Κάνουν τις κηδείες στα χωριά, γιατί είναι πιο φθηνά

“Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί”, λέει το λαϊκό άσμα. Πράγματι. Μπορεί όμως να… “μεταδημοτεύουν”. Κι αν κάποτε ίσχυαν συναισθηματικοί λόγοι, τώρα υφίστανται και οικονομικοί.

Οι οποίοι αρκούν για να μεταφέρει κάποιος τα οστά των προσφιλών του προσώπων από τα Κοιμητήρια των πόλεων -όπως της Λάρισας-, όπου η διατήρησή τους κοστίζει, σε εκείνα των χωριών όπου δεν καταβάλλεται τέλος.

Μάλιστα, υπάρχουν και περιπτώσεις ταφής σε τόπους άγνωστους για το νεκρό, σε τόπους δηλαδή με τους οποίους ουδεμία σχέση είχε, όταν ο εκδημήσας βρισκόταν εν ζωή.

Το αποτέλεσμα: Ενώ στα χωριά οι ζωντανοί λιγοστεύουν, τα νεκροταφεία γεμίζουν, με τους δημάρχους από τη μια να επεκτείνουν διαρκώς τους χώρους ταφής και φύλαξης των οστών και από την άλλη να σκέφτονται να επιβάλλουν τέλη διατήρησης για να ανακόψουν το ρεύμα της… μετά θάνατον παλιννόστησης.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα “Ελευθερία”, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, για τους ίδιους οικονομικούς λόγους, εφευρίσκονται και μακάβριες λύσεις, όπως η φύλαξη των οστών περισσότερων του ενός προσφιλών νεκρών, στην ίδια οστεοθήκη. Κι επειδή δεν είναι δυνατόν αυτή να τα χωρέσει, γίνεται και επιλογή οστών!

Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Οικονομικών κ. Αθ. Μαμάκο, μέσα στο 2013 υποβλήθηκαν 59 αιτήσεις για μεταφορά οστών από το οστεοφυλάκιο του παλαιού Κοιμητηρίου Λάρισας και 173 από εκείνα του Νέου Κοιμητηρίου.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι αιτούντες επικαλούνται συναισθηματικούς λόγους. Ωστόσο πίσω από αυτούς, συχνά δεν υποκρύπτονται παρά οικονομικοί.

Το οικονομικό καθορίζει ακόμη και πιο μακάβριες αποφάσεις, όπως το περιεχόμενο των οστεοθηκών, με αρκετούς να βάζουν σε αυτές τα οστά δύο νεκρών για να μην πληρώσουν διπλό τέλος.

Μάλιστα έχει καταγραφεί περίπτωση κατά την οποία, επειδή δεν ήταν δυνατό να χωρέσει το σύνολο των οστών δύο θανόντων, συμπολίτης επέλεξε να κρατηθούν στην οστεοθήκη, μόνο τα δύο κρανία και αντίστοιχα από ένα χέρι των νεκρών του (και μάλιστα το δεξί, διότι με αυτό έκαναν τον σταυρό τους).

Κανονισμοί λειτουργίας Κοιμητηρίων υπάρχουν και σε άλλους δήμους. Οι οικονομικές όμως επιβαρύνσεις και τα επιβαλλόμενα τέλη διαφέρουν. Για παράδειγμα στον Δήμο Αγιάς επιβάλλεται ένα εφάπαξ τέλος ταφής ύψους 100 ευρώ, ενώ το αντίστοιχο τέλος διατήρησης τάφου ανέρχεται σε 15 ευρώ ετησίως. Ωστόσο δεν υπάρχει καμία επιβάρυνση για τη διατήρηση των οστών.

Παλιότερα, ίσχυε ένα τέλος της τάξης των 3 ευρώ ετησίως, το οποίο όμως καταργήθηκε με τη δημιουργία του Καποδιστριακού δήμου, καθότι θεωρείται ακόμη και αντιοικονομική η είσπραξή του. Σε πολλά δημοτικά διαμερίσματα κοντά στα παλιά οστεοφυλάκια τα οποία έχουν γεμίσει, έχουν κτιστεί νέα, όπου με ευθύνη και δαπάνη του συγγενούς του νεκρού κατασκευάζεται και τοποθετείται η οστεοθήκη.

Εντελώς αδάπανη είναι η ταφή αλλά και η διατήρηση οστών στους Δήμους Κιλελέρ και Τεμπών. Και στους δύο δήμους υπάρχουν διαμερίσματα με Κοιμητήρια που είτε παρουσιάζουν πρόβλημα χώρου (όπως στη Νίκαια, τη Χάλκη, τα Ζάππειο κ.ά.), είτε έχουν γίνει ήδη επεκτάσεις (περίπτωση δημοτικών διαμερισμάτων Δήμου Τεμπών).

Μάλιστα ο κ. Κομήτσας θεωρεί ότι αν συνεχιστεί η κατάσταση θα δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Κάνει δε λόγο για περιπτώσεις ενταφιασμού στα Κοιμητήρια του δήμου, παρότι οι νεκροί δεν είχαν καμία σχέση με την περιοχή.

«Υπάρχουν, ως επί το πλείστον νέοι άνθρωποι που έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή και, για συναισθηματικούς αλλά και οικονομικούς λόγους, ενταφιάζουν στα χωριά του δήμου όπου διαμένουν συγγενικά τους πρόσωπα. Άλλωστε υπάρχει και μια αίσθηση περίπου ότι ο τάφος τους ανήκει…».

Πέραν τούτου όμως συμπληρώνει, παρατηρούνται και πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες, μετά την εκταφή των λειψάνων, συγγενείς παίρνουν τα οστά από τη Λάρισα και να τα φέρνουν για διατήρηση στα οστεοφυλάκια του Δήμου Κιλελέρ.

Στα Φάρσαλα η διατήρηση των οστών στοιχίζει περί τα 8 ευρώ ετησίως, ενώ σε Τύρναβο και Αμπελώνα το αντίστοιχο τέλος είναι 20 ευρώ. Σε όλα τα χωριά των δύο αυτών δήμων δεν υπάρχει τέλος για τη διατήρηση των οστών, ενώ σε αρκετά τα οστεοφυλάκια δε είναι παρά υποτυπώδεις θήκες δίπλα στους τάφους.

(Πηγή: Εφημερίδα Ελευθερία)