Καταλονία: Καταλήψεις στα σχολεία, περιμένοντας τις Αρχές. Βέβαιοι για το ‘Ναι’ οι Καταλανοί

Της απεσταλμένης στη Βαρκελώνη Ιωάννας Κλεφτόγιαννη

Το βράδυ του Σαββάτου οι Καταλανοί δεν κοιμήθηκαν σπίτι τους. Πέρασαν τη βραδιά τους ως καταληψίες των σχολείων (όχι  αναγκαστικά της γειτονιάς τους ή των παιδιών τους), που σήμερα αναμένεται να λειτουργήσουν ως εκλογικά κέντρα. Με φαγητά , κρασί, επιτραπέζια παιχνίδια, οικογένειες με τα παιδιά τους , φοιτητές, ζευγάρια ηλικιωμένων με το σταυρόλεξό τους, οκλαδόν στο πάτωμα ή ξαπλωμένοι σε πάγκους πήραν την απόφαση να μην αφήσουν κανένα να εμποδίσει το Δημοψήφισμα.

Eίναι σχεδόν μεσάνυχτα και το γυμνάσιο Ιnstitute Miguel Taradell στην καρδιά της Βαρκελώνης, στην Carrer dels Angels, σφίζει  από ζωή. Υπάρχει παλμός και μια αδημονία, μια έξαψη στην ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει ίχνος έντασης. Ούτε εδώ μέσα ούτε έξω στην πόλη που ξενυχτά στα μπαρ και τα εστιατόρια. Κόσμος μπανοβγαίνει, παρέες στέκονται απέξω όπου σε ένα πίνακα αναγράφεται με κιμωλία το πρόγραμμα της μέρας (Παρασκευής) με τα ομαδικά γεύματα, τα σεμινάρια, τα μαθήματα χορωδίας για επαναστατικά τραγούδια, τους αγώνες ποσοσφαίρου αλλά καιτα λάιβ από τους δημοφιλείς MISHIMA. Στον πίνακα το κάλεσμα στον Δήμο της Βαρκελώνης είναι σαφές: στις 5 τα ξημερώματα.

Η Άινα βρίσκεται όλη τη μέρα εδώ μαζί με συμφοιτητές της. “Θελουμε να προστατέψουμε το εκλογικό κέντρο” λέει. Δεν φοβάται πιθανή επίθεση από την αστυνομία .”Μας έχουν πει τι πρέπει να κάνουμε. Ο,τι και να συμβεί δεν θα βγούμε, θα μείνουμε μέσα”.

Το κάλεσμα είναι για τις 5 τα ξημερώματα, προκειμένου η άφιξη της αστυνομίας στις 6 να βρει λαό στα εκλογικά κέντρα και έτσι να μην μπορεί να αποτραπεί η εκλογική διαδικασία. “Δεν έχουν το δικαίωμα να επέμβουν. Θα είμαστε πολλοί και θα είμαστε ειρηνικοί», προσθέτει η Άινα.

Σε ένα πάγκο κάθεται η Ρίτα με τη μητέρα της τη Μέρτσα. Τρώνε σε πλαστικά πιατάκια τα φαγητά που φέρανε αυθόρμητα  πολίτες απ΄τα σπίτια τους. «Θα μείνουμε εδώ γιατί έχουμε δεσμευτεί να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία. Έχει εργαστεί πολύς κόσμος για αυτή τη στιγμή», εξηγεί η Ρίτα. «Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αύριο. Δεν είναι βεβαίως μια νορμάλ κατάσταση το  ότι αυτή τη στιγμή είμαστε εδώ».

Η Αντζελς κάθεται μόνη και πίνει λευκό κρασί χύμα. «Είμαι κι εγώ εδώ γιατί θέλω το σχολείο να είναι ανοικτό αύριο. Δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι καθόλου. Είμαι πολύ αισιόδοξη. Δεκαπέντε χρόνια περίμενα αυτή τη μέρα».

Ενας κομψός κύριος περνά ανάμεσα από το ανθρώπινο πλήθος  όλων των ηλικιών που έχει καταλάβει κάθε γωνιά και σκαλοπατάκι του γοτθικού κτηρίου, συζητώντας ή σερφάροντας με τα κινητά του. Ο Αλμπέρτ Λεμοζέ, συνταξιούχος καθηγητής Πανεπιστημίου, ήρθε να περάσει τη νύχτα του στο σχολείο «γιατί είμαι υπερ της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας της χώρας μου. Περιμένουμε η ισπανική αστυνομία να κάνει τη λάθος κίνηση. Είμαστε αδύναμοι συγκρινόμενοι με το καθεστώς Ραχόι. Το μόνο που έχουμε είναι ένα: οι Ισπανοί να παραφερθούν κι έτσι το βίαιο καθεστώς της καταστολής  να απογυμνωθεί στα μάτια όλου του κόσμου».

Η Σουζάν είναι γύρω στα 50, μια αλμοδοβαρική φιγούρα , ξαπλωμένη με το iphone της σε ένα πάγκο. «Θα διανυκτερεύσω  για να μην έρχομαι αύριο στις 5. Δεν θέλω το σχολείο να κλείσει. Τι θα βγει από όλο αυτό; Πιστεύω κάτι καλό. Κάποτε ίσως λένε ‘’η Καταλονία άλλαξε τον κόσμο’’».

Στέκεται σαν φρουρός έξω από την ανοικτή διάπλατα είσοδο του σχολείου, στο οποίο μπαινοβγαίνουν τηλεοπτικά συνεργεία. «Αισθάνομαι ότι πρέπει να είμαι εδώ και είμαι», λέει ο Ισαάκ, διαβεβαιώνοντάς μας πως «Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι μετά το Δημοψήφισμα, γιατί οι ζωές μας άλλαξαν ήδη από την ώρα που αποφασίσαμε να γίνει. Είμαι σίγουρος ότι αύριο θα επικρατήσει το ΝΑΙ».

Η Αννα φεύγει μαζί με το νυσταγμένο γιο και την κόρη της. «Ημουν εδώ δυο ώρες το πρωί. Μετά πήγα σε άλλο σχολείο. Φεύγω γιατί έχω τα παιδιά. Αλλά στις 5 τα ξημερώματα θα είμαι πίσω».

Δύο χιλιάδες σχολεία στην Καταλωνία θα λειτουργήσουν ως εκλογικά κέντρα. Στους δήμους που η δημοτική αρχή αρνήθηκε να παραχωρήσει τα δημοτικά σχολεία (ανήκουν στη δικαιοδοσία του) ,η καταλανική κυβέρνηση επιστράτευσε είτε τα Γυμνάσια , είτε τα δημαρχεία,είτε τις βιβλιοθήκες (που υπάγονται σε αυτήν). Σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και τα νοσοκομεία.