Η επιστήμη απεφάνθη: Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι άρρωστος

Θέλει να τον αγαπούν. Διόρθωση: θέλει να τον αποθεώνουν, να τον αναγνωρίζουν ως κάτι σημαντικό. Όσοι δεν μπαίνουν στη διαδικασία, απλά… παύουν να υπάρχουν στο μυαλό του. Ποτέ δεν έχει άδικο, δεν κάνει λάθη και όσοι δεν το καταλαβαίνουν, είναι ηλίθιοι. Αυτός είναι εν ολίγοις, ο Donald Trump και σήμερα θα δούμε πώς έγινε αυτός που έγινε. Όχι Πλανητάρχης, αλλά 71χρονος άνδρας, με mentalité μικρού αγοριού.

Μήπως είναι τρελός;

Μια ημέρα μετά την επίθεση που δέχθηκε από δικούς του ανθρώπους (οι Jeff Flake και Bob Corker -μέλη της Republican National Committee-, δεσμεύτηκαν μεταξύ άλλων, να κάνουν τη ζωή του Προέδρου “κόλαση”, έως ότου αποσυρθεί) για τον τρόπο που διοικεί, έγραψε τρεις φορές στο Twitter πόσο καλά τον υποδέχθηκαν οι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές, την Τρίτη (24/10).

Τα τρία “τιτιβίσματα” εμφανίστηκαν σε διάστημα 18 ωρών… και για όσους δεν κατάλαβαν, πριν απογειωθεί για το Τexas, όπου τον είχαν καλέσει σε φιλανθρωπική εκδήλωση, είπε στους δημοσιογράφους πως οι φίλοι Ρεπουμπλικάνοι “μου επιφύλαξαν μια γιορτή αγάπης, με πολλά standing ovations”, τα οποία δεν είδε κάποιος άλλος, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει δεδομένου ότι αν ψάξετε στο χρονολόγιο του, θα διαπιστώσετε ότι είναι πολλές οι φορές που ο ίδιος “τιτίβισε” για αποθέωση που γνώρισε… και ουδείς άλλος επιβεβαίωσε.

Μήπως τα έχει χαμένα;

Kάπου εδώ θα ήταν χρήσιμο να θυμίσουμε πως στις αρχές του έτους, η Zoe Lofgren, του Δημοκρατικού Κόμματος, είχε αναρωτηθεί “αν ο Πρόεδρος υποφέρει από άνοια, σε πρώιμο στάδιο” και μετά το “ συγγνώμη losers, αλλά το IQ μου είναι ένα από τα πιο υψηλά -κάτι που ξέρετε όλοι. Σας παρακαλώ μη νιώθετε τόσο ηλίθιοι ή ανασφαλείς, δεν είναι δικό σας το λάθος”, είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για να ασχοληθούν οι ειδικοί μαζί του.

Στις 3 Οκτωβρίου, φέτος, κυκλοφόρησε το βιβλίο “Tha dangerous case of Donald Trump: 27 Psychiatrists and Mental Health Experts Assess a President” και έγινε το νέο best seller των New York Times. Όλοι οι ειδικοί σεβάστηκαν το βασικό κανόνα της δουλειάς τους, κατά τον οποίον δεν μπορείς να καταλήξεις σε διάγνωση, δίχως να έχεις εξετάσει εκ του σύνεγγυς έναν άνθρωπο.

Όλοι κατέληξαν στο ότι ” πρέπει να ανησυχούμε για τη ψυχική υγεία του Trump”, με την εκδότη -κλινική ψυχολόγο και βοηθό καθηγητή κλινικής ψυχιατρικής στο Yale School of Medicine- Bandy X. Lee να επισημαίνει πως οι συνεργάτες του βιβλίου χρησιμοποίησαν “ την επιστήμη, την έρευνα και την παρατήρηση γεγονότων, μαζί με τις κλινικές τους ικανότητες” για να καταλήξουν κάπου.

Δεν τον ενδιαφέρει πολύ το μέλλον

Οι επίτιμοι καθηγητές ψυχολογίας, στο Stanford University Philip Zimbardo και Rosemary Sword μελέτησαν το φαινόμενο (τα tweets με τα οποία καυχιέται για τη νοημοσύνη του ή απειλεί τους επικριτές του -ενίοτε και τους συμμάχους του- και αυτά μέσω των οποίων φάσκει και αντιφάσκει) και κατέληξαν στο ότι “ είναι νάρκισσος, ακραίος και ηδονιστής με το παρόν, γεγονός που σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρουν πολύ οι συνέπειες των πράξεων του ή το μέλλον. Αρέσκεται στο να “φουσκώνει” το “εγώ” του, ώστε να μετριάσει την εγγενή χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τέτοιοι άνθρωποι τείνουν να λένε ψέματα, να προβαίνουν σε εκφοβισμό, να μειώνουν τους άλλους και να εμφανίζουν συμπτώματα παράνοιας”.

Παθολογικός νάρκισσος που νιώθει πως έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι είπαν και ότι υπάρχει η πιθανότητα όλα αυτά που κάνει να οφείλονται σε άλλον λόγο: την άνοια ή το Alzheimer. “ Αν συγκρίνουμε videos με συνεντεύξεις του από τις δεκαετίες του ’80, του ’90 και του 2000, με τα τωρινά, βρίσκουμε πως υπάρχουν διαφορές, όπως “σημαντική μείωση στη χρήση βασικών λέξεων, αύξηση στη χρήση των επιθέτων όπως το “τεράστιο”, το “πολύ” και το “τρομακτικό” και ελλιπείς, επικίνδυνες προτάσεις που δεν έχουν νόημα και ενδεχομένως υποδηλώνουν την απώλεια “εγκύμνασης” της σκέψης ή της μνήμης”.

Ο κλινικός ψυχολόγος, Craig Malkin πρόσθεσε ότι ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι “ παθολογικός νάρκισσος, κατάσταση στην οποία φτάνει όποιος έχει εθιστεί στο να νιώθει ιδιαίτερος και όπως συμβαίνει σε κάθε άλλη περίπτωση εθισμένου, κάνει ό,τι μπορεί για να είναι “φτιαγμένος”. Κλέβει, απατά, προδίδει και πληγώνει όσους είναι κοντά του. Οι παθολογικοί νάρκισσοι νιώθουν πως έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, ώστε να εξασφαλίζουν την ενσυναίσθηση”.

Η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, η κακία που “βγάζει”, πέραν στοιχείων που αρέσουν σε κάποιους (όσους τον ψήφισαν), σημαίνουν και κάτι για τη ψυχική υγεία του Trump, καθώς οι φυσιολογικοί άνθρωποι έχουν ενσυναίσθηση. Το να λες ψέματα, να απατάς και να εξευτελίζεις άλλους, το να τους κάνεις σκουπίδια για να βγεις εσύ νικητής, δεν είναι απλά θέμα κακής συμπεριφοράς, αλλά καταδεικνύει σοβαρή ψυχική ασθένεια.

Ο κ. Malkin συνέχισε εξηγώντας ότι “συχνά γίνονται συναισθηματικά ευμετάβλητοι και χρησιμοποιούν ό,τι μέσο διαθέτουν, ώστε να δημιουργήσουν την πραγματικότητα που επιθυμούν. Όταν δεν μπορούν να απαλλαγούν από την ανάγκη τους να τους θαυμάζουν και να τους αναγνωρίζουν, κάμπτουν ή εφευρίσκουν μια πραγματικότητα, στην οποία παραμένουν ιδιαίτεροι, μολονότι έχουν πολλές αποδείξεις για το αντίθετο. Γίνονται επικίνδυνα ψυχωτικοί και συνήθως αυτό δεν γίνεται ξεκάθαρο, πριν να είναι πολύ αργά”.

Τι είχε να πει… ο Freud

Ο νάρκισσος, κατά τον Sigmund Freud είναι “μορφή αυτολατρείας. Μια αυτοεκτίμηση, φυσιολογική και απαραίτητη για τη σωματική υγεία. Καθώς το παιδί μεγαλώνει ο πρωτογενής ναρκισσισμός υποχωρεί. Υπάρχει δηλαδή, ένας ψυχικός παράγοντας, το Υπερεγώ που παρακολουθεί το Εγώ. Ο ρόλος του είναι να ελέγχει και να απαγορεύει. Το Υπερεγώ ξεκινά με τις απαγορεύσεις και την κριτική που ασκούν οι γονείς στο παιδί τους. Οι κανόνες των γονέων, της οικογένειας και της κοινωνίας, ενσωματώνονται και αποτελούν μέρος της ανθρώπινης ψυχής. Το Υπερεγώ συγκροτείται μέσα από τις γονεϊκές απαγορεύσεις, γι’ αυτό το λόγο μάλιστα θεωρείται ως ο νόμιμος κληρονόμος του οιδιπόδειου συμπλέγματος”. Πάμε τώρα, στο επόμενο level.

Ο Τrump είναι παρανοϊκός

Ο Tony Schwartz, ο οποίος είχε γίνει η σκιά του Trump, πριν γράψει το “The Art of the Deal”, το best seller του 1987 στο οποίο ο νυν Πλανητάρχης εξηγούσε πως από νέος κτηματομεσίτης έγινε εθνικό πρόσωπο, πρόσθεσε πως “ ο στόχος του δεν είναι ποτέ η ακρίβεια. Είναι η κυριαρχία και αυτό έχει να κάνει με την παιδική του ηλικία, που χαρακτηρίστηκε από τον απαιτητικό, δύσκολο και δυναμικό πατέρα του, Fred. Από τότε που τα κατάφερε, φροντίζει να ‘χει γύρω του ανθρώπους που του λένε μόνο “ναι”.

Ο Lance Dodes, συνταξιούχος καθηγητής ψυχιατρικής στο Harvard Medical School, ενημέρωσε πως είναι αρκετό να προσέξεις για λίγο τη συμπεριφορά του Trump, ως Προέδρου για να δεις την αλήθεια. “ Η αδυναμία του να δείξει ενσυναίσθηση είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ψυχοπαθών και έχει να κάνει με την απουσία της ενοχής, τον σκόπιμο χειρισμό και έλεγχο ή ακόμα και τη σαδιστική διάθεση να κάνεις κακό σε άλλους, για προσωπική ικανοποίηση ή για θέματα εξουσίας. Η συμπεριφορά του και οι ομιλίες του δείχνουν πως έχει σοβαρά χαρακτηριστικά ψυχοπαθή.

Είναι παρανοϊκός, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός πως όταν θέλει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, συνήθως το κάνει εξευτελίζοντας τον άλλον, εξελίσσοντας τον στον κακό της υπόθεσης. Λέει “εσύ είσαι ο κακός, όχι εγώ. Εσύ μου επιτίθεσαι. Όχι εγώ σε εσένα. Φτάσει στα όροια της παραίσθησης. Δεν ξέρει ποια είναι η αλήθεια, εκείνες τις στιγμές. Στο μυαλό μου, δεν διαφέρει σε κάτι από τους τύραννους του παρελθόντος.

Η σημασία αυτού του δεδομένου, δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Υπήρχαν και στο παρελθόν Αμερικανοί πρόεδροι για τους οποίους μπορούσες να πεις ότι ήταν νάρκισσοι, ουδείς όμως, είχε παρουσιάσει χαρακτηριστικά ψυχοπαθή στο βαθμό που τα βλέπουμε στον Trump. Αντίστοιχα, κανείς δεν υπήρξε τόσο δεδομένα και προφανέστατα επικίνδυνος”.

Δεν θα εκπλαγώ αν βομβαρδίσει τη Β. Κορέα

Θύμισε πως ” και ο Hitler είχε πολλούς ακόλουθους. Κάποιοι άνθρωποι φαίνονται στα μάτια άλλων, ως ηγέτες και είναι πολλοί εκείνοι που αναζητούν κάποιον να εμπιστευτούν. Είναι στην ανθρώπινη φύση το να μοιράζεσαι εμπειρπίες. Ως παιδιά, όλοι πιστεύουμε πως οι γονείς μας είναι δυνατοί και εκπληκτικοί και ότι θα μας προστατεύουν για πάντα. Οπότε όταν εμφανίζεται μια τέτοια περίπτωση, πολλοί ακολουθούν. Μόνο που περιπτώσεις σαν τον Trump ή τον Hitler ή τον Mussolini, δεν νοιάζονται για άλλους. Δεν θα υπερασπιστούν ποτέ άλλους. Μόνο τον εαυτό τους. Ο Trump δεν έχει ιδέα περί αμοιβαιότητας. Όλα αφορούν τον ίδιο -αυτό σημαίνει να είσαι νάρκισσος“.

Ρώτησαν τον Dodes ποια θα είναι η εξέλιξη της Προεδρίας του Trump. Δεν θα σου αρέσει αυτό που απάντησε. ” Όσο πιο απεγνωσμένος θα γίνεται, τόσο περισσότερο θα χρειάζεται μια κρίση, ώστε όλη η χώρα να ασχολείται μαζί του. Δεν θα εκπλαγώ αν φτάσει στο σημείο να βομβαρδίσει τη Βόρειο Κορέα, που δυστυχώς για όλους μας, έχει ηγέτη το ίδιο τρελό με τον Trump. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι όταν η ιστορία φτάσει στα άκρα, θα εξαφανιστεί και θα αφήσει άλλους να καθαρίσουν το χάλι που θα έχει δημιουργήσει. Θα παραιτηθεί και θα πει “ήμουν ο μόνος που μπορούσε να σας σώσει, αλλά αυτοί οι κακοί άνθρωποι και τα κακά media με έσπρωξαν στην έξοδο”. Φυσικά, θα συνεχίσει να ασχολείται με τις επιχειρήσεις του“.

Η ένταση μεταξύ πατέρα και γιου άφησε πληγές που είναι ακόμα ανοιχτές

Μια στιγμή, γιατί τώρα έρχεται και η ουσία του πράγματος, που αναφέρθηκε από έναν ακόμα ειδικό, αλλά ο ψυχίατρος, Steve Wruble το έκανε ξεκάθαρο: “τα προβλήματα που έχει ο Donald Trump με τη ψυχική του υγεία, οφείλονται στον κυρίαρχο πατέρα του, Fred. Αυτός δημιούργησε ό,τι βλέπουμε σήμερα. Η ένταση του πατέρα του άφησε το σημάδι της σε όλη την οικογένεια.

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία, αδελφός του Donald αυτοκτόνησε, γεγονός που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πώς διαμορφώθηκε η ταυτότητα του Donald και άφησε μικρό χώρο για να επαναστατήσει εναντίον της εξουσίας του Fred, εξαιρουμένου του ανταγωνισμού στο επιχειρηματικό επίπεδο. Μολονότι υπήρχε αλληλοσεβασμός, η ένταση μεταξύ του πατέρα και του γιου άφησε πληγές που είναι ακόμα ανοιχτές”.

H ψυχοθεραπευτής Diane Jhueck πρόσθεσε “ σημαντική ήταν η απομόνωση του από τον κληρονομικό πλούτο. Ο πατέρας του, είχε παρόμοιες διαταραχές, με συνέπεια από νωρίς ο Trump να εκδηλώνει προβλήματα συμπεριφοράς, όπως η άρνηση κάθε συμβάντος που δεν επιβεβαιώνει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Ή ψυχωτικές τάσεις που του επιτρέπουν να περιορίζει την ικανότητα να μάθει και τελικά, να προσαρμοστεί αποτελεσματικά στις απαιτήσεις του αξιώματος του Πλανητάρχη. Αντ’ αυτών, εμφανίζει σταθερά τάση προς εκδίκηση, σε κάθε στοιχείο που αφορά το παρελθόν του και δεν αναδεικνύει την εικόνα του”.

Ενδεχομένως να διερωτάσαι “πόσο κακός να ήταν ο πατέρα του;”. Για αυτό είμαστε εμείς εδώ. Έλα λοιπόν, να δούμε ποιος ήταν ο άνθρωπος που μεγάλωσε τον Πλανητάρχη και -κατά βάση- πώς τον μεγάλωσε. Θα μου επιτρέψεις να ξεκινήσω από μια γενιά… πίσω: τον Frederick Trump, παππού του 45ου προέδρου των ΗΠΑ και από τον οποίον ξεκίνησε η ιστορία της οικογένειας, στην Αμερική.

Ο γεννημένος στις 14/3 του 1869, Friedrich Drumpf άφησε το Kallstadt της Γερμανίας για τις ΗΠΑ, όταν ήταν 16 χρόνων, με μια βαλίτσα στο χέρι. Όταν έφτασε στον προορισμό του, κατεγράφη ως “Firedr. Trumpf” και δίπλα στο “εργασία” διάβαζε κάποιος το “καμία”. Πήγε να ζήσει με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Katharina, η οποία είχε κάνει το ταξίδι δυο χρόνια νωρίτερα (1883) μετά του συζύγου της. Λίγες ώρες μετά την άφιξη, έπιασε δουλειά σε έναν γερμανόφωνο κουρέα, ως βοηθός. Δηλώθηκε ως Fredrick Trump.

Το εστιατόριο με… τα δωμάτια για γυναίκες

Έγινε και… βασικό ψαλίδι και παρέμεινε ως τέτοιο, για έξι χρόνια. Το 1891 πήγε στο Seattle και με τα χρήματα που είχε μαζέψει, αγόρασε ένα εστιατόριο, στο μεγαλύτερο δρόμο της πόλης (γνωστό για τα κόκκινα φώτα του). Εκεί όπου ήταν όλα (καζίνο, saloons, οίκοι ανοχής). Το άλλαξε άρδην, πρόσθεσε και “δωμάτια για γυναίκες” (ναι, είναι αυτό που καταλαβαίνεις) και έκανε ζωή χαρισάμενη. Το 1892 έγινε Αμερικανός πολίτης, δυο χρόνια αργότερα πούλησε το εστιατόριο και αγόρασε 161.874 τετραγωνικά μέτρα γης στην Pine Lake Plateau, για 200 δολάρια. Αυτή ήταν η πρώτη κτηματομεσιτική κίνηση της οικογενείας που έκανε περιουσία από αυτήν την απασχόληση.

Ο Frederick πήγε την οικογένεια του στο Queens, της Νέας Υόρκης, όπου άνοιξε κτηματομεσιτικό γραφείο και αγόρασε περισσότερα σπίτια και κομμάτια γης (από τα χρήματα που έβγαλε στην Αλάσκα, σε εξόρυξη χρυσού) και πέθανε από πνευμονία το 1918. Την επιχείρηση κληρονόμησε ο 13χρονος γιος του, Fred Christ, ο οποίος επιβίωσε της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης, τη δεκαετία του ’20. Προς τα τέλη της, δημιούργησε με τη μητέρα του την E. Trump & Son και άρχισε να οικοδομεί σπίτια στο Queens, τα οποία πουλούσε για 4000 δολάρια, το καθένα. Kαθημερινά περπατούσε στα εργοτάξια, μάζευε τις βίδες που έβρισκε παραπεταμένες και τις έβαζε σε βαρέλια, ώστε να χρησιμοποιηθούν ξανά.

Απαρνήθηκε τις ρίζες του

Μεταξύ των Παγκοσμίων Πολέμων οι Αμερικανοί είχαν αντι-γερμανική πολιτική και για αυτό ο Fred έλεγε πως ήταν από τη Σουηδία. Το αυτό έκαναν και τα πέντε παιδιά του, μολονότι η -Γερμανίδα- γιαγιά τους, Elizabeth Christ έμενε απέναντι από το σπίτι τους, μέχρι το θάνατο της. Σημείωσε κάπου πως ο αστικός μύθος θέλει την Elizabeth να ξεκίνησε αυτό που έγινε αυτοκρατορία των Trump. Ο Fred έμενε μαζί της, έως ότου παντρευτεί. Ώρα για μια ακόμα ιστορία.

Στη Memorial Day του 1927, υπήρχαν συγκρούσεις στη Νέα Υόρκη μεταξύ συμπαθούντων του ιταλικού φασιστικού κινήματος και της Ku Klux Klan. Δυο Ιταλοί σκοτώθηκαν στο Bronx, ενώ στο Queens 1000 άτομα με λευκές ρόμπες έκαναν παρέλαση στο δόμο που έμενε η οικογένεια. Ακολούθησαν επεισόδια και συνελήφθησαν επτά άτομα. Ένας -όπως έγραψαν οι New York Times- ήταν ο Fred Trump. Δεν διευκρινίστηκε ποτέ αν επρόκειτο για συνωνυμία ή… με ποιους ήταν. Ο Donald διέψευσε την πληροφορία, σε σχετική ερώτηση που του έγινε πέρυσι, αλλά τα στοιχεία είναι αδιάσειστα. Πάμε ξανά πίσω στο χρόνο.

Το 1937 ο Fred παντρεύτηκε τη Mary MacLeod, μετανάστρια από τη Σκωτία. Έκαναν το σπίτι τους σε προάστιο του Queens που είχε αγγλικά ονόματα, για δρόμους. Από την αρχή είχε πολυπολιτισμικό αέρα και τον διατηρεί έως τώρα, αν σκεφτείς πως στο πρώτο σπίτι της φαμίλιας μένει τώρα οικογένεια Μουσουλμάνων.

Οι δουλειές του πατήρ φαμίλια πήγαιναν μια χαρά. Έκανε περιουσία κυρίως, από χαμηλού κόστους σπίτια (σύστησε και καθιέρωσε τα διαμερίσματα για μια οικογένεια και έγινε γνωστός ως “Ο Henry Ford της οικοδόμησης κατοικιών”), ενώ κατηγορήθηκε πολλάκις για διακρίσεις, ως προς τους αγοραστές. Η πρώτη φορά που αναφέρθηκε το όνομα του Donald, στους New York Times ήταν το 1973 και υπερασπιζόταν τον πατέρα του και την εταιρία τους (Trump Managements), από κατηγορίες για διακρίσεις εναντίον μαύρων αγοραστών. Το θέμα λύθηκε εξωδικαστικώς -αν αυτό σου λέει κάτι.

Εν πάση περιπτώσει, όταν γεννήθηκε ο Donald (14/6/1946), ο Fred πήρε την οικογένεια και την πήγε σε έπαυλη, αποικιακού στιλ, 32 δωματίων, 5 υπνοδωματίων και 3.5 μπάνιων. Αν σε βγάλει ο δρόμος σου στην περιοχή, μπορείς να την ενοικιάσεις για 725 δολάρια, το βράδυ -στο Airbnb. Δεν ανήκει σε κάποιον Trump, καθώς πουλήθηκε τον περασμένο Μάρτιο -σε άγνωστο αγοραστή-, για 2.4 εκατ. δολ. Εν τοιαύτη περιπτώσει, όταν έμενε εκεί ο Πλανητάρχης οι γείτονες αναφέρονταν στο σπίτι του με τον εξής τρόπο: “Η έπαυλη “όσα παίρνει ο άνεμος”.

Οι “ανοιχτές” Cadillac έκαναν παρέλαση από έξω και σε εποχή που δεν έφτιαχνε ο καθένας ό,τι πινακίδα ήθελε για το αυτοκίνητο του, οι Trumps είχαν τις δικές τους, με τα αρχικά τους (FT1 κλπ.). Είχαν πισίνα, μαγείρισσα, σοφέρ, αλλά και έγχρωμη τηλεόραση όταν είχαν πουληθεί μετρημένες στις ΗΠΑ -στην αρχή τους. Στο υπόγειο υπήρχε ο παράδεισος των παιδιών, με ηλεκτρικά τρένα (πληθυντικός) και ό,τι άλλο μπορούσε να κάνει τη ζωή τους διασκεδαστική. Σημείωση: δεν ήταν πολλά αυτά που έκαναν τα παιδιά του Fred χαρούμενα.

Ο πρωτότοκος Fred Jr., πιλότος πολιτικής αεροπορίας, δεν ήθελε την παραμικρή σχέση με την οικογενειακή επιχείρηση. Πέθανε στα 43. Ήταν αλκοολικός από όταν θυμόταν τον εαυτό του. Η -δεύτερη στη σειρά- Maryanne, έγινε Δικαστής στο Εφετείο των ΗΠΑ, η Elizabeth διοικητική υπάλληλος, ο Donald ξέρεις και o Robert επιχειρηματίας. Σε όσα αφιερώματα ή βιβλία έχουν γραφτεί για τον άνθρωπο τους, δεν έχουν δεχθεί να σχολιάσουν.

Η Mary αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας, στη γέννα του Robert. Ήταν τέτοιο που υποχρέωσε τους γιατρούς να προχωρήσουν σε υστερεκτομή. Αυτή προκάλεσε μόλυνση στην κοιλιακή περιοχή που την έβαλε ουκ ολίγες φορές στο χειρουργείο. Σε μια από τις επεμβάσεις, απειλήθηκε η ζωή της. “ Εκείνη την ημέρα ήλθε ο πατέρας μου και μου είπε “ η μητέρα σου μάλλον δεν θα τα καταφέρει αυτήν τη φορά. Εσύ θα πας σχολείο και θα σου τηλεφωνήσω αν αλλάξει κάτι” θυμήθηκε η Maryanne, στη μοναδική δήλωση που έκανε σε ΜΜΕ για την ιστορία της οικογενείας της. Για τον Donald αρκέστηκε στο “είναι ένα απλό παιδί από το Queens”.

Ο Fred ήταν πάντα σοβαρός και απόλυτος. Στις αγαπημένες του ατάκες ήταν το “μπες, κάνε τη δουλειά, κάντη σωστά και φύγε” και το “μάθε όσα περισσότερα μπορείς, για ό,τι κάνεις. Αγάπα αυτό που κάνεις,γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να γίνεις καλός”. Φορούσε γραβάτα και κοστούμι ακόμα και όταν ήταν στο σπίτι.

Συντηρητικός Ρεπουμπλικάνος, γαρ απαγόρευε στα παιδιά του να βρίζουν, να αποκαλούν ο ένας τον άλλον με παρατσούκλι (αυτά του Donald ήταν Donny, Trumpet και Flat Top -εξαιτίας της κόμης του) και στις κόρες του να φορούν κραγιόν. Γενικά, δεν ήταν υπέρμαχος της πρωτοβουλίας και τα βιβλία δεν ήταν στη λίστα με τα δώρα που έκανε στους απογόνους του.

Έγινε ο φόβος και ο τρόμος της γειτονιάς

Σε ένα ραντεβού με εργολάβο, ο Fred πήρε μαζί του τον Donald και πλήρωσε έναν γείτονα έφηβο να τον προσέχει. Ο Frank Briggs, το παιδί που λέγαμε, οδήγησε τον Donald σε μια αποχέτευση. “ Ήταν σκοτεινά, δεν φαινόταν τίποτα, αλλά εκείνος συνέχισε να προχωρά. Δεν φοβήθηκε”, θυμάται. Οι συνομήλικοι γείτονες θυμούνται τους γονείς τους να τους απαγορεύουν να κάνουν παρέα με τους Trumps. Ο Donald είχε ήδη γίνει γνωστός ως bully, από την ημέρα που χρησιμοποίησε το παρκοκρέβατο στο οποίο άφησε γειτόνισσα το παιδί της, στην αυλή του σπιτιού της, για στόχο, σε ρίψεις πετρών. Μη φανταστείς ότι ήταν μεγάλος. Μια στιγμή να σου εξηγήσω.

Στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο που πήγε (Kew-Forest School), το κοστούμι ήταν υποχρεωτικό για τα αγοράκια. Όπως και το να σηκώνονται, όταν έμπαινε η δασκάλα στην τάξη. Ο Donald δυσκολεύτηκε να πειθαρχήσει. Τουναντίον, ήταν η μόνιμη πηγή φασαρίας, τραβούσε τα μαλλιά των κοριτσιών και γενικά δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Οι τιμωρίες ήταν τόσο συχνές, που οι συμμαθητές του είχαν ονομάσει τη σχετική αίθουσα “DTs” (εκ του Donny Trump).

Ήταν γνωστός για το ότι έλεγε πάντα ό,τι του ερχόταν και όταν του έλεγαν πως κάνει λάθος, επέμενε ότι έχει δίκιο. Ξαναέκανε το λάθος και… η ιστορία ήταν ακριβώς η ίδια: είχε πάντα δίκιο. Στις βόλτες που έκανε με τους φίλους του, με τα ποδήλατα, ήταν η παρέα που “έβριζε τους πάντες και ούρλιαζε”.

Από παιδί, ήθελα να δημιουργώ πρόβλημα

Ο Donald συνήθιζε να χτυπά συμμαθητές του, άνευ λόγου και αιτίας. Κάποιοι απαντούσαν, εκείνος όμως, δεν ένιωθε γιατί όπως έγραψε χρόνια μετά στο βιβλίο “Η τέχνη της διαπραγμάτευσης” “ από παιδί ήθελα να δημιουργώ πρόβλημα”. Ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα μια γροθιά που είχε “ρίξει” σε δάσκαλο μουσικής, όταν ήταν 10 “γιατί δεν ήξερε τη δουλειά του”. Ο δάσκαλος δεν επιβεβαίωσε ποτέ. Μηδέ οι συμμαθητές. “Καλά, όταν είπα “γροθιά” εννοούσα… αυτή που δίνουν τα παιδιά μικρής ηλικίας” επαναδιατύπωσε ο Πλανητάρχης.

Στα μαθήματα δεν ήταν ιδιαίτερα καλός και γενικά… τα σπορ ήταν ο μόνος τομέας στον οποίον διακρινόταν. Του άρεσε να ακούει τον κόσμο να τον αποθεώνει, είχε γράψει σε μια απόπειρα για ποίημα. Και πάλι υπήρχε κάτι που δεν του άρεσε: ήταν το να χάνει. Εκτός και εντός εισαγωγικών. Αν συμπαίκτης του είχε καλύτερο εξοπλισμό, τον διέλυε, γιατί ο πατέρας του αρνείτο να ξοδέψει πολλά χρήματα… σε κάτι που δεν χρειαζόταν ο γιος του -κατ’ αυτόν.

Κάθε Κυριακή πήγαιναν όλοι μαζί στην εκκλησία Marble Collegiate, όπου παντρεύτηκε αργότερα ο Donald και έγινε η επιμνημόσυνη δέηση των γονιών του. Ο Norman Vincent Peale, πάστορας του ναού, ήταν γνωστός ως “πωλητής του Θεού”. Είχε γράψει και βιβλίο, με τίτλο “H δύναμη της θετικής σκέψης” που είχε γίνει… ευαγγέλιο για τον Donald. Μεταξύ όσων είχε αναφέρει ήταν και το “ να φτιάχνετε και να σφραγίζετε ανεξίτηλα στο μυαλό σας τη νοητή εικόνα του εαυτού σας, ως επιτυχημένου. Κρατήστε αυτήν την εικόνα, με όλη σας τη δύναμη. Μην επιτρέψετε να ξεθωριάσει. Το μυαλό σας θα αναζητήσει το πώς θα αναπτύξει αυτήν την εικόνα. Μη δημιουργείτε εμπόδια, με τη φαντασία σας”. Τώρα αρχίζεις να καταλαβαίνεις κάτι.

Η πλήρης απόρριψη από τον Fred

Το 1958, όταν ήταν 12 χρόνων, είχε τη συνήθεια να πηγαίνει με έναν φίλο του στο Manhattan. Έμπαιναν στο τρένο και γύριζαν στην πόλη, χωρίς να ζητούν την άδεια των γονιών τους. Επισκέπτονταν μαγαζιά που ήταν στα μάτια τους ο παράδεισος, αποκτούσαν πράγματα που επιθυμούσαν (για να κάνουν φάρσες στους συμμαθητές τους), παρακολουθούσαν τους μαύρους που έπαιζαν μπάσκετ σε ανοιχτά γήπεδα, παρακολουθούσαν τους φασαριόζους νέους, θαύμαζαν ό,τι σχετιζόταν με το Broadway, φαντάζονταν πως ήταν μέλη συμμορίας.

Είχαν αγοράσει και μαχαίρια, ο Fred βρήκε αυτό του Donald όταν τελείωνε την 7η τάξη, έμαθε για τις περιπέτειες του στην πόλη και αποφάσισε να τον στείλει -εσώκλειστο- σε στρατιωτική σχολή. Δεν τον άφησε να αποχαιρετήσει ή έστω ενημερώσει τους φίλους του. Διευκρίνιση: ο γιος του δεν είχε συλληφθεί, δεν είχε μεθύσει, δεν, δεν, δεν. Ήταν η πρώτη απόρριψη που έζησε ο Donald, ο οποίος δεν είχε μάθει -έως τότε- σε κάτι άλλο από μια πολυτελή ζωή.

Βρέθηκε στη New York Military Academy, 112 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του (εξυπακούεται δεν είχε την παραμικρή επαφή με τους γονείς του), όπου για όλα έπρεπε να ζητά άδεια. Αντί για τα εδέσματα της μαγείρισσας στο σπίτι, έτρωγε ό,τι του έβαζαν στο δίσκο. Αντί να έχει το δικό του μπάνιο, έκανε ντους με άλλους συμμαθητές. Αντί του Fred, υπήρχε ο Theodore Dobias, βετεράνος πολέμου, που είχε δει το νεκρό σώμα του Mussolini, να παίζει το ρόλο της πατρικής φιγούρας. O Dobias συνήθιζε να χτυπά τους μαθητές του, όταν τον αγνοούσαν. Για αυτούς που είχαν θέματα πειθαρχίας ή δεν είχαν καλούς βαθμούς, είχε φτιάξει ένα ρινγκ και τους έβαζε να αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον. Μέχρι τελικώς πτώσεως.

Οι δυο πλευρές του στην Στρατιωτική Ακαδημία

Σε συνέντευξη του, είχε πει πως “ είχα δει από την αρχή πως ο Donald δεν ήθελε να υπακούει σε εντολές. Ωστόσο, είχα δει και ότι θέλει να είναι το Νο1. Να μην περνά απαρατήρητος. Να τον αναγνωρίζουν, να τον επιβραβεύουν”. Κέρδιζε το ένα μετάλλιο μετά το άλλο, ξεχώριζε στα σπορ, στην τάξη, ακόμα και στον κοιτώνα όπου δίπλωνε τα πάντα, σε τέλεια τετράγωνα.

Οι συμμαθητές του είχαν πει πως ήταν ένα μείγμα ξιπασμένου και φιλικού τύπου. Είχε αυτοπεποίθηση και τους έδινε την αίσθηση ότι στην ακαδημία περνούσε τον καιρό του, έως ότου κατευθυνθεί σε πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Ήταν και γόης και.. φρόντιζε για όλους τους φίλους του.

Είχε βέβαια, και μια άλλη πλευρά. Μια μέρα, ο συγκάτοικος του, Ted Levine δεν είχε στρώσει το κρεβάτι του. Ο Donald είχε την εποπτεία του ορόφου. Χωρίς να πει κάτι, πέταξε ό,τι υπήρχε πάνω στο κρεβάτι, στο πάτωμα, πήρε ένα σκουπόξυλο και άρχισε να χτυπά τον Ted. Τον έσπρωξε μέχρι να φτάσει στο παράθυρο -του δεύτερου ορόφου- και αποπειράθηκε να τον πετάξει από κάτω. Σώθηκε από δυο δοκίμους που έτυχε να βρίσκονται στο διάδρομο.

Δεν ξέρει να χάνει

Ως τελειόφοιτος, έλαβε από την ακαδημία τη θέση του Captain. Ήταν ο ηγέτης, γιατί ενέπνεε το σεβασμό στους υπολοίπους, χωρίς να υψώνει καν τον τόνο της φωνής του. Αρκούσε να τους κοιτάξει, να σηκώσει το ένα φρύδι και… τέλος. Ένα μήνα μετά, αντιμετώπισε μια κρίση. Ένας λοχίας έσπρωξε βίαια έναν κατώτερο, γιατί δεν κατάλαβε γρήγορα την εντολή που είχε δώσει. Η ακαδημία είχε ήδη αντιμετωπίσει ένα σοβαρό περιστατικό και υπήρχε μια ευαισθησία ως προς τις καταχρήσεις. Καθαίρεσαν τον Donald και τον έκαναν αξιωματικό εκπαίδευσης του τάγματος. Εκείνος σχολίασε “ έκανα τόσο καλή δουλειά που μου έδωσαν καλύτερο πόστο”. 

Στην ακαδημία έμαθε τη σημασία της πειθαρχίας και να ξεκινά τη μέρα του, από νωρίς. Έκτοτε ξυπνά στις 5 τα ξημερώματα. Εκεί έμαθε και ότι το πιο δυνατό του σημείο είναι η ικανότητα που έχει στις διαπραγματεύσεις. Άπαξ και ήθελε κάτι, έκανε ό,τι χρειαζόταν για να το αποκτήσει. Αυτομάτως, στις φλέβες του έτρεχε πάγος -όχι αίμα. Αυτό του φάνηκε χρήσιμο, τη δεκαετία του ’80 όταν κήρυξε πτωχεύσεις πέντε εταιριών -δεν έχει κηρύξει δική του, προσωπική, ποτέ.

“Ανοίχτηκε” πολύ και χρωστούσε στις τράπεζες, τον χώρισε η πρώτη του σύζυγος, Ivana, γιατί τον… έπιασε στα πράσα με την πρώην εστεμμένη βασίλισσα ομορφιάς, Maples, αλλά δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει πως θα επιβιώσει, γιατί ήξερε ότι… θα τους καταφέρει. Είχε καταλήξει πως για τις τράπεζες αξίζει περισσότερα ζωντανός από ό,τι “νεκρός”, διαλυμένος. Και το χρησιμοποίησε όπως μείωνε τα χρέη του και έχτιζε από το μηδέν.

Οι προφητείες

Σε μια παρέλαση στην 5th Avenue, ενημέρωσε τον άνθρωπο που ήταν δίπλα του ότι “ μια μέρα θα έχω στην ιδιοκτησία μου κάποια από αυτά τα κτίρια”. Το κολέγιο ήταν το μόνο που έμενε για να περάσει στο χώρο των επιχειρήσεων. Έκανε τις πρώτες του δουλειές, με δάνειο 1.000.000 δολ. που πήρε από τον πατέρα του -τακτική που ακολούθησε πολλές φορές στα χρόνια που ακολούθησαν, έως το 1999, οπότε πέθανε ο Fred σε ηλικία 93 χρόνων και πέρασαν όλα στα χέρια του Dοnald. “ Δεν ήθελα να τον ξεπεράσω, αλλά… υποσυνείδητα μπορεί αυτός να ήταν ο στόχος μου”ομολόγησε ο γιος.

Άλλη μια στάση εδώ: όταν ξέσπασε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ήταν φοιτητής και πήρε τέσσερις σχετικές αναβολές, πριν μπει στις λίστες και… διαγραφεί με συνταγή γιατρού (για πρόβλημα στον αχίλλειο, που δεν υπήρχε στην προηγούμενη αξιολόγηση).

Μόλις πήρε απολυτήριο λυκείου, πήγε στη δουλειά του πατέρα του. Στα 18α γενέθλια τον ρώτησαν τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Απάντησε “ θα γίνω πολύ διάσημος μια μέρα”. Ο Jeff Ortenau, ο φίλος που ήταν δίπλα του, του απάντησε “ ξέρεις κάτι; Πιθανότατα θα γίνεις Πλανητάρχης”.

Φωτογραφίες: AP Photo, Facebook