Αριστερές αγκύλες, όπως λέμε παρένθεση

Το σενάριο της αριστερής παρένθεσης, στο οποίο είχε επενδύσει ο Σαμαράς, διαψεύστηκε εκ των πραγμάτων. Σενάρια όμως αριστερής αγκύλης κυκλοφορούν πλέον στο πολιτικό παρασκήνιο ή για να είμαστε πιο ακριβείς, όλοι αναρωτιούνται πόσο θα αντέξει η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το ερώτημα καταρχήν είναι πως θα μπορέσει ο Αλέξης Τσίπρας να επιβιώσει πολιτικά από την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου ή από τις συνέπειες της μη εφαρμογής του. Ο Τσίπρας μπορεί να ήταν ο μεγάλος νικητής των εκλογών του Σεπτεμβρίου και να παίζει χωρίς αντίπαλο ουσιαστικά στο πολιτικό σκηνικό, πραγματικός αντίπαλος του όμως είναι η κοινωνία. ‘Ετσι πολλοί (αντίπαλοι του και όχι μόνον) βλέπουν μία κατάρρευση της κυβέρνησης σε έξι μήνες με ένα χρόνο, όταν οι φορολογούμενοι θα έχουν νιώσει βαθιά στη τσέπη τους τις συνέπειες και της δικής του διακυβέρνησης.

Παίζει όμως χωρίς αντίπαλο όπως αναφέρθηκε. Η ΝΔ χαιρέκακα σχεδόν χρησιμοποιεί το επιχείρημα περί κατάρρευσης του μνημονίου- αντιμνημονίου και δε σκέπτεται ότι αυτό στην πραγματικότητα είναι βούτυρο στο ψωμί του μνημονιακού πλέον ΣΥΡΙΖΑ: Αφού τελικά το μνημόνιο είναι μονόδρομος ακόμη και με κυβέρνηση της αριστεράς, γιατί να ξαναφέρουμε τη δεξιά ή το παλιό ΠΑΣΟΚ; Γιατί να μην το εφαρμόσει ο νέος και ωραίος Αλέξης, που υπόσχεται ότι θα είναι τουλάχιστον λίγο πιο τρυφερός και ευαίσθητος από τους προηγούμενους; Κυρίως, αφού μνημόνιο θα έχουμε ούτως ή άλλως, γιατί να γυρίσουν αυτοί που επί 40 χρόνια κυβερνούσαν; Όχι πως οι νέοι είναι καλύτεροι, αλλά τουλάχιστον να έχουμε την ικανοποίηση ότι οι προηγούμενοι κάπως τιμωρούνται στερούμενοι την εξουσία.

Κάπως έτσι φαίνεται ότι σκέπτεται ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε ξανά τις εκλογές το Σεπτέμβρη με επτά μονάδες. Η βάση του πια είναι κατά κύριο λόγο η βάση του ΠΑΣΟΚ κάποτε: Το ΠΑΣΟΚ δεν κυριάρχησε πολιτικά από το 1981 μόνο γιατί έφτιαξε το δικό του σύστημα (που και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή τώρα, το δικό του ροζ σύστημα επιχειρεί να κτίσει), ούτε γιατί όλοι οι ψηφοφόροι του έτρωγαν, όπως τους κατηγορούν (στην πραγματικότητα με μία δόση φθόνου) οι γαλάζιοι. Η βάση του ΠΑΣΟΚ ήταν κυρίως ένα κομμάτι του κέντρου με αντιδεξιά ένστικτα και αυτή τώρα ακούει τον Τσίπρα όταν μιλά για τον κίνδυνο να επανέρθει η δεξιά του Σαμαρά. Εδώ με αυτό το επιχείρημα έβγαινε πρωθυπουργός ο Σημίτης, δε θα λειτουργήσει για τον Τσίπρα;

Πολύ περισσότερο όμως ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας λειτουργεί όπως είπαμε με γνώμονα την τιμωρία του συστήματος (πολιτικού, μιντιακού και επιχειρηματικού) που κυριάρχησε τα προηγούμενα χρόνια. Και όσο δημιουργείται η αίσθηση ότι αυτό το σύστημα πιέζει το ΣΥΡΙΖΑ (αίσθηση που Μαξίμου και Κουμουνδούρου σκοπίμως και τεχνηέντως καλλιεργούν, παίζοντας το χαρτί του “αγώνα κατά της διαπλοκής” όσο κι αν αυτό ξεθωριάζει), τόσο θα καταφέρνει να συσπειρώνει τον κόσμο αυτό, που πλέον είναι ο κόσμος του.

Υποθέσεις όπως αυτή των καταγγελιών Πανούση εν τέλει μπορεί να λειτουργήσουν αντίθετα εάν υπάρξει η υποψία πως πραγματικός στόχος είναι η αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ και εν τέλει του Τσίπρα δια των 53 και στο βάθος “κυβέρνηση προσωπικοτήτων”. Και αυτό ήδη άρχισε να διαρρέεται αρχής γενομένης απο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που έχουν πλέον μεγαλύτερη δύναμη από τα δελτία των οκτώ.

Τα σενάρια περί αλλαγής κυβέρνησης χωρίς εκλογές, με τη συγκρότηση ενός νέου σχήματος εθνικής ενότητας και με άλλο πρωθυπουργό δεν είναι βέβαια καινούρια. Και δεν είναι και απίθανα, εφόσον όμως υπάρξει ένα πραγματικό γεγονός- ισχυρός καταλύτης που να δημιουργήσει εξελίξεις. Είτε αυτό είναι οικονομικό, είτε μία νέα εθνική τραγωδία, όπως φοβούνται όσοι παρακολουθούν τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Χωρίς όμως έναν καταλύτη πραγματικά δραματικό και με δεδομένο ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει μπροστά της προς το παρόν κάποιο εκλογικό ορόσημο, απλώς θα υπόκειται στους αργούς και βασανιστικούς νόμους της φθοράς. Η ώρα της θα έρθει όταν θα έχει απέναντι της την οργισμένη κοινωνία, εξ αριστερών μία νέα αντιπολίτευση και εκ δεξιών έναν αντίπαλο που δε θα φοβίζει το κέντρο. Αλλά αυτή η ώρα πιθανώς δε θα έρθει τόσο σύντομα όσο αναμένουν οι αντίπαλοι της. Αν και το μνημόνιο σίγουρα θα συνεχίσει να καταπίνει κυβερνήσεις.

ΥΓ: Τώρα πόσο αριστερή είναι η αγκύλη, είναι ένα άλλο ερώτημα..

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)

*Η Βίκυ Σαμαρά, είναι επικεφαλής του πολιτικού τμήματος του NEWS 247