Είναι αυτό το πράγμα αντιπολίτευση;

Όταν είχα γράψει ότι οι λογογράφοι του Μητσοτάκη έπιασαν δουλειά με μέσο, γιατί τον βάζουν κάθε τόσο να λέει απίθανα πράγματα στη Βουλή, από τους εξωγήινους του Υμηττού μέχρι τις ανύπαρκτες ρήσεις του Αϊνστάιν, κάτι παλικάρια με γαλάζιες άκρες είχαν ενοχληθεί και με βρήκαν, λέει, προκατειλημμένο. Αν και, προφανώς, είχα περιορίσει το σχόλιο μόνο τους απίθανους της επικοινωνιακής ομάδας και όχι τους ακόμα πιο απίθανους της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.

Αναρωτιέμαι λοιπόν τι λένε -και πολύ περισσότερο τι θα γράψουν- όλες αυτές οι περσόνες τώρα, που η Σπυράκη και οι παρατρεχάμενοί της, αλλά και όλη η ΝΔ, από τον Μητσοτάκη μέχρι τον Αυγενάκη, τα στελέχη της αξιωματικής -υποτίθεται- αντιπολίτευσης βρίσκουν “ημίμετρο” τις αλλαγές στη νομοθεσία για τις απεργίες που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα καταθέσουν αντιπρόταση για να γίνουν τα πράγματα τρισχειρότερα. Δηλαδή, οι “αντιπολιτευόμενοι”, που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι “δεν διαπραγματεύεται”, θέλουν επί της ουσίας να μην γίνονται ποτέ απεργίες.

Με απλά λόγια, για να το κάνουμε λιανά και να το καταλάβουν και οι γαλάζιες περσόνες, ζούμε στιγμές που η κυβέρνηση, το κυβερνών κόμμα και το κυβερνητικό απόκομμα, εξ αντικειμένου ζορίζονται. Γιατί, από όποια οπτική γωνία και εάν το δούμε, δεν είναι εύκολο να φέρνεις στη Βουλή ένα πολυνομοσχέδιο 1.500 σελίδων και 400 άρθρων επειδή έτσι σου επέβαλαν οι δανειστές, ενώ εντείνονται οι έστω αποσπασματικές αντιδράσεις.

Πάνω λοιπόν που η κυβέρνηση προσπαθούσε να αντιμετωπίσει επικοινωνιακά το ακτιβιστικό μπαράζ του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ και ενώ το μόνο άξιο λόγου επιχείρημα που προέβαλε ήταν οι πιέσεις των δανειστών, εμφανίζεται η αξιωματική… αντιπολίτευση βασιλικότερη του βασιλέως και πιο ΔΝΤ από την Λαγκάρντ και τραβάει πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και τα μπινελίκια.

Γιατί αυτό κάνουν με την “αντιπρότασή” τους που προβλέπει ότι απεργία γίνεται μόνο εάν την υπερψηφίσει το 50% + 1 των μελών του σωματείου και -επιπλέον!- ότι η αντιαπεργιακή “ρύθμιση” ισχύει και για τα σωματεία περιφερειακής και πανελλαδικής εμβέλειας.

Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η “μέλλουσα κυβέρνηση” δεν έχει τίποτε να αντιπροτείνει για τους πλειστηριασμούς που γίνονται όλοι, συλλήβδην, ηλεκτρονικοί και ανεξέλεγκτοι, δεν έχει λέξη να πει για τις αλλαγές στη φορολογία, σιωπά για τις αλλαγές στο ωράριο των φαρμακείων ή των εκπαιδευτικών και προσπερνά τις περικοπές για τους τρίτεκνους, αντιλαμβανόμαστε ότι το μήνυμα που στέλνει προς πάσα κατεύθυνση είναι ότι έχουν ενστερνιστεί τα πάντα όλα των μνημονίων, ακόμα κι αυτά που οι δανειστές δεν σκέφτηκαν -ακόμα- να ζητήσουν.

Προφανώς, όλα γίνονται για να κερδίσει η (μητσοτακική) Νέα Δημοκρατία την ευαρέσκεια της τρόικας και συγκεκριμένων συμφερόντων με τα οποία διαπλέκεται. Αλλά, δυστυχώς για τους γαλάζιους φωστήρες υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Αυτό το “μεταρρυθμιστικό σχέδιο” δηλαδή, δεν τους εξασφαλίζει ούτε την στήριξη όλων των συμφερόντων ούτε την ευαρέσκεια όλων των δανειστών.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι Διευθυντής Σύνταξης στο Έθνος