Έχει νόημα η ψήφος στον δεύτερο;

Με βάση την κοινή λογική αλλά και την όποια στοιχειώδη πολιτική εκτίμηση είναι δεδομένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής των ερχόμενων βουλευτικών  εκλογών. Το ζήτημα είναι η πολιτική που θα ασκήσει. Κρίσιμο θέμα λοιπόν είναι η δύναμη που θα έχει η μοναδική δύναμη μετριοπάθειας και λογικής που θα είναι σε θέση να αντισταθεί στις παλαβομάρες των αριστερών του παραφυάδων. Και τέτοια, με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορεί να είναι καμία άλλη από το ΠΟΤΑΜΙ.

Με ισχυρό το κόμμα αυτό του μετριοπαθούς κέντρου θα είναι δυνατή η ανάσχεση κάθε αυθαίρετης υπερβολής μιάς κυβέρνησης συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μιά πιθανή συμπλήρωση των όποιων απωλειών ενδεχόμενα να υποστεί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση αποσκίρτησης της όποιας αριστερόστροφής του συνιστώσας.

Εξ’ ίσου σημαντική για λόγους εντυπώσεων σχετικά με την σοβαρότητα της χώρας είναι και η κατάληψη της τρίτης θέσης από το ΠΟΤΑΜΙ και όχι από την Χρυσή Αυγή. Σε αντίθετη περίπτωση, κι αν ενδιάμεσα δεν έχει βρεθεί κάποιο κανάλι συνεννόησης,  οι φυλακισμένοι για σύσταση συμμορίας θα πάρουν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (!) Η ντροπή μας θα φθάσει μέχρι το …Καμερούν με μιά τέτοια εξέλιξη. Η κυβερνητική ανικανότητα είναι τέτοια που ούτε αυτό το ζήτημα δεν έχει μπορέσει μετά από τόσους μήνες και γεγονότα να λυθεί. Η υπερψήφιση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ θα μας απαλλάξει από έναν παρόμοιο εξευτελισμό.  

Εφ’ όσον η ΝΔ χάνει αναπόφευκτα τις εκλογές, σαν αποτέλεσμα της καταστροφικής οικονομικής της πολιτικής, κάθε ψήφος προς αυτή θα είναι χαμένη ψήφος. Το ποσοστό με το οποίο θα έλθει κάποιος δεύτερος δεν έχει την παραμικρή σημασία. Κρίσιμη θα είναι η ενίσχυση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ για την εξασφάλιση της ομαλής μελλοντικής πορείας της  χώρας. Ψήφος για τον δεύτερο θα είναι επιλογή του απόλυτου κενού. Αν αντίθετα ενισχυθεί ένα σωστό τρίτο κόμμα, κι’ αυτό είναι το ΠΟΤΑΜΙ, ανοίγει ένα παράθυρο αισιοδοξίας για το μέλλον. Εφ όσον βέβαια τα στελέχη του ανταποκριθούν με επάρκεια στις νέες προκλήσεις αλλά και τα έδρανα των άλλων κομμάτων βέβαια να συμπληρωθούν από άτομα ικανά, μετριοπαθή και κάποιου επιπέδου.

Από την πλευρά του άλλου εταίρου της συγκυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος καταγγέλλει το ΠΟΤΑΜΙ σαν ιδεολογικά ανερμάτιστο με στελέχη σκληρά δεξιά και νεοφιλελεύθερα. Κατά την εκδοχή αυτή έχουν «αντιλαικό» προσανατολισμό οι φανατικοί εχθροί της βαριάς φορολογίας, οι αντίπαλοι  των βάναυσων παρεμβάσεων του κράτους εναντίον των ελευθεριών των πολιτών και οι οπαδοί μιάς κοινωνίας ανοιχτής που δεν τιθασσεύεται  από κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές και πελατειακές σχέσεις. Προφανώς αυτός πιστεύει πως η προοδευτικότητα εξαντλείται στα χαράτσια, στις αναποτελεσματικές πολιτικές, στην προστασία των δημοσίων συντεχνιών  και στο οδήγημα της χώρας από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Ευτυχώς, οι προοπτικές δεν δείχνουν καλές για το κόμμα του.

Υπάρχουν πολιτικοί, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη λχ. με την ΝΔ στην Αθήνα, που επιμένει σε σωστές πολιτικές και που έχει επανειλημμένα  αποδείξει πως αξίζει. Όπως και στον   ΣΥΡΙΖΑ  υπάρχουν φωνές μετριοπαθείς κι’ ορθολογικές, όπως – μεταξύ αρκετών άλλων –  του Νίκου Παππά, του Γιώργου Σταθάκη η της Ελένης Σταματάκη στην Α’ Πειραιά, που συνιστούν εγγυήσεις για μιά λογική μελλοντική πορεία. Δεν φτάνουν όμως μόνο αυτοί. Για να ισορροπήσει η χώρα και να πορευθεί με σιγουριά προς το μέλλον είναι αναγκαίο το ΠΟΤΑΜΙ  να  βγεί ισχυρό από τις κάλπες  και να παίξει τον ρόλο που εξήγησα παραπάνω.

Ο δεύτερος δεν χρειάζεται ενίσχυση. Ο ισχυρός τρίτος όμως θα είναι απόλυτα κρίσιμος για το αύριο.

*Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.