Μπλοκάρει και στα ενεργειακά η συμφωνία για την αξιολόγηση

Μετά τις δύο συναντήσεις του Γιώργου Σταθάκη με τους επικεφαλής της αντιπροσωπείας των δανειστών την προηγούμενη εβδομάδα και τις τρεις συναντήσεις των στελεχών της ΔΕΗ, παρουσία του Μανόλη Παναγιωτάκη, με το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας, τα κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με τις δημοπρατούμενες ποσότητες στη διαδικασία των NOME και – κυρίως – την αποτύπωση των εναλλακτικών δομικών μέτρων, παραμένουν ορθάνοιχτα.

Η πρόταση της ΔΕΗ για «ελεγχόμενη» μεταβίβαση αναλογικού πελατολογίου μέσω θυγατρικών στην προμήθεια, παρουσιάστηκε διεξοδικά σε τεχνικό επίπεδο και τώρα μένει να φανεί αν θα γίνει αποδεκτή ως μία από τις μεθόδους ανοίγματος της αγοράς. H στάση των θεσμών υπήρξε ιδιαίτερα επιφυλακτική, ωστόσο, ακόμα και αν περιληφθεί η λύση αυτή στο μείγμα των μέτρων, δεν είναι ικανή, προς ώρας τουλάχιστον, να αμβλύνει την πίεση για τις δημοπρασίες φθηνού ρεύματος εκ μέρους της ΔΕΗ (δημοπρασίες NOME) και την πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων.

Η διαπραγμάτευση για τα θέματα αυτά είναι σε εξέλιξη και τα βήματα που έχουν γίνει είναι ελάχιστα, ενώ η πορεία της θα εξαρτηθεί και από το γενικότερο κλίμα των επαφών για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, καθώς και από το χρόνο που θα μείνουν τελικά στην Ελλάδα οι επικεφαλής της τρόικας. Τη στιγμή αυτή, ως γνωστόν, πέραν των ενεργειακών, υπάρχει εμπλοκή για τα εργασιακά, το δημοσιονομικό κενό για το 2019, το ύψος του αφορολόγητου και τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος.

Ποια είναι τα βήματα που έχουν γίνει;

Στον τομέα των NOME η ελληνική πλευρά έχει δεχθεί να αυξηθούν οι δημοπρατούμενες ποσότητες σε σχέση με τα ποσοστά που προβλέπει ο νόμος (12% το 2017, 13% το 2018 κ.λπ.) και να πάμε σε ποσότητες της τάξης του 17% το χρόνο. Η τρόικα δεν έχει κάνει πίσω από την απαίτηση για σωρευτικό υπολογισμό των προς δημοπράτηση ποσοτήτων χρόνο με το χρόνο, (20% το 2017, 33% το 2018 κ.ο.κ.), ωστόσο επειδή ποτέ τα NOME δεν υπήρξαν μια πολιτική που προτιμούσε, εμφανίζεται έτοιμη να κάνει κάποια παραχώρηση εάν προχωρήσουν κάπως τα πράγματα στο θέμα της πώλησης μονάδων.

Η πώληση μονάδων έχει αναδειχθεί στο «ιερό δισκοπότηρο» των απαιτήσεων της τρόικας καθώς οι επιτελείς της υποστηρίζουν ότι το παραγωγικό portfolio της ΔΕΗ αποτελεί το πρόβλημα που γεννά τις υπόλοιπες δυσλειτουργίες στο άνοιγμα της αγοράς, και ως εκ τούτου έχουν επικεντρώσει εκεί την πίεσή τους. Ζητούν συγκεκριμένα, να βγούν προς πώληση λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες που να εκπροσωπούν το 40% της δυναμικότητας της ΔΕΗ, στην περίπτωση που τον Ιούνιο εκτιμηθεί ότι δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι για τους οποίους έχει δεσμευθεί η χώρα μας.

Υπό την πίεση των δανειστών, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στο θέμα αυτό έχει αντιπροτείνει δύο πράγματα: Πρώτον, να αξιολογηθεί η πρόοδος στην επίτευξη των στόχων τον Δεκέμβριο και όχι τον Ιούνιο, και αν κριθεί ότι υπάρχει ανάγκη δομικών μέτρων να νομοθετηθούν κατά το 1ο εξάμηνο του 2018 και να εφαρμοστούν από το 2ο εξάμηνο του 2018. Δεύτερον, εάν κριθεί, τότε, ότι απαιτείται η λήψη δομικών μέτρων και συγκεκριμένα πώλησης παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ, αυτό να αφορά το ποσοστό κατά το οποίο θα υπολείπεται για την επίτευξη του στόχου (ο οποίος ως γνωστόν για το τέλος του 2017 αφορά το να έχει μετακινηθεί στους εναλλακτικούς παρόχους το 25% του πελατολογίου της ΔΕΗ) και όχι το 40% που ζητάει η τρόικα.