Μηχανή του Χρόνου: Η μαμά μου με χτυπούσε κάθε μέρα με μαστίγιο. Μου έγδαρε το πρόσωπο με ένα ψαλίδι
Η συγκλονιστική ιστορία της 10χρονης Μαίρης που όταν απελευθερώθηκε φοβόταν τον ουρανό και έγινε διεθνές σύμβολο κακοποίησης (pics+vid)
- 23 Ιανουαρίου 2016 12:18
Από τη mixanitouxronou.gr: Η Μαίρη Έλεν, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1864 από τον Τόμας και την Φάνι Ουίλσον. Η ιστορία της αποτελεί την πρώτη καταγεγραμμένη υπόθεση παιδική κακοποίησης και είναι ένα σκληρό ντοκουμέντο ενδοοικογενειακής βίας. Όταν ο πατέρας της πέθανε, κατά τη διάρκεια της θητείας του στον αμερικανικό εμφύλιο, η μητέρα της αναγκάστηκε να αναζητήσει μια οικογένεια η οποία θα φιλοξενούσε και θα φρόντιζε την μικρή της κόρη όσο εκείνη θα ήταν στη δουλειά.
Εκείνη την εποχή υπήρχαν οικογένειες ή και γυναίκες μεμονωμένα που αναλάμβαναν με την ανάλογη πληρωμή να φροντίζουν παιδιά που οι γονείς τους αδυνατούσαν να το κάνουν λόγω της σκληρής εργασίας σε άλλες πόλεις.
Η «εξαφάνιση» της Μαίρη Έλεν
Η κυρία Ουίλσον μετά από λίγο καιρό δεν ήταν συνεπής στην πληρωμή της και έτσι η «επιστάτης» έδωσε το παιδί στην Πρόνοια στο τμήμα Φιλανθρωπίας. Όταν η μητέρα ήρθε να δει το παιδί της, η γυναίκα της είπε ψέματα ότι η 2 ετών Μαίρη Έλεν πέθανε. Δεν τόλμησε να της πει ότι το παιδί επρόκειτο να δοθεί για υιοθεσία.
Τότε εμφανίστηκαν ο Τόμας και η Μαρία Μακόρμακ. Ο άντρας υποστήριξε ότι ήταν ο βιολογικός πατέρας του παιδιού και η Πρόνοια χωρίς να ζητήσει κανένα πιστοποιητικό, του το εμπιστεύτηκε. Ο Τόμας μετά από λίγο καιρό πέθανε και η Μαίρη ξαναπαντρεύτηκε τον Φράνσις Κόνελι.
Η γυναίκα, κακομεταχειριζόταν τη μικρή. Την έδερνε καθημερινά με βάναυσο τρόπο. Οι γείτονες αργότερα κατέθεσαν ότι καθημερινά, μόλις έφευγε ο κύριος Κόνελι για τη δουλειά, η Μαίρη έδερνε τουλάχιστον για ένα τέταρτο τη Μαίρη Έλεν. Άκουγαν το δυνατό της κλάμα και το σύρσιμο στο πάτωμα αλλά κανένας δεν τολμούσε να παρέμβει.
Όταν η Κόνελι έβγαινε από το σπίτι, κλείδωνε τη μικρή μέσα σε ένα σκοτεινό ντουλάπι, που κάτω είχε ένα κομμάτι λερωμένου τάπητα για να ξαπλώνει και ένα παλιό πάπλωμα για να σκεπάζεται. Την έδερνε, την έγδερνε και την έκαιγε για παραπάνω από 7 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η οικογένεια μετακόμισε σε άλλη πολυκατοικία. Ωστόσο, η κακοποίηση ήταν τόσο τρομακτική που ένας παλιός γείτονας ανησυχούσε για τη ζωή του παιδιού.
Η εργαζόμενη της αποστολής «Methodist», Έττα Έιντζελ Γουίλερ, επισκέφτηκε το σπίτι των Κόνελι και ζήτησε να δει την Μαίρη Έλεν αλλά δεν στάθηκε δυνατό. Επανήλθε, με σχετική εντολή από την αρμόδια εισαγγελική επιτροπή της εποχής. Αυτό που συνάντησε ήταν η απόλυτη φρίκη. Ένα δεκάχρονο κορίτσι, καλυμμένο με ουλές, εγκαύματα και ένα κόψιμο που έτρεχε από το μέτωπο μέχρι το πηγούνι της. Αν και ήταν Δεκέμβριος, ήταν ντυμένη με ελάχιστα ρούχα και ήταν ξυπόλυτη.
Όταν η κυρία Γουίλερ έφυγε από το σπίτι, ήταν αποφασισμένη να πάρει το παιδί από εκεί. Πέρασαν τρεις μήνες και όλες οι προσπάθειες της έπεσαν στο κενό. Υπήρχαν νομικά κολλήματα, που δεν της επέτρεπαν να πάρει εύκολα την επιμέλεια της μικρής.
Την λύση έδωσε μια φιλοζωική οργάνωση
Στην αγωνία της να τελειώσει άμεσα την υπόθεση, απευθύνθηκε στην ανιψιά της που εργαζόταν στην «Αμερικανική Εταιρία για την Πρόληψη της Σκληρότητας στα Ζώα», μαζί με τον ιδρυτή της Χένρι Μπέρτς. Όταν τους εμπιστεύτηκε την ιστορία, η ανιψιά της υποστήριξε ότι η μικρή ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα είδος «πληγωμένου ζώου», με την έννοια ότι ήταν ένα ζωντανό πλάσμα, που ανέπνεε και είχε δικαίωμα στη ζωή. Ο Χένρι Μπερτς συγκινημένος από τις επίμονες προσπάθειες της αποφάσισε να την βοηθήσει.
Η Γουίλερ, κατάφερε να να μαζέψει γραπτές μαρτυρίες από γείτονες της οικογένειας, που άκουγαν τους ξυλοδαρμούς της Μαίρη Έλεν.
Ο Μπέρτς από την πλευρά του έστειλε άλλον ένα εκπρόσωπο της αποστολής Methodist να πιστοποιήσει ότι η μικρή εξακολουθούσε να κακοποιείται. Ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι ενεργούσε ως πολίτης που ενδιαφερόταν για τη ζωή ενός παιδιού και όχι ως ιδρυτής της εταιρίας πρόληψης ζώων. Ο δικηγόρος Έλμπριτζ Τζέρι ετοίμασε έναν φάκελο με όλες τις υπογεγραμμένες μαρτυρίες και τις παρουσίασε ενώπιον του δικαστηρίου, όπου κατήγγειλαν την Κόνελι, για εγκληματική κακοποίηση. Ο δικηγόρος Μπέρτς, έκανε τον δικαστή Λόρενς του Ανώτατου Δικαστηρίου να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με την υπόθεση της Μαίρη Έλεν. Οι αποδείξεις ήταν τόσο ατράνταχτες και επαρκείς που το κορίτσι διασώθηκε από την Κόνελι μέσα σε 48 ώρες.
«Η μαμά μου δεν με φίλησε και δεν με αγκάλιασε ποτέ»
Οι « New York Times», που κάλυπταν τη δίκη, εξασφάλισαν μαρτυρίες από τη στιγμή της συγκλονιστικής εξομολόγησης της δεκάχρονης κοπέλας. Το πρόσωπο της ήταν παραμορφωμένο από ένα κόψιμο που όπως εξομολογήθηκε η ίδια της το έκανε η «μητέρα» της με ένα ψαλίδι. Μπορεί να ήταν δέκα ετών, αλλά στη όψη θύμιζε παιδί που δεν ξεπερνούσε τα πέντε του χρόνια.
Το όνομα της δεν είχε πιστοποιηθεί. Βρισκόταν σε μόνιμη υστερία, αφού δεν είχε βγει στον κόσμο τα τελευταία 7 χρόνια. Στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν τυλιγμένη με μια κουβέρτα. Στις 9 Απριλίου 1874, η Μαίρη Έλεν εξομολογήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου όλα της τα βάσανα:
«Γνωρίζω καλά πως και οι δυο γονείς μου είναι νεκροί. Δεν ξέρω πόσο χρονών είμαι, δεν έχω καμία ανάμνηση από τόσο που ξεκίνησα να ζω με τους Κόνελι. Η «μαμά» μου με χτυπούσε κάθε μέρα με μαστίγιο, που μου άφηνε μπλε σημάδια σε όλο μου το σώμα και το κεφάλι. Μια φορά με έκοψε με το ψαλίδι. Δεν με φίλησε και δεν με αγκάλιασε ποτέ. Ποτέ δεν τόλμησα να μιλήσω σε κανέναν γιατί ήξερα πως θα με σκότωνε».
Στις 21 Απριλίου 1874, η Κόνελι κρίθηκε ένοχη για εγκληματική επίθεση και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο καταναγκαστικής εργασίας στις φυλακές. Έκτοτε η τύχη της έμεινε άγνωστη. Το δικαστήριο έστειλε σε πρώτη φάση την Μαίρη Έλεν σε ίδρυμα ανηλίκων, γεγονός που δεν την βοήθησε καθόλου εκείνη τη στιγμή.
Tα ευτυχισμένα χρόνια
Ο φύλακας άγγελος της όμως δεν την άφησε μόνη. Η κυρία Γουίλερ, φρόντισε να πάρει την επιμέλεια του κοριτσιού και ανέλαβε να την μεγαλώσει με όλη της την αγάπη. Την πήρε και πήγαν να ζήσουν μαζί με την μητέρα της Γουίλερ στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Η Μαίρη Έλεν, στερούταν βασικές εμπειρίες της ζωής. Έπρεπε να μάθει ακόμα και να περπατάει σε ανώμαλες επιφάνειες. “Δεν ήξερε τι ήταν το γρασίδι και το πεζοδρόμιο. Φοβόταν τον ουρανό, γιατί μέχρι τα δέκα της τον είχε δει μόνο από τη γωνία ενός παραθύρου τμηματικά. Η Γουίλερ της έμαθε την καλή έννοια της πειθαρχίας και της καλής συμπεριφοράς. Της πρόσφερε παιχνίδια, που δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της”.
Μέσα από την οικογένεια της Γουίλερ, η Μάιρη Έλεν προσπάθησε και κατάφερε να γίνει τελικά ένα ευτυχισμένο παιδί και ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Έζησε μαζί τους μέχρι τα 24 και έφυγε όταν παντρεύτηκε. Απέκτησε δυο παιδιά και έγινε μια πολύ στοργική μητέρα. Το 1913 μίλησε ενώπιον του Οργανισμού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μαζί με την Έττα Γουίλερ που ήταν από τους βασικούς ομιλητές. Η Μαίρη Έλεν πέθανε το 1956, σε ηλικία 92 ετών, ευτυχισμένη κοντά στα παιδιά της.
Πηγή: Τhe New York Times…
