Εξομολόγηση μιας πρώην ιερόδουλης: Πώς βγήκα ζωντανή από τη βιομηχανία του σεξ

Autumn Burris, πρώην πόρνη. Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια και για χρόνια πουλούσε το κορμί της στο Τέξας. Αντιμέτωπη με μαστροπούς, βιαστές και καταστάσεις μέσα από τις οποίες σήμερα αναρωτιέται πώς βγήκε ζωντανή, κατάφερε να δει μία αχτίδα φωτός, να την «πιάσει» και να δραπετεύσει  από το σκοτάδι, σώζοντας όχι μόνο τη δική της αλλά και άλλες ζωές. Σήμερα είναι ένας εντελώς άλλος άνθρωπος.

«Η πορνεία δεν είναι επιλογή σου, σε διαλέγει εκείνη όταν ζεις σε μια κοινωνία γεμάτη ανισότητες και είσαι το πιο ευάλωτο μέλος της», λέει  στο News247. Μέσα στον βρώμικο κόσμο της βιομηχανίας του σεξ, η Autumn, επιβίωνε σε μία καθημερινότητα όπου η βία ήταν τόσο συχνή που είχε φτάσει να γίνει μέρος «της δουλειάς» και η ίδια την δικαιολογούσε για να μπορέσει να συνεχίσει.

Σήμερα η Αutumn πατάει γερά στα πόδια της. Είναι ακτιβίστρια και συγγραφέας, έχει ιδρύσει την οργάνωση Survivors 4 Solutions και έχει βάλει σκοπό της ζωής της κανένα κορίτσι να μην νιώσει τον πόνο που ένιωσε εκείνη. Της ζητήσαμε για πολύ λίγο να γυρίσει πίσω σε εκείνες τις μέρες της απελπισίας, να θυμηθεί τι πήγε τόσο στραβά και να μας πει τι μπορούν να κάνουν νέα κορίτσια για να μη ζήσουν τον ίδιο εφιάλτη. Όσες μπήκαν σε αυτό το δρόμο, σύμφωνα με την Autumn, πρέπει να ξέρουν ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ξεφύγουν και να συνεχίσουν τη ζωή τους, μαθαίνοντας από την αρχή τι σημαίνει αγάπη, εμπιστοσύνη και υγιείς ανθρώπινες σχέσεις.

Πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς μπήκες στον κόσμο της πορνείας;

Μπήκα σε αυτόν τον κόσμο μέσα από τη βιομηχανία του στριπτίζ. Ήταν οργανωμένο το έγκλημα. Το στριπτίζ πολλές φορές περιγράφεται ωραιοποιημένο στα κορίτσια ως «εξωτικός χορός». Δεν υπήρχε τίποτα το εξωτικό. Ήταν νόμιμο εμπόριο γυναικών. Η βιομηχανία του στριπτίζ είναι ο δρόμος μέσα στον οποίο επωάζεται η πορνεία και βοηθά τους εμπόρους να αναπτυχθούν και να αρχίσουν να αγοράζουν και να πωλούν γυναίκες ή μικρά κορίτσια. Ο κόσμος του στριπτίζ ήταν για μένα το βήμα προς την πορνεία, η πύλη μέσα από την οποία μπήκα σε αυτό το σκοτεινό μονοπάτι.

Στο βιβλίο “Prostitution Narratives”  μιλάς αρκετά για τη βία. Πόσο συχνό φαινόμενο ήταν στη ζωή σου; 

Η κακοποίηση ήταν «παρούσα» μαζί με κάθε πελάτη, αφού το να εισβάλει κανείς στο σώμα σου χωρίς την αμοιβαιότητα της φροντίδας και της αγάπης μοιάζει με βία, βία κατά του ανθρώπινου δικαιώματος του να ΜΗΝ είσαι προς αγορά ή πώληση.

Ένα απόγευμα θυμάμαι, μπήκα αργά σε ένα φορτηγάκι με έναν άντρα πελάτη. Λίγα χιλιόμετρα αφού είχαμε ξεκινήσει, μου έγινε αρκετά εμφανές ότι έπρεπε να δραπετεύσω γιατί ήταν επικίνδυνος. Η μόνη λύση που σκέφτηκα ήταν να πηδήξω έξω από το κινούμενο όχημα αλλά όταν προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα κατάλαβα ότι ήταν κλειδωμένη. Ο πανικός που ένιωσα, βλέποντας τι ήταν αυτό που ερχόταν, ήταν ένα απερίγραπτο συναίσθημα.

Πριν με πετάξει σαν σκουπίδι στο δρόμο, με βίασε και με χτύπησε τόσο που δεν αναγνωριζόταν το πρόσωπό μου.

Έμεινα εκεί στο δρόμο απελπισμένη. Ώσπου ένας νέος πελάτης, μόλις μέσα στην επόμενη μία ώρα, παρόλο που με είδε σε αυτή την κατάσταση (και φυσικά δεν αναρωτήθηκε καν τι μου συνέβη), ήθελε να νοικιάσει ξανά το σώμα μου. Το περιστατικό αυτό δεν ήταν μεμονωμένο, ήταν μάλλον κάτι κοινότυπο όσο ήμουν στον χώρο της πορνείας.

Ποιο είναι το βασικό συναίσθημα που θυμάσαι να αισθάνεσαι τότε και  πως νιώθεις σήμερα όταν σκέφτεσαι εκείνη την περίοδο της ζωής σου;

Την περίοδο που ήμουν μπλεγμένη με αυτόν τον κόσμο, είτε όταν ήμουν σε πορνείο είτε όταν ήμουν έξω στο δρόμο, νόμιμη ή παράνομη, θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ένα πράγμα: να δικαιολογώ τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση ως «επαγγελματικό κίνδυνο» και «μέρος της δουλειάς». Έλεγα στον εαυτό μου «τουλάχιστον δεν δουλεύεις σε δουλειά 9.00-17.00, διαλέγεις τις ώρες που θέλεις να δουλέψεις, βγάζεις μόνη σου τα λεφτά σου και πολύ περισσότερα από ό,τι άλλες γυναίκες» και έκανα τη βία εναντίον μου να μοιάζει λογική συνέπεια της δουλειάς.

Όταν θυμάμαι σήμερα τη ζωή μου μέσα στην πορνεία ανατριχιάζω. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να επέζησα μέσα στην καθημερινή ωμή βία, μέσα από όλη αυτή την κακοποίηση, δίπλα σε μαστροπούς που μου έλεγαν: ή θα σε πουλήσουμε ή θα σε σκοτώσουμε, διάλεξε.

Μετά από 20 χρόνια, τώρα που είμαι έξω από όλο αυτό, πραγματικά ευγνωμονώ για το ότι είμαι ζωντανή και γίνομαι πιο αισιόδοξη όταν μπορώ να μοιραστώ με κάποια άλλη γυναίκα που επέζησε τις εμπειρίες μου και να δω πως η θεραπεία μου από όλο αυτό είναι εφικτή. Ο στόχος μου πλέον είναι καμία γυναίκα ή κορίτσι να μην αισθανθεί όπως εγώ τότε, να μην υποστεί τη βία που ένιωσα εγώ σε πολλαπλά επίπεδα και να καταλάβει ότι η ίδια είναι ανεκτίμητης και όχι άνευ αξίας.

Πώς αποφάσισες τελικά να φύγεις από την πορνεία;

Δεν είμαι σίγουρη ότι ήταν μία συνειδητή απόφαση στην αρχή. Απλά ήξερα ότι είχα κουραστεί να πουλάω το σώμα μου σε πελάτες έναντι αμοιβής. Μία έκλαμψη είχα ένα βράδυ στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια. Θυμάμαι να κλείνω πίσω μου την πόρτα μιας πόρσε και να αναρωτιέμαι: «γιατί το κάνεις ακόμα αυτό;». Έκανα μικρά βήματα για να αφήσω το σύστημα της πορνείας… Μου πήρε κάποιο διάστημα. Τελικά τα κατάφερα. Σε μία ομάδα θεραπείας μία άλλη επιζήσασα κάποτε κάθισε απέναντί μου και μου είπε: «ήμουν κι εγώ εκεί που είσαι και μπορείς να θεραπευτείς και να “αναρρώσεις” από όλο αυτό και να γίνεις καλά, όπως είμαι εγώ σήμερα». Αυτή η δήλωση, της Norma Hotaling, ιδρύτριας της S.A.G.E. (Standing Againsta Global Exploitation) μου άλλαξε την οπτική, μου έδωσε ελπίδα, μου έδειξε τι σημαίνει εμπιστοσύνη. Ο οργανισμός αυτός μου έδωσε δουλειά για τα επόμενα 7 χρόνια.

Γιατί η πορνεία γίνεται λύση για ένα κορίτσι;

Η πορνεία δεν είναι ποτέ λύση για μια γυναίκα, για ένα κορίτσι ή για έναν άνθρωπο γενικότερα. Η πορνεία είναι κακοποίηση κατά του γυναικείου φύλου, κατά γυναικών και κοριτσιών. Οι μαστροποί και οι σωματέμποροι εκμεταλλεύονται τα μέλη μιας κοινωνίας που είναι ευάλωτα, όπως κορίτσια που έχουν υποστεί οικογενειακή βία, που έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους, που είναι υιοθετημένα ή τραγικά φτωχά και ένα σωρό από οικονομικο-κοινωνικές συνθήκες που τα καθιστούν άνισα μέλη της κοινωνίας. Η μόνη λύση για ένα κορίτσι είναι να έχει τη δύναμη να μην μπει ποτέ στην πορνεία.

Τι θα έλεγες στα κορίτσια που σήμερα πιστεύουν ότι δεν έχουν άλλη λύση από το να πουλήσουν το σώμα τους;

Η πορνεία δεν είναι κάτι που επιλέγει κανείς. Αυτή επιλέγει τα θύματά της, μέσα από τα κοινωνικά συστήματα της ανισότητας. Μπορεί στα νέα κορίτσια που δεν έχουν προοπτική, ο χώρος της πορνείας να παρουσιάζεται σαν μία ευκαιρία. Το αντίθετο όμως είναι αλήθεια. Αν είσαι αρκετά τυχερή να επιβιώσεις μέσα στην πορνεία, θα πάρει χρόνια ακόμα και δεκαετίες για να θεραπευτείς από την ψυχολογική, σωματική και πνευματική βία. Καμιά γυναίκα δεν βγαίνει αβλαβής από τη βιομηχανία του σεξ. Εγώ ονομάζω την πορνεία «πληρωμή ψυχών», οι γυναίκες καταθέτουν την ψυχή τους μόλις μπουν στον χώρο. Όταν είσαι μέσα σε αυτό, πρέπει να πεις ψέματα στον εαυτό σου για να το αντέξεις πνευματικά. 

Μπορεί μια γυναίκα να ζήσει κανονικά αφού εγκαταλείψει την πορνεία; Μπορεί να κάνει ξανά μία υγιή σχέση;

Ο δρόμος από τη ζωή στην πορνεία στη αληθινή ζωή με προοπτική είναι μοναδικός για την κάθε γυναίκα και ποικίλει ανάλογα με την προσωπικότητα. Το να μάθεις πώς να εμπιστεύεσαι, να αγαπάς ξανά, να φροντίζεις, είναι ένα προσωπικό ταξίδι για τον καθένα. 

Είμαστε άνθρωποι που μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά, να έχουμε μία υγιή σχέση, να μάθουμε να φροντίζουμε.

Για μένα η επικοινωνία, το να μην υπάρχουν θέματα εξουσίας και η αποδοχή του παρελθόντος μου είναι βασικοί πυλώνες για να χτίσω μία σχέση με έναν σύντροφο που θα αποδεχτεί αυτό που είμαι και ότι είμαι δημόσιο πρόσωπο.

Τι πρέπει να γίνει από τα κράτη ή την κοινωνία κατά της πορνείας; 

Η νομοθεσία έχει θέσει τις βάσεις για τον τερματισμό όλων των μορφών σεξουαλικής εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένης της πορνείας, του σωματεμπορίου σε διεθνές αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Φέτος, είναι η 15η επέτειος από την έγκριση του πρωτοκόλλου για την πρόληψη, την καταστολή και την τιμωρία για το εμπόριο λευκής σαρκός, κυρίως γυναικών και παιδιών της Σύμβασης κατά του Διεθνούς Οργανωμένου Εγκλήματος των Ηνωμένων Εθνών. Το άρθρο 9.5 καλεί τα κράτη «να αποθαρρύνουν τη ζήτηση που ευνοεί όλες τις μορφές εκμετάλλευσης ανθρώπων». Η εφαρμογή της νομοθεσίας, σε συνδυασμό με την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τις αλήθειες και τα το κακό που προξενεί η πορνεία μέσα από τη φωνή όσων έχουν επιζήσει θα ήταν μία λύση.

Σε απλά οικονομικά, η εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος αρχίζει από τον αγοραστή. Ως εκ τούτου, η αγορά του σεξ θα πρέπει να ποινικοποιηθεί.

Τα θύματα του trafficking να μην υποστούν κυρώσεις, αλλά να τους δοθούν ευκαιρίες να βγουν από αυτόν τον κόσμο και να έχουν ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση και την εργασία. Η κοινωνία πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τον μη στιγματισμό των ανθρώπων και βοηθήσει τους επιζώντες να θεραπευτούν και να αναπτύξουν μία φυσιολογική ζωή.

Ποιος είναι σήμερα ο στόχος σου μέσα από την οργάνωση Survivors 4 Solutions;

Η οργάνωση Survivors 4 Solutions, δημιουργήθηκε για να προσφέρει υποστήριξη, εκπαίδευση και βοήθεια σε γυναίκες που επέζησαν από τον σκοτεινό κόσμο της πορνείας και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Δημιουργήθηκε για να ενημερώσει την κοινή γνώμη, να κινητοποιήσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ αλλά και να βοηθήσει πρακτικά τα θύματα. Η Survivors 4 Solutions υπάρχει για να διαλύσει τον μύθο ότι εμπόριο λευκής σαρκός είναι «δουλειά» και να τονίσει  ότι είναι εκμετάλλευση και παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά των ανθρώπων που είναι τα θύματα αυτής της εκμετάλλευσης.