Όταν η Αργεντινή αδυνατούσε να αποπληρώσει το δάνειο στην Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα

Μετά πολλές αναταράξεις και κοινωνική κατακραυγή, η χρεοκοπημένη Αργεντινή οδηγούνταν το Νοέμβριο του 2002 να μην αποπληρώσει το δάνειο προς την Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα, περιπλέκοντας τις διαδικασίες διαπραγμάτευσης, διαβάσουμε σε άρθρο της εποχής της αμερικανικής Wall Street Journal. Το Μπουένος Άιρες κατέθεσε μόλις 79,2 εκατ. δολάρια από τα 805 εκατ. δολάρια που έπρεπε να δώσει με αποτέλεσμα να μπει σε καθεστώς ληξιπρόθεσμης οφειλής. Από την Αργεντινή η κυβέρνηση κατηγόρησε το ΔΝΤ για το οικονομικό καθεστώς που επέβαλε στη χώρα, όμως δήλωσε πως συνεχίζει τη διαπραγμάτευση αναζητώντας διεθνή βοήθεια.

Η τότε κυβέρνηση της Αργεντινής είχε αδυνατίσει να πληρώσει σειρά χρεών της προς διεθνείς πιστωτές μέχρι τότε, όμως ήταν η πρώτη φορά που αθέτησε αποπληρωμή σε ένα θεσμό όπως η Παγκόσμια Τράπεζα. Η χώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού με 25% ανεργία και τον Τύπο στη χώρα να αφιερώνει ρεπορτάζ για θανάτους παιδιών από τον υποσιτισμό.

Τι θα σήμαινε τότε η αδυναμία πληρωμής; Σύμφωνα με το άρθρο η Παγκόσμια Τράπεζα θα αρνούνταν οποιαδήποτε αποδέσμευση δόσης δανείου και αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει, τότε η τελευταία θα την έβγαζε σε καθεστώς “μη εξυπηρέτησης δανείου”.

Το μάθημα της Αργεντινής για την Ελλάδα

Διαβάζουμε στο BBC ποιο μπορεί να είναι το μάθημα της λατινικής χώρας για την Ελλάδα που μπαίνει στα ίδια αχαρτογράφητα νερά. Το βρετανικό μέσο μιλά με τον Ντομίνγκο Καβάλο, τον υπουργό Οικονομικών εκείνης της εποχής που αναφέρει: “Η χρεοκοπία όχι μόνο στις προς τους διεθνείς πιστωτές, αλλά και στο εσωτερικό το 2002 ήταν πραγματικά μια καταστροφή”. Για πολλούς Αργεντίνους η περίοδος που ακολούθησε ήταν εφιαλτική: η ανεργία διπλασιάστηκε περισσότερο από 20%. Ο πληθωρισμός επέστρεψε και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν έπεσε κατά 11%. Το ποσοστό των Αργεντίνων που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ήταν άνω 50%.

Στην προσπάθειά της να ισορροπήσει η κυβέρνηση μετέτρεψε τις καταθέσεις των τραπεζών σε πέσος (υπήρχε μια συμφωνία, ισοτιμίας με το αμερικανικό δολάριο) και έτσι κατάσχεσε τις καταθέσεις των πολιτών. Χιλιάδες πολίτες βρέθηκαν σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμής των δανείων τους, αφού εκείνα παρέμειναν σε αμερικανικά δολάρια.

Ιδιωτικές εταιρίες βρέθηκαν επίσης σε δεινή θέση, ειδικά εκείνες που παρείχαν υπηρεσίες, αφού οι πολίτες δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς. Οι χαμένες καταθέσεις και οι φόβοι για το μέλλον οδήγησαν στην απώλεια ακόμη και ανθρωπίνων ζωών. Οι αναταραχές φυσικά οδήγησαν μια σειρά από πολιτικούς να παραιτηθούν.

Η Αργεντινή όμως ανέκαμψε κυρίως χάρη στην ισχυρή αγροτική της πολιτική, που βοήθησε στις εξαγωγές, ιδιαίτερα στην αχανή κινέζικη αγορά. “Η Αργεντινή ανέκαμψε χάρη στην βελτίωση στους όρους των συναλλαγών, με την τιμή της σόγιας που έφτασε από τα 120 δολάρια τον τόνο στα 600 δολάρια”. 

Η σύγκριση με την Ελλάδα

Ενώ κάποιοι προτείνουν πως η Ελλάδα θα είχε μια αντίστοιχη ανάκαμψη, υπάρχουν σοβαροί λόγοι κάποιοι να είναι σκεπτικοί, αφού η χώρα δεν έχει τόσο δυνατό τομέα εξαγωγών. “Η Ελλάδα δεν έχει δυνατό και ανταγωνιστικό τομέα παραγωγής, δεν είναι ένα έθνος εξαγωγών”.

Παρά το γεγονός πως μια αδύναμη δραχμή μπορεί να ενθαρρύνει ξένους επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς πως ένας ενισχυμένος τουρισμός θα μπορούσε να αναπαράγει γενική οικονομική ανάκαμψη, σημειώνει το άρθρο. “Πόσα χρόνια πριν δούμε στην Ελλάδα φως στην άκρη του τούνελ;” σημειώνει ο οικονομικός αναλυτής Πολ Μπλαστέιν, ο οποίος και έχει αναφερθεί σε βιβλίο του στην χρεοκοπία της Αργεντινής. “Η Ελλάδα θα περνούσε μια εφιαλτική περίοδο” αναφέρει.

Πηγή: BBC, WSJ