Τάσος Νούσιας: ‘Αντί να πάρουμε οι Έλληνες τη φύλαξη στα χέρια μας, σκορπίσαμε τρέχοντας’

Συνέντευξη στον Χρήστο Καράμπελα

Ο Τάσος Νούσιας είναι ένας από τους ηθοποιούς της σύγχρονης γενιάς που κατάφερε να γίνει “ηχηρός” με την παρουσία, τις ερμηνείες και το ταλέντο του. Η “πάστα” του είναι αυθεντική κι ένα από τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα είναι το θάρρος του να λέει ευθέως και άμεσα αυτό που σκέφτεται χωρίς φίλτρα (ή αναρτήσεις σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης).

Η πορεία του στον χώρο της Τέχνης είναι ανοδική εκτός από επιτυχημένη: Επιλεκτικός στις δουλειές του, έχει καταφέρει να συμμετάσχει σε σημαντικές παραγωγές του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης που έχουν αφήσει εποχή.

Η νέα του εμφάνιση είναι στο σπαρακτικό δράμα του Βασίλη Μαζωμένου με τίτλο ” Lines” ( Γραμμές) μια ταινία-κραυγή για την Ελλάδα που πεθαίνει, η οποία αφορά στις (τουλάχιστον) 4.000 αυτοκτονίες που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας στην περίοδο της κρίσης. Το έργο ωστόσο, όπως υπογραμμίζει ο κ. Νούσιας δεν στοχεύει «να προβάλει την κακομοιριά και την ανημποριά της Ελλάδας αλλά για να αφυπνίσει ξανά την παγκόσμια κοινότητα  ν’ αλλάξει ρότα.»

Στη συνέντευξή του με αφορμή την ταινία, ο χειμαρρώδης κ. Νούσιας μίλησε για την τραγωδία που συντελείται τα τελευταία επτά χρόνια στη χώρα μας -η οποία αποτέλεσε και αποτελεί τον φωτοδότη της Δύσης- καθώς και για την ευθύνη που έχουμε όλοι σε αυτή.

Μιλήστε μας αρχικά για τον χαρακτήρα που υποδύεστε και γιατί φτάνει στην «ανυποταξία».

«Υποδύομαι έναν αγρότη, ο οποίος συμβολίζει μ’ έναν τρόπο τα “σπλάχνα” αυτής της χώρας. Αρνείται να παραδώσει τη “μάνα του” (γη), αφού όμως πρώτα την έχει ξεπουλήσει μέσα από τις επιδοτήσεις των προηγούμενων καιρών στη συμμορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η αυτοπαγίδευση ενός έθνους, αυτή η στιγμιαία αφύπνιση της προδοτικής στάσης όλων μας απέναντι στην πατρογονική εστία, μοιραία οδηγεί τον αγρότη σ’ ένα ακόμη απονενοημένο διάβημα, παραδίδοντας το τελευταίο κυρίαρχο κομμάτι του (το σώμα) στην ανθρωποφαγία της κοινωνίας που δημιούργησε ο ίδιος είτε ακούσια είτε εκούσια.

Η ανυποταξία συνεπώς έχει να κάνει με τη στιγμή της υπέρτατης αλήθειας και την προσπάθεια του αγρότη να αντισταθεί για πρώτη φορά, στον “νταβατζή – βιαστή” που μέχρι τότε του πουλούσε έρωτα…»

Η τραγωδία γεννάται μέσα από την κοινωνία, έχει μέγεθος

Η εικόνα ενός ανθρώπου που αντιστέκεται σε θεσμικά πλαίσια και μέτρα είναι σήμερα ισχυρή, δεδομένων και των προσφυγικών ροών. Έχει γίνει η ΕΕ αφιλόξενη για τους πολίτες της;

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση από καταβολής της είναι ένα τραπεζοκρατικό σύστημα που εμπορεύεται τα πάντα και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τους πολίτες της. Φιλόξενοι είναι οι άνθρωποι που επισκέπτεσαι το σπίτι τους με σεβασμό κι όχι οι τεράστιες ενώσεις των εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν έχουν καμία συνοχή. Άρα αυτό το χαοτικό περιβάλλον που αλωνίζουν οι κάθε λογής κουστουμαρισμένοι εγκληματίες μόνο τρόμο μπορεί να φέρει. Οι μεταπράτες των ιδεολογιών πωλούν αλληλεγγύη και αλτρουισμό κατά το δοκούν.»

Η ταινία προβάλλει ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα που δεν είχε παρουσιαστεί σε αυτή τη διάσταση στο σινεμά. Πιστεύετε μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που θωρούμε τους ανθρώπους με κατάθλιψη ή τους αυτόχειρες;

«Η ταινία αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο τη συλλογική μας ευθύνη απέναντι στο συνάνθρωπο. Έχει τη δύναμη να αφυπνίσει τη στάση μας απέναντι στον αδερφό μας πριν να ‘ναι αργά. Όταν είσαι χρόνια καταθλιπτικός κι ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, αυτό σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά στο σύνολο της κοινωνίας σου. Κάποιος σε έχει περιθωριοποιήσει – πουλήσει τη στιγμή της πιο μεγάλης σου ήττας, αδιαφορώντας πλήρως για σένα. Τελείωσε η γειτονιά σου, κατέρρευσε το σύστημα αξιών σου. Ο καθένας από μας κοιτά μόνο την επιβίωση του. Έτσι ο (κάθε) συνάνθρωπος, διαιρεμένος και αποκομμένος από την οικογένεια των συνανθρώπων του δεν έχει παρά να περιμένει υπάκουος και καταθλιπτικός,υπομονετικά τη δίκη του εξόντωση. Είναι καιρός να ξαναγνωριστούμε!»

Τι θα θέλατε να αποκομίσει ο θεατής όταν έρθει αντιμέτωπος με αυτήν την πλευρά της Ελλάδας στα χρόνια της κρίσης;

«Πρώτα απ’ όλα να κάνει την αυτοκριτική του κι ύστερα να κοιτάξει με νέα μάτια την κοινωνία γύρω του.»

Διάβασα κάπου ότι η ταινία προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα απέναντι στη συνεχιζόμενη τραγωδία που βιώνει η Ελλάδα. Συμφωνείτε, χρειαζόμαστε βοήθεια που δεν πήραμε;

«Η ταινία δεν έγινε για να προβάλει την κακομοιριά και την ανημποριά της Ελλάδας. Έγινε για να αφυπνίσει ξανά την παγκόσμια κοινότητα  ν’ αλλάξει ρότα. H εξαθλίωση των κοινωνιών στη βάση τους δεν είναι δρόμος: είναι γκρεμός. Έρχεται επιτέλους μια ταινία από την χώρα μας με οικουμενικό χαρακτήρα που ξαναβάζει στο παιχνίδι τον ορισμό της τραγωδίας. Γιατί η τραγωδία γεννάται μέσα από την κοινωνία, έχει μέγεθος και ο ήρωας της αναμετριέται με το θηρίο κατάματα.

Η Ελλάδα ποτέ δεν χρειαζόταν βοήθεια. Διαχείριση, γνώση και σεβασμό των κεκτημένων της χρειάζεται για να συνεχίσει να φωτοδοτεί τις κοινωνίες των συνανθρώπων της. Κι αυτή η ευθύνη βαραίνει εξ ολοκλήρου εμάς. Μας δώσανε “σκοπιά” και ο διοικητής μας πρόδωσε στο πιο δύσκολο νούμερο της μέρας. Κι εμείς, αντί να πάρουμε την φύλαξη στα χέρια μας, σκορπίσαμε τρέχοντας, ψάχνοντας κι ασθμαίνοντας να βρούμε τον επόμενο.»

Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία είναι κρίμα να μην μπορούν να συνεννοηθούν οι θεματοφύλακές της

Η κατάσταση στη σύγχρονη Ελλάδα έχει επίσης διώξει πολλούς στο εξωτερικό. Υπήρξε στιγμή που σκεφτήκατε και εσείς να φύγετε;

«Ποσό εύκολο είναι ν’ αφήσει κανείς τον παράδεισο; Νομίζετε ότι εάν όλα αυτά τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να εργάζονται βιώσιμα εδώ, θα έφευγαν; Πιστεύω ότι κανείς δεν φεύγει ουσιαστικά απ’ αυτήν την χώρα. Η Ελλάδα είναι πνεύμα, είναι ιδέα, είναι θεά. Πώς μπορείς να πουλήσεις την αθανασία για το θνητό ταξίδι των βροτών, απλά δεν γίνεται. Όπου κι αν βρεθείς αυτός ο τόπος έχει βαθιά τις ρίζες μέσα σου. Συνεπώς ούτε ποτέ το σκέφτηκα ούτε θα το σκεφτώ γιατί δεν μ’ αφήνει!»

Βλέπετε φως, ένα τέλος στην κρίση ή είστε επιφυλακτικός;

«Σε ποια κρίση απ’ όλες; Εάν μιλάμε για την οικονομική, θα μας πουν οι λογιστές. Εάν όμως μιλάμε για την αξιακή κρίση, αυτή είναι στο χέρι μας να την ορίσουμε ξανά, να δούμε τι μας ενώνει,να προβάλουμε τον ικανό,να τον αναγνωρίσουμε και να τον αναδείξουμε πέρα από κομματικούς μηχανισμούς κι αλλότριες ιδεολογίες. Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία είναι κρίμα να μην μπορούν να συνεννοηθούν οι θεματοφύλακές της και να σέρνονται ακόμα πίσω από τις συνάφειες των κομματικών μηχανισμών.

Εάν αυτό συνεχιστεί, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν θα ‘χουμε παρά να  περιμένουμε απ’ τις Βρυξέλλες κι ένα αξιακό μνημόνιο για να σωθούμε…»

Η ταινία “Lines”, μια συμπαραγωγή της Horme Pictures, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της ΕΡΤ, μόλις πραγματοποίησε την πανελλαδική του πρεμιέρα στο 30ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στη συνέχεια προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Παρουσιάζεται καθημερινά στον κινηματογράφο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 (Πατησίων 101) κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού ‘Βικτώρια’).

Αύριο, Τρίτη, και την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου, οι προβολές στο Τριανόν θα γίνονται από κόπια με αγγλικούς υπότιτλους δίνοντας έτσι την ευκαιρία και στο μη ελληνόφωνο κοινό της Αθήνας να την παρακολουθήσει.

Να σημειωθεί ότι απόψε στις 22.00, σε μια ξεχωριστή προβολή της ταινίας στο Τριανόν θα είναι παρόντες για να συνομιλήσουν με το κοινό ο Τάσος Νούσιας, ο συμπρωταγωνιστής του Κώστας Ξυκομηνός καθώς και ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος.

Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ταινία ‘Lines’