Αλεξάντερ Πέιν: “Αναγνωρίζω ότι έχω ανάγκη τα στούντιο, αλλά δεν τους επιτρέπω τον τελευταίο λόγο”

Επιμέλεια: Πόλυ Λυκούργου

Ο Αλεξάντερ Πέιν είναι ένα περίεργο υβρίδιο της κινηματογραφικής βιομηχανίας: γυρίζει ανεξάρτητο σινεμά στην ψυχή, αλλά στην πραγματικότητα έχει πάντα τη στήριξη των στούντιο. Κάνει ταινίες επώδυνα προσωπικές, αλλά πάντα βασίζεται σε βιβλία ή σενάρια τρίτων. Γυρίζει μία χαμηλών τόνων ταινία που θα ανήκε στο Sundance και κερδίζει 6 οσκαρικές υποψηφιότητες (μία εκ των οποίων για την υπέροχη Φωτογραφία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ).

Είναι από τους ελάχιστους ελληνικής καταγωγής χολιγουντιανούς παίκτες που δεν σνομπάρει (αντιθέτως) την Ελλάδα, ενώ τα δύο Οσκαρ πάνω στο τζάκι του θα μπορούσαν να τον έχουν κάνει απρόσιτο. Είναι πανέξυπνος, εύστροφος και απολαυστικά σαρκαστικός συνομιλητής, αλλά με μία ζεστή ευγένεια – σήμα κατατεθέν των αμερικανικών μεσοδυτικών Πολιτειών, απ’ όπου κατάγεται. Είναι Αμερικανός, με ελληνικό αίμα.

Ο 52χρονος Πέιν μεγάλωσε στη “Nebraska”. Σ’ αυτήν επιστρέφει με την νέα του ταινία, αν και ο γεωγραφικός τόπος στέκεται ως σύμβολο ενός ευρύτερου παρελθόντος: οι ρίζες μας, η οικογένειά μας, οι γερασμένοι γονείς μας, η χώρα μας σε οικονομική και κοινωνική παρακμή. Ξεχασμένοι άνθρωποι, ξεχασμένα χρόνια, ξεχασμένα όνειρα….

Το Flix μπήκε στο αμάξι του σκηνοθέτη ακολουθώντας την πρόσκλησή του για ένα εξομολογητικό ταξίδι δρόμου, μία επιστροφή στις ρίζες, μέσα από μία συζήτηση που θα θυμόμαστε για καιρό…

Διαβάστε τη συνέχεια στο Flix.gr

Διαβάστε ακόμη:

• H κριτική του Flix για το «Nebraska»
• Μπρους Ντερν: Ενας μύθος μιλάει στο Flix
• Ο Αλεξάντερ Πέιν μας ταξιδεύει στη «Nebraska»
• Ο Αλεξάντερ Πέιν χάνει τη μάχη καταλληλότητας για το «Nebraska»