Γιατί παρουσιάζουν τον φιλελευθερισμό ως μολυσματική νόσο;

Είναι αλήθεια ότι στο όνομα του φιλελευθερισμού έχουν διαπραχθεί αδικίες ακόμα και εγκλήματα. Σύμφωνοι, κανείς δεν είναι τέλειος.

Άλλωστε και στο όνομα του χριστιανισμού έχουν διαπραχθεί εγκλήματα και διώξεις, αλλά και του σοσιαλισμού που κάποιοι σήμερα προσπαθούν να τον εξαγνίσουν. Όσο υπάρχουν άνθρωποι τα συστήματα που υπηρετούν θα μετατρέπονται σε μηχανισμούς ολοκληρωτικής καταστροφής. Ωστόσο, οφείλουμε να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.

Και πάντως πριν απ’ όλα να σκεφθούμε γιατί ο φιλελευθερισμός παρουσιάζεται ως ασθένεια, όταν επί εποχής “υπαρκτού σοσιαλισμού” τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες ήταν ανύπαρκτες. Κάτι άλλο συμβαίνει, μια και δεν είναι δυνατόν ένα σύστημα που κατέρρευσε ως αποτυχημένο να παρουσιάζεται σήμερα ως δικαιωμένο.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι τα κόμματα που υποτίθεται ότι εκφράζουν τον φιλελευθερισμό, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, εν προκειμένω η πλειονότητα των κεντροδεξιών κομμάτων, δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες του φιλελευθερισμού.

Περιορίζονται στην ανάδειξη της οικονομικής ελευθερίας και προκειμένου να πετύχουν τη κυριαρχία τους, κάνουν σοβαρές εκπτώσεις σε θέματα που αφορούν την πολιτική και κοινωνική διάσταση του φιλελευθερισμού. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης, αλλά και των φιλελευθέρων(με εξαίρεση των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών της Βρετανίας και ορισμένων κεντρώων κομμάτων του Νότου), που έχουν πλέον ταυτισθεί με τη συντηρητική δεξιά.

Ο φιλελευθερισμός, του οποίου το πραγματικό πρόσωπο αγνοούν οι περισσότεροι Έλληνες θεωρώντας ότι είναι ένα σύστημα που υπηρετεί τους προνομιούχους, συνοψίζεται στη λιτή πρόταση του Lenonard Bernstein: “Φιλελεύθερος είναι ο άνδρας, η γυναίκα ή το παιδί που προσβλέπει σε μια καλύτερη ημέρα, πιο ήσυχη νύχτα, και σ’ ένα φωτεινό και ευοίωνο μέλλον”.

Τόσο απλά. Παρ’ όλα αυτά ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα- και σ’ αυτό συνέβαλε η Νέα Δημοκρατία με τις αντιφάσεις της- θεωρείται κάτι σαν μολυσματική νόσος την οποία ακόμα και όσοι θεωρητικά εμφανίζονται να τον εκπροσωπούν, όταν αναλαμβάνουν την εξουσία αντί να εφαρμόσουν τις αρχές του, πασχίζουν να βρουν το εμβόλιο προκειμένου να σταματήσουν τη διάδοσή του.

Απόδειξη αυτού η δαιμονοποίηση του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίον όλοι καταγγέλλουν(από τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ μέχρι το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και ακόμα τη ΝΔ) ως υπεύθυνο για τη κρίση αλλά και για την αντιμετώπισή της, ενώ είναι προφανές ότι για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί είναι οι έλεγχοι στην αγορά και η υπέρμετρη φορολόγηση.

Δεν έχουν άγνοια. Το αντίθετο, ξέρουν και μάλιστα πολύ καλά πως ο νεοφιλελευθερισμός έχει εξ αγχιστείας συγγένεια με τον φιλελευθερισμό. Απλά το κομματικό σύστημα, από αριστερά μέχρι δεξιά, παρουσιάζοντας τον φιλελευθερισμό ως μπαμπούλα της κοινωνίας και φορώντας του την “προβιά” του νεοφιλελευθερισμού, έχει πετύχει να δυσφημίσει κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, μεταρρύθμισης των δομών του κράτους, και των αλλαγών που χρειάζεται το πολιτικό σύστημα.

Και να σκεφθεί κανείς ότι την ίδια ώρα που το κομματικό σύστημα αντιμάχεται τον φιλελευθερισμό, αυξάνονται τα στελέχη σε όλα τα κόμματα που σκέφτονται φιλελεύθερα. Αλλά, όπως οι πολίτες φοβούνται να απελευθερωθούν, έτσι και τα στελέχη δεν τολμούν να κινηθούν γιατί θα… στιγματισθούν ως φορείς ενός επικίνδυνου ιού, επικίνδυνου για τη συντήρηση, το κομματικό σύστημα και τον κρατισμό.

*Ο Χάρης Παυλίδης, είναι δημοσιογράφος