Ανταλλάσσεται υπουργός με δέκα μετανάστες “υψηλής” ποιότητας

Πάνε πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ήμουν σχεδόν θαμώνας του πολωνικού οινομαγειρείου της Ανιέσκα, στη Μιχαήλ Βόδα. Κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, λίγο πιο πέρα από την Φυλής και τα κόκκινα φανάρια της.

Η Ανιέσκα είναι μια γυναίκα από το πρώην ανατολικό μπλοκ. Με τον προσωπικό της κόπο και δουλεύοντας στην Ελλάδα, κατάφερε να ανοίξει τη δική της παραδοσιακή ταβέρνα σε μια κακόφημη γειτονιά. Σε μια άτυπη συνέντευξη που της είχα πάρει μου είχε αφηγηθεί την ιστορία της. “Τι έχεις σπουδάσει Ανιέσκα;”. “Φιλοσοφία”, μου είχε πει. Και μου αποκάλυψε την μεγάλη της αγάπη. Το βιολί. “Στην Πολωνία ζούσα σαν καθηγήτρια βιολιού”, θυμάμαι να μου λέει. Και στην Ελλάδα; Τα πρώτα χρόνια δούλευε σαν καθαρίστρια. Κόρη στρατιωτικών, ήρθε στη χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον, μετά την πτώση του κομμουνισμού.

Από καθαρίστρια κατάφερε να γίνει ιδιοκτήτρια εστιατορίου με συμμέτοχους μέλη της οικογένειας της. Η Ανιέσκα είναι μετανάστης “υψηλής ποιότητας” . Το ελληνικό κράτος την αντιμετώπισε σαν ακόμα έναν μετανάστη.

Λίγα μέτρα παραπέρα, στα μπουρδέλα λοιπόν της Φυλής, από τότε δούλευαν κορίτσια από τη χώρα της συμπαθέστατης ταβερνιάρισσας, κορίτσια από τη Ρωσία, την Τσεχία, τη Ρουμανία και τα Βαλκάνια εν γένει. Κορίτσια “υψηλής” ποιότητας επίσης, βάσει καταγωγής και χώρας προέλευσης, αν ακολουθήσουμε την πεπατημένη των ημερών.

Το ελληνικό κράτος τις αντιμετώπισε σαν κάθε άλλο μετανάστη κάνοντας τες δώρο στον βωμό του “trafficking” που τόσο αγαπάει. Ναι το αγαπάει, κλείνοντας τα μάτια, μη αντιμετωπίζοντας το.

Πέρασαν τα χρόνια, πήγα και στρατό. Στον Έβρο γνώρισα ντόπιους Έλληνες του Πόντου που μένουν στην Αλεξανδρούπολη και τα περίχωρα. Υπηρετούσαν κανονικά και ας μην τους αντιμετώπιζαν ως Έλληνες. Παιδιά ομογενών που εκδιώχθηκαν από τις χώρες προέλευσης τους στο παρελθόν. Οι γονείς τους, μετανάστες και αυτοί από την πρώην ΕΣΣΔ, ήρθαν στην Ελλάδα και τους εγκατέστησαν σε περιοχές με πολλούς μουσουλμάνους, ώστε να επέλθει, υποτίθεται, κάποια θρησκευτική ισορροπία.

Η “μαμά” πατρίδα τους παράτησε στη μοίρα τους και με τα χρόνια τους βάφτισε “ρωσοπόντιους” και Ρώσους. Έτσι τους αποκαλούσαν και αρκετοί μόνιμοι και αξιωματικοί στο στρατόπεδο μου. Κάποιοι για πλάκα, άλλοι το εννοούσαν. Μιλάμε για ομογενείς. Αλλά και πάλι, μιλάμε για “υψηλής ποιότητας” ανθρώπους βάσει καταβολών και εθνικής προέλευσης. Σωστά κύριε Δένδια;

Ποια είναι η “ποιότητα” των μεταναστών που χρειαζόμαστε;

Μετριούνται οι άνθρωποι ποιοτικά με κριτήρια καταγωγής;

Και αν είναι έτσι, τι έκανε το κράτος για τους μετανάστες που μπορούσε να αξιοποιήσει τα προηγούμενα χρόνια, προ κρίσης, όταν και ακόμα είχε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί αυτό το δυναμικό;

“Η ποιότητα, η διαφορά κουλτούρας των μεταναστών που δεχόμαστε εμείς σε σχέση με τις άλλες χώρες, είναι τραγική. Αλλιώς αντιμετωπίζει η Σουηδία τον μετανάστη από μια χώρα της πρώην Σοβιετικής ένωσης, ο οποίος έχει ένα μορφωτικό επίπεδο, είναι Ευρωπαίος, κι αλλιώς εμείς που αντιμετωπίζουμε μετανάστες από το Μπαγκλαντές, από το Αφγανιστάν, ανθρώπους που ανήκουν σε μια άλλη κουλτούρα”. Υπουργός Δημόσιας Τάξης, 2014.

Μπορώ να δεχτώ την οπτική αυτή του κ. Δένδια ως την οπτική και τη γνώμη ενός ανθρώπου, ενός πολίτη που έχει τη δική του ιδεολογία και στάση ζωής. Όλοι έχουμε άλλωστε κι από μία γνώμη. Ωστόσο, η δημόσια τοποθέτηση του ως θεσμικό όργανο που τυχαίνει να είναι, αποτελεί την κορωνίδα της ηλιθιότητας και ξεσκεπάζει τη μεταναστευτική πολιτική που ακολουθείται από το κράτος Δικαίου και κοινωνικής πρόνοιας (γέλια ακούγονται) στο οποίο ζούμε.

Είναι ανθρωπιστική αρχή ο μη διαχωρισμός των ανθρώπων σε Α και Β διαλογής, εν είδει εμπορευμάτων.

Άτυχοι για τους πολιτικούς που έχουμε

Ο κ. Δένδιας έκανε λόγο για “ατυχία” να δεχόμαστε τέτοιους ανθρώπους. Για να καταλάβω. Η ατυχία μας έγκειται στο μορφωτικό επίπεδο των παράνομων μεταναστών από το Μπαγκλαντές και το Αφγανιστάν; Όχι στις κυβερνητικές επιλογές που μας έφεραν εδώ; Όχι στα Μνημόνια που μας ρουφάνε το μεδούλι;

Αναρωτιέμαι επίσης, γιατί το μικρό πακιστανάκι ή το 2χρονο παιδί από το Μπαγκλαντές που φτάνει στα εδάφη της Ελλάδας να μην μπορεί να προοδεύσει και να ευημερήσει δεχόμενο την ελληνική κουλτούρα και παιδεία;

Μήπως μας αγχώνει και μας τρομάζει κάτι τέτοιο; Μπορώ να δεχτώ το γεγονός ότι ο 40χρονος ή 50χρονος πατέρας του, φέρει διαφορετικά κοινωνικά στερεότυπα και αρχές στο κεφάλι του σε σχέση με τα δικά μας και δύσκολα μπορεί να προσαρμοστεί. Το παιδί του όμως γιατί όχι; Η λογική Δένδια οδηγεί σε a priori αποκλεισμό αυτών των ανθρώπων από το εν Ελλάδι μέλλον τους. Ας το παραδεχτεί, αυτός είναι ο στόχος του.

Ακόμα και οι μετανάστες χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ψάχνουν μια καλύτερη ζωή και είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν γι’ αυτό. Δεν σκοπεύουν να φάνε τις δουλειές των “ανώτερων” Ελλήνων. Είναι άτοπο κάτι τέτοιο. Μπορούν όμως να εργαστούν ως συμπληρωματικό εργατικό δυναμικό, με βασικές έστω και μίνιμουμ αποδοχές σε έργα υποδομής.

Για να συμβεί αυτό χρειάζεται και σωστή αστυνόμευση των συνόρων, καθώς και εξάρθρωση του παρεμπορίου ανθρώπων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βουλιάζουμε καθετί που επιπλέει με γυναικόπαιδα πάνω του.

Ο υπουργός μας, είπε επίσης, για να μην τον αδικούμε, ότι διαφωνεί με τα “Δουβλίνα”. Μαζί του. Αλλά τι κάνει για αυτό; Μονάχα δηλώσεις στα media;

Αλλά ναι, οι ποιοτικοί πολιτικοί μας ζητούν και ποιοτικούς οικονομικούς μετανάστες για να τους εντάξουν στην κουλτούρα της αρπαχτής και της φοροκοπάνας, όντας οι καλύτεροι δάσκαλοι.

Είναι αλήθεια ότι τα μυαλά φεύγουν από την Ελλάδα. Οι καλλιεργημένοι συνάνθρωποι μας, συμπατριώτες μας, δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ισχύει.

Και μπορεί να το αντιληφθεί αυτό κανείς και να το επιβεβαιώσει, ρίχνοντας απλώς μια ματιά στα “μυαλά” που μένουν πίσω και μας κυβερνάνε, καθώς και στις δηλώσεις που φροντίζουν κάθε βδομάδα να μας χαρίζουν, προκαλώντας αν μη τι άλλο, άφθονο και “τραγικό” γέλιο.

Κατά τ’ άλλα, το ελληνικό FBI μας μάρανε.

Υ.Γ. Η κυβέρνηση αποδέχθηκε τη δήλωση Δένδια χωρίς κανένα σχόλιο, λίγες μόλις μέρες μετά τον θάνατο μεταναστών στα νερά του Αιγαίου. Μια υπόθεση στην οποία δεν έχει ρίξει ακόμα ξεκάθαρο φως σχετικά με τις συνθήκες και τους υπεύθυνους για την τραγωδία.

Η ίδια κυβέρνηση καυχιέται για τον “Ξένιο Δία” που μας κάνει γνωστούς σε όλη την Οικουμένη. Γνωστούς με λάθος τρόπο. Το μήνυμα είναι σαφές. Οι άνθρωποι αυτοί, δεν έχουν θέση στη Ελλάδα της ΝΔ. Παλαιότερα με τις Ολυμπιάδες και τα μεγάλα έργα όμως, φαίνεται πως είχαν.

*Ο Χρήστος Δεμέτης είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και ολοκλήρωσε το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, “Πολιτισμικές Σπουδές και Ανθρώπινη Επικοινωνία”. Εργάστηκε στον Όμιλο του Πηγάσου. Από τον Μάιο του 2012 βρίσκεται στην 24 Media και αρθρογραφεί στο NEWS247.