Μαύρος στο NEWS 247: Η κρίση ωθεί τους πολίτες στο να πιστεύουν υπερβολές

Σήμερα είναι μια μέρα αφιερωμένη στο ψέμα. Όλοι λιγότερο ή περισσότερο έχουμε καταφύγει στο ψέμα είτε για να δικαιολογήσουμε μια κατάσταση, είτε για να αποκρύψουμε μια αλήθεια που δεν είναι αρεστή. Ας μην γελιόμαστε λοιπόν, ειδικά μέρα που είναι. Όταν το κάνουμε, το κάνουμε συνειδητά πείθοντας μάλιστα πολλές φορές τον ίδιο μας τον εαυτό ότι αυτά τα ψέματα που λέμε εμείς είναι “αθώα”, απαλλάσσοντας μας από τύψεις.

Τα πράγματα δεν είναι όμως τόσο απλά όταν πρόκειται για την πολιτική, για το δημόσιο λόγο, και την ίδια τη διαχείριση της τύχης του τόπου. Και αυτό γιατί η πολιτική οφείλει να διαχειρίζεται τις αλήθειες, προς όφελος όλων. Πόσο εύκολα όμως παρεισφρέει ο πειρασμός του ψέματος στην Πολιτική; Γιατί οι πολιτικοί πέφτουν σ’ αυτή την παγίδα και γιατί την ώρα που οι πολίτες κατακεραυνώνουν με ευκολία τους πολιτικούς υπογραμμίζοντας τις ανακολουθίες προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών πράξεων την ίδια ώρα είναι οι ίδιοι επιρρεπείς; Ζητήσαμε από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΜRB Hellas, Δημήτρη Μαύρο, να βάλει το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, πέρα από προκαταλήψεις και δογματισμούς.

“Οι δυσκολίες των εκάστοτε συγκυριών, τα κρίσιμα διακυβεύματα που αντιμετωπίζει κάθε Χώρα αλλά και η ελλιπής ενημέρωση των πολιτών σε σχέση με αυτά τα διακυβεύματα συχνά βάζουν σε πειρασμό τους Πολιτικούς Δρώντες να οδηγούνται στην εύκολη λύση όχι ακριβώς του Ψεύδους αλλά του στρογγυλέματος της Αλήθειας. Εξάλλου πολλές φορές ορίζονται ως ψέματα οι ασυνέπειες των πολιτικών προσώπων μεταξύ πράξεων διακυβέρνησης και προεκλογικών υποσχέσεων.” μας λέει αρχικά ο κ.Μαύρος δίνοντας τις αιτίες του προβλήματος. Είναι όμως μια εύκολη λύση, ή μια συνειδητή εξαπάτηση του εκλογικού σώματος;

Αν ο πολιτικός γνωρίζει εκ των προτέρων το ανέφικτο όσων εξαγγέλλει τότε πρόκειται για βαρύ ψεύδος

“Αν ο πολιτικός γνωρίζει εκ των προτέρων το ανέφικτο όσων εξαγγέλλει τότε πρόκειται για βαρύ ψεύδος. Αν όμως η διατύπωση ανέφικτων υποσχέσεων πηγάζει από γνήσια έλλειψη γνώσης ή και εμπειρίας τότε δεν πρόκειται για ψεύδος αλλά για ανικανότητα ή μη που θα πρέπει να κρίνεται από το εκλογικό σώμα. Στην Ελλάδα επιπλέον επειδή σπάνια έχουμε ξεκάθαρα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα αλλά κυρίως κέντρα βάρους θολών καταστάσεων οι πολίτες κρίνουν εκ των αγαθών ή μη προθέσεων και όχι μόνο με όρους αλήθειας – ψέματος. ” μας εξηγεί ο κ. Μαύρος.

Πότε όμως οι Πολιτικοί αντιμετωπίζουν διλήμματα μη αλήθειας; Δυστυχώς από την απάντηση καταλαβαίνει κανείς πως η σημερινή περίοδος δεν ευνοεί την αλήθεια και οδηγεί σε μια αυξανόμενη επίκληση στο συναίσθημα.

Οι πολίτες αναζητούν παρηγορητικές αλήθειες που τους δίνουν κουράγιο

“Οι καταστάσεις έντονης κρίσης αποτελούν πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν τέτοιου είδους ψευδό-διλλήματα. Πρόκειται για εποχές όπου οι «Ρεαλιστικές Αλήθειες» είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεμφθούν και όταν λέγονται, ιδίως με κυνικότητα, αυξάνουν τις θυμικές άμυνες των πολιτών, οι οποίοι αντίθετα αναζητούν «Παρηγορητικές Αλήθειες» που τους δίνουν κουράγιο να συνεχίσουν και να αντέξουν τα φορτία της κρίσης”, σημειώνει ο κ. Μαύρος και μας αναλύει τα έξι στάδια του πένθους:

“Συγκεκριμένα με βάση το μοντέλο των «Έξι Σταδίων του Πένθους» της Kubler Ross, Σοκ-Άρνηση-Θυμός-Διαπραγμάτευση-Κατάθλιψη-Αποδοχή η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο τρίτο στάδιο εκείνο της «Διαπραγμάτευσης» παλινδρομώντας προς τα πίσω από την «Κατάθλιψη» . Στο στάδιο αυτό οι πολίτες έχουν ανάγκη από Παρηγορητικό / Συναισθηματικό Λόγο και όχι απλά Ορθολογικές Οδηγίες Επιβίωσης. Αυτή η Παρηγορητική / Συναισθηματική διατύπωση Αληθειών είναι πάρα πολύ εύκολο να διαστρεβλωθεί εκλαμβανόμενη ως Ψεύδος. Το τελευταίο δε συμβαίνει συνήθως όταν υπάρχει παρατεταμένη παραμονή μιας Χώρας στα σημεία παλινδρόμησης μεταξύ «Διαπραγμάτευσης» – «Κατάθλιψης», κυρίως μάλιστα όταν συνδυάζεται και με την ταυτόχρονη αύξηση της εμπειρίας / του χρόνου διακυβέρνησης γεγονός που δεν επιτρέπει πλέον δικαιολογίες. “

Ειδικά δε όταν πρόκειται και για τους Έλληνες το μείγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό και ξεφεύγει από τον κανόνα. “Αυτή η σύνθεση Δύσης – Ανατολής που ενυπάρχει μέσα στην ψυχή των Ελλήνων δημιουργεί μια εκρηκτικότητα αντίφασης που από μόνης της οδηγεί σε αντιληπτικούς μηχανισμούς υπερβολής και κατ’ επέκταση σε συμπεριφορές υπερβολής. Οι συχνές απογοητεύσεις από τους Ηγέτες του Τόπου, η παρατεταμένη κρίση των τελευταίων ετών και η «Πεποίθηση Ύφεσης» σε όλους τους τομείς λειτουργίας της Χώρας οδηγούν σήμερα το 52% των Ελλήνων να πιστεύει ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση μετά από οκτώ χρόνια ή ποτέ, ενώ ένα επιπλέον 16% δηλώνει μετά από άλλα έξι χρόνια”, υπογραμμίζει.

Δεν πρόκειται για «αφέλεια» αλλά για ζωτική ανάγκη ψυχολογικής επιβίωσης τώρα πια

Αυτός ο αδιεξοδικός εφιάλτης ωθεί τους πολίτες, καθώς περνά ο καιρός, χωρίς να υπάρχουν αποτελέσματα, να είναι συνεχώς έτοιμοι να «αγοράσουν» υπερβολές για να ελαχιστοποιήσουν τον χρόνο διάρκειας της κρίσης ο οποίος συνεχώς αυξάνεται. Συνεπώς δεν πρόκειται για «αφέλεια» αλλά για ζωτική ανάγκη ψυχολογικής επιβίωσης τώρα πια.

Για να μην επικρατήσουν τελεσίδικα μόνον οι «Παρηγορητικές Αλήθειες», που όταν περιέχουν υπερβολές οδηγούν σε απίστευτη οργή σε περίπτωση ασυνεπειών, θα πρέπει οι «Ρεαλιστικές Αλήθειες» που αγγίζουν κυρίως τη Λογική να δείχνουν ταυτόχρονα και σε ένα «Ρεαλιστικά Ελπιδοφόρο και Συγκεκριμένο Όραμα» που αγγίζει και το Θυμικό.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι Πολιτικοί δεν επιβάλλονται αλλά εκλέγονται

Ερωτηθείς για το αν οι ξένοι πολιτικοί είναι πιο κοντά στην αλήθεια από τους Έλληνες μας απαντά “Δεν είναι θέμα Ελλήνων ή Ξένων Πολιτικών. Η κύρια διάσταση που καθορίζει την εγγύτητα στην Αλήθεια είναι η κρισιμότητα της συγκυρίας στην οποία βρίσκεται η εκάστοτε Χώρα. Στις κρίσεις η ερμηνευτική ικανότητα αλλά και η θυμική διάθεση των πολιτών αλλοιώνονται σημαντικά, η καχυποψία επικρατεί κατά κράτος, οδηγώντας τις μικρότερες αστοχίες να εκλαμβάνονται ως Λάθη και τις μεγαλύτερες ως Βαριά Ψεύδη κάτι που ηθικά είναι βαρύτερο από τα λάθη. Ωστόσο κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι Πολιτικοί δεν επιβάλλονται αλλά εκλέγονται. “

Όλα είναι Αλήθεια μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι Ψέματα

“Όταν η συνολική κρατούσα ρητορική σε μια Χώρα σχετικά με το Δίλλημα Αλήθεια – Ψέμα παρατείνεται επί μακρόν τότε εγκαθίσταται στο μυαλό των πολιτών το γνωστό πρόβλημα «Όλα είναι ένα Ψέμα μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι Αλήθεια» και όχι το ορθό «Όλα είναι Αλήθεια μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι Ψέματα». Το πρόβλημα αυτό δημιουργεί με τη σειρά του ένα πλαίσιο α)σημαντικής αργοπορίας στη λήψη αποφάσεων μέχρι να υπάρξει η αθώωση πίσω από κάθε πρόθεση και β)τελικής καταστροφής του πυλώνα της «Εμπιστοσύνης» που αποτελεί δομικό στοιχείο για την Ανάπτυξη μιας Χώρας.

Η παραπάνω κατάσταση λοιπόν χρειάζεται μεγάλη προσοχή και προσπάθεια από πολιτικούς και πολίτες διότι, σύμφωνα με τον κ.Μαύρο η παράτασή της επί μακρόν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο ανάπτυξης για την ίδια τη χώρα, σε μια περίοδο που την έχει ανάγκη.