Η Υεμένη ευχαριστεί τη Νέα Δημοκρατία

Το έργο έχει πλέον παιχτεί πολλές φορές. Κάθε φορά που η Νέα Δημοκρατία προκαλεί συζήτηση στη Βουλή σε μια προσπάθεια να στριμώξει την κυβέρνηση, οι ρόλοι αλλάζουν και η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται στο τέλος απολογούμενη. Αυτό συνέβη όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέθεσε τις ερωτήσεις στον Πρωθυπουργό για την έξαρση της εγκληματικότητας και τα Εξάρχεια, παρόμοιο το σκηνικό στις συνεδριάσεις για την οικονομία, επανάληψη  του έργου στη συζήτηση για το περιβόητο σκάνδαλο Καμένου με την πώληση πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία.

Δεν ήθελε να έχεις ιδιαίτερη εμπειρία για να καταλάβεις από τα μέχρι τώρα δεδομένα, πως στην υπόθεση Καμένου  δεν υπάρχει κάτι μεμπτό. Εκτός κι αν έρθουν στην επιφάνεια νέα στοιχεία, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Η Ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να πουλήσει υλικό στη Σαουδική Αραβία με διακρατική συμφωνία, σε ιδιαίτερα υψηλή τιμή και δίχως την παρουσία κάποιου μεσάζοντα. Αντίθετα η Σαουδική Αραβία χρησιμοποίησε Έλληνα συνεργάτη για να κλείσει το deal. Τι ακριβώς καταγγέλλεται;

Αντίθετα, πράγματι γεννά απορίες ο ρόλος του δεύτερου μεσάζοντα κ. Σφακιανάκη στην υπόθεση, καθώς και του Έλληνα πρέσβη στο Ριάντ, που ενημέρωνε για την υπόθεση το υπουργείο Εξωτερικών. Κάποιος λίγο καχύποπτος θα μπορούσε ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας να υποθέσει, πως ενώ η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να πετύχει ένα ακριβό deal με τους Σαουδάραβες, κάποιοι πουλούσαν εκδούλευση στους αγοραστές για εξασφάλιση καλύτερης τιμής. Ο ορισμός του μεσάζοντα δηλαδή, αλλά και πάλι δεν τρέχει τίποτα. Σε αυτές τις δουλειές, αυτά γίνονται.

Αυτά που δεν γίνονται, όπως θα έλεγε ο καχύποπτος που τα παρακολουθεί, είναι η συμμετοχή στη διαπραγμάτευση του πρέσβη μας στο Ριάντ και η υιοθέτηση των λεγομένων του από την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι πράγματι εντυπωσιακό πως κατάφερε η Νέα Δημοκρατία να μπλέξει σε έναν πόλεμο μεσαζόντων και δεν βρέθηκε ένα πολιτικό στέλεχος, κάποιος σύμβουλος να προστατέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όταν μάλιστα πίσω από την υπόθεση βρίσκεται ο κ. Σφακιανάκης, που όπως διαβάζω είναι γνώριμος στην οικογένεια Μητσοτάκη.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να έχουν πάρει άλλη τροπή, αν η Νέα Δημοκρατία είχε δημόσια διαφωνήσει με την πώληση των όπλων στη Σαουδική Αραβία στη βάση της ηθικής διάστασης του ζητήματος. Αν δηλαδή ως όφειλε ένα φιλελεύθερο Ευρωπαϊκό κόμμα, υιοθετούσε την άποψη της Διεθνούς Αμνηστίας και έκρινε βάσιμους τους φόβους για χρήση των όπλων στην Υεμένη. Και κάπου εκεί, έχοντας το ηθικό πλεονέκτημα, κατήγγειλε και τον ύποπτο ρόλο μεσαζόντων που μπαινοβγαίνουν στο γραφείο του Καμένου.

Άλλωστε η κυβέρνηση παραμένει έκθετη και ο Πρωθυπουργός όφειλε να δώσει σχετικές απαντήσεις στη Βουλή, λιγότερο κυνικές μάλιστα, από αυτές που ακούσαμε από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια τέτοια στρατηγική  θα απαιτούσε από τη Νέα Δημοκρατία δύο βασικά στοιχεία. Πρώτον  ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για την ηθική διάσταση του ζητήματος. Που πουλάμε τα όπλα; Τι συμβαίνει γύρω μας; Αυτό όμως προϋποθέτει την πραγματική ενασχόληση με την πολιτική και όχι τη εργαλειακή αντιμετώπιση της πραγματικότητας για να έρθουμε πιο κοντά στην εξουσία. 

Και δεύτερον το στήσιμο της πολιτικής ατζέντας σε κομματικά γραφεία και όχι σε εκδοτικά συγκροτήματα. Δεν μπορεί η συντηρητική παράταξη να ακολουθεί νεόκοπους εκδότες και να αποτελεί το πολιτικό σκέλος των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων.

Δεν ξέρω αν σε μια άλλη εκδοχή της ιστορίας η Υεμένη θα ευχαριστούσε τη Νέα Δημοκρατία για τη στάση της, είμαι βέβαιος όμως πως στο εσωτερικό η αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να χρεωθεί ένα ακόμη κοινοβουλευτικό Βατερλό, θα αντιμετωπίζονταν ως σοβαρός παίκτης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως εν δυνάμει πρωθυπουργός.

*Ο Λευτέρης Αρβανίτης είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος του γραφείου της 24MEDIA στη Θεσσαλονίκη