Συγκλονιστικές μαρτυρίες θυμάτων κακοποίησης: Ο διπλός βιασμός 22χρονης φοιτήτριας και η μάχη 35χρονης για τα παιδιά της

Όταν μια πόρτα κλείνει, τα ένοχα μυστικά της βίας μένουν πίσω από αυτή. Τα θύματα δύσκολα θα μιλήσουν. Ο φόβος να βιώσουν εκ νέου την “κακοποίηση” πάντα υπαρκτός.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που λειτουργούν ενοχικά. Τα “αμέτρητα γιατί” θα οδηγήσουν ακόμα και στο άλλο άκρο. “Έφταιξα και εγώ”. Όχι. Κατηγορηματικό.

Δεν είναι πάλι λίγοι εκείνοι που έχουν γίνει μάρτυρες περιστατικών κακοποίησης. Ορισμένοι θα αδιαφορήσουν, άλλοι θα αναλάβουν δράση.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των γυναικών, δύο γυναίκες – θύματα κακοποίησης μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες (*από καταγγελίες στο κέντρο της Τηλεφωνικής Γραμμής SOS 15900).

Το κατά πόσο θα κατορθώσουν να αφυπνίσουν και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη είναι στην διακριτική ευχέρεια καθενός από εμάς. Ο λόγος δικός τους. 

Προσωπικές Μαρτυρίες

Η γνωριμία στο Facebook και ο διπλός βιασμός

Η Σ., 22 ετών, φοιτήτρια βιολογίας, παιδί που παραμελήθηκε πολύ εξαιτίας προβλημάτων στην οικογένειά της. Ο πατέρας της ήταν αδιάφορος κ είχε πάντα φιλενάδες, η σχέση τους ήταν επιφανειακή κ στηριζόταν αποκλειστικά σε οικονομικές εισφορές και υλικά ανταλλάγματα για την πατρική φροντίδα που δε μπορούσε να προσφέρει.

Η μητέρα της, με συχνές κρίσεις πανικού κ χρόνια αγοραφοβία, κλεισμένη στο σπίτι, γραπώθηκε από τη Σ. και ζητούσε την αποκλειστική της προσοχή, σαν να ήταν εκείνη ο γονιός.

Πριν ένα χρόνο ο πατέρας της έμεινε άνεργος κ τα πράγματα στο σπίτι επιδεινώθηκαν πολύ. Νεύρα, αντεγκλήσεις, τσακωμοί, φτώχεια που δεν περίμεναν. Η ίδια άρχισε να ψάχνει δουλειά αλλά δυσκολευόταν να βρει.

Πριν 2 μήνες, γνώρισε κάποιον μέσω facebook, που δήλωσε πως ήταν 28 ετών, εργαζόμενος ως courier και εκείνος της έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό. Μίλησαν και συνδέθηκαν αρκετά.

Στο πρώτο ραντεβού ένα μήνα μετά η Σ. πέρασε ωραία μαζί του αρνούμενη όμως να προχωρήσουν σεξουαλικά. Στο δεύτερο ραντεβού πήγαν σε ένα club, ήπιαν αρκετά κ εκείνος της είπε πως έχει ένα φίλο που έχει καφετέρια και ψάχνουν σερβιτόρα, οπότε θα ήταν καλό να πάνε στο σπίτι του, που είχε και πάρτι για  να τη γνωρίσει.

Η Σ. ήταν λίγο ζαλισμένη από τα ποτά και δεν καλοθυμάται από ένα σημείο και μετά τι γινόταν. Συμφώνησε και πήγαν με το αυτοκίνητό του σε μια γειτονιά στα βόρεια προάστια τα οποία δε γνώριζε καθόλου, έχει αμυδρές και σπασμωδικές εικόνες στη μνήμη της. Πήγαν στο διαμέρισμα του φίλου, το πρόσωπο του οποίου δε θυμάται, ήταν εκεί με μια κοπέλα ακόμα, η οποία αποχώρησε λίγο μετά.

Θυμάται τον εαυτό της σε περιπτύξεις τις οποίες δεν επιθυμούσε αλλά ένιωθε πως δε μπορούσε να επιβληθεί στη θέλησή της.

Τη βίασε πρώτα ο φίλος της και μετά ο φίλος του φίλου της. Θυμάται να της λένε ότι «κατά βάθος το θέλει και να χαλαρώσει για να το απολαύσει» και μετά να ξαναπέφτει σε βύθισμα. Ξύπνησε μετά από ώρα και αφού της είχαν ήδη κάνει ντους και της είχαν φορέσει πυτζάμα πιθανόν για να μη μπορέσει να αποδείξει το βιασμό στην εξέταση από γιατρό.

Ο φίλος της ήταν αμίλητος και σκυθρωπός ενώ ο φίλος του έλλειπε. Η Σ. ήταν σαν φυτό και ένιωθε χαμένη. Την πήγε στο μετρό και την απείλησε να «μη σκεφτεί να κάνει καμία βλακεία γιατί την έχουν μαγνητοσκοπήσει κ θα τη βγάλουν στο διαδίκτυο».

Η Σ. δεν μπόρεσε φυσικά να το μοιραστεί με τους γονείς της έτσι όπως είναι η κατάσταση στο σπίτι αλλά εδώ και μια εβδομάδα νιώθει ντροπή, απέχθεια και φόβο. Είναι βέβαιη πως της είχε βάλει κάτι στο ποτό, κάτι που άμβλυνε τις αντιστάσεις της και την αδρανοποίησε. Ζητά βοήθεια να ξεπεράσει το σοκ.

Ο “πόλεμος” από τον σύζυγο και η μάχη για τα παιδιά

Η Κ., μια γυναίκα 35 χρονών, ήρθε στο Κέντρο αναζητώντας πληροφορίες και στηρίγματα για να αντιμετωπίσει τον πόλεμο που υφίσταται από τον σύζυγο, όταν μετά από 15 χρόνια που υπέμενε συμπεριφορές ψυχολογικής και σεξουαλικής βίας, αποφάσισε να  σταθεί στα πόδια της  και να εναντιωθεί  σε συμπεριφορές του που της στερούσαν την ελευθερία των επιλογών της.

Η Κ ορφανή από μητέρα (πέθανε από καρκίνο στα 46 της) μεγάλωσε παραμελημένη από πατέρα και μεγαλύτερα αδέλφια και έμαθε να τα βγάζει πέρα μόνη της.

Με δικά της λεφτά σπούδασε τουριστικά επαγγέλματα και με σκληρή δουλειά έβγαζε πάντα ένα καλό μεροκάματο.

Παντρεύτηκε στα 21 της όχι από έρωτα αλλά κυρίως για να κάνει οικογένεια, αυτό που στερήθηκε από μικρή και δεν την ένοιαζε στην αρχή που ο σύζυγος, 5 χρόνια μεγαλύτερος, ήταν φορτικός, με μεγάλη εξάρτηση από εκείνη και στη συνέχεια αδιάφορος για την ανατροφή των παιδιών.

Ποτέ δεν την άφησε να δουλέψει γιατί δεν ήθελε να λείπει από το σπίτι και την υποτιμούσε για τις δουλειές που μπορούσε να βρει.

Οι εγκυμοσύνες ήρθαν με επιμονή δική του με μόνο στόχο να την έχει δέσμια στο σπίτι. Απομονώθηκε για να κατευνάσει την παράλογη ζηλοτυπία του, ανεχόταν τον εξαναγκασμό που της επέβαλε με κάθε είδος σεξουαλική συμπεριφορά αποδεικνύοντας της ότι δεν την νοιάζεται και αδιαφορεί για τα συναισθήματα της.

Η ζωή της ήταν τα παιδιά της και  το παιχνίδι μαζί τους όσο εκείνος έλειπε. Μόλις αυτός έμπαινε στο σπίτι απαιτούσε αποκλειστικότητα με φωνές και απειλές.

Η Κ. υπέφερε και ασφυκτιούσε αλλά δεν σκεφτόταν ποτέ ούτε να φύγει ούτε να τον μηνύσει,  εξ άλλου δεν την έδερνε για να έχει αποδείξεις.

Φοβόταν μην είναι και η αιτία που θα χάσει τη δουλειά του. Σκεφτόταν όμως συχνά, ότι θα πεθάνει νωρίς σαν την μητέρα της που έπαθε καρκίνο από τη στεναχώρια της γιατί και αυτή υπέφερε αφού ο άντρας και πατέρας της Κ. την απατούσε. Αφοσιώθηκε στα 3 παιδιά της και κατάφερε να τα μεγαλώσει  βάζοντας τους όρια και κανόνες.

Ήθελε να τα κάνει αυτόνομα όπως και εκείνη. Μόλις πήραν και τη μικρότερη κόρη  σε παιδικό σταθμό η Κ. συνειδητοποίησε ότι έχει χρόνο που θα μπορούσε να αξιοποιήσει  και αποφάσισε να κάνει κάτι επιτέλους για τον εαυτό της.

Έψαξε για δουλειά και το μόνο που βρήκε ήταν  δουλειά σε μπαρ εστιατόριο το βράδυ.

Τα οικονομικά προβλήματα και το καλό μεροκάματο που έφερνε στο σπίτι, έκαναν τον σύζυγο να δείξει ανοχή και παρά τις γκρίνιες του η Κ. συνέχισε τη δουλειά. Για κάθε τύπου ελευθερία όμως που της παραχωρούσε, της ζητούσε σαν αντάλλαγμα σεξουαλική  επαφή που εκείνη δεν ήθελε.

Από τη στιγμή που του απαγόρευσε  να την αγγίζει, εκείνος την απείλησε ότι θα την εκδικηθεί,  το οποίο και έκανε, με τη διεκδίκηση της επιμέλειας των παιδιών και  της στέρησης του δικαιώματος να μένει μόνη με τα παιδιά της. Πλήρωσε για να την παρακολουθούν και επιδείκνυε στα κορίτσια  φωτογραφίες της να χαμογελάει σε πελάτες.

Υπονομεύει στα παιδιά την ηθική και την υπόληψη της επικαλούμενος ότι  η μάνα τους δούλευε σε μπαρ, ή ότι βάφει τα μάτια της σαν πόρνη. Έδωσε στην έφηβη κόρη εξουσίες έναντι των μικρότερων παιδιών, και όλοι μαζί κατηγορούσαν τη μαμά που  δεν θέλει πλέον τον μπαμπά τους και  κατ’ επέκταση και τα παιδιά της .

Η Κ. τρομοκρατείται, αφήνει τη δουλειά της και προσπαθεί να ανατρέψει το κλίμα μέσα στο σπίτι. Η συμπεριφορά του συζύγου είναι προκλητική προς αυτήν, με πράξεις  που παραβιάζουν την ατομικότητα και σεξουαλικότητα των κοριτσιών.

Διάφορες μορφές σεξουαλικής παραβίασης, έκθεση σε επίδειξη, θωπείες και άλλες  ασελγείς πράξεις. Κλειδώνεται μαζί τους στο μπάνιο, τις προτρέπει να βρίζουν χυδαία τη μητέρα τους και της απαγορεύει να κοιμάται μαζί τους το βράδυ. 

Έφερε τη μητέρα του στο σπίτι και πλέον δεν της επιτρέπουν να φάει  από το φαγητό τους. Χάλασε όλο το πρόγραμμα των παιδιών χειραγωγώντας τα, αφήνοντας τα να κάνουν ό,τι θέλουν, δίνοντας τους ελευθερίες, δωροδοκώντας τα, παραβιάζοντας  όλους τους κανόνες γονεϊκής συμπεριφοράς.

Η Κ. αναζητά βοήθεια σε κοινωνικές υπηρεσίες και οργανώσεις  και της συνιστούν να κάνει καταγγελία στον Εισαγγελέα ανηλίκων. Προσπαθεί να φέρεται φυσιολογικά σαν γονιός και  τιμωρεί την κόρη της  για τη στάση της με αποτέλεσμα να μηνυθεί από το σύζυγο για κακοποίηση παιδιού.

Με δικές της ενέργειες  και πιέσεις στην Αστυνομία και στην Εισαγγελία, δόθηκε γρήγορα εντολή σε κοινωνικό λειτουργό να επισκεφτεί την οικογένεια και ελπίζει να υπάρξει μέριμνα για εξέταση  όλων τους  από ειδικούς της ψυχικής υγείας.

Η Κ. παρά τις αντίξοες συνθήκες μέσα στις οποίες ζει, νοιώθει δυνατή και με την καθοδήγηση του δικηγόρου της , αναμένει την απόφαση για την επιμέλεια των παιδιών.

Στο διάστημα αυτό κάνει συνεδρίες με σύμβουλο κοινωνικής στήριξης και μαζί με τη νομική συμβουλευτική, υποστηρίζεται στην προσπάθειά της να ενημερωθεί για να επιβεβαιώσει μέσα της ότι οι επιλογές της και η στάση της είναι αναγκαίες για την ψυχική και κοινωνική ανάπτυξη της ίδιας και των παιδιών της.