Στέλλα Σμαραγδή στο NEWS247: Μάθημα ζωής οι Παραολυμπιακοί Αγώνες

Μπορεί να πήρε το εισιτήριο για το Ρίο κυριολεκτικά στο παρά πέντε αλλά αυτό δεν αφαίρεσε ούτε λίγο από τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία της για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες που ξεκινούν απόψε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αντιθέτως, η Στέλλα Σμαραγδή ανυπομονεί να αγωνιστεί: «Νιώθω καλά με τον εαυτό μου, θέλω να δώσω ό,τι έχω και να πετύχω την καλύτερη επίδοση που μπορώ τόσο στο άλμα εις μήκος όσο και στα 100 μέτρα» λέει στο NEWS247 η 21χρονη πρωταθλήτρια στίβου. Όταν άλλωστε έχασε την ευκαιρία της πρόκρισης τον περασμένο Ιούλιο, δεν εγκατέλειψε εντελώς τις προπονήσεις της, παρά την τεράστια απογοήτευση. «Εκείνη τη στιγμή άφησα το όνειρο του Ρίο, ήθελα όμως ψυχολογικά να βρω αμέσως έναν άλλο στόχο και να πω “κάθε εμπόδιο για καλό, θα έχω μια επιτυχία πιο μετά”. Έβαλα λοιπόν στόχο με τον προπονητή μου το Τόκιο. Αν και διέκοψα την εντατική προετοιμασία δεν σταμάτησα να αθλούμαι καθημερινά και να διατηρώ τη φυσική μου κατάσταση. Και τελικά αυτό με ωφέλησε διότι δεν ξεκίνησα από το μηδέν όταν έμαθα ότι τελικά πηγαίνω στο Ρίο, λόγω ανακατανομής θέσεων μετά τον αποκλεισμό της Ρωσίας, δυο εβδομάδες πριν τους αγώνες. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα απίστευτη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στο Θεό που μου δίνει μια ευκαιρία να ζήσω ξανά αυτό το όνειρο. Πραγματικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ο Παράδεισος για έναν αθλητή».

Κι αν οι Παραολυμπιακοί συχνά περνούν σε δεύτερη μοίρα η Στέλλα, ορμώμενη από τη συμμετοχή της στο Λονδίνο το 2012, κάνει λόγο για μια εμπειρία που σου αλλάζει τη ζωή και ένα θέαμα που «ο ελληνικός λαός αξίζει να παρακολουθήσει». «Αν και από μικρή έχω λάβει μέρος σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, προσωπικά με εντυπωσίασαν πολλά πράγματα στο Λονδίνο και μπορώ να πω ότι οι αγώνες αυτοί με άλλαξαν. Από τη μια συνειδητοποιείς πόσες αναπηρίες υπάρχουν στον κόσμο και από την άλλη, την ώρα των αγωνισμάτων, δεν παρατηρείς την αναπηρία του αθλητή αλλά τον αγώνα που δίνει για το μετάλλιο και για να εκπροσωπήσει όσο καλύτερα μπορεί τη χώρα του. Είναι απίστευτο».

Για τους συναθλητές της στην ελληνική παραολυμπιακή ομάδα μόνο καλά έχει να πει: «Το επίπεδο έχει ανέβει, είμαστε καλή αποστολή, πιστεύω ότι θα έχουμε διακρίσεις και μετάλλια κι αυτό θα είναι μια τρανή απόδειξη ότι ακόμα και χωρίς στήριξη από την πολιτεία, όταν συνεχίζουμε και δεν τα παρατάμε, μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Ελπίζω να μην κάνω λάθος».

Τη ρωτάμε τι έχει κατά τη γνώμη της ανεβάσει το επίπεδο, απουσία στήριξης από την πολιτεία. «Από την προσωπική εμπειρία μπορώ να σας πως ότι όταν ξεκίνησα να συμμετέχω σε αγώνες το 2012, ο μέσος όρος ηλικίας των αθλητών ΑμΕΑ που λάμβαναν μέρος σε αγώνες ήταν μεγάλος, δεν είχαμε νέα παιδιά. Μετά από μια πενταετία, βλέπω ότι πολλοί νεαροί αθλητές συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς, 17-20-21 ετών. Αυτό με χαροποιεί διότι δείχνει πως τα παιδιά που ήταν κλεισμένα στα σπίτια τους και τους λέγαμε να βγούνε έξω και να αθληθούν το κάνουν σιγά σιγά πράξη και αντιλαμβάνονται ότι ο πρωταθλητισμός και ο αθλητισμός γενικότερα είναι μια φανταστική εμπειρία. Χαίρομαι που βλέπω ότι έρχονται παιδιά νέα ηλικία, που έχουν όρεξη, δουλεύουν πολύ και τα πάνε καλά. Αυτός θεωρώ είναι ο λόγος που ανεβαίνει το επίπεδο».

Με μότο της «το χέρι μου είναι η δύναμή μου» η Στέλλα δεν άφησε ποτέ τη μαιευτική παράλυση στο δεξί άνω άκρο που τη συνοδεύει εκ γενετής να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά της. Με γονείς καθηγητές φυσικής αγωγής, ασχολήθηκε από παιδί με τον αθλητισμό, αγάπησε το στίβο, και στα 13 της έλαβε μέρος για πρώτη φορά σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Η πρωταθλήτρια από τη Χαλκιδική, έχει λάβει μέρος σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Το 2014 έλαβε το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου στο Σουόνσι. Την ίδια χρονιά τιμήθηκε ως κορυφαία αθλήτρια με αναπηρία από τον ΠΣΑΤ. Σχεδόν κάθε αγώνας της άλλωστε είναι πανελλήνιο ρεκόρ. Αν και συχνά αγωνίζεται χωρίς τον προπονητή της Στέφανο Μάμαλη λόγω των οικονομικών δυσκολιών, μία χορηγία από διασφάλισε τη θέση του δίπλα της στο Ρίο: «Η ψυχολογία μου είναι πολύ καλή διότι θα έχω μαζί μου και τον προπονητή μου, τον Στέφανο Μάμαλη, ευτυχώς ο κύριος Σαββίδης του ΠΑΟΚ χορηγεί το ταξίδι κι έτσι θα μπορέσει αυτή τη φορά να είναι δίπλα μου. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που θα είναι εκεί να με στηρίζει, θα αγωνιστώ ολόκληρη. Χωρίς αυτόν άλλωστε, την οικογένεια και τους φίλους μου, που μου έλεγαν να μην εγκαταλείπω γιατί μπορεί κάτι να γίνει τελευταία στιγμή και να βρεθώ στο Ρίο, θα είχα παρατήσει κάθε ελπίδα μέσα μου».

Οι επιδόσεις της Στέλλας όμως δεν περιορίζονται στον πρωταθλητισμό. Άριστη μαθήτρια, πέρασε στη νομική Θεσσαλονίκης και μελλοντικά επιθυμεί να ασχοληθεί με το αθλητικό Δίκαιο. «Θέλω να ασχοληθώ με το αθλητικό κομμάτι του Δικαίου και, αν μπορώ, να αλλάξω κάποια πράγματα, όχι μόνο για τα άτομα με αναπηρία αλλά και σε ό,τι αφορά τη βελτίωση των συνθηκών για όλους τους αθλητές. Θέλω με αυτό τον τρόπο να προσφέρω στην κοινωνία».