Ληστεία μετά φόρου

Γιατί ρε παιδιά μόνο 50% ανώτατος συντελεστής φορολόγησης; Γιατί όχι 60%, ίσως και κάτι παραπάνω, ώστε να βραχυκυκλώσετε το κουαρτέτο; Ενσωματώστε και την έκτακτη εισφορά και να είστε βέβαιοι  πως όλοι όσοι έβγαιναν στους δρόμους και διαδήλωναν κατά των μνημονίων, θα αισθανθούν εθνικά υπερήφανοι που επιτέλους μια κυβέρνηση διαπραγματεύεται με γνώμονα το εθνικό συμφέρον

Επιπλέον οι δανειστές θα καταλάβουν- για πρώτη φορά- πως έχουν να κάνουν με αποφασισμένους και σκληρούς διαπραγματευτές. Πέραν όμως όλων αυτών η αύξηση του ανώτατου συντελεστή στο 50%, σε συνδυασμό με τον ΕΝΦΙΑ και το αφορολόγητο των δώδεκα χιλιάδων, θα αποτελέσει νίκη των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Γιατί πλέον το μνημόνιο- για πρώτη φορά- είναι αριστερό.

Άλλωστε μόνο στην Ελλάδα επικρατεί η αντίληψη ότι οι φόροι είναι προνόμιο των “νέο” ή σκέτο φιλελευθέρων.  οι φόροι είναι ληστρικοί όταν επιβάλλονται από δεξιές κυβερνήσεις και ευεργετικοί για την  κοινωνία όταν επιβάλλονται από κυβερνήσεις της αριστεράς, του “σοσιαλπατριωτικού” ΠΑΣΟΚ, που κατά κύματα μετανάστευσε στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των δεξιών που έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία  προκειμένου να αισθάνονται ανεξάρτητοι ως Έλληνες.

Κάποτε όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, εκτός από θλίψη, θα προκαλούν εύλογα ερωτηματικά στους πολίτες της χώρας. Αν βέβαια υπάρχει χώρα. Θα αναρωτιούνται, τι ακριβώς ήθελε να πει ο πρωθυπουργός με τη δήλωσή του πως “έχουμε πάρει τρεις φορές νομιμοποίηση αλλά σε κάποιους δεν αρέσει”;

Επειδή, όμως, μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει, το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο πρωθυπουργός, είναι σε ποιους αρέσει. Γιατί οι “κάποιοι” αποδεικνύονται η συντριπτική πλειονότητα των  πολιτών, ανεξάρτητα από κόμματα και ιδεολογίες.

Πολύ απλά γιατί η κυβέρνηση, εντός δώδεκα μηνών και κάτι ημερών, πέτυχε να συσπειρώσει εναντίον της όλες τις επαγγελματικές τάξεις. Ακόμα κι  εκείνες που παραδοσιακά ήταν στο πλευρό της. Προφανώς ηδονίζονται να πληρώνουν φόρους οι άλλοι- αυτοί δηλαδή που πλήρωναν και τα προηγούμενα χρόνια- να περικόπτονται οι μισθοί και οι συντάξεις των άλλων, να τιμωρούνται γενικώς όσοι πέτυχαν στη ζωή τους όσα δεν πέτυχαν οι ίδιοι. Σας αφήνω να σκεφθείτε ποιοι είναι αυτοί, που ό,τι και να γίνει θα συνεχίσουν να στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ.

Το θέμα όμως είναι οι “άλλοι” που παράγουν, που επιχειρούν, που δημιουργούν και που σε τελευταία ανάλυση συντηρούν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, το σπάταλο και αντιπαραγωγικό  κράτος. Και αυτοί οι “άλλοι” είναι η μεσαία τάξη, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, που οι εξοντωτικοί φόροι την έχουν εξουθενώσει. Κάποιοι επιχαίρουν θεωρώντας πως οι φόροι συμβάλουν στην αναδιανομή του πλούτου και αυξάνουν τα δημόσια έσοδα. Πρόκειται για το πιο σύντομο ανέκδοτο. Για να αναδιανεμηθεί ο πλούτος πρέπει να υπάρχει, ενώ η αύξηση των φόρων έχει μειώσει δραματικά τα έσοδα.

Μια κυβέρνηση που ληστεύει τον Πέτρο, είχε πει ο Μπέρναρντ Σο, για να πληρώσει τον Παύλο μπορεί πάντα να υπολογίζει στην υποστήριξη του Παύλου. Αυτό επιχειρεί να κάνει η κυβέρνηση. Μόνο που το κάνει άτσαλα και τσαπατσούλικα. Γιατί ενώ ληστεύει τον Πέτρο- ο οποίος δεν έχει γιατί του τα πήραν οι προηγούμενοι- δεν πληρώνει τον Παύλο και τελικά Πέτρος και Παύλος τη κράζουν δημοσίως.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος