Η Ζωή Λάσκαρη μέσα από δικά της λόγια

Διαφορετική στον κινηματογράφο, διαφορετική και στην ζωή της. Η Ζωή Λάσκαρη, η ανακάλυψη η μεγάλη σταρ της Φίνος Φιλμ και των θεατρικών επιτυχιών έφυγε για να συναντήσει την Αλίκη, την Τζένη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Γιάννη Διαλιανίδη. Θα μένουν όμως για πάντα οι ταινίες της και ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε την ζωή. Κομμάτια αυτού του παζλ συγκεντρώσαμε μέσα από συνεντεύξεις που παραχώρησε τα τελευταία χρόνια.

Για την ζωή της: «Εγώ έκανα απλώς μια δουλειά που αγαπούσα πάρα πολύ, με έναν άνθρωπο που λάτρευα, τον Φίνο, και από εκεί και πέρα η ζωή, οι παρέες μου, ήταν έξω από όλα αυτά. Δεν έκανα θυσίες, όπως για παράδειγμα η Αλίκη. Και ξενυχτούσα, και πολλές φορές πήγαινα κατευθείαν στο γύρισμα. Ευτυχώς χάρηκα όλες τις ηλικίες μου».

Για το παρελθόν: «Δεν αναπολώ. Ούτε θα ‘θελα να ξαναγυρίσω πίσω. Πέρασα καλά, πέρασα άσχημα, πέρασα πολλά και είμαι καλά. Δεν αισθάνομαι τόσο γριά. Θα περιμένω να το κάνω στα 90 μου, όταν αράξω σπίτι μου. Γιατί πρέπει να αποσυρθώ τώρα;»

Lifo Φεβρουάριος 2014

Για την σχέση της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη: «Εγώ δεν ήμουν ποτέ ανταγωνιστική. Ειδικά με την Αλίκη έκανα πολύ παρέα. Θυμάμαι την τρυφεράδα της, την ψυχούλα της, το χεράκι της που χάιδευα και μου λείπει και πάρα πολύ. Η Αλίκη έδειχνε ότι αυτή τα κανονίζει όλα και ήταν πολύ ανασφαλές άτομο, που δεν θα έπρεπε».

Alpha Φεβρουάριος 2017

Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Ο Καραμανλής ήταν δωρικός, ταγμένος σε αυτό που έκανε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη σκηνή όταν είπε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική και δάκρυσε.

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016
 

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Οταν γνώρισα τον Ανδρέα, είδα έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα, για όλα αυτά που του καταλόγιζαν. Θυμάμαι, ο Τάσος Μπιρσίμ μού είχε πει ότι στο νοσοκομείο έκανε πρόβα με ποιον τρόπο θα έκανε το νεύμα στη Δήμητρα, όταν κατέβαινε από το αεροπλάνο. Τον λάτρεψα για αυτό. Με μια κίνηση έριξε χειροβομβίδα στην ψευτιά και στην υποκρισία των παντρεμένων που πηγαίνουν σε μια γκαρσονιέρα με μια γυναίκα δύο ώρες και μετά γυρίζουν στη γυναίκα τους».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Για τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά: « Τα παιδιά δεν πρέπει να τα βάζεις σε μια γυάλα, γιατί όταν τα βγάλεις, θα αρπάξουν το πρώτο μικρόβιο που θα βρουν μπροστά τους. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να τρώει και τα μούτρα του. Αλλιώς δεν προχωράει. Αν φοβάσαι συνέχεια, δεν μπορείς να αγαπήσεις. Γιατί φοβάσαι μην απογοητευθείς. Ε, δεν είναι ζωή αυτή».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Για τις σχέσεις με τα δικά της παιδιά: «Δυστυχώς, μαθαίνουμε να οδηγούμε, να μαγειρεύουμε, αλλά δεν μαθαίνουμε πώς να είμαστε καλές μάνες. Ναι, δεν ξέρω πώς ήμουν ως μητέρα. Τα παιδιά σίγουρα θέλουν όρια. Οταν χρειαζόταν, και τιμωρίες έμπαιναν, και η Μάρθα και η Μαρία Ελένη, αλλά τιμωρίες του στυλ “σου βγάζω την πόρτα από το δωμάτιο για έναν μήνα για να χάσεις την ιδιωτικότητά σου”. Θα έλεγα, πάντως, ότι η αγάπη που έχω στα παιδιά μου επικαλύπτει πολλά λάθη, αν έχω κάνει λάθη».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Στο κάτω κάτω, γιατί ζούμε; Γιατί να φοβόμαστε μην πονέσουμε; Δεν πονάμε πιο πολύ όταν δεν ζούμε τα πράγματα; Να μη φοβάσαι τη ζωή, προχώρα.

Για την καθημερινή της ζωή: « Τα πάντα έκανα στο σπίτι. Εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ σταρ. Τι, να παριστάνω την Γκρέτα Γκάρμπο με ένα τσιγάρο στο χέρι; Είναι βασανιστικό να πρέπει να υποδύεσαι έναν ρόλο και μέσα στο σπίτι σου».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Για την μετακόμιση στο Πόρτο Ράφτη: Για μένα, αυτό το πράγμα που υπάρχει στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, το νέφος, η φασαρία, η βαβούρα, δεν τα θέλω. Αυτή την ησυχία που έχω εδώ (στο Πόρτο Ράφτη) πού θα τη βρω στην Αθήνα; Να ξυπνάω το πρωί και να έχω τη θάλασσα μπροστά μου και να μην είμαι κλεισμένη, όπως ήμασταν στην Ηροδότου, με σιδεριές, γιατί μπήκαν δύο φορές να μας κλέψουν.

Εφημερίδα Παρασκήνιο 2017

Για την κοσμική ζωή: « Δεν μου πάει καθόλου. Δεν περνάω καλά. Προτιμώ να πάω σε ένα ταβερνάκι με τις φίλες μου, να πιω ένα κρασάκι. Δεν έχω τι να πω σε τέτοιες εκδηλώσεις. Νιώθω ηλίθια. Και κάνω προσπάθεια, μη νομίζετε. Και γελάω, και είμαι κανονική, γιατί δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν. Αλλά φεύγω άδεια. Προτιμώ να είμαι σπίτι μου, να ράβω, να φτιάχνω τα σκουλαρίκια μου».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Για τους διανοούμενους: «Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου! Oι renomé με κουράζουν, είναι σε τετραγωνάκια. Δεν με αφορούν. Εμένα με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που έχουν ζήσει καταστάσεις, έχουν διαβάσει, ξέρουν πράγματα, έχουν να σου πουν κάτι. Τι να τον κάνω τον διανοούμενο; Να μου πει αυτά που μπορώ να διαβάσω; Εγώ είμαι μαθήτρια της ζωής.»

Lifo Φεβρουάριος 2014

Για την σχέση της με τον Θεό: «Τον Θεό τον έχω μέσα μου. Εμείς είμαστε η Εκκλησία. Δεν υπάρχει η εκκλησία ως κτίριο. Πιστεύω βαθύτατα, κοινωνώ, έχω πνευματικό εδώ και 35 χρόνια.(…) Πολλοί λένε: “Γιατί σε εμένα, Θεέ μου;”. Αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα. Είναι σαν να Τον αμφισβητείς. Kαι δεν είμαι καμιά θεούσα. Υπάρχει, φυσικά, η άποψη ότι αν πιστεύεις στον Θεό δεν είσαι καλλιεργημένος. Πόσο πλανεμένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, αλήθεια».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Για την κρίση: «Μας άξιζε μια κρισούλα, μπας και ταρακουνηθούμε. Είχαμε τρελαθεί κάποια στιγμή. Μπροστά στην Κατοχή αυτή η κρίση δεν είναι τίποτα (…) Καταλαβαίνουν οι εξωφρενικά πλούσιοι τις ανάγκες του απλού ανθρώπου; Τι λέτε; Δεν νομίζω ότι δεν τον καταλαβαίνουν. Δεν τους αφορά. Κι αυτό είναι κάτι που με θυμώνει πολύ».

Lifo Φεβρουάριος 2014

Για το σημερινό πολιτικό σκηνικό: Εκείνο που με προβληματίζει με την εποχή μας είναι η απαξίωση του πολιτικού κόσμου – και δεν ξέρουμε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Περάσαμε ένα αλισβερίσι πολιτικών και πολιτών: διόρισέ με να σε ψηφίσω. Νομίζω ότι αυτήν τη στιγμή γίνεται ξεκαθάρισμα. Τελειώνει αυτή η ιστορία. Αλλά, αν απαξιώνουμε τον πολιτικό κόσμο, ποιον θα βάλουμε; Τι δημοκρατία θα έχουμε;

Lifo Φεβρουάριος 2014

Για την δική της επαφή με την πολιτική: Μόνο όταν πήγα –με πιέσανε– με τον Αβραμόπουλο για τον Δήμο Αθηναίων και σε ενάμιση χρόνο παραιτήθηκα! Γιατί εκεί άλλοι αποφασίζουν κι εγώ είχα όνειρα να κάνω πράγματα… Τα οποία δεν μπορούσα να υλοποιήσω κι αφού δεν μπορούσα να τα κάνω, δεν είχα λόγο να κοροϊδέψω τον κόσμο που με ψήφισε!

Παρασκήνιο 2017

Για την προσφυγική κρίση: «Ετσι κι αλλιώς δεν είναι δυνατόν τόσοι άνθρωποι όπως είναι οι πρόσφυγες, με μια άλλη κουλτούρα και με μία άλλη θρησκεία να ενσωματωθούν ποτέ στον ευρωπαϊκό κορμό. Δεν μπορεί ο Ευρωπαίος να τακιμιάσει με την Ανατολή. Αρα πού πάμε; Τους συμπονάς όλους αυτούς τους ανθρώπους, δεν θέλεις να πνίγονται, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζεσαι ανίσχυρος να κάνεις οτιδήποτε».
ΒΗΜΑgazino Σεπτέμβριος 2016

Για αυτούς που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή: «Μήπως μέσα στην απελπισία τους δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι ψηφίζουν; Μου κάνει εντύπωση. Ο Έλληνας που πέρασε Κατοχή, που πέθανε, είναι τόσο φασίστας;».

Lifo Φεβρουάριος 2014

Για την δολοφονία του πατέρα της απο τους αριστερούς: «Είχα πάει στο 1o συνέδριο του ΚΚΕ Eσωτερικού γιατί αγαπούσα πολύ τον Λεωνίδα Κύρκο. Οταν μας ζήτησαν να κάνουμε ενός λεπτού σιγή για αυτούς που είχαν πέσει θύματα, εγώ σπάραζα από το κλάμα. Σκεφτόμουν ότι μπορεί εκείνη τη στιγμή να έκανα ενός λεπτού σιγή για εκείνους που σκότωσαν τον πατέρα μου. Ολο αυτό ήταν μια κάθαρση, έφυγε το δηλητήριο από μέσα μου. Ενα πράγμα μόνο με στενοχωρεί, ότι πάντα τιμούν τη μία πλευρά και ποτέ την άλλη, γιατί και η άλλη πλευρά είχε θύματα που μπορεί να πικραίνονται».

ΒΗΜΑgazino Νοέμβριος 2016

Για το νόημα της ζωής: Να βουτάς με τα μούτρα και να μη φοβάσαι, γιατί τότε η ζωή είναι χαμένη. Σαν να μην έζησες, σαν να ήσουν περαστικός κι έφυγες. Θέλει πολλή τόλμη. Στο κάτω κάτω, γιατί ζούμε; Γιατί να φοβόμαστε μην πονέσουμε; Δεν πονάμε πιο πολύ όταν δεν ζούμε τα πράγματα; Να μη φοβάσαι τη ζωή, προχώρα»

Lifo Φεβρουάριος 2014