Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Κυριάκο

Του Γ. Λακόπουλου

Με τους χειρισμούς στο Σκοπιανό ο Κυριάκος Μητσοτάκης ολοκλήρωσε ένα επίτευγμα που κανείς προκάτοχός του δεν κατάφερε: στη ΝΔ είναι όλοι ευχαριστημένοι μαζί του. Οι μισοί χαίρονται γιατί είναι πρόεδρος και οι άλλοι μισοί γιατί δεν θα γίνει Πρωθυπουργός. Έβγαλαν αρχηγό για τους πάει το μέλλον και τους έκανε χαλκομανία στο παρελθόν.

Όλοι εναντίον όλων. Σημερινές και παλιές αντιθέσεις, θαμμένοι σκελετοί, μίση και πάθη διασταυρώνονται καθημερινά επι σκηνής: ο πατέρας του, η Ντόρα, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Χατζηδάκης, η Μαρέβα . Κοινός παρονομαστής ο άρχων της αναμπουμπούλας: Άδωνις Γεωργιάδης, με τ όνομα. Εχει βρίσει τους πάντες στη ΝΔ.

Ο Μητσοτάκης κατάφερε να τον ρωτούν όλοι αν συμφωνεί με τον πατέρα του που επιδίωκε λύση με σύνθεση ονομασία, ή με τον Σαμαρά που τον έριξε για να “μην εκχωρήσει το όνομα της Μακεδονίας”. Αν συμφωνεί με τον Άδωνι που έλεγε ότι η Καραμανλής ξεπούλησε τη Μακεδονία. Αν θυμάται όσα του έσουρνε αντιπρόεδρος του . Τότε που ορκιζόταν ότι δεν θα πάρει ποτέ στη ΝΔ επειδή είναι η “ντροπή της Δεξιάς” – και μετα πηγε. Όλα είναι στο Διαδίκτυο.

Καταραμενο YouTube. Εκεί βρίσκονται αναρτημένες σε πρώτη ζήτηση οι παλιές αμαρτίες- αλλά και τα “άπαντα” του ιδίου του Κυριακού. Από την εξομολόγηση των οικογενειακών του στην κυρία Στεφανίδου πριν γίνει αρχηγός μέχρι τις ωραιότατες ατάκες του αφού έγινε. Η αυτοπαρουσίαση του ως “πολιτικού κρατουμένου έξι μηνός”, η κομπορρημοσύνη για τα “τρία πτυχία”, το μπέρδεμα με τον Ρουσσώ και τον Αϊνστάιν, η αφήγηση για τον εξωγήινο, η διαβεβαίωση “με ενδιαφέρει η επικοινωνία όχι η ουσία” και αλλα, ων ουκ έστιν τέλος.

Οκτώ αρχηγούς είχε πριν από αυτόν η ΝΔ. Για όλους υπήρχε κάτι να καταλογίσουν οι αντίπαλοι τους. Για κανέναν δεν γινόταν αυτό που γίνεται με τον Κυριάκο σήμερα. Το ” Καρδίτσα -καρδιά” που έφαγε τον συγχωρεμένο τον Έβερτ ήταν μια αθώα εκδήλωση αυθορμητισμού. Εδώ οι γκάφες προετοιμάζονται εκ των προτέρων. Είναι γραμμένες στο χαρτί και συμπληρώνονται επι σκηνής με αστείες γκριμάτσες και άχαρες χειρονομίες.

Οι υποστηρικτές του είναι οι χειρότεροι αντίπαλοί του. Όσο πληθύνονται τα μειδιάματα για τους χειρισμούς του, τόσο τον βγάζουν θριαμβευτή οι δημοσκόποι. Όσο τον στραπατσάρει ο Τσίπρας στη Βουλή, τόσο τον προεξοφλούν ως νικητή. Όσο απομονώνεται τόσο τον αβαντάρουν με απίστευτα επιχειρήματα..

Πχ αυτές τις μέρες λανσάρουν ότι με το Σκοπιανό ο Κυριάκος…ένωσε τη Δεξιά. Τόσο πολύ που το μισό κόμμα έγινε σκεύος ηδονής της ακροδεξιάς και το άλλο μισό κόβει φλέβες. Οι μισοί βουλευτές θα πάνε στο συλλαλητήριο, αλλά ο γραμματέας της ΚΟ και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τους αποδοκιμάζουν.

Το άλλο σλόγκαν είναι για διαγωνισμό μπαρούφας: ο κόσμος θέλει να φύγει Τσίπρας, τα υπόλοιπα θα τα βρούμε, και θα να φύγει θα ψηφίσει Μητσοτάκη! Παράνοια πασπαλισμένη με άχνη από μπαλαμούτι. Ο κόσμος θέλει απλώς να πάνε τα πράγματα καλυτέρα στη χώρα – για να πάνε και στο σπίτι του μετα- και βλέπει να συμβαίνει με τον Τσίπρα. Γιατί να θέλει να τον διώξει και να φέρει αυτούς που τον βουλιάξαν;

Ποιος θα ψηφίσει να φύγει ο Τσίπρας χωρίς να εξετάσει ποιος είναι ο Μητσοτάκης; Ακόμη και όσοι βρίσκουν – υπαρκτά ή κατασκευασμένα- μειονεκτήματα στον Τσίπρα τι ακριβώς μπορούν να βρουν στον Μητσοτάκη, πέρα από έναν ακόμη εκπρόσωπο της της κληρονομικής Δημοκρατίας ; Ποιος έχει μεγαλύτερο πολιτικό βάρος; Ο Τσίπρας που γυρίζει τον τροχό μπροστά, ή ο Μητσοτάκης που στοιχημάτισε στο Μνημόνιο, τις τηλεοπτικές άδειες και τώρα στο Σκοπιανό και χάνει και στα τρία;