Γιατί ακριβώς θα αναμετρηθούν Γεννηματά – Ανδρουλάκης;

του Γιώργου Λακόπουλου

Ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ κινητοποιήθηκαν για να μην αντικατασταθεί το κόμμα τους από τη θολούρα του “νέου φορέα” προκυπτει από το στραπατσάρισμα όσων το επιδίωκαν. Και των δημοσκόπων που έχουν μετατραπεί από ερευνητές σε χειραγωγούς της κοινής γνώμης. Συνεπώς με το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής ο χαρακτήρας των εκλογών άλλαξε: κανείς δεν μπορεί πλεον να ζητήσει διάλυση του ΠΑΣΟΚ και αφομοίωσή του σε νέο κομμα αγνώστου ταυτότητας.

Αλλωστε κανείς δεν έχει τέτοια εξουσιοδότηση από τα μέλη του. Το αντίθετο: η Φώφη εξελέγη για να το ανασυγκροτήσει. Αρα η αναμέτρηση της Κυριακής δεν αφορά ένα κόμμα που δεν υπάρχει. Είναι πρόβα για την ηγεσία ενός κόμματος που υπάρχει: του ΠΑΣΟΚ. Και θα κριθεί το 2019-κατά το καταστατικό του.

Το αποτέλεσμα της Κυριακής θα εξαρτηθεί ενδεχομένως από τους εσωκομματικούς μηχανισμούς. Αλλά η έκβαση της “μεγάλης” μάχης Γεννηματά – Ανδρουλάκη από τη θέση που θα πάρουν σε δυο μεγάλα θέματα.

Το πρώτο αφορά την Κεντροαριστερά, ως γνήσιο υποσύνολο της Δημοκρατικής Παράταξης. Ποια είναι τα όρια της, ποια κόμματα τη συγκροτούν και πως θα έχει “κυβερνησιμότητα”; Πρακτικα ποιες θα είναι εφεξής οι σχέσεις αναμεσά στο ΠΑΣΟΚ και τον Αλέξη Τσιπρα – που είναι σημερα ο κυρίαρχος στο χώρο. Κεντροαριστερά που συμπλέει με τη Δεξιά δεν νοείται.

Οι διάφορες ΠΑΣΟΚ -ΣΥΡΙΖΑ είναι “εσωτερικές” διαφορές στη Δημοκρατική Παράταξη και έτσι πρεπει να αντιμετωπίζονται. Όπως έκανε ο Ανδρεας Παπανδρέου με τον Φλωράκη και τον Κύρκο. Οι οποίοι το 1989 που το άλλαξαν, καταποντίστηκαν. Όπως και το ΠΑΣΟΚ επι Βενιζέλου αργότερα.

Το δευτερο είναι η θέση που θα πάρουν στην κεντρική πολιτικη αντιπαράθεση στη χωρα. Αυτή δεν εξελίσσεται – όπως θα ηταν φυσικό – αναμεσά στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Δεν είναι σύγκρουση Τσιπρα-Μητσοτάκη. Το κεντρικό πολιτικό μέτωπο άλλαξε τα τελευταία χρονια. Από τη μια βρισκεται η κυβέρνηση Τσιπρα – όπως και αν την αξιολογεί ο καθένας. Από την άλλη δεν βρίσκεται η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά το παλιό οικονομικο κατεστημένο. Η “διαπλοκή”, ή οι “νταβατζήδες” κατ΄ άλλους ορισμούς. Οσοι μετά τον Κώνσταντίνο Καραμανανλη και τον Ανδρέα Παπανδρεου, έθεσαν υπο έλεγχο την πολιτική ζωή χειραγωγώντας κόμματα και πολιτικούς, με το χρημα και τα ΜΜΕ – κυρίως την τηλεόραση τις συχνότητες της οποίας κατείχαν παράνομα. Και πολεμούν – αθέμιτα ενιοτε – οσους αμφισβητούν την κυριαρχία τους ,όπως ο νεότερος Καραμανλης και σημερα ο Τσίπρας.

Αυτό το σύστημα απομυζούσε τους εθνικούς και κοινοτικούς πόρους και τα τραπεζικά κεφάλαια . Με το κόλπο του Χρηματιστηριου ρούφηξε και το ιδιωτικό χρημα. Με τη συναλλαγή και τη διαφθορά επεκτάθηκε, δημιουργώντας μια κάστα νεόπλουτων με λεφτα που δεν προέκυψαν από θεμιτές δραστηριότερες -και σε μεγάλο ποσοστό διοχετεύθηκαν στο εξωτερικό.

Ο Τσιπρας με τις αντινομίες, τις υστερήσεις στη διαχείριση, τις πολιτικές αστοχίες και τις ελλείψεις σε πολιτκο προσωπικό – αλλα με λαϊκή επικύρωση – εναντιώθηκε σ αυτό το σύστημα. Αυτό είναι το μετωπο: από τη μια ο Τσιπρας από τη άλλη το παλιό σύστημα.

Η ΝΔ επι Καραμανλή βρέθηκε σε εμπόλεμη κατασταση με τους ιθύνοντες αυτού του συστήματος. Επιχείρησε να απομακρύνει την εξουσία των προμηθευτών του δημοσίου στην πολιτικη ζωή -με τη νομοθεσία για τον “βασικό μέτοχο”. Αλλά σήμερα είναι με το μερος τους. Ο Μητσοτάκης συντάσσεται εμφανώς με όσους ο πατέρας του κατηγγειλε ότι τον έριξαν – δια του Σαμαρά. Η ΝΔ σήμερα δεν σηκώνει τη δική της σημαία πολιτικής. Ακολουθεί σημαίες συμφερόντων παραγόντων εκτος πολιτικής.

Σ αυτό το σκηνικό πρέπει να τοποθετηθούν οι μονομάχοι του ΠΑΣΟΚ, αν θέλουν να παίξουν ουσιώδη ρόλο στην πολιτικη. Αλλιώς, όποιος να επικρατήσει την Κυριακής δεν θα επικρατησει στη συνείδηση των πολίτων – που θέλουν τα κόμματα και τους πολιτικούς αυτόνομους φορεις ιδεών και πολιτικής. Να είναι εκπρόσωποί κοινωνικών ομάδων και όχι αντιπρόσωποι συμφερόντων και υποχείρια μιντιαρχών και οικονομικών παραγόντων. Τόσο καθαρό.