Κουράγιο πατριώτες. Η καταστροφή δεν ήρθε ακόμη

Πριν καν ακούσουμε τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ, πριν καν ακούσουμε τον υπουργό Οικονομικών Γ, Βαρουφάκη, αυτοί που εύχονται να αποτύχει η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση και η στάση τους φωνάζει “βάστα Μέρκελ”, κινήθηκαν αστραπιαία.

Μια ψύχραιμη αντίδραση…

Και εντάξει ένα Tweet από τον Άδωνι Γεωργιάδη, είναι όχι μόνο αναμενόμενο, αλλά και απαραίτητο για να πάει καλά η μέρα, αλλά τηλεφωνήματα για “συσπείρωση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων”, την ώρα που η διαπραγμάτευση είναι σε εξέλιξη;

Βιάζεται ο κ. Σαμαράς, να καταστραφεί η χώρα για να εμφανιστεί ως παρακλητός. Βιάζεται να δικαιωθεί για την “Αριστερή παρένθεση”. Δικαίωμά του, αλλά θα μπορούσε να αναφέρει τη λέξη πατρίδα λιγότερο συχνά στους λόγους του. Θα ήταν πιο έντιμο.

Θα ήταν επίσης πιο έντιμο, χθες, την ώρα της κρίσης, να τηλεφωνήσει στον πρωθυπουργό και να ζητήσει να ενημερωθεί και όχι να βασίζει την πολιτική του επιβίωση σε μια ενδεχόμενη αποτυχία της διαπραγμάτευσης. Πάλι καλά που δεν πήρε απευθείας τον Ντάισελμπλουμ.

Μέχρι λοιπόν, την συνέντευξη τύπου Βαρουφάκη, το μικρό χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από το τέλος του Eurogroup μέχρι τη συνέντευξη τύπου, οι “φιλοευρωπαϊκές” δυνάμεις της χώρας, είχαν προλάβει να φέρουν την καταστροφή.

Υπάρχουν όμως κάποια ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν.

Θα ήταν επιτυχία και όχι καταστροφή, να υπέγραφε ο υπουργός Οικονομικών το κείμενο, που όπως κατήγγειλε άλλαξε την τελευταία στιγμή;

Θα ήταν επιτυχία και όχι καταστροφή, να έλεγε “ναι” στην ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, όταν η εντολή που δόθηκε από τον ελληνικό λαό στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, είναι αντίθετη.

Θα ήταν επιτυχία και όχι καταστροφή, να επικυρώσει ένα πρόγραμμα, που όχι μόνο οδήγησε τον λαό στη φτώχεια, αλλά είναι και αποτυχημένο, με ευθύνη της Ευρώπης;

Παρά λοιπόν τους κήρυκες της καταστροφής, ο κ. Βαρουφάκης στις δηλώσεις του, ξεκαθάρισε ότι βούληση της Ελλάδας, είναι να υπάρξει συμφωνία. Αυτή η συμφωνία θα έρθει με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Κάτι θα δώσει η Ελλάδα και κάτι θα πάρει.

Το να παρουσιάζεται η προσπάθεια διαπραγμάτευσης, ως προσπάθεια εξόδου από το ευρώ, μπορεί να εξηγηθεί μόνο από το γεγονός, ότι έχουν αλλάξει τα κριτήρια της επιτυχίας.

Επί συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, επιτυχία θεωρούνταν το “μπράβο” του Σόιμπλε, ακόμα και αν αυτό σήμαινε νέα σκληρά μέτρα.

Θα το πάει μέχρι τέλους η κυβέρνηση; Μένει να αποδειχθεί. Γιατί όσο βιάζονται αυτοί που εύχονται την καταστροφή, άλλο τόσο βιάζονται και αυτοί που ονειρεύονται σκίσιμο του μνημονίου.

Άλλο διαπραγμάτευση και άλλο καταστροφή. Άλλο η υπόσχεση για το τέλος του μνημονίου και άλλο η υλοποίηση αυτής της υπόσχεσης.

Η σύγχυση υπάρχει γιατί για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης, η Ελλάδα προσπαθεί να διαπραγματευτεί και όχι να ζητιανέψει ένα “μπράβο” από τους φανατικούς της λιτότητας. Και αυτό είναι κάτι νέο για όλους, εντός και εκτός Ελλάδας.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι Διευθυντής Σύνταξης του News247.gr