Πολίτες ή ακόμα πελάτες; Θα το μάθουμε στις κάλπες

“Υπάρχει κάτι για το οποίο, ίσως έχετε παρατηρήσει ότι δεν παραπονιέμαι. Οι πολιτικοί. Όλοι γκρινιάζουν ότι οι πολιτικοί είναι χάλια. Από που νομίζετε όμως ότι προέρχονται οι πολιτικοί; Δεν πέφτουν από τον ουρανό, δεν έρχονται από κάποια παράλληλη πραγματικότητα. Προέρχονται από Αμερικανούς γονείς, αμερικανικές οικογένειες, αμερικάνικα σπίτια, αμερικάνικα σχολεία, αμερικανικές εκκλησίες, αμερικανικές επιχειρήσεις, αμερικανικά πανεπιστήμια και εκλέγονται από Αμερικανούς πολίτες. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε φίλοι μου. Αυτό έχουμε να προσφέρουμε. Αυτό παράγει το σύστημά μας. Βάζεις σκουπίδια, βγάζεις σκουπίδια. Αν έχεις εγωιστές, αδαείς πολίτες, θα έχεις εγωιστές, αδαείς πολιτικούς. Οπότε ίσως δεν είναι οι πολιτικοί χάλια. Ίσως έχουμε χάλια πολίτες. Να ένα καλό σύνθημα προεκλογικής εκστρατείας. Οι πολίτες είναι χάλια”, George Carlin.

Ο γίγαντας της κωμωδίας και φιλόσοφος George Carlin, ξεκινούσε με τον παραπάνω  επιχείρημα για να φτάσει στο συμπέρασμα, ότι δεν αξίζει να πας να ψηφίσεις γιατί η ψήφος σου δεν έχει κανένα νόημα.

Ως προς το επιχείρημα, δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει, σε οποιαδήποτε χώρα και αν βρίσκεται.

Μια μικρή αναδρομή, στις επιλογές του «σοφού» ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης αρκεί. Να απαριθμήσουμε τα παραμύθια που κατάπιαμε αμάσητα;

Από την αποχουντοποίηση στην αλλαγή, από την κάθαρση, στον εκσυγχρονισμό και από την επανίδρυση του κράτους στο «λεφτά υπάρχουν», μέχρι τους εκβιασμούς για τη σταθερότητα, τα νέα μέτρα, που δεν θα ληφθούν (ποιος λέει τέτοια ψέματα;) και το χτισμένο με αυτοκτονίες και ανέργους πλεόνασμα. Και ποιος ξέρει τι θα ακουλουθήσει;

Πέρα όμως από την εξαπάτηση και τα δήθεν οράματα, σκεφθείτε ποιους κάναμε υπουργούς και για πόσα χρόνια. Ποιους διάλεγε ο ελληνικός λαός να τον εκπροσωπούν, είτε βγάζοντας την ψήφο του στο παζάρι, είτε βλέποντας πράγματι στον τάδε υπουργό την εικόνα του ή αυτό που θα ήθελε να είναι.

Πόσοι δεν κόμπαζαν για τον πρωθυπουργό, που δεν μασάει και έχει και γκόμενα ή για τον υπουργό με τα ζεϊμπέκικα; Πόσες χιλιάδες ακολουθούσαν τον Κουλούρη ή τον Πάγκαλο, που χρειάστηκε να πει το «όλοι μαζί τα φάγαμε» για να χάσει τη λαϊκή υποστήριξη. Πόσοι ψήφιζαν «τζάκια» και «οικογένειες», προσδοκώντας ένα ξεροκόμματο από τον εκάστοτε πατριάρχη της εκάστοτε φαμίλιας.

Είναι καλό ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών, να έχουμε στο μυαλό μας το τι επιλέγαμε τόσα χρόνια, όχι για να μην πάμε τελικά να ψηφίσουμε, όπως θα πρότεινε ο George Carlin, αλλά για να πάμε στις κάλπες για πρώτη φορά με κριτήριο το καλό του κοινωνικού συνόλου και όχι του εαυτούλη μας.  Το ότι δεν υπάρχει χρήμα για διορισμούς και ρουσφέτια, βοηθάει.

Η αποχή, που τις τελευταίες μέρες, αναφέρεται όλο και συχνότερα, θα πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιον συμφέρει, αλλά και ποιοι φουσκώνουν συνεχώς το ποσοστό της. Θα πρέπει να σκεφθούμε ποιος δεν θέλει στις κάλπες έναν πολίτη οργισμένο ή -αφού λεφτά δεν υπάρχουν- έναν πολίτη, που θα είναι λιγότερο πελάτης από κάθε άλλη φορά.

Σε μια χρεοκοπημένη χώρα, με ανεργία πάνω από 27% με τους διάφορους «Θεούς της πολιτικής» των προηγούμενων ετών, να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, η αποχή δεν είναι η απάντηση. Θα μου πεις είναι η συμμετοχή πανάκεια; Όχι. Η συμμετοχή στις κάλπες, δεν λέει τίποτα αν την επόμενη μέρα συνεχίσουμε να είμαστε αδιάφοροι, αδαείς και ωχαδερφιστές στην καθημερινότητά μας. Μπορεί όμως να είναι μια αρχή.

Ίσως είναι ευκαιρία να ψηφίσουμε πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ. Γνωρίζοντας τι τυρί βγάζει αυτή η στάνη, τι κάναμε οι ίδιοι ως ψηφοφόροι στο παρελθόν και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα.

Πολιτικούς, που θα μας μοιάζουν θα επιλέξουμε και πάλι, αλλά μετά από την τελευταία 5ετια καταστροφής και πόνου, ίσως έχουμε αλλάξει και εμείς οι ίδιοι.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr