RONDA ROUSEY: ΑΠΟ ΤΟ (ΥΠΟ ΤΟ) ΜΗΔΕΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ
Η καλύτερη σήμερα αθλήτρια του UFC έχει αφήσει πίσω τις άσχημες μέρες και μίας και δεν έχει ανταγωνισμό σκέφτεται να τα βάλει με τους άντρες συναθλητές της. Ο Τάισον πάντως παραδέχεται ότι θα τις έτρωγε...
Από την Ανδρονίκη Μπάκουλη
Πριν εμφανιστεί αυτό που σήμερα είναι γνωστό, ως DNA (μην πάτε πολύ μακριά, το 1986 ήταν που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τεχνική αναγνώρισης Deoxyribonucleic acid, εν συντομία DNA -στο University of Leicester- και κατέστη σαφές πως σχεδόν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν κληρονομικό υλικό), υπήρχε το ταπεινό “κληροδότημα”, σε συμπεριφορές ή ταλέντα. Είχατε έφεση στη μουσική; Το είχατε πάρει από τη μητέρα σας. Ήσασταν καλοί στα μαθηματικά; Α, ήσασταν σαν τον πατέρα σας.
Ακολούθως, παρουσίασε πρόβλημα συγκέντρωσης και συμπεριφοράς στο σχολείο, με τη μητέρα της να επιλέγει τη λύση των μαθημάτων κατ’ οίκων. Έκανε και κάτι ακόμα: της σύστησε το judo, ως διέξοδο. Ως τρόπο να εκτονώνεται, αλλά και να διασκεδάζει. Της έμαθε τα βασικά του σπορ, με τη μικρή της κόρη να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το armbar, το οποίο εξέλιξε με την πάροδο των χρόνων. Πώς είχε νιώσει στο πρώτο ματς; “Απίστευτα. Διασκέδασα με τη ψυχή μου”, είχε πει, για να ενημερώσει πως ναι, είχε βρει την κλίση της.
Παράτησε το σχολείο, για να έρθει στην Αθήνα
Στα 15 της έγινε μέλος της εθνικής ομάδας. “Όταν το πρώτο διεθνές βραβείο, είπε “μπαμπά, θα σου άρεσε πολύ αυτό που έγινε”. Κάθε φορά που της συμβαίνει κάτι καλό, απευθύνεται στον πατέρα της. Είναι κάτι που της λείπει κάθε μέρα”, είχε ενημερώσει η μητέρα της. Στα 16 ήταν η μικρότερη σε ηλικία Αμερικανίδα, που έφτασε στο Νο1 της κατάταξης, στην κατηγορία “μεσαίων βαρών”. Στα 17 της, προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Έγινε μάλιστα, η μικρότερη σε ηλικία judoka που επρόκειτο να εμφανιστεί σε Αγώνες. Η καθηγήτρια των ισπανικών, στο Santa Monica High, δήλωσε τη δυσαρέσκεια της που θα έχανε μαθήματα, για να πάει στην Αθήνα. Η Rousey διέκοψε τις όποιες διαμαρτυρίες, ανακοινώνοντας πως παρατά το σχολείο. Ήταν και η χρονιά που πήρε το χρυσό, στο Παγκόσμιο Εφήβων της Βουδαπέστης, ενώ στους Αγώνες αρκέστηκε στη χαρά της συμμετοχής.
Το 2005 έμεινε στο δρόμο. Για την ακρίβεια, στο αυτοκίνητο της (ένα Honda Accord). Έγινε μέλος στο γυμναστήριο “24 Hour Fitness”, γιατί στις μηνιαίες παροχές (έναντι 50 δολαρίων), ήταν πέραν των προπονήσεων, τα ντους. Σκέφτηκε πως έτσι θα μπορούσε να μαζέψει χρήματα, για προκαταβολή ενοικίασης ενός δωματίου…. κάπου. Έπιασε επίσης, δουλειά ως δασκάλα του judο και βοηθός κτηνιάτρου.
Τον Απρίλιο του 2006, στο Παγκόσμιο του Μπέρμινγκχαμ έγινε η πρώτη Αμερικανίδα judoka -σε σχεδόν μια δεκαετία- που πήρε το χρυσό σε πρωτοκλασάτο τουρνουά, αήττητη και λίγους μήνες μετά, φόρεσε το χάλκινο στο Παγκόσμιο Εφήβων.
Τον Φεβρουάριο του 2007, “ανέβηκε” στα 70 κιλά και στις διοργανώσεις που ακολούθησαν (Παγκόσμιο και Παναμερικανικό), πρόσθεσε άλλα δυο μετάλλια στη συλλογή της, μολονότι είχε μερική ρήξη μηνίσκου, πήρε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και εκεί (στο Πεκίνο) απέκτησε και Ολυμπιακό μετάλλιο (ασημένιο), όπου έφτασε μέσω repechage (προκριματικός αγώνας που δίνει την ευκαιρία σε αποτυχόντες των προηγούμενων γύρων να προκριθούν στην επόμενη φάση). Όταν κατέβηκε από το βάθρο, αποφάσισε πως είχε έλθει η ώρα να αποσυρθεί. Ήταν άλλωστε, στο pick της.
Eίχε γίνει 21 και αποφάσισε ότι “θα δούλευα ως bartender, για το υπόλοιπο της ζωής μου. Και προσπαθούσα να πιέσω τον εαυτό μου να συμβιβαστεί με την ιδέα, ώσπου είδα έναν αγώνα των Gina Carano και Julie Kedzie. Θυμάμαι πως τότε έκαναν ακόμα προπονήσεις για το Πεκίνο. Όπως τις έβλεπα, σκεφτόμουν “σιγά τι κάνουν; Αυτά μπορώ να τα κάνω και εγώ”. Δεν είχε έλθει όμως, η ώρα της.
Εργάστηκε σε τρία διαφορετικά ρεστοράν του Los Angeles. Επειδή ήταν… rookie, ο μισθός της ήταν ο μίνιμουμ και οι βάρδιες οι χειρότερες δυνατές. Τα κέρδη δεν ήταν τόσα που να μπορεί να συντηρεί σπίτι. Για αυτό ζούσε στο αυτοκίνητο της. “Ήταν σαν να κάνω πάρτι όλο το χρόνο. Αλλά δεν μου άρεσε να έχω αφεντικά, όπως δεν μου άρεσε να πρέπει να είμαι σε συγκεκριμένα μέρη, συγκεκριμένες ώρες”. Μια ημέρα “ανέβασε” πυρετό και οι εργοδότες ζήτησαν χαρτί γιατρού. Ήταν η ημέρα που αποφάσισε πως θα αφοσιωθεί στην καριέρα της… στα οκτάγωνα: εκεί όπου γίνονται ακόμα και σήμερα οι αγώνες των mixed martian arts.
Είχε προηγηθεί η πρόταση από το Glendale Fighting Club, είχε κάνει τον Αύγουστο του 2010 το (ερασιτεχνικό) ντεμπούτο της, με την αγαπημένη της κίνηση (ναι, την armbar) να της δίνει τη νίκη, έπειτα από μόλις 23”. Ακολούθησαν άλλες δυο επιτυχίες, με τον ίδιο τρόπο, σε 57” και σε 24” αντίστοιχα και οι πρώτες ζώνες -πρωτιάς. Τον Μάρτιο του 2012 έγινε η πρωταθλήτρια στην κατηγορία 51-54 κιλών, επικρατώντας της Miesha Tate στον τελικό, σε 4 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα. Της επιτυχίας διαδέχθηκε εξώφυλλο στο ESPN The Magazine, στο Body Issue. Σημείωση: πέραν των αθλητικών επιδόσεων, η εξωτερική της εμφάνιση είναι τέτοια που… ευνοεί τα εξώφυλλα.
Μπορεί να κερδίσει άνδρες;
Ως η καλύτερη στο είδος της (η πρώτη που “έσπασε” το κατεστημένο, που ήθελε μόνο τους άνδρες να αγωνίζονται σε οκτάγωνα -μεταξύ πολλών άλλων), έχει έλθει πολλάκις αντιμέτωπη με το ερώτημα αν θα μπορούσε να νικήσει άνδρα, σε αγώνα Mixed Martial Arts. Ο Μάικ Τάισον δήλωσε on air πως “ίσως να νικήσει και εμένα”, ενώ κάτι αντίστοιχο είπε και ο Joe Rogan (σχολιαστής σε αγώνες του UFC). “Η τεχνική είναι η βάση του όλου θέματος και η δική της έχει την ακρίβεια lazer. Ξέρω πως σύγχυσα πολλούς, με τη δήλωση μου, αλλά δεν ξέρουν τι πραγματικά μπορεί να κάνει αυτή η γυναίκα”.
Ο Mark Munoz είπε τον περασμένο Μάρτιο, στο bloodyelbow.com πως “πολλοί επιμένουν ότι είναι ικανή να νικήσει το 50% των ανδρών, αλλά πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν αμφιβάλω ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Αλλά δεν ξέρω αν θα νικήσει. Σίγουρα θα βοηθήσει να προπονείται με άνδρες, διότι δεν υπάρχουν γυναίκες που να μπορούν να τη ματσάρουν”.
Τι θέλει από τη ζωή της
Από το 2010 έως τώρα, έχει κάνει και άλλα εξώφυλλα… ιδιαίτερης αισθητικής, ενώ έκανε και δυο “περάσματα” από κινηματογραφικές ταινίες (Expendables 3 και Fast & Furious 7). Στα 28 της, είναι στη λίστα του Forbes, με τις πλουσιότερες αθλήτριες, στην κατηγορία “30 αθλήτριες κάτω των 30 χρόνων”, που έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή. Φέτος, αποφάσισε να κάνει κάτι για να συγκεντρωθούν χρήματα, που θα διατεθούν στο ίδρυμα Blackjaguarwhitetiger, για τη διάσωση των αιλουροειδών από τους ζωολογικούς κήπους και το τσίρκο. Αυτή δεν είναι η μόνη φιλανθρωπική δράση που έχει. Από τότε που έπαψε να προβληματίζεται για τη διαβίωση της, δεν ξέχασε όσους χρήζουν βοηθείας, εκείνους που δεν είχαν ακριβώς… όλη την τύχη του κόσμου, με το μέρος τους. Πόσα “βγάζει”; “Είμαι πολύ, μα πολύ ικανοποιημένη με τα κέρδη μου” ομολόγησε πρόσφατα, “επίσης, αυτό είναι ένα πάρα πολύ προσωπικό θέμα. Δεν ξέρω να ξέρει ο κόσμος ποια είναι τα έσοδα μου. Το μόνο που έχω να πω επί του θέματος, είναι ότι είμαι μια χαρά και έχω φροντίσει για το μέλλον μου. Είμαι στην κορυφή και εκεί θέλω να μείνω. Δεν έχει να πάω κάπου πιο ψηλά”.
Fun facts
*Η μητέρα της, AnnMaria έχει τη συνήθεια να αποκαλεί όλους τους φίλους των τεσσάρων κοριτσιών της, Bob. Γιατί; “Ποιος είναι ο λόγος να αποστηθίζω ονόματα, αφού δεν θα μείνει για πολύ καιρό κάπου εδώ κοντά;”. Έχει ενημερώσει πως θα κάνει σωστή χρήση, μόνο μετά το γάμο. Βάζει βέβαια, αύξοντες αριθμούς. Ο τελευταίος φίλος της Ronda, ήταν ο “Bob 6”.
*Η πρώτη φορά που πήγε στα “επείγοντα” ήταν για λόγο… ελαφρώς άσχετο. Περπατούσε μαζί με τις δυο μεγαλύτερες αδελφές της, Maria και Jennifer και προκαλούσε η μία την άλλη για το τι θα βάλει στο ρουθούνι της. Η Ronda έβαλε μια σταφίδα που είχε επικάλυψη σοκολάτας και κόντεψε… να πνιγεί.
*Της αρέσει η ζωγραφική και προτιμά τοπία με θάλασσα, μαζί με ζώα της θάλασσας. Ως παιδί, ήθελε να γίνει βιολόγος θαλάσσης. Διάλεξε τις πολεμικές τέχνες “γιατί δύσκολα σε αυτές θα σε φάει φάλαινα-δολοφόνος”
*Μπορεί να μείνει σε έναν καναπέ δυο εβδομάδες, παίζοντας ασταμάτητα video games. Είχε εμμονή με το Pokemon. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στο World of Warcraft. Εσχάτως απασχολείται ως σύμβουλος σε εταιρία με video games.
*Η πιο επικίνδυνη φάση της είναι οι δυο εβδομάδες πριν κάθε αγώνα. Πεινάει διαρκώς, από την πολύ προπόνηση και εκνεύριζεται για λόγους όπως… το να την κοιτάξει κάποιος στα μάτια.
