Γερούν Ντάισελμπλουμ: Συνετρίβη εκλογικά, αλλά επιμένει ότι παραμένει επικεφαλής του Eurogroup

Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γερούν Ντάισελμπλουμ, του οποίου το Εργατικό Κόμμα υπέστη ιστορική ήττα στις χθεσινές εκλογές, επέμεινε σήμερα ότι η θητεία του στο τιμόνι του Eurogroup διαρκεί έως τον Ιανουάριο του 2018.

«Πρέπει να σχηματιστεί ένας νέος κυβερνητικός συνασπισμός αλλά η εντολή μου ως επικεφαλής του Eurogroup ισχύει έως τον Ιανουάριο του 2018», επιβεβαίωσε ο Ντάισελμπλουμ, μέσω του εκπροσώπου του Μισέλ Ρέινς.

Ο Ντάισελμπλουμ είναι επικεφαλής του Eurogroup από τον Ιανουάριο του 2013. Η θητεία του των δυόμισι ετών ανανεώθηκε τον Ιούλιο του 2015 και διαρκεί έως τον Ιανουάριο του 2018.

Δεν υπάρχει επί του παρόντος κάποιος συγκεκριμένος κανόνας για την περίπτωση αυτή: εάν ο Ντάισελμπλουμ πρέπει να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού Οικονομικών μετά την ήττα των Εργατικών στις εκλογές, τίποτα θεωρητικά δεν τον εμποδίζει να παραμείνει πρόεδρος του Eurogroup.

Στο πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης της Λισαβόνας (2009) απλά διευκρινίζεται: «Οι υπουργοί των κρατών-μελών της ευρωζώνης πρέπει να εκλέγουν έναν πρόεδρο για δυόμισι χρόνια με την πλειοψηφία των κρατών-μελών».

Ωστόσο, η παράδοση μέχρι στιγμής ήταν η εκλογή ενός υπουργού Οικονομικών ως επικεφαλής του Eurogroup, αρχικά του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (2009-2013) που ήταν πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών του Λουξεμβούργου και στη συνέχεια του Ντάισελμπλουμ.

Στην πραγματικότητα βέβαια για να παραμείνει ο κ.Ντάισελμπλουμ στη θέση του θα πρέπει να εγκριθεί απο τα υπόλοιπα μέλη  του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Διαφορετικά οι υπουργοί Οικονομικών θα πρέπει να επιλέξουν το νέο πρόεδρο του Eurogroup, έχοντας ως πρώτη επιλογή το -διεκδικητή της θέσης από το 2015- Ισπανό υπουργό Οικονομικών κ. Λουίς Ντε Γκίντος. Ουσιαστικά το θέμα είναι τι θα επιλέξει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, “άνθρωποι” του οποίου θεωρούνται τόσο ο κ.Ντάισελμπλουμ όσο και ο κ.Ντε Γκιντος.

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ έχει πάντως δηλώσει πως θα ήθελε να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα τόσο ως υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας  όσο και ως πρόεδρος του Eurogroup. Ωστόσο είναι δύσκολο να παραμείνει πρόεδρος του Eurogroup εάν πάψει να είναι υπουργός Οικονομικών. Μέχρι να ορκιστεί βέβαια η νέα ολλανδική κυβέρνηση, θα μπορούσε χωρίς πρόβλημα να ασκεί τα καθήκοντά του ως πρόεδρος του Eurogroup και να προΐσταται της επόμενης συνάντησης στις αρχές Απριλίου στη Μάλτα.

Πάντως η σχέση του Ολλανδού πολιτικού με το ελληνικό πρόγραμμα είναι αυτό που λέμε «καρμική». Ανέλαβε την θέση διαδεχόμενος τον τωρινό πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ τον Ιανουάριο του 2013 σε μια καμπή για το ελληνικό πρόγραμμα με ανοιχτά ζητήματα το εργασιακό, την μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, την αναμόρφωση του καθεστώτος στο ΦΠΑ και τους έμμεσους φόρους.

 Στην αρχή ήταν εξαιρετικά επιθετικός με την Ελλάδα, οδηγώντας την διαπραγμάτευση που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013 να «ολοκληρωθεί» με όλα τα μεγάλα θέματα ανοιχτά τελικά τον Μάρτιο του 2014, δίνοντας τότε πρόσκαιρα χώρο στην προηγούμενη κυβέρνηση για τις ευρωεκλογές και τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

 Τότε ο κ. Νταϊσελμπλούμ δέχθηκε εκ των έσω κριτική από τον αρχηγό του Σοσιαλιστικού κόμματος Εμίρ Ρέμερ, ο οποίος του ζήτησε να αποχωρήσει από την θέση του προέδρου του Eurogroup κατηγορώντας τον για την κατάληξη των συνομιλιών με την Ελλάδα για το δεύτερο μνημόνιο. Ωστόσο στις 21 Ιουλίου του 2015 ανανέωσε την θητεία του ως πρόεδρος του Eurogroup, έχοντας την στήριξη και της Γερμανίας και της Γαλλίας .

Καθώς όμως πλησίαζανοι εκλογές στην Ολλανδία και βλέποντας ότι το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων οδηγεί και τον ίδιο εκτός τους Ολλανδικού υπουργικού συμβουλίου και ενισχύοντας τα ευρω -σκεπτικιστικά κόμματα της χώρας του έχει αρχίσει να είναι επιτέλους πιο φιλικός για την Ελλάδα.

Η μεταστροφή του και η αποστασιοποίηση από την γραμμή του Βερολίνου που υποστήριζε πιστά όλον αυτόν τον καιρό ήρθε όμως μάλλον πολύ αργά για τον ίδιο.

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)