Η εμμονή του ΔΝΤ με τα εργασιακά

Τροχοπέδη για την τεχνική συμφωνία στη δεύτερη αξιολόγηση παραμένει το εργασιακό αφού παρά τους αβέβαιους συμβιβασμούς που έχουν γίνει τις προηγούμενες μέρες στο θέμα, το ΔΝΤ εμφανίζεται αμετακίνητο ζητώντας όλο το πακέτο το οποίο εκτός από τις ομαδικές απολύσεις περιλαμβάνει και την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και την επαναφορά του μέτρου της ανταπεργίας.

Ειδικότερα το ΔΝΤ θεωρεί ότι το θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί σε τρόπο ώστε η κήρυξη μιας απεργίας θα πρέπει να αποφασίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία των εγγεγραμμένων (και όχι των καλυπτόμενων από το σωματείο) εργαζομένων σε κάθε σωματείο. Προφανές είναι ότι κάτι τέτοιο θα δυσκόλευε πολύ την κήρυξη μιας γενικής απεργίας.

Επίσης ζητούν τον περιορισμό των συνδικαλιστικών προνομίων με τις απεριόριστες άδειες τον αποκλεισμό τους από απολύσεις παρά μόνο σε περίπτωση αποδεδειγμένης δολιοφθοράς της επιχείρησης και την κήρυξη γενικών συνελεύσεων όπου και όποτε το επιθυμούν.

Το δεύτερο θέμα που μένει ανοιχτό είναι αυτό της ανταπεργίας που έχει καταργηθεί τη δεκαετία του ’80 και επιτρέπει το σφράγισμα μιας επιχείρησης από τον διαχειριστή της σε περιπτώσεις απεργίας διαρκείας.

Ως συνακόλουθο η πρακτική αυτή είχε κατά το παρελθόν και την δημιουργία απεργοσπαστικών μηχανισμών με την πρόσληψη νέων εργαζομένων και την επαναλειτουργία της επιχείρησης, ενώ οι παλαιοί εργαζόμενοι βρίσκονται σε απεργία.

Και τα δύο μέτρα θεωρούνται από το ΔΝΤ απαραίτητα για την Ελλάδα στην προσπάθεια προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων.

Γι αυτό έχουν ενταχθεί μαζί με την αλλαγή του καθεστώτος για τις ομαδικές απολύσεις στο πακέτο αλλαγές στην αγορά εργασίας από το 2012. Ακόμη όμως και αν έχουν αλλάξει τρεις Κυβερνήσεις από τότε το ταμείο επανήλθε με τις ίδιες απαιτήσεις και στη δεύτερη αξιολόγηση ειδικά με την αναβάθμιση του ρόλου του από Γερμανία Φιλανδία και Ολλανδία που θεωρούν απαραίτητη την συμμετοχή του ελληνικό πρόγραμμα.

Η δεύτερη αξιολόγηση

Στην δεύτερη αξιολόγηση το πακέτο του ΔΝΤ τέθηκε από την αρχή στην βάση του ή το δέχεστε ή δεν κλείνουμε την συμφωνία. Φυσικά το ταμείο δεν ήθελε καν να ακούσει για το ελληνικό αίτημα για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο αφού θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο θα φέρει τελικά αυξήσεις μισθών που δεν θα συμβαδίζουν με την παραγωγικότητα της οικονομίας και επιπλέον θα δημιουργούσαν προβλήματα σε επιχειρήσεις που δεν είχαν καλή οικονομική πορεία.

Οι πρώτες συναντήσεις για τα εργασιακά ήταν εκ των πραγμάτων αδιέξοδες μέχρι και τις τετραήμερες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες. Εκεί η ελληνική αποστολή υποχώρησε για πρώτη φορά από την θέση της για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και έγινε αποδεκτό από τους θεσμούς το θέμα να συζητηθεί ξανά μετά την λήξη του προγράμματος.

Έδειξε επίσης να συζητά την άρση της αναγκαστικής έγκρισης που απαιτείται από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας στις ομαδικές απολύσεις με προϋπόθεση όμως -και αυτό έγινε τελικά αποδεκτό από την πλευρά των δανειστών- τη διατήρηση του ορίου των απολύσεων στα σημερινά επίπεδα.

Για τα άλλα δύο αιτήματα του ΔΝΤ (συνδικαλιστικό νόμο ανταπεργία) η ελληνική πλευρά τόνισε ότι θα πρέπει να αποσυνδεθούν από το διάλογο για τη δεύτερη αξιολόγηση αφού υπερβαίνουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Μετά από ενημέρωση του πρωθυπουργού έγινε διάβημα από τον ίδιο προς Γιουνκέρ και Τούσκ και με παρέμβασή της Commission το ΔΝΤ επιφυλάχθηκε να επανέλθει γραπτά στην τελική του πρόταση για τα εργασιακά.

Αυτό είναι το «μικρό πρόβλημα» που ανάφερε την Τρίτη ανώτερο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου εκφράζοντας όμως την ελπίδα ότι θα έχουμε τεχνική συμφωνία μέχρι και τις 7 Απριλίου.

Αναμένοντας ακόμη την τελική απάντηση του ΔΝΤ ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος ενημερώνοντας σήμερα την κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ και αναφερόμενος στο θέμα φέρεται να είπε «ότι η Κυβέρνηση δεν θα δεχθεί τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που ζητά το ΔΝΤ».

Φωτό: sooc.gr