ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΜΗΣ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΡΟΚ ΣΤΑΡ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑ ΤΟΝ ΕΜΠΟΛΑ ΣΤΗ ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ
Πώς ο πατέρας Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος βρέθηκε από την Αυστραλία και τη σκηνή της συναυλίας με τους Rolling Stones, στη Σιέρα Λεόνε, που σήμερα ζει σκηνές Αποκάλυψης. Η ανατρεπτική ζωή του έγινε σενάριο ταινίας. Τι λένε ο ίδιος και ο σεναριογράφος της, σε συνέντευξή τους στο NEWS 247 (Pics+Vids)
Η ζωή του ιεραπόστολου, πατέρα Θεμιστοκλή Αδαμόπουλου, χωράει από μόνη της τις ζωές πολλών ανθρώπων μαζί και άλλες τόσες, που οι περισσότεροι δεν θα ζήσουμε ποτέ. Στα νιάτα του υπήρξε ροκ σταρ, που έπαιξε στην ίδια σκηνή με τους Rolling Stones και τους Beatles, άθεος, μαρξιστής, νέος με αξιοζήλευτη μόρφωση, υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης, που διαδήλωνε για τα δικαιώματα των αδύναμων και ακαδημαϊκός με πολλά υποσχόμενη καριέρα. Όλα αυτά, ανήκουν στο παρελθόν, αφού τα τελευταία χρόνια ηγείται της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στη Σιέρα Λεόνε.
Με καλοσύνη αστείρευτη, αγάπη αγνή και μόνο στόχο την προσφορά στους μη έχοντες, ο “Father Themi” όπως τον αποκαλούν στην Αφρική, είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων, που δίνουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, που αγαπούν και διακινδυνεύουν τη ζωή τους, χωρίς τον φόβο που προκαλεί παράλυση, αλλά με όπλο την πίστη και όνειρο μία καλύτερη τύχη για τα παιδιά και τις ηρωίδες γυναίκες της Αφρικής. Τους τελευταίους μήνες δε, βιώνει και ο ίδιος σκηνές Αποκάλυψης, μετά το ξέσπασμα του Έμπολα, του πιο “φονικού ξεσπάσματος του ιού στην ιατρική ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα”, όπως λέει ο ίδιος.
Η “απίστευτη ιστορία του πατέρα Θέμη” τράβηξε την προσοχή του Hollywood και ήδη, είναι στα σκαριά η παραγωγή ταινίας για τη ζωή του.
Τον αποκαλούν “Άγιο της Αφρικής”, γιατί στο πρόσωπό του βλέπει κανείς τον καλόγερο, τον χαμηλών τόνων άνθρωπο, τον “πατέρα” που απλώνει το χέρι του, για να μοιράσει φαγητό, φάρμακα, νερό… αγάπη. Χωρίς διαφήμιση, χωρίς φώτα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, 70 ετών σήμερα, αναμειγνύεται με τους ανθρώπους του Freetown και ζει, όσα βιώνουν. Η καλοσύνη, η ευγένεια, το χιούμορ και οι ελληνικές του ρίζες δεν θα μπορούσαν ούτε κατά διάνοια να ξεθωριάσουν, από τα παράσιτα μίας τηλεφωνικής γραμμής, μεταξύ Αθήνας και Σιέρα Λεόνε.
Ο πατέρας Θέμης και ο σεναριογράφος της ταινίας, Wid Bastian, μιλούν στο WE του NEWS 247, για το συγκρότημα στο οποίο έπαιζε, ξεσηκώνοντας τον γυναικείο πληθυσμό, για τον άγνωστο εχθρό Έμπολα και την Ελλάδα, που παρά την κρίση, στέκεται σύμμαχος και στέλνει χρήματα και πολύτιμη βοήθεια για την ανακούφιση των κατοίκων της αφρικανικής πρωτεύουσας.
Ο νεαρός μπασίστας των Flies, που “χάρισε” την καρδιά του στους φτωχούς
Γεννημένος το 1945 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από Έλληνες γονείς και καταγωγή των παππούδων του από τον Βόλο και τη Σάμο, ο πατέρας Θέμης μεγάλωσε στην Αυστραλία, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του.
Ως νέος, υπήρξε επικεφαλής του συγκροτήματος “The Flies”, του οποίου το όνομα εμπνεύστηκε, σκεπτόμενος “αν μπορούν να κάνουν τόση επιτυχία τα “Σκαθάρια”, γιατί να μην μπορούν και οι “μύγες” και πράγματι, βρέθηκε στην ίδια σκηνή με τα θρυλικά σκαθάρια, τους Beatles, αλλά και τους Rolling Stones, στην πρώτη τους περιοδεία στην Αυστραλία, το 1965, στο Palais Theatre, της St.Kilda.
Παρά την ταραχώδη ζωή του ροκ σταρ, μελετούσε τα θρησκεύματα, για να βρει απαντήσεις στα υπαρξιακά του ερωτήματα. Πιστεύοντας πως “η μόρφωση είναι το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου”, μελέτησε τη Θεολογία και πήρε το πτυχίο του από την Καθολική Θεολογική Σχολή “Corpus Christi”. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη. Μελέτησε την Εβραϊκή και Αρχαία ελληνική στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στη συνέχεια, πήρε το ντοκτορά του στη Θεολογία από το Πανεπιστήμιο Princeton και επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου από το 1988 μέχρι το 1998 δίδαξε στη Θεολογική Σχολή του Σίδνεϊ “Άγιος Αντρέας” και στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ Θεολογία και την Αρχαία Αιγυπτιακή Γλώσσα, την Κοπτική.
Οι σπουδές και οι γνώσεις του αυτές όμως, “ξύπνησαν” μέσα του τον πόθο να παλέψει δίπλα στους φτωχούς, για να κάνει πιο ανθρώπινες τις συνθήκες ζωής τους. Έτσι, με “οδηγό” το έργο της Μητέρας Τερέζας, το 1972 άφησε στην άκρη την πολλά υποσχόμενη ακαδημαϊκή καριέρα, τη θέση που του εξασφάλιζε έναν καλό μισθό, πέταξε τα κοστούμια και τις γραβάτες, φόρεσε ράσα και έγινε ιεραπόστολος, αρχίζοντας μία νέα, μία τελείως άλλη ζωή.
Το 1999 ξεκίνησε το έργο του στην Κένυα, με την εντολή του μακαριστού πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κυρού Πέτρου, αφού χειροτονήθηκε διάκος, ιερέας και μετά αρχιμανδρίτης. Εκεί ίδρυσε το πρώτο πανεπιστημιακό ορθόδοξο κολέγιο, το Orthodox Teacher’s College of Africa.
Δίπλα στις γυναίκες, τα παιδιά και τα θύματα του εμφυλίου. Και μετά ήρθε ο Έμπολα…
Από το 2007, ο πατριάρχης Θεόδωρος του έδωσε εντολή να πάει στη Δυτ. Αφρική, στη Sierra Leone. Εκεί βίωσε συγκλονιστικές στιγμές, με φόντο ανατριχιαστικές εικόνες. Ο εμφύλιος πόλεμος άφησε πίσω του ανθρώπους ακρωτηριασμένους και παραμορφωμένους. Την προσοχή και αγάπη του τράβηξαν τα θύματα αυτού του πολέμου, αλλά και οι γυναίκες στις φυλακές του Freetown, στις οποίες αγοράζει από μία ραπτομηχανή, για να μπορέσουν να εργαστούν και να ζήσουν τα παιδιά τους, μετά την αποφυλάκισή τους.
Ο πατέρας Θέμης, ως αυθεντικά ευγενής άνθρωπος ανταποκρίθηκε με χαρά στο κάλεσμα για μια συζήτηση, που μόνο “πλουσιότερο” μπορεί να κάνει τον συνομιλητή του. Μεταξύ Ελλάδας και Αφρικής και κάπου ανάμεσα στη διαχείριση των προβλημάτων των κατοίκων της Σιέρα Λεόνε, ο πατέρας Θέμης “έφτασε” στο τηλεφωνικό μας ραντεβού…
“Η κατάσταση στη Σιέρα Λεόνε ήταν ήδη εκτός ελέγχου. Είναι μία χώρα που έχει υποφέρει από το 1992 από τον εμφύλιο πόλεμο. Για περίπου δέκα χρόνια, εδώ σκοτώνονταν και το χαρακτηριστικό ήταν, ότι οι αντάρτες έκοβαν χέρια και πόδια. Πριν 8 χρόνια, τελείωσε ο πόλεμος και η χώρα ήταν για πολλά χρόνια, το πιο φτωχικό κράτος του κόσμου. Άρχισε δειλά δειλά να σηκώνεται στα πόδια του, έχει έναν καλό πρόεδρο που κάνει έργα και τώρα, χτύπησε ο Έμπολα και έριξε τη χώρα ξανά 10 χρόνια πίσω”, λέει ο πατέρας Θέμης στην αρχή της τηλεφωνικής επικοινωνίας μας.
“Οικονομία και τουρισμός έχουν νεκρώσει. Πολλοί έχουν ήδη φύγει, από όσους ήταν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι περισσότεροι έχουν φύγει. Ακόμα και στην Αμερικανική πρεσβεία, έχει μείνει μόνο το απαραίτητο προσωπικό. Έγινε όμως αυτό, πρέπει να το περάσουμε. Πρέπει να αποφύγουμε τον κίνδυνο, αλλά δεν είμαστε σίγουροι πώς θα αποφύγουμε τον Έμπολα γιατί, ο εχθρός μπορεί να είναι το παιδί στο σχολείο, ο άνθρωπος που μπορεί να πας, για να αγοράσεις γάλα και μπορεί να πιάσει με το ιδρωμένο χέρι του το μπουκάλι. Δεν έχουμε καμία ιδέα, από πού προέρχεται ο ιός. Ζούμε σε μία παράξενη, αόρατη φυλακή, όπου δεν ξέρεις πότε θα έρθει ο φύλακας, να σε πάει στο απόσπασμα”.
“Υπάρχει μία περίοδος, που ο ιός θα φανερωθεί εξωτερικά. Το λιγότερο σε 2 ημέρες, το περισσότερο σε 21 ημέρες, αλλά συνήθως ενδιάμεσα, περίπου σε μία εβδομάδα. Αν σηκωθώ το πρωί λίγο πιο ζεστός, νιώθω ότι μπορεί να έχω νοσήσει. Και μετά, σκέφτομαι τι θα γίνει, αν νοσήσω. Όσοι Άγγλοι ή άλλοι έχουν νοσήσει, τους παίρνουν πίσω στην πατρίδα τους. Αν εγώ τον κολλήσω τον ιό, δεν ξέρω αν θα έρθει κάποιος να με πάρει. Εγώ μεγάλωσα στην Αυστραλία. Όμως, εδώ έχουμε τόσους πολλούς να σκεφτούμε, έχουμε χιλιάδες προβλήματα καθημερινά. Έχουμε ιδρύσει ολόκληρο χωριό, για τα ακρωτηριασμένα θύματα του εμφυλίου πολέμου, με τη βοήθεια της Ελλάδας και των αδελφοτήτων, κυρίως της Θεσσαλονίκης και της Αυστραλίας”.
“Η Ελλάδα στη μάχη του Έμπολα είναι σύμμαχος”
“Η Ελλάδα μας βοηθάει στη μάχη του Έμπολα. Όχι επίσημα από την κυβέρνηση, αλλά από τον λαό. Στη μάχη του Έμπολα, η Ελλάδα είναι σύμμαχός μας. Έλαβα πρόσφατα 10.000 ευρώ από την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες της Ευρώπης που βοηθάνε. Η Αυστραλία, η Κίνα, η Αγγλία μας βοηθάνε, μας έχουν δώσει 1.000.000 δολάρια. Τώρα, ετοιμάζονται από τη Θεσσαλονίκη να μας στείλουν κοντέινερ. Θεού θέλοντος, θα φτάσει σε έναν μήνα, αν δεν απαγορεύσουν και τα καράβια, γιατί ήδη έχουν απαγορευτεί οι πτήσεις. Είμαστε στιγματισμένοι, είμαστε μία χώρα, που δεν ακουμπάει κανείς”, λέει ο πατέρας Θέμης.
“Η Λιβερία ήδη έχει έλλειψη φαγητού. Εδώ, η τιμή του φαγητού ανεβαίνει και ο περισσότερος κόσμος αγοράζει το φαγητό του από πλανόδιους στους δρόμους. Μόνο οι Ευρωπαίοι μπαίνουν στα μαγαζιά, που τα κρατάνε οι Λιβανέζοι και φέρνουν ευρωπαϊκά φαγητά. Οι γυναίκες αυτές, που πουλάνε το φαγητό στους δρόμους, έχουν αυξήσει τις τιμές, άρα οι πιο πολλοί δεν μπορούν να αγοράσουν. Εδώ, 1 δολάριο είναι σχεδόν το κατά μέσον όρον εισόδημα για μία ημέρα”.
“Η Αφρικανική γυναίκα είναι μία εικόνα ηρωική. Η γυναίκα της Ευρώπης δεν μπορεί να διανοηθεί αυτό που περνάει η Αφρικανική γυναίκα. Και ο στωικισμός της είναι απίστευτος, αυτός ο σιωπηρός τρόπος που αντέχει… Είναι ένας ήρωας που δεν ακούγεται, αλλά δυστυχώς θα πρέπει να βρει τρόπο να ταΐσει το παιδί της ή να το πλύνει, γιατί και τα δύο δεν μπορεί”.
Ως προς το τι κάνει η κυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε, για να διευκολύνει την κατάσταση, που ήδη έχει βγει εκτός ελέγχου, απαντά:
“Η κυβέρνηση εδώ δεν έχει την οικονομική κατάσταση, που έχει η Ελλάδα. Και η Ελλάδα έχει κρίση, το ξέρω, αλλά η Ελλάδα είναι Αμερική σε σύγκριση με αυτό που συμβαίνει εδώ. Στην Ελλάδα το μέσο όρο που δίνει για παράδειγμα το κράτος για κάθε άτομο στην υγεία, είναι 3.000 ευρώ τον χρόνο. Έτσι έχει υπολογίσει το κράτος, ότι κάθε άτομο θα στοιχίσει για την υγεία του τόσο. Εδώ, είναι 60 δολάρια τον χρόνο”.
Στην ήδη άνιση μάχη με τον ιό, που δεν έχει θεραπεία, προστίθενται και οι “αστικοί μύθοι”, ενώ οι γιατροί έχουν δεχθεί επιθέσεις από κατοίκους, που πιστεύουν πως σκόπιμα έφεραν τον Έμπολα στη χώρα.
“Ήδη, τρεις νοσοκόμοι και τέσσερις γιατροί έχουν πεθάνει και άλλοι από φόβο έχουν φύγει. Και εδώ, υπάρχουν αστικοί μύθοι, που έχουν πλημμυρίσει τις σκέψεις πολλών. Για παράδειγμα, πιστεύουν ότι θα αποφύγεις τον Έμπολα, αν πλένεσαι με ζεστό νερό και αλάτι. Τώρα όμως, άρχισαν αυτό το μείγμα να το πίνουν, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από αυτό το δηλητήριο”.
“Πληρώνω για τις αμαρτίες που έκανα ως νέος ροκάς”
“Όταν ξέσπασε ο ιός, τους το έλεγα, ότι θα έρθει κι εδώ και δεν με πίστευαν, γιατί πίστευαν, ότι το κάνει το κράτος για να πάρει λεφτά από το εξωτερικό. Όταν ήρθε, βγήκαν άλλα παραμύθια, γιατί δεν ήθελαν να πιστέψουν την αλήθεια και τώρα, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Το κράτος έκανε νόμο, που τιμωρεί εκείνους που κρύβουν τους αρρώστους. Το κάνει για να τους τρομάξει, να μην τους κρύβουν και μετά νοσήσει όλη η οικογένεια. Το καλό είναι, ότι δεν πιάνεται από τον αέρα”.
“Εγώ μοιράζω μάσκες, έχω λάβει από την Αυστραλία πάρα πολλές και μοιράζω και γάντια σε όσους είναι φτωχοί. Αλλά κι αυτά, δεν μπορούν να τα φοράνε κάθε μέρα, πρέπει να αλλάζουν. Κάνουμε ό,τι μπορούμε. Έχουμε την Παναγία, τους Αγίους, τη Θεία Κοινωνία, όλα αυτά είναι τα πνευματικά μας όπλα, ο πνευματικός μας στρατός”, λέει.
Δεν μπορώ να μην ρωτήσω, αν φοβάται ποτέ για τη ζωή του. Κι εκείνος, απαντά:
“Δεν φοβάμαι, ανησυχώ. Δεν έχω πάθει παράλυση. Ο φόβος φέρνει πανικό. Όταν σκέφτεσαι με φόβο, δεν σκέφτεσαι καθαρά. Αυτό που μου έχει δώσει ο Έμπολα είναι ανησυχία. Αυτό έχω, ναι. Πληρώνω, για τις αμαρτίες που έκανα, όταν ήμουν νέος ροκάς”, λέει γελώντας και η κουβέντα πηγαίνει αυτόματα στην ταινία.
“Στην αρχή, δεν ήμουν σύμφωνος, γιατί είμαι καλόγερος και η ζωή του καλόγερου πρέπει να είναι αφανής. Δεν πρέπει να ζητάς δόξα, πρέπει να ζητάς για τους άλλους, όχι για τον εαυτό σου. Όμως, όταν πέρασε ο καιρός και το σκέφτηκα, είπα ότι η Ορθοδοξία δεν ακούγεται στη Δύση, η καθολική ακούγεται. Ακούγεται για τη Μητέρα Τερέζα, τον πάπα. Όταν πέθανε ο πατριάρχης Αλεξανδρείας σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στο Άγιο Όρος, δεν ακούστηκε καθόλου. Αν ήταν ο πάπας, θα ήταν πρώτο θέμα. Για την Ορθοδοξία, δεν λένε τίποτα. Και σκέφτηκα, είμαστε όχι μόνο ξεχασμένοι, αλλά μας βλέπουν ύπουλα, βλέπουν την Ορθοδοξία σαν ένα σύστημα παλιό, που ακολουθεί τον παλιό δρόμο. Την αντέχουν, αλλά δεν την θέλουν!”
“Οπότε, σκέφτηκα, αν το Hollywood ενδιαφέρεται, ας το κάνουμε, για να δείξουμε, ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μόνο η παρεξηγημένη Ορθοδοξία, που δεν έχει καλές δημόσιες σχέσεις στη Δύση. Κι όταν λέω Δύση, εννοώ τα media της Γαλλίας, της Αμερικής, της Γερμανίας, της Αγγλίας… Είναι μία ευκαιρία, να δείξουμε στη Δύση το έργο, που νομίζει ότι δεν κάνουμε. Το βλέπω σαν θετική ευκαιρία, για να προβάλουμε αυτό το έργο”, λέει.
“Σήμερα, η Ελλάδα είναι πάντα το κορόιδο”
“Στεναχωριέμαι γι’ αυτήν την εικόνα. Είναι κάτι βαθύ, που αρχίζει από τη βρετανική αυτοκρατορία, από το 1700 και μετά, όπου ό,τι ήταν oriental – ανατολικό, το έβλεπαν ότι δεν ήταν σύμφωνο με τις δικές τους αξίες. Βάλε, ότι σήμερα, η Ελλάδα είναι πάντα το κορόιδο. Πάντοτε, με αρνητικό λεξιλόγιο θα μιλήσουν στα μέσα αυτά. Έτσι, όπως βλέπουν και τη Βουλγαρία, τη Ρωσία, τη Ρουμανία. Σαν το ανατολικό μπλοκ από άποψη κουλτούρας, σαν να είμαστε δηλαδή η δεύτερη τάξη της Ευρώπης. Από παλιά, από την εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας, μας έβλεπαν σαν καθυστερημένες χώρες. Μέσα σε αυτό, ένα κομμάτι είναι και η εκκλησία”.
“Η Ελλάδα έχει κουλτούρα και φιλοξενία ασύγκριτη και σε σχέση με άλλες χώρες, είναι η πιο ‘πλούσια’ χώρα στην Ευρώπη. Κι ένα καλό παράδειγμα, είναι η βοήθεια που λαμβάνουμε από την Ελλάδα”, προσθέτει, θέλοντας περισσότερο από όλα να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τους Έλληνες και να μάθει ο κόσμος, ότι η χώρα μας είναι αληθινός σύμμαχος στη μάχη του Έμπολα. Την Ελλάδα άλλωστε, ο πατέρας Θέμης την έχει στην καρδιά του, έρχεται μάλιστα κάθε χρόνο και μένει περίπου τρεις εβδομάδες.
Η γνωριμία και η συζήτηση μαζί του είναι τιμή. Ο χρόνος επικοινωνίας με έναν τόσο πράο, ευγενή και καλλιεργημένο άνθρωπο δεν μπορεί να είναι ποτέ αρκετός. Οι ανάγκες όμως στην άλλη άκρη της γραμμής, δεν σταματούν και σύντομα τον καλούν, να βγει ξανά στους δρόμους, εκεί δίπλα στα παιδιά, που όπως λέει, τα πόδια τους είναι γυμνά και τα στομάχια τους άδεια…
Wid Bastian: “Ο πατέρας Θέμης έχει μία τεράστια καρδιά για όλον τον κόσμο”
Πρόθυμος να μιλήσει για τον πατέρα Θέμη και την ταινία ήταν ο συγγραφέας και σεναριογράφος της, Wid Bastian, με τον οποίο μιλήσαμε μέσω Skype.
Περίπου έναν χρόνο πριν, ο Wid Bastian δέχθηκε τηλεφώνημα από τον παραγωγό John Tsambazis, στην αντίληψη του οποίου είχε πέσει η ιστορία του πατέρα Θέμη. Το ενδιαφέρον του για την ταινία ήταν δεδομένο και αναζητούσε τον άνθρωπο, που θα έγραφε το σενάριο.
“Με ενδιέφερε πάρα πολύ, να το κάνω. Από εκείνη τη στιγμή, άρχισα να μιλάω με τον πατέρα Θέμη και αρχίσαμε να δουλεύουμε το σενάριο από τα μέσα Μαΐου. Τότε, ήταν βέβαια πριν το ξέσπασμα του Έμπολα. Η παραγωγή της ταινίας ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο, οπότε τώρα, με την κρίση στη Σιέρα Λεόνε, θα αρχίσουμε τους πρώτους μήνες του 2015. Το σενάριο θα γίνει τον Σεπτέμβριο, το κοιτάζει ο Peter Andrikidis, πολύ διάσημος παραγωγός στην Αυστραλία. Εξαιτίας του ιού δυστυχώς όμως, δεν έχω συναντήσει τον πατέρα Θέμη ακόμα. Από τότε που μιλήσαμε, ήταν προγραμματισμένο να έρθει τώρα περίπου, αλλά με όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, είναι αδύνατο”, λέει ο κ. Bastian, περιγράφοντας την πρώτη επαφή του με τον ιεραπόστολο.
“Η ταινία καλύπτει όλη τη ζωή του μέχρι σήμερα. Είναι πολλά τα ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή του, δεν θα βρεις πολλούς ροκ σταρ, μαρξιστές, άθεους, να γίνονται επικεφαλής Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι, ο ηθοποιός Jonathan Jackson, βραβευμένος και με Emmy για τον ρόλο του στη σειρά Nashville, θέλει να παίξει τον πατέρα Θέμη σε νεαρή ηλικία. Έχουμε υπόψιν μας πολύ γνωστούς ηθοποιούς, για την μετέπειτα περίοδο της ζωής του και ακόμη αναζητούμε τον άνθρωπο εκείνον, που θα παίξει τον πατέρα Θέμη σε μεγάλη ηλικία. Ελπίζουμε να ξεκινήσουμε το γύρισμα στην Αυστραλία και την Καραϊβική, τους πρώτους μήνες του 2015″.
Από τα τζιν και τον μπερέ στις γραβάτες κι απ’ τα κοστούμια στα ράσα
“Το έργο του πατέρα Θέμη, χωρίζεται σε τρία μέρη. Το ένα αφορά το Waterloo, για τα θύματα που άφησε πίσω του ο εμφύλιος πόλεμος στη Σιέρα Λεόνε, όπου οι αντάρτες έκοβαν τα χέρια και τα πόδια των αντιπάλων τους. Ο πατέρας Θέμης ενδιαφέρεται για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ενώ είναι υπεύθυνος για τη Σχολή Syke St, όπου φοιτούν περισσότεροι από 200 μαθητές και για το κολέγιο Tower Hill, στο οποίο εκπαιδεύονται οι καθηγητές. Και το κολέγιο είναι στην κορυφή των προτεραιοτήτων του”.
“Και ο ίδιος είναι άλλωστε, πάρα πολύ μορφωμένος. Η ζωή του ξεκίνησε με το συγκρότημα, τους Flies, που ήταν πολύ δημοφιλείς στην Αυστραλία και τα επόμενα χρόνια ήταν πολύ δυναμικός μαρξιστής, που ενδιαφερόταν για την κοινωνική δικαιοσύνη. Όμως, παράλληλα φρόντισε πολύ τη μόρφωσή του. Τότε, είχε μία εμπειρία που τον έφερε κοντά στον Θεό και αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τα πάντα, για να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, για να βοηθήσει τους φτωχούς. Ο καλύτερος όρος για να τον χαρακτηρίσεις, είναι “χίπις”, φορούσε τζιν και μπλουζάκια κι έναν μοβ μπερέ και πήγε από αυτό το στυλ, στο να κόψει τα μαλλιά του και να φοράει κοστούμι και γραβάτες, ως καθηγητής και από εκεί, έκανε ακαδημαϊκή καριέρα, διδάσκοντας στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, όπως το Harvard και το Yale. Στα μέσα του 1990 αποφάσισε, πως δεν ήταν αυτός ο τρόπος ζωής που ήθελε και τα άφησε όλα πίσω του. Παίρνει κυριολεκτικά το κατά Ματθαίον 25 κεφάλαιο και νιώθει, ότι αυτό είναι που ο Θεός τον έχει καλέσει να κάνει”.
Οι δεκάδες απειλές για τη ζωή του και η αδιαπραγμάτευτη καταδίκη της βίας
“Ο πατέρας Θέμης έχει μία τεράστια καρδιά. Γεννήθηκε από Έλληνες γονείς στην Αλεξάνδρεια. Στην Αυστραλία πήγε σε μικρή ηλικία με τους γονείς του, όμως το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Αίγυπτο τον κάνει παιδί της Αφρικής. Έχει μία καρδιά για όλον τον κόσμο. Και στην Κένυα, όπου ήταν παλιότερα και στη Σιέρα Λεόνε, φροντίζει για τους μη έχοντες, ως επικεφαλής της Ορθόδοξης Ιεραποστολής”.
“Είχε περίπου 50 εμπειρίες – περιστατικά, κατά τα οποία κόντεψε να πεθάνει και δεν υπερβάλλω σε αυτό. Τον απείλησαν, βάζοντάς του το μαχαίρι στον λαιμό ή με άλλον τρόπο, αλλά κατάφερε να βγει ζωντανός. Και είναι απόλυτα αντίθετος με κάθε μορφής βία. Κυριολεκτικά, αν τον χτυπήσει κάποιος στο ένα μάγουλο, θα γυρίσει και το άλλο, αν του κλέψεις την μία τσέπη, θα σου δώσει αυτό που έχει και στην άλλη. Αυτός είναι ο πατέρας”.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει στον Έμπολα, είναι η άγνοια των ανθρώπων
“Οι άνθρωποι στη Σιέρα Λεόνε είναι πολύ ζεστοί και πολύ εκδηλωτικοί, συναντιούνται στον δρόμο και αγκαλιάζονται, είναι πολύ όμορφοι άνθρωποι, γι’ αυτό και τώρα τους είναι πολύ δύσκολο, με το ξέσπασμα του ιού, να συναντιούνται και να μην μπορούν να κάνουν ούτε μία χειραψία. Από την άλλη όμως, δεν είναι ενημερωμένοι και για τον δυτικό κόσμο και την ιατρική και περίπου οι μισοί από τους κατοίκους, πιστεύουν ότι αν πάνε στο νοσοκομείο οι γιατροί θα τους σκοτώσουν. Δεν τους εμπιστεύονται. Μάλιστα, μένουν στο σπίτι και κρατάνε εκεί τους ασθενείς, με αποτέλεσμα να νοσούν και οι υπόλοιποι στην οικογένεια. Ο πατέρας Θέμης, αυτό κάνει, πηγαίνει σε αυτούς τους ανθρώπους, για να τους ενημερώσει για τον κίνδυνο”, λέει ο σεναριογράφος της ταινίας.
“Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι, ότι οι άνθρωποι φοβούνται να πάνε στο νοσοκομείο, γιατί φοβούνται τους γιατρούς, δεν εμπιστεύονται κανέναν από τη Δύση. Και να πάνε στα νοσοκομεία αυτή τη στιγμή, οι περισσότεροι γιατροί έχουν φύγει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει ο πατέρας Θέμης είναι η άγνοια των ανθρώπων. Ακόμα, είναι πολλοί που προσπαθούν να καταπολεμήσουν τον ιό με μεθόδους βουντού, που μεταξύ άλλων, προϋποθέτουν σωματική επαφή. Ο Έμπολα μεταδίδεται με την επαφή και τα σωματικά υγρά. Προκαλεί αιμορραγία και αν για παράδειγμα, κάποιος ξαπλώσει σε ένα στρώμα κι έχει ιδρώσει ή ματώσει, ο ιός θα παραμείνει για αρκετό διάστημα ζωντανός, με κίνδυνο όποιος ακουμπήσει το σημείο, να νοσήσει”.
“Ο πατέρας Θέμης ανησυχεί για το ποίμνιό του, για τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνος και πιστεύει, ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν ενδιαφέρεται αρκετά. Ο κόσμος πιστεύει, ότι το πρόβλημα είναι στην Αφρική, ότι εκεί θα παραμείνει και θα αυτοκαταστραφεί. Και γίνεται όλο και χειρότερο. Τα κρούσματα αυξάνονται όλο και περισσότερο και είναι μόνο αυτά που δηλώνονται και καταγράφονται. Το θετικό είναι, ότι το ποσοστό των ανθρώπων που νοσούν και πεθαίνουν έχει μειωθεί, γιατί τώρα έχουν κατανοήσει πώς μπορούν να παλέψουν τον ιό, αν τον εντοπίσουν νωρίς. Όμως, το μόνο που μπορούν να κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να φροντίζουν τον ασθενή, δίνοντάς του πολλά υγρά και καθαρίζοντάς τον σωστά… και να προσεύχονται”.
Σπάνιος συνδυασμός καλοσύνης και ευφυΐας
“Ο πατέρας Θέμης είναι ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ. Είναι απίστευτα έξυπνος και με αυτό εννοώ ότι αγγίζει τα όρια της διάνοιας. Είναι τόσο έξυπνος άνθρωπος. Πριν τον κερδίσει ο Χριστιανισμός, τον ενδιέφερε η κοινωνική δικαιοσύνη. Αφού έγινε ιερέας, εξακολουθεί να τον ενδιαφέρει η κοινωνική δικαιοσύνη. Σκοπός του είναι να καλύψει τις ανάγκες, όσων έχουν λιγότερα από άλλους είτε είναι στην Αφρική είτε στην Αυστραλία είτε οπουδήποτε στον κόσμο. Ταυτίζεται με τους ανθρώπους που έχουν λιγότερα και σε αυτούς έχει αφιερωθεί. Χωρίς να έχει εκφράσει ποτέ πολιτική θέση για κάποιο κόμμα, αυτό που λέει για τις κυβερνήσεις γενικά, είναι ότι δεν κάνουν αρκετά για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη”.
“Τον πατέρα Θέμη απασχολεί ιδιαίτερα και η κατάσταση των γυναικών στην Αφρική. Ειδικά σε εκείνες που αποφυλακίζονται, αγοράζει από μία ραπτομηχανή, ώστε να έχουν ένα επάγγελμα και ένα εισόδημα. Οι περισσότερες δε από τις γυναίκες που διδάσκουν στο σχολείο, είναι ντόπιες”.
“Ο πατέρας Θέμης αγαπάει όλον τον κόσμο, χωρίς να κάνει διακρίσεις. Η αγάπη του είναι ειλικρινής, είναι αυθεντική. Δέχεται τους πάντες και προσωπικά, δεν έχω συναντήσει άνθρωπο, που να ενδιαφέρεται λιγότερο για τον εαυτό του και περισσότερο για τους άλλους. Ενδιαφέρεται μόνο για τους ανθρώπους που τον προσεγγίζουν και του ζητούν βοήθεια. Και αυτοί είναι πολλοί”.
“Αν βγάλουμε έξω τον Έμπολα από την εικόνα μας για λίγο, φροντίζει να δίνει τροφή και στέγη στους φτωχούς, φροντίζει για τη μόρφωση των παιδιών και για την εκπαίδευση των καθηγητών τους. Τώρα, με τον ιό, βγαίνει στους δρόμους και μοιράζει γάντια και μάσκες σε όσους δεν έχουν, προσπαθώντας να περιορίσει τη μετάδοσή του, θέτοντας την δική του ζωή σε κίνδυνο άμεσα. Προσεύχομαι γι’ αυτόν κάθε μέρα. Είναι πάντα ντυμένος με τα ράσα του και γάντια, γιατί είναι μέσα στον κόσμο όλη μέρα”.
“Ως άνθρωπος, πέρα από ιερέας, ο πατέρας Θέμης έχει απίστευτο βάθος, έχει φοβερές γνώσεις από φιλοσοφία, πολιτική και τέχνες. Ως μουσικός είναι δημιουργικός, ενώ παρότι δεν έχει διαβάσει στη ζωή του ποτέ σενάριο, σκέφτηκε κάποιες ιδέες που ούτε κι εγώ ο ίδιος είχα. Μα περισσότερο από όλα, θα έλεγα ότι είναι ευγενικός, έχει ευγενική ψυχή”.
“Έχει μία αδελφή, τη Μαίρη, που ζει στην Αυστραλία και έχει αναλάβει το φιλανθρωπικό του έργο εκεί. Η Μαίρη αγαπάει πολύ τους σκύλους και ο πατέρας Θέμης της πήρε ένα σκυλάκι, τον Όσκαρ, ο οποίος δυστυχώς πέθανε. Αυτό τον συνέτριψε τον πατέρα Θέμη, ο οποίος στη συνέχεια φρόντισε η αδελφή του να αποχαιρετίσει τον Όσκαρ σωστά”.
“Είναι μία αγνή ευγενική ψυχή, αυτός είναι ο πατέρας Θέμης, αγαπάει τους πάντες, όλους τους ανθρώπους και τα ζώα. Και δεν θα μπορούσα να τονίσω περισσότερο, ότι είναι κατά της βίας με κάθε τρόπο, ακόμα και κατά της αυτοάμυνας. Στην ταινία θα δείτε τέτοια παραδείγματα, ότι όταν ήταν καθηγητής, είχε τέτοια περιστατικά επίθεσης, στα οποία δεν αντέδρασε. Θαυμάζω πολλά στον πατέρα Θέμη, αλλά αν έπρεπε να τα βάλω σε μία σειρά, θα έλεγα ότι η ευγένειά του και η ασύλληπτη εξυπνάδα και η δημιουργικότητά του είναι τα κορυφαία στοιχεία του χαρακτήρα του. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι έξυπνοι και πολλοί άνθρωποι με καλοσύνη. Είναι όμως πολύ σπάνιος ο συνδυασμός τέτοιας καλοσύνης και ευφυΐας. Και είναι ο πατέρας Θέμης από τους ανθρώπους, που η ζωή τους είναι παράδειγμα και δυστυχώς, δεν ακούμε γι’ αυτούς συχνά. Όμως πιστεύω, ότι για το έργο του θα συνεχίσουμε να ακούμε τα επόμενα χρόνια όλο και περισσότερο”.
