Παίζοντας ποδόσφαιρο με ένα πόδι

«Ύστερα από 14 χρόνια που ακρωτηριάστηκα, μόλις μπήκα στο γήπεδο και άρχισα να κάνω τα πρώτα βήματα, ένιωσα ότι τρέχω ξανά. Αυτό με μάγεψε κατευθείαν και κόλλησα με το ποδόσφαιρο. Δεν είχα παίξει μπάλα για 14 χρόνια».

Ο Βασίλης Τουμαράς παίζει αμυντικός και μέσος στην Εθνική Ποδοσφαίρου Ακρωτηριασμένων Αθλητών. Έχασε το πόδι του όταν ήταν 18 χρονών σε τροχαίο, φεύγοντας από τη δουλειά του. «Δούλευα υδραυλικός σε έναν μάστορα. Ήταν 17 Νοεμβρίου. Σχόλασα και ήρθε να με πάρει ένας ξάδερφός μου με το μηχανάκι. Όπως κινούμασταν με 20 χιλιόμετρα, μας “κάρφωσε” ένα αμάξι που ερχόταν με πάνω από 180 χιλιόμετρα, όπως έγραψε η αστυνομία. Μας χτύπησε από πίσω. Ξύπνησα μετά από δέκα μέρες και μου είχαν ακρωτηριάσει ήδη το πόδι. Κατάλαβα ποιος είμαι μετά από ένα μήνα. Σιγά σιγά μου είπαν τι μου έχει συμβεί. Αρχικά δεν το πιστεύεις, γιατί όταν είσαι πολυτραυματίας δεν έχεις μόνο το πόδι να γιατρέψεις. Την πρώτη μέρα που πήγα στον προσθετικό όμως, γνώρισα τον Βασίλη Δοσούλα που το 1994 ένα ιπτάμενο δελφίνι του είχε κόψει το πόδι. Είχε γίνει μεγάλο θέμα στον Τύπο τότε αν θυμάστε. Εκείνος μου έδωσε θάρρος. Είναι διαφορετικός τρόπος ζωής αλλά πιστεύω ότι ορθοπόδησα γρήγορα. Με όλες τις δυσκολίες, με τη στεναχώρια, με το “Γιατί εγώ”, αλλά συνέχισα» λέει, στο News 24/7.

Η συνέντευξη έγινε αφότου η Εθνική Ακρωτηριασμένων τελείωσε τον αγώνα της με την Pressing Team, στο Περιστέρι. Λίγα λεπτά πριν, ο Βασίλης και οι συμπαίκτες του έτρεχαν στον αγωνιστικό χώρο και τελικά έχασαν με σκορ 4-3 από τους αντιπάλους τους.
 

Πριν αρχίσει να παίζει στην Εθνική τον περασμένο Ιανουάριο, ο Βασίλης είχε δοκιμάσει και άλλα αθλήματα. Το ποδόσφαιρο όμως, όπως λέει, είναι διαφορετικό. «Είσαι ελεύθερος. Είναι φανταστικό γιατί μας βλέπει και ο κόσμος και βλέπει ότι μπορούμε να παίξουμε». Τα πιο δύσκολα στάδια που καλείται να ξεπεράσει κάποιος όταν ξεκινά να παίζει, είναι αρχικά η ενδυνάμωση του ποδιού και στη συνέχεια η στόχευση στην πάσα.

Όταν αγωνίζεται στηρίζεται σε πατερίτσες, ενώ όταν δεν παίζει, φοράει πρόσθετο πόδι. Προτίμησε να βάλει ηλεκτρονικό, γιατί αυτό, σε αντίθεση με το απλό, του δίνει τη δυνατότητα να κρατηθεί όρθιος σε περίπτωση που «κλειδώσει». Όπως λέει, η αγορά του απλού πρόσθετου ποδιού, καλυπτόταν σε ποσοστό 70% από το ΙΚΑ. Τώρα καλύπτεται κατά 40%. Για το ηλεκτρονικό ωστόσο δεν υπήρχε κάλυψη. «Έχει πέντε χρόνια εγγύηση. Όταν λήγει η εγγύηση καλύτερα να το αλλάξεις γιατί είναι ακριβά τα σέρβις. Αλλά όταν είσαι νέος δεν θες να βάλεις ένα απλό πόδι. Θες να περπατάς, θες να μην κουράζεσαι. Θες πάρα πολλά. Όπως θέλουν όλοι».

Περισσότερο απ’ όλα, τόσο εκείνος όσο και οι συμπαίκτες του, απεχθάνονται τα βλέμματα λύπησης. «Ο κόσμος που δεν γνωρίζει, μου συμπεριφέρεται σαν τον καημένο. Κάτι που δεν ισχύει. Καημένος είμαι, αν θέλω εγώ να είμαι. Αν δεν θέλω δεν είμαι. Μπορώ να κάνω ότι και οι υπόλοιποι απλά με τον δικό μου τρόπο. Μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο και με ένα πόδι με τον δικό μου τρόπο. Το ίδιο ισχύει και στη ζωή».

Αγωνιζόμενοι αποκτούν αυτοπεποίθηση

Το ποδόσφαιρο με πατερίτσες είναι σχετικά καινούριο στην Ελλάδα, δεν ισχύει όμως το ίδιο και στον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή παίζεται σε 16 χώρες και παγκοσμίως σε πάνω από 40. Διοργανώνονται Euro και Mundial, ενώ στόχος όσων ασχολούνται είναι να ενταχθεί στα παρολυμπιακά αθλήματα.

Τον τελικό του φετινού Euro μεταξύ Αγγλίας και Τουρκίας τον παρακολούθησαν στο γήπεδο της Μπεσίκτας περίπου 40.000 θεατές. Μάλιστα, φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που η Εθνική Ελλάδος πραγματοποίησε την πρώτη της συμμετοχή.

«Πριν από ενάμιση χρόνο, στις αρχές του 2016, έπειτα από την παρότρυνση μερικών αθλητών μου ήρθαμε σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία γι’ αυτό το άθλημα. Πήγαμε στην Εθνική Ομάδα της Πολωνίας σε ένα δικό τους καμπ ώστε να γνωρίσουμε κι εμείς λίγο καλύτερα πώς γίνεται. Έτσι, προσπαθήσαμε αρχές του 2016 να στήσουμε αυτή την ομάδα» λέει ο Άρης Μαυρόπουλος, τεχνικός διευθυντής της Εθνικής και προπονητής αθλητών με αναπηρία στο σωματείο Καστελλάνοι.

Ο Άρης είναι ο άνθρωπος που έφερε το άθλημα στην Ελλάδα. «Η πρώτη μας προπόνηση είχε 4 αθλητές. Αυτή τη στιγμή έχουμε 16, αλλά έχουμε και ενδιαφέρον από κάποιους νέους αθλητές με ακρωτηριασμό που θέλουν να έρθουν και να δοκιμάσουν. Πιστεύουμε ότι θα έρθουν κι άλλα παιδιά».

Όπως λέει, το να παίζουν ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό γι αυτούς. «Είναι ένας τρόπος να ενταχθούν στην κοινωνία. Αγωνιζόμενοι μέσα στο γήπεδο, νιώθοντας πράγματα για τον εαυτό τους, αποκτούν αυτοπεποίθηση. Αυτό σταδιακά αρχίζουν και το περνάνε προς τα έξω, σε αυτόν που έχουν απέναντί τους. Έτσι ενδυναμώνεται η θέση τους και με αυτόν τον τρόπο εντάσσονται πιο καλά, πιο ομαλά στην κοινωνία. Δηλαδή με αυτό που πετυχαίνουν σταματούν να αισθάνονται άβολα με την αναπηρία τους».

Βέβαια, εξίσου σημαντική παράμετρος, σύμφωνα με τον Άρη, είναι και η αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισής των αθλητών από τους υπόλοιπους «Είναι πολύ σημαντική η εικόνα των άλλων προς τους αθλητές. Βλέποντας τα παιδιά να παίζουν, αλλάζει και η στάση των γύρω. Δεν βλέπουν πια κάποιον με λύπηση, τον αντιμετωπίζουν ισότιμα».

Pressing στον Αθλητισμό

Ο αγώνας έγινε στο πλαίσιο της καμπάνιας Pressing στον Αθλητισμό. Δημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ και όχι μόνο, αποφάσισαν να δημιουργήσουν την “Pressing Team” διοργανώνοντας αθλητικά και πολιτιστικά γεγονότα που έχουν στόχο να αναδείξουν την κοινωνική πλευρά του αθλητισμού. «Θέλουμε να στείλουμε μηνύματα κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, κατά της φτώχειας, της αστεγίας…» λέει ο Γιώργος Αράπογλου, συντονιστής της καμπάνιας.

Στόχος των δράσεων είναι να γίνει σαφές σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό και κυρίως στα παιδιά, πως ο αθλητισμός είναι δικαίωμα όλων, μακριά από κάθε είδους κοινωνικό αποκλεισμό. Στον αγώνα με την Εθνική Ακρωτηριασμένων, οι δημοσιογράφοι επικράτησαν, αλλά όπως λέει ο Γιώργος Αράπογλου «το σκορ όπως είδαν όλοι ήταν μάλλον πλασματικό. Ήμασταν για πολλά γκολ. Σημασία βέβαια έχει ότι συμμετείχαμε και στόχος είναι η ομάδα μας να αποκτήσει περισσότερα μέλη. Ο σημερινός αγώνας είχε ιδιαιτερότητες και για μας. Μπήκαμε σκεπτόμενοι ότι σκοπός δεν είναι να δείχνεις οίκτο αλλά να αντιμετωπίζεις ισότιμα τους αντιπάλους. Αυτό όμως το καταλάβαμε ακόμα καλύτερα με το που ξεκίνησε ο αγώνας, γιατί ως αθλητές είναι πολύ καλύτεροι από εμάς. Τρέχουν περισσότερο, η πλειοψηφία από αυτούς έπαιζαν και πριν το ατύχημα που είχαν, οπότε ξέρουν από αθλητισμό» συμπληρώνει.

Ο αγώνας με την Εθνική Ακρωτηριασμένων, στο Περιστέρι, ήταν ο τρίτος αγώνας της Pressing Team, ενώ ακολουθεί, τα Χριστούγεννα, η αναμέτρηση με την Εθνική Ομάδα Κωφών Γυναικών που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα.