Ο διχασμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι παράνοια

Με το σύνολο των Εθνικών θεμάτων να είναι “ανοιχτά” και την Κυβέρνηση να κάνει φιλότιμες προσπάθειες επιστροφής στην “κανονικότητα” με τη βοήθεια των αγορών, η εικόνα διχασμού που παρουσιάστηκε (και) χθες στη Βουλή είναι κάτι περισσότερο από πολυτέλεια. Είναι παράνοια. 

Διότι ακόμη και αν δεχθεί κανείς a priori ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες σε ένα διεθνές σκάνδαλο όπως αυτό της Novartis, μια τέτοια παραδοχή δεν μπορεί να ισοδυναμεί με την συνολική καταδίκη ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού φάσματος.

Ομοίως, αν αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να στοιχειοθετούν ένα “σκάνδαλο Novartis”, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να λογοδοτήσει το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ για την επιλογή κάποιων να δικάσουν και να καταδικάσουν πριν τη δικαιοσύνη, όσους φέρονται ως εμπλεκόμενοι.
Η χώρα και οι πολίτες, πληρώνουν διαρκώς τα τελευταία 8 χρόνια την απέλπιδα προσπάθεια ενός μέρους του πολιτικού προσωπικού να επιβιώσει, χωρίς να λογαριάζει το πιθανό κακό που κάνει η επιλογή της πόλωσης στην πατρίδα. Αν το καλοσκεφτείτε, από το 2010 και εντεύθεν πορευόμαστε με διχαστικές επιλογές. Αρχικά με την διάκριση μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Έναν γελοίο διαχωρισμό που μας κόστισε πολύτιμο χρόνο. Όταν οι άλλες χώρες εκσυγχρόνιζαν τον τρόπο λειτουργίας τους, εμείς ψάχναμε να βρούμε τη συνωμοσία που έφερε τα μνημόνια όπως και το ποιοι ήταν εκείνοι οι συμπολίτες μας που υπηρετούσαν τη γερμανική μπότα.

Όταν έκλεισε ο κύκλος με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και απεδείχθη περίτρανα ότι δεν υπάρχει κανείς με εναλλακτικό σχέδιο, δεν ξεμπερδέψαμε με τον διχασμό. Αρχίσαμε να αναζητούμε το ποιος φταίει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκε από ένα διεθνές σκάνδαλο για να κατηγορήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απειλούν με τη σειρά τους την Κυβέρνηση ότι θα λογοδοτήσει για τη σκευωρία μόλις “αλλάξουν τα πράματα”.

Ακόμη και σε μία ήρεμη περίοδο οι διχαστικές επιλογές προκαλούν αβεβαιότητα και αστάθεια. Πολύ περισσότερο σε μια περίοδο που αναμένεται να κριθεί σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της χώρας. Η θετική είδηση της αναβάθμισης της Moody’s  δείχνει ακριβώς την κρισιμότητα της κατάστασης. Το αξιόχρεο της χώρας συνεχίζει να βρίσκεται 5 επίπεδα κάτω από ότι ονομάζεται “επενδυτική βαθμίδα” και επιπλέον “επέστρεψε” ουσιαστικά εκεί όπου βρισκόταν το καλοκαίρι του 2014. Ο οίκος βασίζει τις θετικές εκτιμήσεις του στην σταθερότητα που προσφέρει η παραδοχή της Κυβέρνησης ότι θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα αλλά και στην παραδοχή ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα δυναμιτίσει το κλίμα στην κοινωνία.
Και αν η πορεία της οικονομίας φαίνεται σε κάποιους αδιάφορη, οι ραγδαίες εξελίξεις στα Εθνικά θέματα θα έπρεπε να τους απασχολούν. Μόλις χθες η Α. Μέρκελ, η όψιμη φίλη (και) της σημερινής Κυβέρνησης, αποκάλεσε την  FYROM, Macedonia. Οι γείτονες Τούρκοι κλιμακώνουν την ένταση στην ΝΑ Μεσόγειο και όσο πλησιάζει η ώρα των γεωτρήσεων η κατάσταση θα χειροτερεύει. Ακόμη και οι Αλβανοί γείτονες, διεκδικούν τμήματα της χώρας.

Σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, το να επενδύει κάποιος σε διχαστικές λογικές, δεν μοιάζει σώφρων επιλογή. Οι καθημαγμένοι από την κρίση πολίτες δεν έχουν τις αντιστάσεις που απαιτούνται για να γυρίσουν την πλάτη στα κελεύσματα του διχασμού. Οι πολιτικοί, όσο ισχυροί και να νιώθουν, θα κατανοήσουν ότι χωρίς συναίνεση σε επίπεδο Βουλής και κοινωνίας, δεν μπορούν να λύσουν τόσα και τέτοιου μεγέθους θέματα.

Φωτογραφία: SOOC

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)