‘Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά’. Το σλόγκαν Μακρόν αποτυπώνει τη νέα κυβέρνηση

Ο Εμανουέλ Μακρόν μπήκε αμέσως στα βαθιά της πολιτικής σκηνής στη Γαλλία, λίγες μόνο ημέρες μετά την επικράτηση στις προεδρικές εκλογές και με φόντο τις επικείμενες βουλευτικές, που θα κρίνουν αν θα κατορθώσει να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο γαλλικό κοινοβούλιο που θα του επιτρέψει να εφαρμόσει όπως το επιθυμεί την πολιτική του.

Η σύνθεση της κυβέρνησης περιλαμβάνει όπως ήταν αναμενόμενο αρκετά στελέχη από το σοσιαλιστικό κόμμα, αλλά και το κεντρώο κόμμα του Φρανσουά Μπαϊρού, ο οποίος απέσυρε την υποψηφιότητά του πριν τις εκλογές για να τον στηρίξει στην προεδρική κούρσα. Η πλαγιοκόπηση της δεξιάς συνεχίστηκε, μετά τον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ, με δύο ακόμη υπουργούς από το κόμμα των Ρεπουμπλικανών, ενώ στο νέο σχήμα βλέπουμε και δύο εκπροσώπους της αριστεράς.

Μια κυβέρνηση “ούτε της δεξιάς – ούτε της αριστεράς”

Η κριτική σε βάρος Μακρόν μπορεί να αφορά σε πολλές από τις επιλογές του αναφορικά με το υπουργικό συμβούλιο, ωστόσο σε επίπεδο συμβολισμών, τα πρόσωπα που επέλεξε καλύπτουν πραγματικά όλο το φάσμα της πολιτικής από την ριζοσπαστική αριστερά ως την κεντροδεξιά. Επιπλέον, ο Εμανουέλ Μακρόν είχε υποσχεθεί ένα κυβερνητικό σχήμα που θα περιλαμβάνει τόσο έμπειρους πολιτικούς, όσο όμως και νέους ανθρώπους και αυτό επίσης επετεύχθη.

Στην κυβέρνηση συμμετέχουν τέσσερα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος ή που προέρχονται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα: Ζεράρ Κολόμπ, Ζαν Ιβ Λε Ντριάν, Ρισάρ Φεράν (υπουργός Εδαφικής Συνοχής των Περιφερειών) και Κριστόφ Καστανέ, υπουργός αρμόδιος για τις σχέσεις με το Κοινοβούλιο και κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Τρία μέλη αυτής της κυβέρνησης προέρχονται από τους κόλπους του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων: ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ, ο Μπρουνό Λε Μερ και ο Ζεράλντ Νταρμανέν.

Ο υπουργός Επικρατείας και Δικαιοσύνης, Φρανσουά Μπαϊρού

Τρία στελέχη προέρχονται από το MoDem: Φρανσουά Μπαϊρού, Μαριέλ ντε Σαρνέ (υπουργός αρμόδια για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις) και Σιλβί Γκουλάρ.

Δύο μέλη της κυβέρνησης προέρχονται από τη ριζοσπαστική αριστερά PRG: Ζακ Μεζάρ και Ανίκ Ζιραρντέν.

Ο νεότερος πρόεδρος με μια… γερασμένη κυβέρνηση

Αν και ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ είναι ο τρίτος νεότερος επικεφαλής γαλλικής κυβέρνησης (46 ετών) της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο μέσος όρος ηλικίας των στελεχών της ανέρχεται σε λίγο πάνω από τα 54 έτη, ήτοι ένας χρόνος περισσότερος σε σύγκριση με την κυβέρνηση Καζνέβ.

Ο πιο ηλικιωμένος είναι ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ, που θα γίνει 70 ετών την 20ή Ιουνίου, 10 ημέρες πριν από τον Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν (υπουργός Ευρώπης και Εξωτερικών Υποθέσεων) και πέντε μήνες πριν από τον Ζακ Μεζάρ (υπουργός Γεωργίας και Τροφίμων), 69 ετών και οι δύο.

Ο βενιαμίν είναι ο Μουνίρ Μαζουμπί, υφυπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, 33 ετών μπροστά από τη Μαρλέν Σκιαπά, 34 ετών, τη νεότερη γυναίκα της κυβέρνησης, στην θέση της υφυπουργού ισότητας ανδρών-γυναικών, και τον Ζεράλντ Νταρμανέν, επίσης 34 ετών. Ο Νταρμανέν είναι ο νεότερος υπουργός της κυβέρνησης αυτής και επίσης ο πρώτος που γεννήθηκε τη δεκαετία του 1980.

Η νεότερη γυναίκα υπουργός είναι η Λορά Φλεσέλ, 45 ετών, στο υπουργείο Αθλητισμού.

Το σοσιαλιστικό κόμμα υπό εξαφάνιση…

Το σοσιαλιστικό κόμμα μοιάζει να ακολουθεί το δρόμο άλλων αδερφών κομμάτων, όπως και στη χώρα μας και μετατρέπεται από κόμμα εξουσίας σε μικρό σχηματισμό που συγκεντρώνει μονοψήφια ποσοστά. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη πως μια σειρά από στελέχη έχουν ήδη προσχωρήσει στο κίνημα του Μακρόν ή τουλάχιστον στηρίζουν την προοπτική μιας “προεδρικής πλειοψηφίας” στο κοινοβούλιο.

… οι Ρεπουμπλικάνοι σε δεινή θέση

Σε δύσκολη θέση όμως φαίνεται πως βρίσκεται και το κόμμα της δεξιάς. Οι Ρεπουμπλικανοί βλέπουν δύο βουλευτές τους και ενεργά μέλη του κόμματος να αποδέχονται τη θέση του προέδρου – ένας εξ αυτών στο υπουργείο Οικονομικών – και φυσικά τον νέο πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ, ο οποίος ανήκει επίσης στην κεντροδεξιά οικογένεια. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως οι Ρεπουμπλικάνοι έσπευσαν λίγο μετά την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης να δηλώσει πως όσοι αποδέχτηκαν υπουργική θέση σε αυτή, διαγράφονται από το κόμμα.

Φιλελεύθερος στην οικονομία…

Η επιλογή του Μπρούνο Λε Μερ, έγινε αποδεκτή από μέρος του Τύπου, αλλά και της πολιτικής ζωής ως δηλωτική της κατεύθυνσης που επιθυμεί να ακολουθήσει ο Εμανουέλ Μακρόν στην οικονομία. Όπως διαβάζουμε σε άρθρο της Le Monde, ο Λε Μερ είχε εκδηλώσει την επιθυμία της ρήξης με το παλιό πολιτικό κατεστημένο, ενώ στο παρελθόν υπήρξε στην ομάδα του πρώην πρωθυπουργού Ντομινικ Ντε Βιλπέν. Ο τελευταίος, αν και έχει αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή εμφανίστηκε το βράδυ των εκλογών ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την εκλογή Μακρόν.

Ο νέος τσάρος της γαλλικής οικονομίας, Μπρούνο Λε Μερ

Ο Λε Μερ είχε επίσης πάρει πιο προοδευτική θέση σε άλλα ζητήματα στο παρελθόν, όπως στην περίπτωση του νόμου για το γάμο ομοφυλοφίλων, όπου τάχθηκε υπέρ της θεσμοθέτησής του κόντρα στην τότε γραμμή της κεντροδεξιάς. “Θα τορπιλίσω την παλιά κανονικότητα, θα τορπιλίσω τους τεχνοκράτες, ένας εκ των οποίων είμαι κι εγώ. […] Εγώ θα γκρεμίσω το παλιό καθεστώς, γιατί αυτό είναι το διακύβευμα του 2017” έλεγε με αφορμή τις εσωκομματικές για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, στις οποίες ήταν υποψήφιος χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία. Τέλος, πρέπει να τονίσουμε πως ο νέος τσάρος της οικονομίας είχε παραιτηθεί από τη θέση συμβούλου του Φρανσουά Φιγιόν κατά την προεκλογική εκστρατεία, όταν ο πρώην πρωθυπουργός κλήθηκε από τη γαλλική δικαιοσύνη για το ζήτημα της πρόσληψης της γυναίκας και των παιδιών του.

…αριστερός στην πρωτογενή παραγωγή

Στον αντίποδα, η στρατηγική Μακρόν θέτει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, έναν εκπρόσωπο της αριστεράς. Γερουσιαστής από αγροτική περιοχή, είναι μέλος του Ριζοσπαστικού Κόμματος της Αριστεράς που ωστόσο διαφοροποίησε από νωρίς τη θέση του. Στον αντίποδα της οδηγίας του κόμματος, που υποστήριξε τον σοσιαλιστή υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές, Μπενουά Αμόν, εκείνος βρέθηκε από νωρίς στο πλευρό του νέου προέδρου. “Η υποψηφιότητα Μακρόν φέρνει οξυγόνο στην πολιτική και γενικότερα στην δημόσια ζωή του τόπου” έλεγε πριν την προεδρική εκλογή, τονίζοντας την στήριξή του στον Εμανουέλ Μακρόν σε μια περίοδο που οι Γάλλοι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη στους θεσμούς, τα ΜΜΕ και την πολιτική.

Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης και του ευρωστρατού

Η Μασαλιώτισσα πολιτικός, Σιλβί Γκουντάρ, έχει διαδραματίσει ιδιαίτερα ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγμα της Ευρώπης εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες, δρώντας ωστόσο πάντα στο παρασκήνιο. Το όνομά της ακούστηκε αρχικά και για τη θέση της πρωθυπουργού, ως μια προσπάθεια του Μακρόν να δείξει την αφοσίωσή του στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης. Ωστόσο, επικράτησε τελικά μια στρατηγική κίνηση πλαγιοκόπησης της δεξιάς.

Η νέα υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, Σιλβί Γκουντάρ

Σύμβουλος του Ρομάνο Πρόντι στην Κομισιόν και συνιδρυτής μαζί με τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, της ομάδας Σπινέλι που υπερασπίζεται την ιδέα μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης, η Γκουντάρ ανήκει στις 100 γυναίκες με την ισχυρότερη επιρροή σε θέματα οικονομικών υποθέσεων στην Ευρώπη. Η θέσεις της στο ζήτημα της ενοποίησης και τα νέα της καθήκοντα στο υπουργείο Αμύνης είναι δηλωτικά των προθέσεων του νέου Γάλλου προέδρου για περαιτέρω ενοποίηση σε θέματα ασφαλείας, φιλοδοξίες που ίσως φτάνουν ως τη δημιουργία του ευρωστρατού.

Από τα τηλεοπτικά πλατό στην κυβέρνηση Μακρόν

Η πιο εμβληματική προσωπικότητα από το χώρο της οικολογίας, πρώην δημοσιογράφος και ρεπόρτερ στο TF1, o Νικολά Ουλό αποτέλεσε για χρόνια την επιθυμία των γαλλικών κυβερνήσεων για τη θέση του υπουργού περιβάλλοντος.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, το γεγονός πως ο Ουλό βολιδοσκοπήθηκε για τη θέση του υπουργού περιβάλλοντος από τρεις προέδρους, τον Ζακ Σιράκ, τον Νικολά Σαρκοζί και τον Φρανσουά Ολάντ και αρνήθηκε σε κάθε έναν από αυτούς. Από τη δεκαετία του ’90 ήδη ιδρύει έναν οργανισμό για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, ενώ το 2006 κατορθώνει να πάρει την υπογραφή πέντε υποψηφίων για την προεδρία – μεταξύ τους και ο μετέπειτα πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί – για το Οικολογικό Σύμφωνο, όπως το ονομάζει, έναν οδικό χάρτη για την οικολογία στην Γαλλία.

Μπορεί να αποτελεί έναν πολιτικό που προέρχεται από το χώρο των Πρασίνων, ωστόσο το υπουργείο του θεωρείται το τρίτο τη τάξη στην ιεραρχία, με τον Εμανουέλ Μακρόν να βάζει πολύ ψηλά στην ατζέντα τα θέματα περιβάλλοντος.

Η νέα υπουργός υγείας και τα… καρτέλ

Η γαλλική Liberation μα θυμίζει πως η Ανιές Μπιζίν, νέα υπουργός υγείας στην κυβέρνηση Φιλίπ, είχε εκδηλώσει την υποστήριξή της στην βιομηχανία φαρμάκου από το 2013, όταν και υπήρξε πρόεδρος της Ανώτατης αρχής για την υγεία. “Πρέπει να εξηγήσουμε πως το να επιθυμεί κανείς ειδικούς χωρίς διασυνδέσεις με την βιομηχανία φαρμάκου θέτει ένα ζήτημα ικανότητας για αυτούς τους ειδικούς” με την εφημερίδα να σχολιάζει πως προφανώς η νέα πολιτική ηγεσία στο χώρο της υγείας δεν θα θέσει ως προτεραιότητα τον κίνδυνο “συγκρουόμενων συμφερόντων”.

Η πολιτική στα χέρια των ειδικών

Με την ανακοίνωση της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης της Γαλλίας εκπληρώνεται και η υπόσχεση που έδωσε προεκλογικά ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σχετικά με την ισότητα εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών και πολιτικών προσώπων.

Ένδεκα μέλη, εκ των οποίων 8 υπουργοί προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών: ο οικολόγος και πρώην τηλεοπτικός παρουσιαστής Νικολά Ιλό (υπουργείο Οικολογικής και Αλληλέγγυας Μετάβασης), η διευθύντρια της Ανώτατης Αρχής Υγείας Ανιές Μπουζέν (υπουργός Αλληλεγγύης και Υγείας), η συνδιευθύντρια των εκδόσεων Actes Sud Φρανσουάζ Νισέν (υπουργείο Πολιτισμού), η επιχειρηματίας Μιριέλ Πενικό (υπουργείο Εργασίας), ο διευθυντής του Essec Ζαν Μισέλ Μπλανκέ (υπουργείο Παιδείας), ο επιστήμονας Φρεντερίκ Βιντάλ (υπουργός Ανώτατης Εκπαίδευσης, Έρευνας και Καινοτομίας) και η Λορά Φλεσέλ (υπουργείο Αθλητισμού).

Η νέα υπουργός πολιτισμού, Φρανουάζ Νισέν, έχει γεννηθεί στις Βρυξέλλες και διαθέτει και τη βελγική, καθώς και τη γαλλική υπηκοότητα. Διευθύντρια σε έναν από τους μεγαλύτερους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους, του Actes Sud, αποτελεί μια προσωπικότητα με εξαιρετικά καλό προφίλ στο χώρο του πολιτισμού.

Αντίστοιχη εικόνα και για την υπουργό αθλητισμού, Λορά Φλεσέλ, μια γυναίκα που έχει φέρει στη Γαλλία πέντε ολυμπιακά μετάλλια στην ξιφασκία και υπήρξε σημαιοφόρος της Ολυμπιακής αποστολής της χώρας στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, το 2012. Παρόλα αυτά, το 2002, το όνομα της νέας υπουργού ενεπλάκη σε υπόθεση ντόπινγκ, καθώς βρέθηκε θετική σε σχετικό τεστ.

Η νέα υπουργός αθλητισμού, σημαιοφόρος της ολυμπιακής αποστολής το 2012

Η ίδια δήλωνε αθώα, θύμα μιας άτυχης συνταγογράφησης της κινησιοθεραπευτή της. Η Φλεσέλ αναμείχθηκε ενεργά με το φάκελο της υποψηφιότητας του Παρισιού για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και όπως όλα δείχνουν αυτή η υπόθεση θα είναι και το πρώτο της μέλημα ως υπουργού.

ΦΩΤΟ AP/ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΑΠΕ-LE MONDE– 20MINUTES