Σεβασμός και Δικαιοσύνη

“Ναι αλλά για τη Marfin δεν λέτε”. Η κατάντια μας σε μια φράση.

Και από αυτούς που χρησιμοποιούν τους νεκρούς για να κρύψουν την ειλικρινή ή έμμισθη ενόχλησή τους στις όποιες αναφορές στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από μέλος της Χρυσής Αυγής και από αυτούς όμως, που έκαναν ανέκδοτο τα παραπάνω λόγια, είτε μπαίνοντας σε ανούσιο διάλογο με τους πρώτους, είτε βάζοντας αρκετούς αστερίσκους στις τοποθετήσεις τους για την υπόθεση της Marfin.

Οι 4 νεκροί (3 ενήλικες, εκ των οποίων η μία έγκυος) του φρικτού εγκλήματος της Marfin, αναζητούν δικαίωση 6(!) ολόκληρα χρόνια μετά. Οι δικοί τους άνθρωποι αξίζουν σεβασμό. Τελεία και παύλα.

Οι δολοφόνοι πρέπει να βρεθούν, να δικαστούν και να πληρώσουν. Όσοι έχουν ευθύνες για τις ελλείψεις της πυρασφάλειας του κτιρίου, πρέπει επίσης να πληρώσουν.

Χωρίς αλλά, χωρίς συγκρίσεις, χωρίς αστερίσκους. Ήταν ένα φρικτό έγκλημα και η προσπάθεια ιδεολογικής επένδυσης μιας αλητείας, μόνο θυμηδία προκαλεί.

Το ίδιο προκαλεί όμως και ο δήθεν προβληματισμός, διαφόρων για τις αναφορές στον άοπλο Παύλο Φύσσα, που δολοφονήθηκε από τη ναζιστική αγέλη.

Μην κουράζεστε, δεν ξεγελιέται κανείς. Όσοι ενοχλούνται, δεν το κάνουν από σεβασμό στους νεκρούς της Marfin. Γι’ αυτούς τα αθώα θύματα, είναι απλώς ένα επιχείρημα. Ο ίδιος ο Φύσσας τους πειράζει και το παράδειγμά του. Ήταν μια πολιτική δολοφονία, από μέλος συγκεκριμένης εγκληματικής οργάνωσης.

Οι νεκροί όμως, δεν είναι επιχειρήματα για αντιπαραθέσεις. Οι νεκροί, είναι νεκροί, και οι φονιάδες, φονιάδες.

Οι δολοφόνοι των 4 στη Marfin, όποιοι και αν αποδειχθεί ότι είναι και ο κατ’ ομολογίαν φονιάς του Παύλου Φύσσα, Γιώργος Ρουπακιάς, θα έπρεπε να βρίσκονται σε διπλανά κελιά.