφανές πως μια ταινία που μιλάει ισπανικά και αναφέρεται κατά βάση σε πράγματα αυτοβιογραφικά που αντλώ από τη ζωή και τις εμπειρίες μου, θα αφορά ένα παγκόσμιο κοινό. Κι όμως, ακόμη και στις πιο «μαντσικές» ταινίες μου (σ.σ. η Λα Μάντσα είναι η επαρχία της Ισπανίας στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε), όπως το «Μυστικό μου Λουλούδι» ή το «Volver», που δεν πίστευα πως θα μπορούσαν να αγγίξουν για παράδειγμα το κοινό της Αμερικής, είδα τον κόσμο να γελάει με αστεία που έλεγε η γιαγιά μου και πίστευα πως θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητά μόνο σε όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί.
Επιλέξατε να κάνετε μια καθαρόαιμη κωμωδία σε μια εποχή που τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πιστεύετε πως ήταν κατάλληλη επιλογή για μια κωμωδία σε τέτοιους καιρούς;
Πάντα είναι κατάλληλη εποχή να κάνεις μια κωμωδία. Αλλωστε μέσα από την κωμωδία μπορείς να πεις τα πιο «σοβαρά» πράγματα για την πραγματικότητα γύρω σου. Μέσα στο σενάριο του «Δεν Κρατιέμαι» περνάνε έμμεσα όλα τα θέματα που απασχολούν αυτή τη στιγμή την Ισπανία και την Ευρώπη: από την οικονομική κρίση μέχρι την κρατική διαφθορά. Είναι με κάποιο τρόπο μια «μεταφορά». Αλλωστε, μια ταινία που διαδραματίζεται μέσα σε ένα αεροπλάνο δεν μπορεί παρά να είναι κωμωδία. Το να βρίσκεσαι μέσα σε μια πτήση εμπεριέχει δύο στοιχεία: την απόλαυση και το θάνατο. Απόλαυση γιατί στην πραγματικότητα κάθεσαι στην καρέκλα σου και παρακολουθείς όλα όσα συμβαίνουν στο διάδρομο σαν να επρόκειτο για μια πασαρέλα. Και το θάνατο γιατί από τη στιγμή που μπαίνεις μέσα σε ένα αεροπλάνο υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα του να μην προσγειωθείς ποτέ ζωντανός!
Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο Flix
Περισσότερος Πέδρο Αλμοδόβαρ:
