Στεγνοί από αλκοόλ, αλλά συγκρατημένα προοδευτικοί: Οι άντρες Μουσουλμάνοι στο Μαρόκο πιάνονται χέρι χέρι στο δρόμο

Εκείνο το βράδυ στην έρημο, με λίγο αγορασμένο από το δρόμο κρασί στα χείλη αρχίσαμε να μιλάμε για τις πολλές γυναίκες των Μουσουλμάνων. -Μοχάμεντ, πόσες γυναίκες επιτρέπεται να έχεις; – Μία. – Μααα.

Με σταμάτησε πριν ολοκληρώσω τη φράση μου. “ Μπορείς να παντρευτείς και δεύτερη γυναίκα αλλά μόνο εάν η πρώτη είναι άρρωστη ή δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Σε κάθε περίπτωση πρέπει η πρώτη να συμφωνεί με αυτήν την απόφαση”. -Δηλαδή και ο βασιλιάς σας _; -Μόνο μία. Με ξαναδιέκοψε. Και γέλασε. -Μία γυναίκα μπορεί να ζητήσει διαζύγιο εδώ; -Φυσικά. Συνήθως, ζητούν εάν δεν τις ικανοποιείς σεξουαλικά ή αν δεν φέρνεις λεφτά στο σπίτι.

Την περίπτωση της απάτης δεν μου την ανέφερε. Λογικά, κρατάνε ακόμα τα γονίδια του χαρεμιού αλλά για πόσο ακόμα. Είχε κρύο, πολύ. Το κρασί που αγοράσαμε με 120 ντίρχαμ από ένα μίνι μάρκετ σχεδόν 100 χιλιόμετρα πριν δούμε τους αμμόλοφους είχε μερικές τελευταίες γουλιές στον πάτο του. Νωρίτερα, ο Μοχάμεντ μας είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα βρίσκαμε εύκολα αλκοόλ στην επαρχία. Δεν κατάλαβα ακριβώς αν αυτό συμβαίνει γιατί το κρασί έχει την τύχη της σοκολάτας στα μέρη τους, ωστόσο ήταν αλήθεια. Τρεις ημέρες στο δρόμο και αλκοόλ μπορούσαμε να βρούμε μόνο σε κάποια μίνι μάρκετ. Και εκεί, σε έλλειψη. Να είχε δύο, βία τρία μπουκάλια στο ράφι. Ήταν οι φόροι που τα έκαναν όλα πιο δύσκολα. Παρότι εν προκειμένω, μιλάμε για κρασί δικής τους παραγωγής.

Ήταν η κατάλληλη στιγμή να ρωτήσω για τους ομοφυλόφιλους. Και το έκανα. Η αλήθεια είναι ότι ο Μοχάμεντ δεν φάνηκε να χαίρεται αυτήν την ερώτηση. Μαγκωμένος, μας εξήγησε ότι τώρα πια, οι ομοφυλόφιλοι μπορούν ελεύθερα να κυκλοφορήσουν στο Μαρόκο. “ Μπορεί να τους δεις να περπατούν χέρι χέρι” είπε και μετά τρόμαξε να το πάρει πίσω: “ Βέβαια, εδώ και οι φίλοι πιάνονται μερικές φορές χέρι χέρι, δεν είναι παρεξηγήσιμο”.

Η κοινωνία τους άλλαζε. Αυτό ήθελε να μας εξηγήσει ωστόσο μάλλον δεν ήθελε ακόμα να το παραδεχθεί. Το τίμημα του να συμβαδίσουν με το δυτικό τρόπο ζωής τους έχει κοστίσει μέχρι τώρα κάποιες συζύγους και την ελευθερία του να κάνεις ό,τι θέλεις στην προσωπική σου ζωή. Ωστόσο, ο συντηρητισμός τους δεν φαίνεται να έχει διαταραχθεί και πολύ. Αυτό θα το καταλάβεις από τον τρόπο που συγκρατημένα μιλούν, δρουν, χαίρονται, διασκεδάζουν, εκφράζουν τον έρωτα. Οκτώ μέρες εκεί και δεν πρέπει να είχαμε ούτε ένα ζευγάρι Μουσουλμάνων να φιλιέται στο στόμα. Ή έναν Μουσουλμάνο μεθυσμένο να τριγυρνά στους δρόμους. 

Παρόλα αυτά, ειδικά στους δρόμους της Μεδίνας (της παλιάς πόλης) του Μαρακές, θα δεις αρκετούς νεαρούς να στέκονται σε πηγαδάκια κάτω από σκοτεινές γωνιές. Είναι σοβαροί και δεν κάνουν ιδιαίτερη πλάκα, τουλάχιστον όχι σαν αυτοί που θα περιμέναμε από ανθρώπους που περνάνε χρόνο με την παρέα τους. Κάποιοι από αυτούς ίσως σε πλησιάσουν για να σου πουλήσουν το περίφημο ‘χασ’ χασίσι τους ή για να γίνουν ο μίτος σου στο λαβύρινθο των δρόμων της Μεδίνας (από τον οποίο δεν βγαίνεις ποτέ). Κάποιοι ίσως προσπαθήσουν να σε κλέψουν, ωστόσο, εμείς ευτυχώς δεν έχουμε μία τέτοια εμπειρία να καταγράψουμε. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το τελευταίο, λέγεται ότι συμβαίνει μετά τις 10 το βράδυ που η Μεδίνα πέφτει σε χειμερία νάρκη και άρα, δεν έχεις και κάποιον ουσιαστικό λόγο να βγεις από τη riad σου (τα μικρά ξενοδοχεία των 5-6 δωματίων).

Την ίδια ώρα, στην καινούρια πόλη τη φτιαγμένη αλά γαλλικά, η αστυνομία κάνει πάρτι στους δρόμους και ο κόσμος στα μεγάλα clubs που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα της ισπανικής και ευρωπαϊκής Ίμπιζα.