Renault 16. Ένα μοντέλο που έγραψε ιστορία

Η αλήθεια είναι ότι ανατρέχοντας στο παρελθόν, αλλά με ότι συνεπάγεται η αποστασιοποίηση από αυτό, μπορείς να δεις με πιο καθαρό μυαλό πράγματα που μέχρι πρότινος δεν μπορούσες να εκτιμήσεις ή να τους αποδώσεις την τιμή που τους έπρεπε. 

Φέτος, λοιπόν, συμπληρώνονται 50 χρόνια από την παρουσίαση του Renault 16. Η εμπορική σταδιοδρομία του γαλλικού μοντέλου της μεσαίας κατηγορίας ξεκίνησε το 1965. Ήταν μια εποχή που στην αγορά κυριαρχούσαν τα σεντάν μοντέλα και το Renault 16 ήταν το πρώτο οικογενειακό μοντέλο της μεσαίας κατηγορίας, με την χαρακτηριστική πίσω πόρτα (θέλετε να το πούμε χατς μπακ; Πεντάθυρο; Το ίδιο είναι).

Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1965, και αμέσως ξεχώρισε χάρις στο πρωτότυπο σχήμα του αμαξώματος που βασίζθηκε στη λογική των δύο όγκων. Η μεγάλη πίσω πόρτα πρόσφερε εύκολη κι άνετη πρόσβαση στο χώρο αποσκευών, ενώ την κομψή του εμφάνιση την τόνιζαν και τα τρία πλευρικά παράθυρα τα οποία προσέφεραν ένα ιδιαίτερα φωτεινό σαλόνι.

Το Renault 16 αποτέλεσε τον διάδοχο του Frégate και χαρακτηρίσθηκε ως έβα ριζοσπαστικό αυτοκίνητο, ενώ ο τότε CEO της Renault Pierre Dreyfus, προέβλεψε ότι πρόκειται για «ένα αυτοκίνητο για τις απαιτητικές οικογένειες στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία».

Το Renault 16 ήταν ένα πολύ ευέλικτο, για την εποχή του, αυτοκίνητο, αφού συνδύαζε αρμονικά τα πλεονεκτήματα των σεντάν -που κυριαρχούσαν εκείνη την περίοδο- με αυτά ενός μικρού φορτηγού. Το εσωτερικό του Renault 16 μπορούσε να διαμορφωθεί με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους, με μεταφορική ικανότητα που κυμαινόταν από 346 λίτρα έως 1200 λίτρα χάρη σε ένα συρόμενο, αναδιπλούμενο και αποσπώμενο πίσω κάθισμα.

Τα καθίσματα είχαν σχεδιαστεί για να ταιριάζουν σε όλα τα είδη χρήσης, από την τοποθέτηση παιδικού καθίσματος μέχρι τη θέση ανάκλισης για ανάπαυση, και ακόμη και με τη δημιουργία μιας κουκέτας για δύο. Ήταν σαφές ότι το Renault 16 σχεδιάστηκε από την αρχή ως ένα οικογενειακό αυτοκίνητο, γεγονός που το έκανε να ξεχωρίσει αμέσως από τον ανταγωνισμό.

Όμως, δεν ήταν μόνο η πρακτικότητα το μεγάλο προσόν του Renault 16. Ήταν ένα αυτοκίνητο με κίνηση στους εμπρός τροχούς (μάλλον ασυνήθιστο για την κατηγορία του), ενώ ο κινητήρας και το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν κατασκευασμένα από αλουμίνιο.

Το 1968, όταν μπήκε στην παραγωγή η έκδοση TS (Tourisme Sportif), μια σειρά καινοτόμων χαρακτηριστικών προστέθηκαν στο Renault 16, συμπεριλαμβανομένου του θερμαινόμενου πίσω παραθύρου, των επιπλέον προβολέων ιωδίου, των υαλοκαθαριστήρων δύο ταχυτήτων και της ρύθμισης του εσωτερικού καθρέπτη σε θέση για ημερήσια και βραδινή οδήγηση.

Ένα χρόνο αργότερα (1969) το Renault 16 εξοπλίσθηκε με φώτα οπισθοπορείας, μαζί με εμπρός ηλεκτρικά παράθυρα, ηλεκτρική ηλιοροφή και δερμάτινο σαλόνι. Μπορεί να ακούγεται κοινότοπο πλέον, αλλά να θυμάστε ότι μιλάμε για το 1969…

Μια άλλη μεγάλη αναβάθμιση για το Renault 16 ήρθε το 1973, όταν ήταν διαθέσιμο με κινητήρα 93hp 1,647 κ.ε. για την έκδοση TX που έδωσε  τελική ταχύτητα των 175  χλμ/ώρα. Στα  βασικά χαρακτηριστικά του προστέθηκαν το κεντρικό κλείδωμα και οι ζώνες ασφαλείας.

Το Renault 16, που πήρε τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς το 1966, πούλησε 1.851.502 κομμάτια μέχρι το 1980, όταν η παραγωγή του έκλεισε.