Με πόσα χρήματα θα πήγαινες φυλακή για επτά χρόνια;

Μέσα σε ένα σκηνικό γραφείου, μπλεγμένοι, βρίσκονται κοινό και ηθοποιοί. Τα άτσαλα κολλημένα ποστ ιτ στους τοίχους, τα γραφήματα με τις παχιές και τις λεπτές γραμμές που ανεβοκατεβαίνουν, τα λάπτοπ, όλα, είναι εκεί και ‘μυρίζουν’ πίεση και άγχος. Την πίεση και το άγχος που υπάρχει σε έναν εργασιακό χώρο που βγάζει πολλά χρήματα. Για την ακρίβεια, πάρα πολλά.

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος παίρνει πέντε εξαιρετικά ταλαντούχους ηθοποιούς και τους συνδυάζει σε μία σκηνή που θυμίζει εργασιακό χώρο που μυρίζει μπαρούτι. Και τους αφήνει να εκραγούν υποκριτικά δίνοντας ο καθένας αυτό που έχει καλύτερο να προσφέρει: Το ταλέντο του.

Πρώτο Κουδούνι: Η Υπόθεση

 

Βασισμένη στην ομώνυμη ισπανική ταινία ‘7 años’ των Jose Cabeza & Cristian Conti η παράσταση αφορά τέσσερις φίλους και συνεργάτες, έναν μεσολαβητή και μια πολύ σημαντική διαπραγμάτευση. Ένας από τους τέσσερις, θα πρέπει να πάει φυλακή για 7 χρόνια! Όταν η εφορία ανακαλύπτει μια μεγάλη απάτη στην εταιρία των τεσσάρων φίλων,η μόνη λύση που προκύπτει ομόφωνα είναι κάποιος από τους τέσσερις να πάρει μόνος του την ευθύνη, προστατεύοντας τους υπόλοιπους και την εταιρία. Ένας ανεξάρτητος μεσολαβητής θα τους βοηθήσει στην λύση. Το οικονομικό αντίτιμο για την απώλεια της ελευθερίας θα το ορίσει αυτός, που θα βρεθεί στη φυλακή. Ποιος αλήθεια αξίζει να φύγει; Και πόσο κοστίζει.

Δεύτερο Κουδούνι: Το Έργο

 

Η διάσπαρτη ‘χαρτούρα εργασίας’ του Θεάτρου Αποθήκη βάζει στο παιχνίδι τους θεατές που κάθονται στον ίδιο χώρο με τους ηθοποιούς. Δεν υπάρχει σκηνή. Δεν υπάρχει απόσταση. Όλα τα ζούμε από κοντά. Από πολύ κοντά.

Μετά το πρώτο τέταρτο (ίσως και πολύ λέω) νιώθουμε όλοι υποψήφιοι να μπούμε στη φυλακή για επτά χρόνια. Αφότου τα φώτα κλείσουν και ανάψουν στιγμιαία, την ώρα του χειροκροτήματος, σκεφτόμαστε όλοι έστω και υποσυνείδητα πόσα χρήματα μπορεί να ζητούσαμε αν έπρεπε να μπούμε στη φυλακή για επτά χρόνια.

Η ιδέα του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου να ‘πετάξει’ τους πέντε ανθρώπους του στη σκηνή και να τους βάλει να παίξουν το παιχνίδι του θησαυρού αναζητώντας τον δυνατό ή το εξιλαστήριο θύμα που θα τους γλιτώσει επτά χρόνια φυλακής, δημιουργεί μία ένταση δύο περίπου ωρών που κρατάει ενεργό ακόμη και τον πιο αδιάφορο θεατή.

Μπορεί γιατί στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, μία φυλακή να μην είναι πια τόσο απίθανη. Ίσως πάλι να συμβαίνει γιατί ως ερώτημα, το ‘για πόσα χρήματα θα πήγαινες επτά χρόνια φυλακή’ να είναι αρκετά juicy για να περάσει απαρατήρητο. Σίγουρα, γιατί αυτοί οι πέντε ηθοποιοί είναι συγκλονιστικά καλοί.

Τρίτο Κουδούνι: Το χειροκρότημα

 

Η σκηνοθετική προσπάθεια του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου που φέτος, απέδωσε καρπούς. Πήρε μία ταινία του Netflix που εντάξει, όποιος την έχει δει δεν έχει τρελαθεί, και τη μετουσίωσε σε ένα θεατρικό διαμάντι που θρέφει το κινηματογραφικό σασπένς.

Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη είναι εκείνη η μοναδική γυναίκα (μαζί με την Άννα Μάσχα) που θα ήθελε να έχει μία αντρική παράσταση. Η ηρωίδα που ενσαρκώνει είναι εκείνη η γυναίκα καριέρας που την ερωτεύονται όλοι ενώ αυτή ερωτεύεται την αποτυχία στην προσωπική της ζωή. Η πρωταγωνίστρια που εκτόξευσε τη Μεγάλη Χίμαιρα του Δημήτρη Τάρλοου, συνεχίζει να μεταλλάσσεται επί σκηνής και να εκμαιεύει το χειροκρότημα.

Ο Ορφέας Αυγουστίδης, σε έναν ακόμη διαφορετικό ρόλο υποδύεται τον ιδιοφυή εκείνο τύπο που μιλάει με γλώσσες προγραμματισμού και που είναι κοινωνικός κυρίως στην κοινωνία των υπολογιστών. Όχι υπερβολικά, θα λέγαμε ότι η υποκριτική του ωριμότητα έχει αρχίσει να παίρνει το δρόμο της.

Όσο για τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, ίσως πρόκειται για την πρώτη παράσταση που επιτέλους, δεν κολλάμε στο τρελό (και υπέροχο) εκείνο βλέμμα του ή την τρέλα και τον πόνο του χαρακτήρα που ενσαρκώνει. Αλλά, τον βλέπουμε να υποδύεται έναν ceo με κουστούμι και καλοφτιαγμένο μαλλί και τρόπους. Καλά, αυτό το τελευταίο μην το παίρνεις τοις μετρητοίς.

Συνεχίζουμε τον Αλέξανδρο Λογοθέτη ο οποίος υποδύεται τον άνθρωπο που θα αποφασίσει ποιος θα πάει φυλακή. Τον άγνωστο και είρωνα εκείνο τύπο που θα σε ψαρώσει πριν καν χρειαστεί να ανοίξει το στόμα του.

Για το τέλος, αφήνουμε το Γιώργο Χριστοδούλου ο οποίος υποδύεται εξαιρετικά εκείνον τον ‘καλοπερασάκια’ που δεν έχει και πολλή υπομονή με τον εαυτό του ή με τους άλλους.

Μία παράσταση που πρέπει να δεις Κυριακή για να πάει καλά η εβδομάδα αλλά και για να ξυπνήσεις τη Δευτέρα έχοντας στο μυαλό την απάντηση (ή τον αριθμό των χρημάτων) που θα έδινες στο ερώτημα που βρίσκεται στον τίτλο του σημερινού κειμένου.

Να πέσει η αυλαία παρακαλώ

 

Πληροφορίες Παράστασης

Από Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Αποθήκη