Εκλογές; Ας πάρουμε όλοι τις ευθύνες μας

Να που έμελε να το δούμε και αυτό, μέσα σε ένα μόλις επτάμηνο “αριστερής” Κυβέρνησης. Στις 20 Σεπτεμβρίου πάμε για εκλογές, πάμε για τρίτη φορά σε κάλπες, με την χώρα να παραπαίει ακόμα από το ζαλισμένο οδοιπορικό του κ. Α. Τσίπρα.

Όλοι γνωρίζουν την απελπιστική κατάσταση στην Οικονομία, την ανεργία που για πρώτη φόρα ανεβαίνει κατακαλόκαιρο και με τα capital controls να ισχύουν ασφαλώς ακόμα και να τινάζουν στον αέρα κάθε σχεδιασμό και επιχειρηματική προσπάθεια. Προφανώς αυτά είναι δευτερεύοντα μπροστά στο προφίλ του όψιμου μνημονιακού Πρωθυπουργού μας για το επιτελείο του Μαξίμου. Όπως για το ίδιο το επιτελείο ήταν και δευτερεύον η σταθερότητα της κοινωνίας και της Οικονομίας μπροστά στην ανάγκη για εσωκομματικές ισορροπίες να διεξαχθεί ένα ψευτοδημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου υπερηφάνως πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Πάνω από όλα λοιπόν, το προφίλ του κ. Τσίπρα που ξεκίνησε με την φιλοδοξία να είναι ένας νέος Τσε Γκεβάρα και στην συνέχεια θέλησε να εμφανιστεί εθνικός ηγέτης, για να καταλήξει ένας Πρωθυπουργός που μοιάζει να θέλει να φύγει. Και η Ελλάδα; Οι καταπονημένοι πολίτες; Το ενάμισυ εκατομμύριο άνεργοι; Οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες; Ποιος ασχολείται με αυτά; Η πρώτη φορά “Αριστερά” πάντως δεν δείχνει να ασχολείται …

Δείχνει να είναι μπλεγμένη σε μια ψεύτικη, τυχοδιωκτική, τακτικίστικη αντίληψη περί πολιτικής. Μια αντίληψη που σε τίποτα σε έχει να κάνει με την σοβαρότητα, την ηθική και την ειλικρίνεια όλων τω εκφάνσεων της Αριστεράς.

Ψέματα, ψέματα, ψέματα! Πέντε χρόνια λαϊκισμού, ψεμάτων, διχασμού των Ελλήνων, πλαστών υποσχέσεων περί επίγειου παράδεισου, σκισίματος των Μνημονίων, ηρωικών “αντιμνημονιακών”  αγώνων. Αποτέλεσμα; Ένα τεράστιο φέσωμα του Ελληνικού Λαού και ψήφιση του βαρύτερου από τα τρία Μνημονίου. Ας σκεφτούμε: Υποτίθεται ότι ο λαός είπε ΟΧΙ στην “πρόταση Γιούνκερ”, που βέβαια είχε τραβηχτεί. Ωστόσο, αυτό το πακέτο περιείχε μέτρα ύψους 8,5 δις ευρώ. Ο κύριος Τσίπρας κατάφερε και έφερε ένα Μνημόνιο plus, ύψους … 14 δις ευρώ! Μέχρι το Δημοψήφισμα, όλοι διεθνώς συζητούσαν περί της ανάγκης της Ελλάδας να προσφύγει σε ένα δάνειο ύψους 30-40 δις ευρώ. Ο κύριος Τσίπρας κατάφερε να φτάσει τις ανάγκες δανεισμού στα … 85 δις ευρώ!

Ψέματα, αθεράπευτος τακτικισμός και πάλι όμως! Ο κ. Τσίπρας «δείχνει» την «αριστερή πλατφόρμα» ως υπαίτια της προσφυγής σε εκλογές. Για φαντάσου! Είναι η πρώτη φορά που γίνονται βουλευτικές εκλογές επειδή ένας υποτιθέμενος μεγάλος ηγέτης δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του κόμματός του! Με αυτό το επιχείρημά του ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά ομολογεί την αποτυχία του, το φόβο του μπροστά στα σκληρά μέτρα που έρχονται από το Μνημόνιο που αυτός υπέγραψε, τη βιασύνη του να πάρει ψήφο πριν φτάσουν στα σπίτια των Ελλήνων τα ραβασάκια των φόρων ύψους 8 δις ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου.

Ο κ. Τσίπρας χάνει για άλλη μια φορά την ευκαιρία να φερθεί ως ηγέτης και όχι ως αρχηγός τμήματος πια του κόμματος που τον ανέδειξε. Γιατί δείχνει ότι αδυνατεί να βλέπει το δάσος και βλέπει το δέντρο. Αδυνατεί να δει την ανάγκη να εγγυηθεί την ακόμα αμφισβητούμενη πορεία της χώρας κάτι που θα τον ωθούσε σε μια πρωτοβουλία εθνικής συνεννόησης. Γιατί αυτή ήταν η λύση που πρόβαλαν όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ευθύνης και ωριμότητας: Μια Κυβέρνηση ευρύτερης σύνθεσης τριετούς ορίζοντα με τον ίδιο Πρωθυπουργό. Αυτό που έβλεπαν όμως όλοι, δεν το έβλεπε ο κ. Τσίπρας τόσο λόγω δικής του αντίληψης, όσο και λόγω των νέων ευνουχιστικών ισορροπιών που διαμορφώνονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση των στελεχών της «αριστερής πλατφόρμας» και που θα τροφοδοτήσουν νέες φυγόκεντρες δυνάμεις μετά τις εκλογές.

Πάμε σε εκλογές λοιπόν και μάλιστα εσπευσμένες και αφού ο κ. Τσίπρας «έπαιξε» επί δύο βδομάδες. Αρχικά το Μαξίμου διέρρευσε για διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης και πιθανή προσφυγή στις κάλπες. Μετά διέρρευσε για θερινά τμήματα ώστε να ψηφιστούν οι εφαρμοστικοί Νόμοι του Μνημονίου. Τίποτα απ’όλα αυτά δεν έγινε. Φάνηκε για άλλη μια φορά ότι είναι πολύ μεγάλο λάθος να παίρνεις σοβαρά υπόψη το τι διαρρέει το Μαξίμου και τις δεσμεύσεις του Α. Τσίπρα. Εν πάσει περιπτώσει, πάμε για εκλογές και φαίνεται να πιστεύει στη δύναμη της δημοφιλίας του.

Αυταπατάται για τους εξής βασικούς λόγους:

Πρώτο: Γιατί «εκτελεί» την Οικονομία παρατείνοντας την ανασφάλεια, κάτι που αν νικήσει θα το βρει μπροστά του. Αυτό το κατάλαβαν πολύ καλά οι δυνάμεις της αγοράς και οι άνεργοι και ασφαλώς θα αντιδράσουν.

Δεύτερο: Γιατί υποτιμάει την απογοήτευση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας που πίστεψαν στις υποσχέσεις του και τώρα θα στραφούν προς άλλα κόμματα –ακόμα και προς επικίνδυνες κατευθύνσεις-, προς λευκό ή αποχή.

Τρίτο: Γιατί αυτό που αποφεύγει τώρα (το σχηματισμό ευρείας βάσης Κυβέρνηση) θα το βρει μπροστά του ακόμα και αν νικήσει. Με ποιους θα κάνει Κυβέρνηση μετεκλογικά; Αν είναι να κάνει Κυβέρνηση με Ν.Δ., ΠΟΤΑΜΙ ή ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν το κάνει τώρα; Αλλά και αν το κάνει μετεκλογικά, τι αντιδράσεις θα έχει;

Τέταρτο: Γιατί οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Προοπτικής έχουν ξεπεράσει το μούδιασμά τους και θα δώσουν διαφορετικό παρόν σε αυτές τις εκλογές.

Πέμπτο: Γιατί η αστεία πορεία της δήθεν διαπραγμάτευσης έχουν διευρύνει τον χώρο των «οπαδών της δραχμής» και αυτό δημιουργεί ζωτικό πολιτικό χώρο για τις δυνάμεις που θα θελήσουν να τον εκφράσουν με ότι αυτό σημαίνει για όσους εμφανιστούν αντιμνημονιακά και «δραχμικά».

Έκτο: Γιατί πάει σε Εκλογές με ένα ανύπαρκτο Κυβερνητικό απολογισμό μηδενικής αξίας για την ζωή των Ελλήνων. Μιλάμε για τις Σκουριές, την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, το Νομοσχέδιο για τις άδειες των καναλιών, το Νόμο για τους μετανάστες. Μηδενικός Απολογισμός και έκδηλη αδυναμία διαχείρισης των προβλημάτων της Παιδείας, της Υγείας, της Ανεργίας, των Μεταναστών.

Σε τι ακριβώς ελπίζει λοιπόν ο κ. Τσίπρας; Εκτός και αν υπολογίζει στην στήριξη ντόπιων και ξένων κέντρων. Εκτός και αν πραγματικά θέλει να αποδράσει.

Πάμε σε εκλογές λοιπόν και ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο λαός. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι τα εκατομμύρια πολίτες που θα προσέλθουν στις κάλπες. Αυτοί θα αποφασίσουν και θα πρέπει να αισθανθούν ότι η πορεία της χώρας δεν είναι παιχνίδι για τζόγο, ότι με ψέματα δεν ξεπερνιέται η κρίση. Εν ολίγοις να διδαχτούν από ότι έχουν ζήσει τους τελευταίους μήνες, βάζοντας τέλος σε ένα απογοητευτικό πολιτικό σκηνικό, μη αποδεχόμενοι να «ξεπλύνουν» κανένα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτοί θα νιώσουν τι σημαίνει 12 δις ευρώ μετρητά. Μόνο που αυτό θα το καταλάβουν μετεκλογικά, γιατί γι αυτό φρόντισε ο κ. Τσίπρας. Ε λοιπόν ας πάρουν όλοι τις ευθύνες τους, ας πάρουμε όλοι τις ευθύνες μας, από πριν.

Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων.