Αιγύπτιοι μετανάστες μιλούν στο NEWS 247: “Στο Κάιρο πρέπει να δουλεύεις τρία χρόνια για να βγάλεις όσα παίρνεις εδώ”

Στην Πανόρμου υπάρχουν πολλά μπαρ, ταβέρνες και ταράτσες που σφύζουν από κόσμο. Πέραν από την εικόνα της νύχτας και των καφετεριών, στην Πανόρμου υπάρχει και πολυπολιτισμική ζωή.

Πίσω από το Intercontinental, στο πλάι του για την ακρίβεια, ζουν όλες οι φυλές του κόσμου. Έλληνες, Αλβανοί, Πακιστανοί, Αιγύπτιοι, στην ίδια γειτονιά. Το διαμέρισμα του Μοχάμεντ και του συνονόματου του που εν Ελλάδι τον αποκαλούν “Μάρκο”, στεγάζει 4 ψυχές μέσα στα λίγα τετραγωνικά του. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο.

Πηγαίνοντας στο σπίτι τους, είχα πολλά και διαφορετικά πράγματα στο μυαλό μου. Πρόσφατα άλλαξε ο πρωθυπουργός της χώρας, πρόσφατα σταμάτησε, για την ώρα, και το αιματοκύλισμα. Ένοιωθα την ανάγκη να μιλήσω με αυτούς τους ανθρώπους για να μου πουν την προσωπική τους ιστορία. Να μου μιλήσουν για το εκεί και για το εδώ και να απαντήσουν στα δεκάδες “γιατί” που είχα στο μυαλό μου.

Γιατί η Αίγυπτος καίγεται τα τελευταία χρόνια, γιατί δεν έχει ισορροπήσει αυτή η χώρα, γιατί ήρθαν στην Ελλάδα, γιατί μένουν ακόμα εδώ.

Κάτω από το διαμέρισμα τους, δεσπόζει ένα μαγαζί που πουλάει ναργιλέδες. Οποία σύμπτωση. Το μαγαζί θυμίζει περισσότερο Μέση Ανατολή και Ισλάμ από το ίδιο το σπίτι τους. Διαμέρισμα μικρό, λιτό, βγαλμένο από τα 80’s.

Ο 47χρονος Μοχάμεντ και ο 30χρονος Μάρκος, έτσι θα τον προσφωνώ σε αυτό το κείμενο, με υποδέχθηκαν με χαμόγελο. Στα μάτια τους έβλεπα τη διάθεση να μου μιλήσουν για τις αγωνίες και τα όνειρα τους, σαν φίλοι μου παλιοί, κι ας μη με ήξεραν καθόλου. Συζητώντας μαζί τους, με έκπληξη ανακάλυψα ότι και οι δύο είναι μάγειρες και μαγειρεύουν ελληνικά φαγητά. Τους βάφτισα, “οι μάγειρες από την Αίγυπτο” που αγαπούν τη Μεσογειακή κουζίνα. Για την ακρίβεια προτιμούν την Αιγυπτιακή, αλλά την ελληνική την έχουν μάθει απ’ έξω και ανακατωτά.

“Δεν τρώμε χοιρινό εμείς, αλλά ο Αλλάχ δεν λέει ότι δεν πρέπει και να δουλεύουμε με χοιρινό”, λέει ο Μάρκος. “Θα σου φτιάξω τηγανιά και θα θες να σου μαγειρεύω κάθε μέρα”, συμπληρώνει γελώντας.

Εκείνος δουλεύει σε μεγάλο εστιατόριο της παραλιακής, ο Μοχάμεντ σε μεζεδοπωλείο στην Ηλιούπολη. Και είναι ικανοποιημένοι με την δουλειά τους στην Ελλάδα. Το παραδέχονται ταπεινά και ρεαλιστικά.

“Στην Αίγυπτο πρέπει να δουλεύεις τρία χρόνια για να βγάλεις όσα παίρνεις εδώ σε έναν χρόνο καλής δουλειάς, αν σου πληρώνουν τα μεροκάματα κανονικά βέβαια”, λέει ο Μοχάμεντ.

Νόμιμοι και οι δύο, ο Μάρκος αναμένει την έκδοση της πράσινης κάρτας του που έχει κολλήσει στη γραφειοκρατία.

Συζητώντας για το πώς και το γιατί ήρθαν στην Ελλάδα, αναδεικνύεται και μια ιστορία που θυμίζει Φαρμακονήσι.

“Στην Αίγυπτο τα είχα δει όλα όσα ήθελα και υπήρχε φτώχεια και ανεργία”, λέει ο Μάρκος. “Ήθελα να έρθω στην Ελλάδα και από εδώ να πάω μετά στην Ιταλία, στη Γαλλία, όπως κάνουν πολλοί συμπατριώτες μου. Όμως μου άρεσε εδώ. Στην αρχή ήρθα από Τουρκία και έφτασα στην Κω”, λέει. “Πλήρωσες;”, τον ρωτάω. “Ναι”, απαντάει. “Το 2008 πλήρωσα 1.000 ευρώ. Εκμεταλλεύονται τον κόσμο. Σου τάζουν ότι θα σε πάνε στην Ευρώπη και βάζουν 100 άτομα μέσα σε μια βάρκα. Άλλοι πληρώνουν 2.000 ευρώ, άλλοι 3.000, άλλοι 5.000, ότι θέλει ο έμπορος”, συνεχίζει.

“Τότε, είχα έρθει στην Κω. Φοβόμουν. Έκατσα εκεί λίγο καιρό και μετά το Λιμενικό μου έδωσε εισιτήρια για να έρθω στην Αθήνα. Εδώ με υποδέχτηκαν φίλοι μου. Ήμουν τυχερός γιατί ήρθα Τρίτη και Τετάρτη δούλευα. Ήξερα τη δουλειά, μαγείρευα. Στην αρχή έκανα λάντζα και σιγά σιγά μπήκα και στην κουζίνα και μάθαινα ελληνικά”, συμπληρώνει.

Και κάνει λόγο για εργασιακή εκμετάλλευση. Το περίμενε; “Όχι, δεν το περίμενα. Στη Σαντορίνη δούλευα σεζόν και μου χρωστάει ακόμα το αφεντικό που είχα εκεί 5.000 χιλιάδες ευρώ. Δεν τα πήρα ποτέ. Σε άλλη δουλειά δούλευα και μου έδιναν 100-2000 ευρώ όταν τα ζητούσα ενώ ήταν να πάρω τα τριπλά. Δούλευα πριν τρία χρόνια σε ένα μαγαζί στην Ηλιούπολη και δε με πλήρωναν. Μας έλεγαν πως θα παίρναμε τα λεφτά στο τέλος του τριμήνου και μας έδιναν ελάχιστα. Ευτυχώς τώρα δεν έχω πρόβλημα, μου κολλάνε ένσημα, είμαι στο ΙΚΑ, είναι όλα καλά”.

Η έλευση του Μοχάμεντ στην Ελλάδα, έγινε από την άλλη με έναν πιο “φυσιολογικό” τρόπο. Ήρθα με αεροπλάνο, λέει χαμογελώντας. Από το 2004 εργάζεται σε ταβέρνες και εστιατόριο. Στην αρχή όμως, δούλευε σε οικοδομή. “Μετά μου είπε ένας φίλος να πάω σε ταβέρνα. Πήγα και έμαθα να μαγειρεύω. Στην Ελλάδα έμαθα”, λέει. “Τώρα είμαι στην κουζίνα, πέντε χρόνια τώρα στο ίδιο μαγαζί, είναι καλά”. Ο ίδιος έχει αφήσει την οικογένεια του στην Αίγυπτο. “Γυναίκα και 2 παιδιά. Κάθε οκτώ μήνες πηγαίνω και τους βλέπω, όποτε μπορώ. Ναι, μου λείπουν”, απαντάει σε σχετική μου ερώτηση.

Ο Μοχάμεντ δεν αντιμετώπισε προβλήματα εργασιακής εκμετάλλευσης μέχρι τώρα. Αντιμετώπισε όμως προβλήματα με την Αστυνομία. “Χωρίς να φταίω”, αναφέρει.

“Εγώ έχω χαρτιά εδώ και χρόνια, όπως και πολλοί από το Κάιρο που έχουν έρθει στην Αθήνα. Είμαι νόμιμος. Πολλές φορές όμως μας τραβάνε στην Ασφάλεια παρότι τους δείχνουμε τα χαρτιά μας. Την προηγούμενη εβδομάδα είχα πάνω μου όλα τα χαρτιά. Πήγαινα στη δουλειά και με σταμάτησαν. Τους έδειξα τα χαρτιά μου και ωστόσο με πήραν μαζί τους στο Τμήμα. Με κράτησαν εκεί όλο το βράδυ χωρίς λόγο, μέχρι να πάρουν εντολή από τους ανώτερους να με αφήσουν. Με ρωτούσαν τι κάνεις στην Ελλάδα και γιατί κάθεσαι εδώ και τέτοια. Έχασα το μεροκάματο μου. Δεν είναι δίκαιο αυτό”.

“Χωρίς χαρτιά δεν μπορούσαμε και να πάμε κάτω στη χώρα μας, να δούμε την οικογένεια μας”, αναφέρει ο Μάρκος.

“Είναι οι Έλληνες φιλόξενοι;”, θα τους ρωτήσω μετά. “Ναι, πάρα πολύ. Έχουμε γνωρίσει πολλούς εδώ που είναι φοβερά παιδιά, έχουμε φίλους, είναι καλοί άνθρωποι”.

“Εγώ δεν θέλω να φύγω, την Ελλάδα την έχω μέσα στην καρδιά μου, νοιώθω σαν κάποιοι Έλληνες να με έχουν βάλει μέσα στην οικογένεια τους, γιατί να θέλω να φύγω;”, λέει ο Μάρκος.

Και η Χρυσή Αυγή; Την φοβάστε;

“Ναι”, λέει ο Μάρκος, “γιατί πάνε 4,5 μαζί και εμείς πάμε μόνοι μας. Και δεν φοβάμαι αυτό. Μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Κουβαλάνε όμως μαζί τους ρόπαλα και όπλα. Ένα παιδί έχασε το μάτι του από επίθεση από τη Χρυσή Αυγή. Ένα άλλο παιδί πριν δέκα μήνες πέθανε, τον χτύπησαν στην Ομόνοια. Και έχουμε και φίλους, παιδιά που ξέρουμε που τους έχουν χτυπήσει. Εγώ ευτυχώς μέχρι τώρα δεν είχα κάποιο πρόβλημα”, συνεχίζει.

Η κουβέντα πηγαίνει και στην πολιτική. Φλέγον ζήτημα μιας και την προηγούμενη εβδομάδα ο σχηματισμός κυβέρνησης της χώρας ανατέθηκε στον απερχόμενο υπουργό Οικισμού της Αιγύπτου Ιμπραΐμ Μαχλάμπ μετά την αιφνιδιαστική παραίτηση της κυβέρνησης Μπεμπλάουι.

Ο Μαχλάμπ, πρώην στέλεχος του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος του ανατραπέντος προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, είναι πολιτικός μηχανικός και στο παρελθόν ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της αιγυπτιακής εταιρείας κατασκευών Arab Contractors Company.

“Η νέα κυβέρνηση θα εργαστεί για να συντρίψει την τρομοκρατία” τόνισε ο Μαχλάμπ, υπογραμμίζοντας ότι βασική προτεραιότητα θα είναι η ασφάλεια.

Ο Μοχάμεντ εν ώρα εργασίας

Για την ασφάλεια μας μίλησαν και οι δύο Αιγύπτιοι.

“Πριν το 2011, στην Αίγυπτο τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Όταν ήταν ο Μουμπάρακ”, λέει ο Μάρκος. “Η οικονομία της χώρας δεν ήταν σε καλό επίπεδο, υπήρχε όμως ασφάλεια. Τον τελευταίο καιρό είχε φασαρίες και θανάτους και έγκλημα. Έτσι πολλά παιδιά έφυγαν για την Ευρώπη γιατί τα λεφτά είναι καλύτερα και οι συνθήκες το ίδιο. Λοιπόν, μέχρι το 2011 τα μεροκάματα ήταν χαμηλά και υπήρχε ανεργία, αλλά η ζωή ήταν καλή. Απ’ όταν έφυγε ο Μόρσι, υπάρχει πάλι ασφάλεια αλλά δεν θα ήθελα να είναι ο στρατός στην εξουσία”, συμφωνούν και οι δύο.

“Στην Αίγυπτο τώρα, υπάρχουν άνθρωποι από πολλές διαφορετικές θρησκείες, δεν υπάρχει θρησκευτικό πρόβλημα στη χώρα μας όπως σε άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής”.

“Γιατί έπεσε ο Μόρσι;” τους ρωτάω.

“Γιατί το μυαλό του δεν αποσκοπούσε στο να εξυπηρετεί μόνο συμφέροντα της χώρας του. Εξυπηρετούσε και συμφέροντα των ΗΠΑ και άλλων δυνάμεων. Δεν έδωσε λεφτά για τον λαό του, τα λεφτά τα είχαν λίγοι, οι άνθρωποι από το κόμμα του. Δούλευε για το Κατάρ, για τους Αμερικάνους, για την Τουρκία και τον Ερντογάν, με τον Ερντογάν ειδικά είναι αδέρφια. Και ο Μουμπάρακ έφαγε λεφτά και υπήρχε διαφθορά, αλλά δεν βίαζαν τότε γυναίκες, δεν σκότωναν κόσμο στον δρόμο, η αστυνομία και ο στρατός δούλευε για τον κόσμο. Τώρα δεν υπάρχει αστυνομία, υπάρχουν παρακρατικοί, μαζεύουν παιδιά και τα χτυπάνε, δεν υπάρχει ασφάλεια, αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Ο Σίσι βέβαια προσπαθεί να κάνει κάτι, αλλά όπως είπα δεν θέλω να κυβερνάει, δεν τον θέλουμε για Πρόεδρο, να συντονίζει μόνο τον στρατό”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι προς το παρόν, δεν έχει ανακοινωθεί ποιος θα αναλάβει το υπουργείο Άμυνας της Αιγύπτου μετά τη νέα αλλαγή κυβέρνησης. Μετά την ανατροπή του Μόρσι από τον στρατό, το χαρτοφυλάκιο είχε αναλάβει ο τότε στρατηγός (πλέον στρατάρχης) Αμπντελφατάχ αλ Σίσι, που ουσιαστικά κατείχε έκτοτε τα ηνία στη χώρα. Και ο οποίος όπως φαίνεται, θα παραμείνει στην εξουσία.

Και στη συνέχεια επανερχόμαστε και πάλι στην κουζίνα.

Πολιτική και φαγητό πάνε μαζί άλλωστε. Όταν δεν πάει καλά το ένα, δεν πάει καλά και το άλλο. “Τελικά ποια κουζίνα προτιμάτε;”. “Μας αρέσει η ελληνική πάρα πολύ, αλλά προτιμάμε την Αιγυπτιακή”, λένε γελώντας και οι δύο.

Αλκοόλ πάντως δεν πίνουν λόγω θρησκείας. “Ήρθα εδώ, δεν ήξερα τι είναι το τσίπουρο και το ρακόμελο”, λέει ο Μάρκος. “Μια μέρα ανοίγω το ψυγείο, έπιασα ένα μπουκάλι και πήγα να πιω και ήπια φωτιά. Τσίπουρο. Κάηκα”, συμπληρώνει ο Μάρκος την ώρα που ο φωτογράφος μας ο Αντρέας ολοκληρώνει τα καρέ του.

Όνειρο τους; Να επιστρέψουν μια μέρα στην Αίγυπτο. Και μέχρι τότε, να είναι τα πράγματα ήρεμα στη χώρα των Φαραώ.

Ευχαριστούμε το κατάστημα ” Ο Μπινελίκιας” (Σοφοκλή Βενιζέλου 151 & Αρχιμήδους, Ηλιούπολη) για την άδεια που μας παραχώρησε να φωτογραφήσουμε τον Μοχάμεντ εν ώρα εργασίας.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Καμουτσής / http://andreaskamoutsis.gr