Εδώ καράβια χάνονται…

Εδώ ο κόσμος χάνεται βαρκούλες αρμενίζουν. Τώρα μη ρωτάτε ποιοι επιβαίνουν στις “βαρκούλες”. Αρμοδιότεροι να απαντήσουν είναι οι δημοσκόποι και όσοι τέλος πάντων ασχολούνται με τα κομμάτια του πάζλ προκειμένου να ανασυνθέσουν την κεντροαριστερά. Οι “βαρκούλες” βέβαια δεν πλέουν μόνο στα νερά(αβαθή ή όχι θα το δείξει το αποτέλεσμα των εκλογών) της κεντροαριστεράς, αλλά και στα νερά της κεντροδεξιάς. Δεν ξέρω πόσοι ενδιαφέρονται να ξαναστήσουν το ΠΑΣΟΚ, μια κι αυτή τη δουλειά έχει αναλάβει εργολαβικά ο Αλέξης Τσίπρας, ούτε πόσοι φιλοδοξούν να γίνουν “Παπάγοι” εν έτει 2017 προκειμένου να αναστήσουν τη “Δεξιά” των ονείρων τους.

Τέλος πάντων, έχω την εντύπωση ότι όλα αυτά δεν αφορούν πλέον κανέναν. Κυρίως δεν έχουν νόημα σ’ ένα πολιτικό σκηνικό του οποίου ο οριζόντιος άξονας(Αριστερά- Δεξιά) δεν λειτουργεί με τα σημερινά δεδομένα. Επί της ουσίας δεν επαρκεί ώστε να απεικονίσει συνολικά προγραμματικές θέσεις οι οποίες λόγω της πολυσυλλεκτικότητας των παρατάξεων, συνακόλουθα και των διαφορετικών προσεγγίσεων σε επί μέρους ζητήματα, δημιουργεί πολλαπλές μεταβλητές που αλλοιώνουν το βασικό αφήγημα του πολιτικού φάσματος όπως το ξέραμε.

Παρ’ όλα αυτά οι “βαρκούλες”, κι ενώ η οικονομική κρίση έχει από καιρού εξελιχθεί σε ανθρωπιστική, συνεχίζουν να αρμενίζουν προσδοκώντας ότι θα πετύχουν τη μεγάλη “ψαριά”. Το ερώτημα, όμως, στο οποίο δεν απαντούν, είναι σε τι “νερά” θα “ψαρέψουν” ψηφοφόρους; Στα μολυσμένα νερά των μνημονίων στα οποία μάλιστα οι νέοι ψηφοφόροι είτε γιατί έχουν φύγει στην ανοιχτή θάλασσα του εξωτερικού, είτε γιατί δεν “τσιμπάνε” δεν ενδιαφέρονται για ιδεολογικές περιπλανήσεις;

Απορώ πραγματικά με όλα αυτά με τα οποία καταπιάνονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης -ανούσια και άνευ σημασίας υπό τις παρούσες συνθήκες- ενώ θα περίμενε κανείς να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και να βρουν λύσεις. Να πάνε στον Πρόεδρο και να τον καταστήσουν κοινωνό της αγωνίας του κόσμου. Να ζητήσουν επειγόντως από τον ρυθμιστή του πολιτεύματος να συστήσει στη κυβέρνηση να αφιππεύσει από το καλάμι της αλαζονείας. Κυρίως να πουν στον κόσμο την αλήθεια για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και σ’ αυτήν που θα βρεθεί εφόσον η κυβέρνηση συνεχίσει να κυβερνά ανεξέλεγκτα.

Εντάξει, έχουμε μια κακή κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το μέγεθος των ευθυνών της. Τα κόμματα προσποιούνται τιμίως, όπως έγραφε στην πραγματεία του “Περί της τίμιας προσποίησης”(Della dissimulazione onesta) ο φιλόσοφος Τορκουάτο Ατσέτο το 1641. Και ξέρετε πως; Αρμενίζουν, ενώ ο κόσμος χάνεται, “προσφέροντας ανάπαυση στην αλήθεια για να αναδυθεί την κατάλληλη στιγμή”. Θεωρούν ότι αποκρύπτοντας την αλήθεια θα κερδίσουν το ψέμα. Αλλά κι αν πετύχει το σχέδιο, η κυβέρνηση ψευδόμενη να οδηγεί τη χώρα από το κακό στο χειρότερο ενώ η αντιπολίτευση ψάχνει ταυτότητα περιοδεύουσα, ποιο θα είναι το κέρδος για τον κόσμο;

Αυτά που έχασαν οι συνταξιούχοι θα τα πάρουν πίσω σε… κεντροαριστερά  χαρτονομίσματα, ή μήπως το ένα και πλέον εκατομμύρια  άνεργοι θα βρουν απασχόληση σε κάποια από τις… “οικογενειακές επιχειρήσεις” της κεντροδεξιάς;  Την απάντηση δίνει ο Nuccio Ordine στο βιβλίο του(Εκδόσεις ΑΓΡΑ) με τίτλο: “Οι κλασικοί στη ζωή μας”, θυμίζοντας τον Τζορντάνο Μπρούνο- καταδικασθέντα από την Ιερά Εξέταση στην πυρά για τις φιλοσοφικές του αντιλήψεις- που είχε πει ότι όλα εξαρτώνται από το πρώτο κουμπί: “Αν ράψεις στη λάθος κουμπότρυπα, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να συνεχίσεις ανεπανόρθωτα να κουμπώνεις το ένα σφάλμα μετά το άλλο”.

*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος