Το ‘πάρτι’ των κυβερνήσεων με τις κρατικές τράπεζες

Μία και μάλιστα σοβαρότατη, αποκάλυψη έγινε όταν αναγκαστικά άνοιξαν οι «φάκελοι» όλων των τραπεζών με αφορμή την δημοσιονομική κρίση: Το κράτος αναδείχθηκε από τους χειρότερους διαχειριστές της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, χωρίς να το ξέρει, πλήρωνε 100δες εκατομμύρια ευρώ σε αλλεπάλληλες Αυξήσεις Μετοχικού Κεφαλαίου που αποφάσιζε, ενέκρινε και υλοποιούσε το ελληνικό δημόσιο,  μέσω των διορισμένων «τραπεζιτών» που εξυπηρετούσαν διαφόρων προελεύσεων συμφέροντα.

Οι διορισμένοι «τραπεζίτες» από την εκάστοτε κυβέρνηση, προχωρούσαν σε χορηγήσεις δανείων με μηδενικά επιτόκια σε φίλα προσκείμενους «παράγοντες» της κυβέρνησης και έφταναν να εμπλέκονται μέχρι και σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Όταν «άνοιξαν» τα δανειακά χαρτοφυλάκια και οι φάκελοι των χορηγιών, ενώ παράλληλα εξιχνιάστηκαν οι διαδρομές του μαύρου χρήματος των κρατικών τραπεζών, τραπεζικοί αναλυτές άλλα και πηγές από το δικαστικό περιβάλλον τόνιζαν ότι θα έπρεπε να διωχθούν οι ηθικοί αυτουργοί.

Οι κρατικές τράπεζες, αποτελούσαν το σιωπηρό –έως την κρίση- μέσο των πολιτικών για την εξυπηρέτηση κάθε λογής ρουσφετιού.

Η εκάστοτε κυβέρνηση εξυπηρετούσε με αργομισθίες τους υποψηφίους που δεν εκλέχθηκαν, αλλά και παράγοντες που στήριζαν την κυβέρνηση, μέσα από τις κρατικές τράπεζες. Χορηγούνταν επίσης στεγαστικά δάνεια μηδενικού επιτοκίου, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πληρώνονταν καν οι μηνιαίες δόσεις για το κεφάλαιο. Έχουν επίσης γίνει καταγγελίες για πλειστηριασμούς ακινήτων από «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, τα οποία κατέληγαν σε συγγενικά πρόσωπα του δανειολήπτη.

Επιπλέον, είναι γνωστό ότι οι κρατικές τράπεζες έδιναν, χωρίς δεύτερη σκέψη, «θαλασσοδάνεια» σε φίλα προσκείμενους επιχειρηματίες της εκάστοτε κυβέρνησης, τα οποία δεν χρησιμοποιούνταν καν για το σκοπό τον οποίο χορηγήθηκαν. Ο έλεγχος για το πώς χρησιμοποιήθηκαν τα δανεικά κεφάλαια από την επιχείρηση ήταν μηδενικός και έτσι οι ζημίες από κακά δάνεια συσσωρεύονταν και πληρωνόντουσαν από τους Έλληνες φορολογούμενους.

Οι προσλήψεις στις κρατικές τράπεζες ήταν επίσης κοινή πρακτική των κυβερνήσεων, ιδιαίτερα κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση, η οποία διόριζε τους «δικούς» της «τραπεζίτες». Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πανελλαδικής ή τοπική εμβέλειας, επίσης απόλαυσαν τα απλόχερα διαφημιστικά «πακέτα» των κρατικών τραπεζών και κυρίως η μερίδα εκείνη που στήριζε την κυβερνητική πολιτική.

Ο «Νόμος της Σιωπής» για το πάρτι που απολάμβανε η εκάστοτε εξουσία και οι φίλα προσκείμενοι τους μέσω των κρατικών τραπεζών, τηρήθηκε με ευλάβεια από όλες τις παρατάξεις, μέχρι …τη χορήγηση του πρώτου «πακέτου» στήριξης των τραπεζών, ύψους  50 δις. ευρώ και τη συγκέντρωση του τραπεζικού κλάδου. Μέχρι τότε, οι κυβερνήσεις «φώναζαν» πως οι τράπεζες θα πρέπει να κρατικοποιηθούν. Ο …αντίλαλος έφτανε στην βόρεια άκρη της Ευρώπης και τρομοκρατούσε εταίρους και δανειστές που μέσω των ελέγχων που είχαν διενεργηθεί ήξεραν το μέγεθος του πάρτι που λάμβανε χώρα 10ετίες.

Μάλιστα, πριν από περίπου 6 μήνες βγήκε το πόρισμα της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Ενέργειες, το οποίο αφορούσε παράνομες χορηγήσεις δανείων από την Αγροτική Τράπεζα σε διάφορα πρόσωπα και φορείς κατά το χρονικό διάστημα από το 2000 μέχρι το 2012. Σύμφωνα με το πόρισμα, τα αμαρτωλά δάνεια της ΑΤΕ κατευθύνθηκαν και σε ιδιοκτήτες ΜΜΕ, οι οποίοι ωστόσο δεν περιλαμβάνονται στο πόρισμα καθώς γι αυτούς έχουν ήδη επιληφθεί οι δικαστικές αρχές και συγκεκριμένα ο οικονομικός εισαγγελέας. «Με το πόρισμα αυτό και τη σχετική Έκθεση Ελέγχου της Τράπεζας της Ελλάδος τεκμηριώνεται η ποινικά αξιόλογη συμπεριφορά όσων διοίκησαν την ΑΤΕ και όσων παρανόμως έλαβαν δάνεια τα οποία ουδέποτε επέστρεψαν. Για κάποιους από αυτούς ζητήθηκε η δέσμευση περιουσιακών στοιχείων», τονίστηκε από την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Ενέργειες προς την Εισαγγελία. «Χωρίς καμία αμφιβολία η περίπτωση της ΑΤΕ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, αφού η εν τέλει ζημία του Δημοσίου από την εγκληματική αυτή δραστηριότητα φτάνει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση και επισημαίνει ότι το συγκεκριμένο πόρισμα αφορά δείγμα μόνο του συνολικού αριθμού των παρανόμως χορηγηθέντων και ουδέποτε επιστραφέντων δανείων.

«Εμείς ανοίξαμε τον δρόμο και τώρα είναι η σειρά της τακτικής Δικαιοσύνης να προχωρήσει στον δρόμο αυτό και να διεκπεραιώσει το πραγματικά δύσκολο έργο της απόδοσης ευθυνών για κάθε ένα από τα 1.300 αγύριστα δάνεια. Είμαστε βέβαιοι ότι, παρά τις δυσκολίες χειρισμού αυτής της τεράστιας σε όγκο υπόθεσης, η Δικαιοσύνη θα επιτελέσει το καθήκον της με επιτυχία» αναφέρει η ανακοίνωση του γραφείου του υπουργού Επικρατείας και προσθέτει: «Ήδη όμως αποκαλύπτονται όλα εκείνα για τα οποία κατ΄ επανάληψη κάναμε λόγο και τώρα πλέον έχουν συγκεκριμένο σχήμα και μορφή και κυρίως έχουν συγκεκριμένα ονόματα, έστω κι αν έχει αποκαλυφθεί μόνο η κορυφή του παγόβουνου”.

Και επισημαίνεται ότι “η ΑΤΕ δεν είναι απλά μια Τράπεζα που χρεοκόπησε. Η ΑΤΕ χρησιμοποιήθηκε επί σειρά ετών ως η δεξαμενή από την οποία οι κατά περίπτωση κρατούντες άντλησαν τα μέσα για την εξυπηρέτηση πολιτικών επιδιώξεων. Η ΑΤΕ ήταν το όχημα το οποίο χρησιμοποίησαν οι κυριότεροι εκφραστές του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Ήταν το σημείο στο οποίο η επιχειρηματικότητα συναντήθηκε με την εγκληματικότητα. Ήταν τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, το μαγικό φίλτρο που χρησιμοποιήθηκε έτσι ώστε κάποιοι θεσμοί (Αγροτικοί Συνεταιρισμοί) να καταντήσουν εσμοί».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, αντίθετα από τις ιδιωτικές τράπεζες που έκαναν μεγάλες προόδους στο θέμα αυτό, είναι ξεκάθαρο ότι σε όλη αυτή τη χρονική περίοδο δεν ακολουθήθηκαν οι διεθνώς θεσμοθετημένοι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης στις κρατικές και στις κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες. Τα διοικητικά συμβούλια επέλεγαν μέλη με κρατική παρέμβαση χωρίς να τηρούνται αξιοκρατικές διαδικασίες, τοποθετώντας στα συμβούλια είτε κομματικούς φίλους είτε παράγοντες της οικονομίας που καμμιά γνώση δεν είχαν για τράπεζες και που ήταν ανεπαρκείς για να συμμετέχουν στις επιτροπές του ΔΣ.

Μερικές τράπεζες δημοσίου ελέγχου θέσπισαν κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης για σχετικά σύντομες περιόδους που όμως σπάνια τηρήθηκαν με τον τρόπο και το πνεύμα που τους αρμόζει.

Σίγουρα, από εδώ και στο εξής, οι δανειστές θα επιβάλλουν την τήρηση των κανόνων αυτών, οι οποίοι με τη σειρά τους θα δυσκολέψουν το πολιτικό σύστημα να χρησιμοποιεί τράπεζες για τα στενά πολιτικά συμφέροντα, προστατεύοντας την περιουσία των πολιτών.

Τονίζεται τέλος, ότι τις μεγαλύτερες «καταχρήσεις» εξουσίας τις έκαναν οι Πρόεδροι/Διευθύνοντες σύμβουλοι που είχαν …κομματική προϊστορία.