Ελλάδα 2021 – 2121: Οι καθοριστικοί παράγοντες για την πρόβλεψη του μέλλοντος

Τους παράγοντες που είναι καθοριστικοί για την πρόβλεψη του μέλλοντος σκιαγράφησαν οι συμμετέχοντες κορυφαίοι επιστήμονες και αναλυτές, στην ενότητα του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών με θέμα την Ελλάδα 3.0 που αφορά την περίοδο 2021-2121, που διαδέχεται την Ελλάδα 2.0 (1921-2021) και την Ελλάδα 1.0 (1821-1921).

Η Esther Eidinow, Καθηγήτρια Αρχαίας ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Bristol της Μεγάλης Βρετανίας ανέφερε ότι η ιστορία δημιουργεί νόημα και αποτελεί αποτελεσματικό εργαλείο επικοινωνίας διότι επιτρέπει την αναζήτηση συνδέσεων και την επίλυση προβλημάτων. Αποτελεί, όπως είπε, μία δυναμική και δημιουργική διαδικασία με την οποία μπορεί κάποιος να δημιουργήσει νόημα, ενώ είναι ένα μέσο για να μπορεί κάποιος να καταλάβει το κοινό νόημα. “Η αφήγηση ιστοριών για το μέλλον, δεν το περιγράφει απλώς, αλλά το δημιουργεί” σημείωσε.

Ο Michel Foucher, Γεωγράφος του Κολλεγίου Διεθνών Σπουδών και πρώην Πρέσβης της Γαλλίας σημείωσε ότι οι τάσεις, πολλές φορές, δεν είναι ορατές, με τα σημερινά χαρακτηριστικά του κόσμου να είναι η ενισχυόμενη αλληλεξάρτηση, η παγκοσμιοποίηση της βασικής γνώσης για μια σειρά μεγάλων γεγονότων, η παρανόηση δεδομένων και η απλούστευση περίπλοκων υποθέσεων. Σημείωσε ότι η γεωπολιτική παλαιάς κοπής είναι κυρίαρχη, ενώ επικρατεί η ένταση και οι αντιπαλότητες από το κατεστημένο που θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία του και τις αναδυόμενες δυνάμεις που προσβλέπουν στη ισχυροποίηση της παρουσίας τους στο χώρο. Τόνισε πως η μόνη χώρα, σήμερα, που μπορεί να εκφράσει μια μακροπρόθεσμη προοπτική είναι η Κίνα, η οποία χαράσσει πολιτική με ορίζοντα το 2050.

Ο Armand Braun, Πρόεδρος της Société internationale des conseillers de synthèse σημείωσε ότι απαιτείται η ύπαρξη ενός κοινά αποδεκτού οράματος, αντίστοιχο εκείνου που οι μεγάλοι ευρωπαίοι ηγέτες, όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ διέθεταν, καταφέρνοντας να εξασφαλίσουν την ευημερία στην Ευρώπη για έξι δεκαετίες. Κι αυτό με δεδομένο ότι τα προβλήματα του παρόντος και του άμεσου μέλλοντος είναι τόσο μεγάλα που δεν μας επιτρέπουν να προβλέψουμε τι μέλλει γενέσθαι.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, Διευθυντής Ερευνών του οργανισμού ΔιαΝΕΟσις αναρωτήθηκε ποια είναι τα διδάγματα που η Ελλάδα αποκόμισε από την κρίση, η οποία, εν πολλοίς, δεν αξιοποιήθηκε με στόχο την ανασυγκρότηση της χώρας. Τόνισε ότι το δημογραφικό ζήτημα αποτελεί μία μακροπρόθεσμη τάση που υφίσταται η Ελλάδα της οποίας ο πληθυσμός υποχώρησε σε 10,7 εκατ. ευρώ από 11,1 εκατ. ευρώ. Και προκαλεί, όπως εξήγησε, σοβαρές επιπτώσεις στο ασφαλιστικό σύστημα και στους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.

Σημείωσε ακόμη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να καταστεί από παθητικός δέκτης της μεταναστευτικής ροής σε ενεργητικό διεκδικητή συγκεκριμένων κατηγοριών μεταναστών.

Ο Γιώργος Πρεβελάκης, Καθηγητής Γεωπολιτικής στο πανεπιστήμιο Pantheon – Sorbonne, κάνοντας μία ιστορική αναδρομή, σημείωσε ότι η πρώτη περίοδος του ελληνικού κράτους οριοθετείται από την ίδρυσή του έως την Μικρασιατική καταστροφή, η οποία χαρακτηρίζεται από τη σχέση ανάμεσα στο κράτος και τη διασπορά. Πρόκειται για δύο συστήματα με διαφορετικές αξίες, τα οποία φτάνουν στο απόγειο της αντίθεσης με τον Εθνικό Διχασμό. Η Ελλάδα 2.0, όπως είπε, χαρακτηρίζεται από την ηγεμονία του κράτους, ενώ ενόψει της περιόδου 3.0 (2021-2121) τα ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι οι μεγάλες τεχνολογικές εξελίξεις, το δημογραφικό ζήτημα, όπως και το γεγονός ότι ο πληθυσμός των ξένων κατοίκων, σε μερικές δεκαετίες, θα είναι πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με σήμερα.

Ο Πέτρος Δούκας, Υφυπουργός Εξωτερικών (2007-2009), σημείωσε πως η υπογεννητικότητα, η τεχνολογική υπεροχή, οι γεωπολιτικές εξελίξεις, ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των χωρών και η κλιματική αλλαγή, που θα προκαλέσει μεταναστευτικές ροές εκατομμυρίων ανθρώπων είναι ορισμένοι από τους παράγοντες που θα επηρεάσουν το μέλλον.