Ένα Game of Thrones φτιαγμένο από την Κάρπαθο

“Δράκοι, σκοτωμοί, ξωτικά”. Όταν μία παράσταση ξεκινάει με αυτήν την περιγραφή τότε κάτι μέσα σου βάζω στοίχημα ότι αρχίζει να σε τραβάει προς το θέατρο όπως κάνουν τα παιδιά με το χέρι των γονιών τους όταν θέλουν να πάνε κάπου. Κάπως έτσι λοιπόν, ‘συρθήκαμε’ στην περιοχή του Μακρυγιάννη και το Θέατρο Σφενδόνη και μιλήσαμε με την Ρίτα Λυτού, τη γυναίκα που αποφάσισε να ανεβάσει μία όχι και τόσο συνηθισμένη παράσταση επί σκηνής.

“Ήθελα να κάνω κάτι που θα με αφορά. Η διάλεκτος της Καρπάθου με συγκινεί. Έχει ρυθμό”, μας και μας μίλησε λίγο για το κόνσεπτ της παράστασης. “Πρόκειται για δύο λαϊκά παραμύθια από την Κάρπαθο σε τοπικό ιδίωμα με τη συνοδεία ενός μουσικού που παίζει κρουστά. Από προπολεμικές καταγραφές του λαογράφου Μιχαηλίδη Νουάρου. Συνδυάζεται το ερμηνευτικό ενδιαφέρον της τέχνης του παραμυθά με το λαογραφικό, μιας και καταδυόμαστε σε γλωσσικό νησιωτικό κοίτασμα παμπάλαιο.

Στα παραμύθια όλα είναι αυθαίρετα — όλα έχουν συμβεί· όλα είναι παρελθόν που το αναβιώνει ο παραμυθάς. Η μνήμη αυτή που τίθεται σε λειτουργία είναι μνήμη όλου του ανθρώπινου γένους και στην περίπτωσή μας πιο συγκεκριμένα μιας αρχαίας θαλασσινής γωνιάς. Το λιτό θέαμα —ένας μουσικός, μια ηθοποιός— προορίζεται για ενήλικες κυρίως (λόγω της ντοπιολαλιάς), και σε συνάξεις ενηλίκων κυρίως λέγονταν τα παραμύθια”.

Η καρπαθιώτικη διάλεκτος σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όπως μας τόνισε η Ρίτα, η παράσταση είναι ακατάλληλη για παιδιά, μας παραπέμπει σε όλους εκείνους τους ‘τρομακτικούς’ μύθους, τους καλά κρυμμένους στα έγκατα των Καρπαθίων.

Και ένα μικρό σπόιλερ πριν το τέλος: Το Ελλούι, είναι ένα καρπαθάκι, και δεν είναι άλλο από τη Γελλούδα, μια υπερφυσική δύναμη αντίθετη με την γέννηση και την ίδια την ζωή. Πρόκειται για ένα θηλυκό παιδοκτόνο δαιμονικό, που κλέβει παιδιά και ρουφά το αίμα τους, επίσης στεγνώνει τις λεχώνες από το μητρικό γάλα. Η παράδοση θεωρεί ότι αυτό το πλάσμα ήταν αρχικά μια νεαρή κόρη από τη Λέσβο, που πέθανε πάνω στον τοκετό. Από τότε έγινε ένα δαιμονικό φάντασμα με γυναικεία μορφή που προσπαθεί να βλάψει τις νεαρές μωρομάνες. Γι’ αυτό και όταν γελά ένα μωρό στον ύπνο του, η παράδοση έλεγε ότι πρέπει αμέσως να ξυπνήσει, γιατί υπάρχει φόβος να το ακούσει το Ελλούι (ή Γελλώ ή Γέλλου ή Γιλλού)! Ήταν γνωστή και τριγυρνούσε από την αρχαιότητα, αλλά τη συναντάμε και στους βυζαντινούς χρόνους, με το όνομα Γελλώ.

Μέχρι τις 29/12 στο θέατρο Σφενδόνη.

Πληροφορίες Παράστασης

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, 21.00

Θέατρο Σφενδόνη

Συντελεστές: Ρίτα Λυτού (Αφήγηση), Μανούσος Κλαπάκης (Κρουστά), Ιουλία Σταυρίδου (Ενδυματολογική επιμέλεια), Μυρτώ Δεληβοριά (Κόσμηση αφίσας), Αλέξανδρος Μπαλαμπάνης (Χτένισμα παράστασης)