Μην πυροβολείτε τη Ζωή ή αλλιώς ο άκρατος ελληνικός φαλλοκρατισμός

Προσπαθώ εδώ και καιρό να αντιληφθώ τι είναι αυτό που κάνει τόσο αποκρουστική στα μάτια των ΜΜΕ και των πολιτικών της αντιπάλων τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Έχω μείνει έκπληκτος από τον τρόπο που τοποθετούνται δημόσια σε βάρος της δημοσιογράφοι, βουλευτές, αναλυτές και διάφοροι παρατρεχάμενοι της δημόσιας σφαίρας. Και μάλιστα όλοι αυτοί προβαίνουν σε αυτές τις αισχρές προσωπικές και υποτιμητικές επιθέσεις, στο όνομα της δήθεν διασάλευσης της τάξης και της καταπάτησης από την πλευρά της προέδρου της Βουλής του “θεσμικού της ρόλου”. Πολιτικά πρόσωπα που τη χαρακτηρίζουν “νεόπλουτη κατίνα” ή αφήνουν να εννοηθεί πως είναι στερημένη στο σεξ και βγάζει τα απωθημένα της στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Ο πολύπειρος και φαντάζομαι θεσμικότατος κ. Γεράσιμος Γιακουμάτος σε εμφάνισή του σε ψυχαγωγική εκπομπή ανέφερε μετά χειροκροτημάτων και γέλιων πως κάνει την προσευχή του να “ξεμπαρκάρει ο αγαπημένος μας ναυτικός, ο άντρας της”. Για να είναι κοντά της, όπως είπε και συμπλήρωσε “Λογικό είναι, μια γυναίκα τώρα… Οκτώ μήνες… Είναι λίγο δύσκολο… Θα ήθελα, δηλαδή, να είναι εδώ ο άντρας της. Όπως κάθε γυναίκα”.

Από την άλλη ο νεοφώτιστος κ. Ιάσονας Φωτήλας του Ποταμιού ανέφερε πως “η κυρία Κωνσταντοπούλου, εν είδει νεόπλουτης κατίνας, κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο και χρησιμοποιεί τη θέση της και τον θεσμικό της ρόλο προκειμένου να αντιπαρατεθεί με αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας”. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται ειδήσεις για την πρόεδρο της Βουλής από τηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες και διαδικτυακά μέσα, αρκεί να σημειώσει κανείς την ευκολία με την οποία υπονοείται ούτε λίγο, ούτε πολύ, πως κατά κάποιο τρόπο η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει το ακαταλόγιστο και παρουσιάζεται ως “η τρελή του χωριού”.

Η προσωπική μου άποψη για την πολιτικό, Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι πολύ συγκεκριμένη και δεν αφορά το θέμα. Ούτε θα έκανε εντύπωση μια σκληρή κριτική για τα λεγόμενα, τα πεπραγμένα ή τα πολιτικά ατοπήματα μιας πολιτικού και δη μιας πολιτικού με το αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Το θέμα εδώ είναι πως μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων με βήμα στο δημόσιο λόγο επιδεικνύουν έναν ανερυθρίαστο και αναιδέστατο μισογυνισμό. Οπλίζονται με τον πιο κλασικό, παραδοσιακό ελληνικό φαλλοκρατισμό και εξαπολύουν όχι πολιτικές επιθέσεις, ούτε γνώμη επί των πραγμάτων και των καταστάσεων. Πιάνονται από το γεγονός του φύλου και της εμφάνισης και επιχειρούν χαιρέκακα να αποδομήσουν πολιτικά έναν άνθρωπο, χρησιμοποιώντας αγοραίους τρόπους και μεθόδους που το λιγότερο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οπισθοδρομικοί.

Εμφανίζεται με άλλα λόγια, άλλες φορές συγκεκαλυμμένο και άλλες εντελώς “φάτσα φόρα” στον πολιτικό και στον δημοσιογραφικό λόγο η θεωρία της γυναίκας που πρέπει να είναι στο σπίτι και να “πλένει πιάτα”. Πότε στο παρελθόν αναρωτηθήκαμε δημοσίως αν κάποιος πολιτικός έχει νεύρα ή παράταιρη συμπεριφορά επειδή όπως σαφώς εννοείται δεν έχει κάνει σεξ με το σύντροφό του; Και πόσος χρόνος ή ανάλυση αφιερώθηκε από όλους εκείνους τους συναδέλφους που δεν αντέχουν το χαρακτήρα της προέδρου της Βουλής ώστε να απορρίψουν τέτοιες γνώμες και να ασχοληθούν με την ουσία της πολιτικής δράσης της κα. Κωνσταντοπούλου; Το μόνο στο οποίο αναλώθηκε το μιντιακό σύστημα κατά κανόνα, ήταν οι ενδυματολογικές της επιλογές και τα πολύχρωμα παντελόνια. Ή στην καλύτερη, για το επίπεδό του, καταπιάστηκε με την “αήθη” επίθεση κατά της δημοσιογραφίας στο περιστατικό με το ρεπόρτερ του STAR. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να θέσω ως αντίλογο πως δεν άνοιξε ούτε ρουθούνι όταν πρώην συνάδελφός μας ομολογούσε – αφού είχε πια πάρει το χρίσμα για την ευρωβουλή – πως απέκρυπτε πληροφορίες για το ζήτημα της οικονομίας και του μνημονίου, επειδή θεωρούσε πως θα έβλαπταν τη χώρα (μιλάω φυσικά για την κα. Μαρία Σπυράκη). Στα… αυτογκόλ παραμένουμε πιο σιωπηλοί και από ψαρεμένη τσιπούρα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του κ. Μπογδάνου, ο οποίος και έγινε και διάσημος (για να μην πω έκανε καριέρα και θεωρηθώ εμπαθής) μετά από την κραυγή ότι έπεσε θύμα ξυλοδαρμού για τα όσα πρεσβεύει, που δηλώνει στο προφίλ του στο facebook ότι θα διαδηλώσει για να “σπάσει τα α@@δια της Ζωής”. Ευγενέστατο, κολακευτικό απέναντι σε μια γυναίκα και κυρίως σύμφωνο με τους κανόνες της ευπρέπειας που πρέπει να τηρεί ένα δημόσιο πρόσωπο.

Ένα θέμα σαφώς και ποτέ δεν είναι μονοδιάστατο, ούτε έχει μια και μόνη εξήγηση. Ο ορυμαγδός σε βάρος της Κωνσταντοπούλου οφείλεται εν πολλοίς και στον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, στην εμμονή της να έχει ίσως τον τελευταίο λόγο, στα σχόλιά της από έδρας για βουλευτές της αντιπολίτευσης και φυσικά στο γεγονός πως πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πολιτική αντιπαλότητα. (Εδώ να σημειώσω βέβαια πως οι δημοσιογράφοι πρέπει να μην παίρνουν μέρος σε αυτή την αντιπαλότητα ή αν το κάνουν, να έχουν την ευσυνειδησία να το αιτιολογούν και όχι να παριστάνουν τους φάρους της αντικειμενικότητας). Ωραία, λοιπόν. Είναι άρα μόνη η Ζωή Κωνσταντοπούλου που προκαλεί με τον ιδιόμορφο αν θέλετε χαρακτήρα της; Κατηγορηματικά όχι.

Δεν θυμάμαι να έχει αφιερωθεί σε δημοσιογραφική εκπομπή ή δελτίο ειδήσεων χρόνος για να αναλύσουμε τις εκρήξεις του βουλευτή της ΝΔ Άδωνι Γεωργιάδη εντός και εκτός Βουλής. Ούτε να γίνεται αναφορά στα εμπνευσμένα η αλήθεια είναι βίντεό του με τα τρενάκια και να κάνουμε αναλύσεις για το πόσο συχνά κάνει σεξ με τη σύζυγό του, αν είναι αρκετό για καλμάρει ο νευρικός χαρακτήρας του ή αν η ενασχόληση με παιδικά παιχνίδια μπορεί να δείχνει λανθάνοντα παλιμπαιδισμό.

Δεν νομίζω να είχε πάρει τόση έκταση η εμφάνιση του Γεράσιμου Γιακουμάτου * ως Τέξας Ρέιντζερ μέσα στο κοινοβούλιο με το όπλο, το οποίο και έδειχνε με περηφάνια στους δημοσιογράφους, ενώ παράλληλα απειλούσε πως “θα πλακώσει στο ξύλο” τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, Γ. Ρωμαίο. Ή ακόμη καλύτερα, που αργότερα εκείνη την εποχή, είχε ξεστομίσει ακόμη και ότι θα τον πυροβολήσει σε τηλεοπτική εκπομπή. Υποθέτω πως για να εκλέγεται ακόμη μετά από δεκαετίες, ίσως αυτή του η μάτσο συμπεριφορά να επιβραβεύεται και από μέρος των ψηφοφόρων.

Ποτέ δεν απασχόλησε τόσο έντονα και για τόσο μακρό χρονικό διάστημα τη δημόσια συζήτηση η εκρηκτική και σαφώς “μη θεσμική” συμπεριφορά του προκατόχου της κα. Κωνσταντοπούλου στο προεδρείο της Βουλής Ευάγγελου Μεϊμαράκη. Κι ας είχε καλέσει τον νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο να “του τον γλείψει” ** μέσα στην αίθουσα της ολομέλειας του κοινοβουλίου. Κι ας είχε στολίσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε, τον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας από μικροφώνου (δεν ήθελε να ακουστεί υποθέτουμε) “Άντε γ@@σου, ρε μ@@κα” ***.

Ο πολιτισμένος διάλογος επιβάλει όταν κάτι ενοχλεί, χαρακτηρίζεται απαράδεκτο ή αντίθετο με τα πολιτικά πιστεύω κάποιου τα αντεπειχειρήματα να έχουν να κάνουν με αυτό ακριβώς. Όχι με το αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν αποπνέει θηλυκότητα, ούτε με το ορμονικό γυναικείο σύστημα που επηρεάζει τη συμπεριφορά. Αλλιώς κινδυνεύει κανείς να χαρακτηριστεί εμπαθής, εντεταλμένος και το κυριότερο… μικρόψυχος.

Και κάτι ακόμη… για δεκαετίες αναθεματίζουμε τους ανθρώπους που έχουν άλλο πρόσωπο πριν πάρουν ένα αξίωμα και μεταλλάσσονται σε κάτι διαφορετικό, καθώς πρέπει, αφού καθίσουν αναπαυτικά στην καρέκλα της εξουσίας τους. Ανεξάρτητα από το γεγονός του αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τη δράση της κα. Κωνσταντοπούλου, πρέπει να παραδεχτεί πως παραμένει η ίδια και απαράλλαχτη σε ό, τι αφορά την πολιτική της παρουσία τόσο ως πρόεδρος της Βουλής, όσο και προηγουμένως ως βουλευτής της αντιπολίτευσης. Φαίνεται όμως πως ούτε αυτό αρκεί.

Μια κουβέντα μόνο, για τους βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού που αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που ψήφισαν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου για πρόεδρο και μετανιώνουν για την επιλογή τους. Αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα που νιώθει ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος τα τελευταία 10 χρόνια (Δεν θα πω παραπάνω, γιατί παλιότερα μάλλον δεν το ένιωθε) μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση σε βουλευτικές εκλογές. Ίσως είναι ένα καλό μάθημα για να αντιληφθείτε τι σημαίνει ψηφίζω με προσδοκίες και γίνονται όλες στάχτη.

*Άρθρο της εφημερίδας “Ριζοσπάστης” – 1998

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε χτες στη Βουλή η ακραία συμπεριφορά του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γεράσιμου Γιακουμάτου, που προσήλθε στο Κοινοβούλιο οπλοφορώντας και αφού επέδειξε στις κάμερες και στους δημοσιογράφους το όπλο ζωσμένο στη ζώνη του υποστήριξε ότι “θα πλακώσω στο ξύλο” τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Ρωμαίο, “εάν απειληθεί ξανά η οικογένειά μου”. Αφορμή υπήρξε η διάρρηξη που έγινε στο σπίτι του βουλευτή προχτές το οποίο βρίσκεται στο Χαλάνδρι, κατά τη διάρκεια της απουσίας των μελών της οικογένειάς του. Παράλληλα, σε δηλώσεις του, σε τηλεοπτικό κανάλι χτες, δε δίστασε να πει για τον Γ. Ρωμαίο ότι “θα τον πυροβολήσω”!

** Άρθρο της εφημερίδας “Το Βήμα” – 2012

Ένα πρωτοφανές φραστικό επεισόδιο φέρεται να διημείφθη στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής μεταξύ του Προέδρου του Σώματος κ. Ευ. Μεϊμαράκη και του βουλευτή της ΝΔ κ. Πρ. Παυλόπουλου. Ο κ. Μεϊμαράκης, ενοχλημένος από το γεγονός ότι ο κ. Παυλόπουλος βγήκε στην ραδιοφωνική εκπομπή του κ. Ν. Χατζηνικολάου, φέρεται να του είπε: «Σε άκουσα το πρωί που βγήκες στον Χατζηνικολάου να του γλύψεις τον π….. Έλα να γλείψεις τον δικό μου, είναι καλύτερος».

***Ολομέλεια της Βουλής, προεδρεύοντος του Ε. Μεϊμαράκη (Ακούστε προσεκτικά στο 1.28)

*Ο Λευτέρης Σαββίδης είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην έντυπη δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Montpellier 1, στο Μονπελιέ της Γαλλίας. Ξεκίνησε να εργάζεται το Δεκέμβριο του 2002 στην τηλεόραση και έκτοτε έχει δουλέψει για τον ημερήσιο, τον περιοδικό και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Συνεργάστηκε με τη γαλλική εφημερίδα Humanite ως ανταποκριτής της στην Ελλάδα το 2007, ενώ αρθρογραφούσε και για το περιοδικό Nemecis. Από το Νοέμβριο του 2014 βρίσκεται στην 24 Media και αρθρογραφεί στο NEWS247.