Please mind the ΓΑΠ

Είπαμε κύριε Παπανδρέου ότι ο ελληνικός λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου, αλλά όχι κι έτσι. Θυμόμαστε πολύ καλά αμέσως μετά την εκλογή σας το 2009 με το αλήστου μνήμης “λεφτά υπάρχουν”, συνεργάτες σας να λένε πως αν δεν καταφέρουμε να δανειστούμε, δεν τρέχει τίποτε, θα πάμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σε εμάς τους δημοσιογράφους τα έλεγαν και λίγο πολύ όλοι το ξέραμε πως θεωρούσατε το ΔΝΤ μία επιλογή για τη χρηματοδότηση της χώρας, αν και τότε δεν καταφέραμε να εκτιμήσουμε -κανείς μας- τη δραματική τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι και οι Γερμανοί ήθελαν το ΔΝΤ, διότι παρά τα όσα και η δική σας και οι επόμενες κυβερνήσεις και μέχρι σήμερα λένε (ίσως γιατί τρέφουν φρούδες ελπίδες), το Ταμείο δεν εκπροσωπεί και τόσο διαφορετική πολιτική από εκείνη του Βερολίνου τουλάχιστον όσον αφορά τα μέτρα, που αφορούν σε πλήρη διάλυση εργασιακών σχέσεων και ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος. Ίσα ίσα το ΔΝΤ είναι ένας “χρήσιμος κακός”, που λέει αυτά που οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να πουν τόσο ευθέως.

Δε διαφέρουν οι εισηγήσεις του Ταμείου από την περίφημη ατζέντα Σρέντερ, που διέλυσε το γερμανικό κοινωνικό ιστό και πάνω στην οποία κινείται ουσιαστικά μέχρι και σήμερα η γερμανική πολιτική- υποτίθεται διότι έκανε “θαύματα” στη γερμανική οικονομία, έστω κι αν αυτό είναι μόνο φαινομενικό καθώς και η ατμομηχανή της Ευρώπης στηρίζεται αυτή τη στιγμή στην πραγματικότητα πάνω σε πήλινα πόδια λιτότητας.

Όμως εσείς ανοίξατε την πόρτα. Το ξέραμε από τότε. Μας  το επιβεβαίωσε ο Στρος Καν το Μάιο του 2014, ότι εσείς ανοίξατε τη συζήτηση για δάνειο της Ελλάδας από το ΔΝΤ από το 2009. Για ποιο πράγμα ακριβώς προσπαθείτε να μας πείσετε τώρα; Διότι ή δεν υπήρχε εκ των πραγμάτων άλλη επιλογή ή πιεστήκατε για αυτό, να ισχυρίζεστε και τα δύο ταυτόχρονα δε γίνεται. Στην πραγματικότητα οι ελαφρά τη καρδία χειρισμοί σας, καθόρισαν το μέλλον της χώρας όχι μόνο για τα έξι χρόνια που πέρασαν, αλλά και για πολλά -πόσα άραγε; – ακόμη.

Η αποκάλυψη αυτή εκείνες τις ημέρες συζητείτο στα καφενεία, στα κομμωτήρια, στο δρόμο. Προσωπικά έτυχε να ακούσω τον εξής διάλογο: – “Τελικά ο Παπανδρέου ήταν βλάκας ή προδότης;” – “Τι να σου πω. Πάντως, το ένα δεν αποκλείει το άλλο.”

Δεν υιοθετώ προφανώς τέτοιους χαρακτηρισμούς. Όμως θα έπρεπε να έχετε καταλάβει πόσο έχετε απαξιωθεί στα μάτια του ελληνικού λαού ή ίσως το εχετε καταλάβει και επιχειρείτε μέχρι και σήμερα να αντιστρέψετε την εικόνα αυτή.

Σας έριξαν λέτε. Ποιοι και γιατί; Ακόμη και σήμερα δεν έχετε τα κότσια να το πείτε ευθέως. Υποπτευόμαστε όλοι ότι θέλετε να αρθρώσετε ένα όνομα που αρχίζει από “Βενι” και τελειώνει σε “ζέλος”. Πείτε το λοιπόν. Διότι ακόμη και εάν ήσασταν ο μοιραίος άνθρωπος για τη χώρα, ήσασταν επίσης ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός και μόνο οι ίδιοι οι ψηφοφόροι έχουμε το δικαίωμα να διορθώσουμε τις βλακείες που κάναμε.

Το πιο ενδιαφέρον όμως της συνέντευξης σας ήταν το “άνοιγμα” που με τρόπο κάνατε στο ΣΥΡΙΖΑ. Υποθέτουμε βέβαια ότι στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου έχουν ακόμη αρκετό μυαλό ώστε να κρατάνε τα προσχήματα και στο σχέδιο τους για τη νέα κεντροαριστερά να μην περιλαμβάνουν πρόσωπα -δικαίως ή αδίκως, ας το πούμε κι έτσι- φθαρμένα.

*H Βίκυ Σαμαρά, είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247